Το Σάββατο βιώσαμε πώς είναι να σου παίρνει ισοπαλία μια κατώτερη ομάδα. Απόψε πώς είναι να σε νικάει μια όχι καλύτερή σου ομάδα, χωρίς μάλιστα να σου φτιάξει φάση της προκοπής. Και αναρωτιέμαι αν αυτό αντέχεται ψυχολογικά από μια ομάδα που, εδώ που τα λέμε, δεν διαθέτει και την άπειρη συσσωρευμένη εμπειρία, είτε ηλικιακά είτε από τη σκληρή Championship, για να αντέξει άλλα τέσσερα (δύσκολα) παιχνίδια και να κλειδώσει τη θέση της στα πλέι-οφ, όπου όλα γίνονται. Γι' αυτό θεωρούσα το αποψινό ματς κομβικό, και δυστυχώς κατέληξε σε ένα αποτέλεσμα ικανό να γκρεμίσει την  ψυχολογία ενός ολόκληρου συνόλου.

Ας δούμε όμως πρώτα απ' όλα γιατί έγραψα στον τίτλο αυτά τα τρία "άλφα"...

Ήταν το πρώτο ματς στη μετά κορονοϊό εποχή που η Forest εμφανίστηκε άδεια όχι μόνο ψυχικά, αλλά και σωματικά. Πάνω που χαρήκαμε που πρώτη φορά ο Sabri Lamouchi κατέβασε στο αρχικό σχήμα ό,τι καλύτερο διαθέτει αντικειμενικά, η βενζίνη άδειασε, ο Joe Lolley από τα αλλεπάλληλα (ατιμώρητα) χτυπήματα δεν κατάφερε να βγει για το δεύτερο ημίχρονο, και άλλοι βασικοί έδειχναν να μην πατάνε καλά. Αποτέλεσμα: μεταξύ 46' και 64' ο Lamouchi είχε ήδη κάνει τέσσερις αλλαγές. Ryan Yates και Nuno Da Costa, που είχαν μείνει στον πάγκο για να παίξουν ο Tiago Silva και ο Sammy Ameobi, μπήκαν στην ανάπαυλα αντί του Lolley και του Samba Sow, που όλοι το ξέρουμε ότι δεν αντέχει πολύ ακόμα κι ας όργωσε το γήπεδο με την ηγετική του παρουσία στο πρώτο ημίχρονο. Αλλά και οι Silva και Ameobi είχαν βγει πριν το cooling break του δεύτερου ημιχρόνου, για να φανεί δυστυχώς η ανεπάρκεια του πάγκου μας, καθώς Adama Diakhaby και Alfa Semedo έχουν τα γνωστά προβλήματα στην παραγωγικότητα παρά την καλή φυσική τους κατάσταση (αλήθεια, αυτή η ψυχή ο John Bostock, που θα μπορούσε να μαζέψει λίγο τα πράγματα στο κέντρο γιατί είναι μόνιμα εκτός 20άδας; Και μόνο σε μένα είναι πλέον ολοφάνερο ότι ο Γάλλος δεν υπολογίζει πια στον João Carvalho;). Οι Reds κατάφεραν να πιέσουν λίγο παραπάνω, αλλά χωρίς οργανωμένο πλάνο ήταν δύσκολο να νικηθεί μια τόσο (σιχαμένα) επαγγελματική ομάδα, που στις καθυστερήσεις κράτησε πάνω από δύο λεπτά τη μπάλα στο σημαιάκι του κόρνερ για να φάει τα δευτερόλεπτα.

Άτυχη ήταν η Forest γιατί πάλι, όπως και με τη Derby έφαγε γκολ από μία φάση. Και τι φάση! Ήταν το τέταρτο λεπτό των καθυστερήσεων του πρώτου ημιχρόνου (αλήθεια, αυτές οι ρημάδες οι καθυστερήσεις πώς διάολο γίνεται να καταργηθούν;) όταν ο Harry Arter είδε τη θεά Τύχη να τον αγγίζει με το μαγικό της ραβδάκι. Ο μέσος των Cottagers, κορυφαίος της ομάδας του και του γηπέδου στο πρώτο μέρος, γλίστρησε και έχασε τη μπάλα έξω από την περιοχή μας, σε μια φαινομενικά ακίνδυνη φάση. Αυτή όμως του έκανε το χατίρι να χτυπήσει πρώτα στο πόδι του Ben Watson, μετά στο χέρι του όπως ήταν πεσμένος χωρίς να πάρει χαμπάρι ο διαιτητής (για του οποίου τη γούνα έχουμε αρκετά ράμματα παρακάτω), να του στρωθεί κι αυτός να πιάσει έναν φοβερό αριστερό κεραυνό στέλνοντας τη μπάλα στο αριστερό "Γ" του Brice Samba, που τινάχτηκε χωρίς αποτέλεσμα. Πώς λέμε εδώ στην Ελλάδα "έπεσε από την Ακρόπολη και βρήκε και πορτοφόλι"; Αυτό ακριβώς.

Και φτάνουμε στον "αξιότιμο κύριο" Rob Jones. Από την αρχή του αγώνα έπαιζε Fulham σε βαθμό αηδίας. Στο 24' σε σουτ του Ameobi η μπάλα βρίσκει στο απλωμένο χέρι του Denis Odoi μέσα στην περιοχή. Τίποτα. Στο 43' ο Joshua Onomah κλωτσάει εν ψυχρώ εκτός φάσης από πίσω τον Sow και τιμωρείται με... κίτρινη. Στο 47' σε γύρισμα του Matty Cash στην περιοχή ο Michael Hector τραβάει τον Lewis Grabban, που αναγκάζεται να κλωτσήσει στραβά. Τίποτα. Στο 49' τα είπαμε με το γκολ. Τίποτα κι εκεί. Στο 82' μετά από κόρνερ μια κεφαλιά του Grabban προς τα πίσω χτυπάει πάλι σε απλωμένο χέρι (έχω την εντύπωση ξανά του Odoi). Εννοείται τίποτα. Βάλτε και ένα σωρό ανάποδα πλάγια, κόρνερ και φάουλ, με αποκορύφωμα την εφεύρεση επιθετικού φάουλ του Joe Worrall σε βουτιά του Ivan Cavaleiro ενώ η μπάλα είχε ήδη βγει κόρνερ για τη Forest και έχετε μια γενική εικόνα. Η απόλυτη διαιτητική αλητεία. Ξέρω ότι ακούγεται ελληναράδικο και κατινίστικο και στην Αγγλία δεν γίνονται αυτά, αλλά μακάρι να υπήρχε τρόπος να ζητηθεί εξαίρεσή του από τους αγώνες της Forest στο μέλλον. 

Θα μου πείτε, άξιζε η ομάδα τη νίκη; Αναμφισβήτητα όχι. Δεν άξιζε όμως και να χάσει. Πραγματικά τρελάθηκα γυρίζοντας σπίτι με το αυτοκίνητο με την ασχετοσύνη του τύπου που έκανε εκπομπή στον SportFM εκείνη τη στιγμή (Μάνος Ζερβάκης νομίζω λέγεται), ο οποίος επέμενε ότι "σύμφωνα με τη στατιστική εικόνα του αγώνα, κέρδισε η καλύτερη ομάδα", ενώ ομολογούσε ότι δεν είχε δει το ματς! Προφανώς είδε την κατοχή μπάλας (41-59%) και φυσικά όχι το ότι τα μόνα σουτ των φιλοξενουμένων στο τέρμα ήταν το γκολ και ένα στο δεύτερο ημίχρονο που μπλόκαρε με ευκολία ο Samba, δεν είχε ιδέα για το πώς μπήκε το γκολ και για τα πέναλτι που δεν δόθηκαν, αλλά... είχε άποψη! Τι άλλο έκανε λοιπόν η Fulham και άξιζε να κερδίσει; Ένα μπασκετικό coast to coast στο 27' από τον Bobby Reid, που είδε τον Samba έξω και προσπάθησε ανεπιτυχώς να τον πλασάρει από μακριά. Αυτά! Δεν είναι αρκετά για να λέει ο Scott Parker ότι κέρδισε δίκαια; 

Παρ' όλα αυτά κέρδισε, και μάλιστα έκανε το 3 στα 3 με τον πρώτο του σκόρερ (23 γκολ φέτος) Aleksandar Mitrović τιμωρημένο (επιστρέφει από το επόμενο ματς). Γιατί κράτησε μπάλα, ενώ το δικό μας κέντρο, ειδικά μετά την αποχώρηση των βασικών, έμπαζε από παντού και ο Watson έτρεχε να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα μέχρι που βγήκε κι αυτός μπας και αλλάξει κάτι η είσοδος του Alex Mighten. Δημιουργικά ούτε εμείς φτιάξαμε πολλά. Στο 17' σε βαθιά μπαλιά του Watson ο Grabban ξέφυγε από τον Tim Ream, προχώρησε μόνος εναντίον τεσσάρων και μοιραία κοντραρίστηκε πάνω στο σουτ. Στο 67' σε σουτ του Semedo η μπάλα κόντραρε, αλλά ο Marek Rodák, από τους κορυφαίους γκολκίπερ του φετινού πρωταθλήματος, κατάφερε να μπλοκάρει στην αριστερή του γωνία. Στο 69' παίχτηκε ένα θέατρο παραλόγου, καθώς Watson και Semedo, αμφότεροι σε θέσεις βολής στην περιοχή, έδιναν πάσες ο ένας στον άλλο, μέχρι που αποφάσισε να σουτάρει ο... Yuri Ribeiro, στέλνοντας τη μπάλα ψηλά. Και στο 80' από βολέ του Samba η μπάλα έφτασε στη γραμμή της αντίπαλης περιοχής όπου ο κλεισμένος Da Costa προσπάθησε με απευθείας κεφαλιά να κρεμάσει τον Rodák, που έκανε δύο βήματα πίσω και μπλόκαρε ξανά. Σίγουρα η παραγωγή μας δεν ήταν στα φόρτε της, αλλά εξακολουθώ να πιστεύω ότι το πιο δίκαιο αποτέλεσμα ήταν η ισοπαλία...

Κάπως έτσι η Fulham μας άφησε πέντε βαθμούς πίσω, και για περισσότερο από μιάμιση ώρα μετά τη λήξη του ματς πίστεψε ότι είχε πιάσει τη Brentford στην τρίτη θέση, αλλά οι πυραυλοκίνητοι μετά τη διακοπή Bees με δύο γκολ στο 75' και το 85' ανέτρεψαν το 0-1 της Charlton από το πρώτο δεκάλεπτο στο γήπεδό τους και ονειρεύονται ακόμα απευθείας άνοδο, δύο βαθμούς πίσω από τη West Brom που αντιμετωπίζει αύριο γηπεδούχος την "αγαπημένη μας" Derby. Στο άλλο ματς που μας αφορούσε απόψε, ευτυχώς η Cardiff έφαγε τη σφαλιάρα εντός από τη Blackburn (2-3), ενώ αν νικούσε θα μας πλησίαζε στον πόντο. Κατά τα άλλα, Luton και Barnsley έμειναν στο 1-1 στο Kenilworth Road και μάλλον τραβάνε η μία την άλλη στον πάτο (καλό αυτό για μας, που την προτελευταία αγωνιστική παίζουμε εκτός με τη δεύτερη) και η Huddersfield αναπνέει λίγο καλύτερα μετά το 0-0 στο Reading. Αύριο παίζουν -εκτός από το ματς που προαναφέραμε- Millwall-Middlesbrough, Birmingham-Swansea (άλλο ένα ματς που μας ενδιαφέρει, αφού πλέον κοιτάμε και κάτω από τη γραμμή των πλέι-οφ), Bristol City-Hull, Wigan-QPR και Sheffield Wednesday-Preston, ενώ η 42η αγωνιστική ολοκληρώνεται την Πέμπτη με τον αγώνα Leeds-Stoke.

Forest: Samba, Cash, Figueiredo, Worrall, Ribeiro, Watson (Mighten 85'), Sow (Yates 46'), Ameobi (Diakhaby 57'), Silva (Semedo 64'), Lolley (Da Costa 46'), Grabban.
Fulham: Rodák, Odoi, Hector, Ream, Bryan, Onomah, Arter (Johansen 71'), Reed, Kebano (Knockaert 71'), Reid (Le Marchand 87'), Cavaleiro.
Σκόρερ: Arter 45+4'.
Διαιτητής: Rob Jones. Κίτρινες: Cash 83', Ribeiro 89' - Onomah 43', Odoi 95'.
Θεατές: -

Sabri Lamouchi: "Ήταν μια μεγάλη απογοήτευση. Μέσα σε τρεις μέρες δεχθήκαμε δύο γκολ στα χειρότερα σημεία. Με τη Derby στα τελευταία δευτερόλεπτα και απόψε λίγο πριν το ημίχρονο. Για να είμαι ειλικρινής καμιά από τις δύο ομάδες δεν έπαιξε καλά, όπως παίζει συνήθως, μάλλον η ισοπαλία θα ήταν πιο δίκαιη. Η Fulham ουσιαστικά σούταρε μόνο μία φορά στο τέρμα και δεν δημιούργησε ιδιαίτερα, αλλά νίκησε, οπότε συγχαρητήρια. Εμείς πρέπει να συνεχίσουμε να παλεύουμε. Χρειαζόμαστε ξεκούραση τώρα, και να σκεφτούμε το επόμενο ματς, αφού έχουμε ανάγκη να πάρουμε τους βαθμούς για να σώσουμε τη θέση μας στη βαθμολογία. Πολλές ομάδες θα έχουν προβλήματα. Θα χάσουν παίκτες, θα χάσουν βαθμούς μέσα κι έξω, και η κατάσταση παραμένει ίδια. Δεν έχουμε χρόνο για παράπονα, όπως μετά από μια νίκη δεν έχουμε χρόνο για πανηγύρια. Πρέπει να αναλύσουμε, να σκεφτούμε, να ξεκουραστούμε και να αφοσιωθούμε στο επόμενο παιχνίδι. Λογικά με τέτοια εμφάνιση και από τις δύο ομάδες ο αγώνας έπρεπε να λήξει 0-0, αλλά πρέπει να μαθαίνουμε από ό,τι μας συμβαίνει. Για το γκολ δεν χρειάζεται να δω κανένα ριπλέι, έγινε ακριβώς μπροστά μου. Ο σκόρερ ακούμπησε τη μπάλα με το χέρι, και αν υπήρχε VAR θα δινόταν φάουλ, αλλά δεν υπάρχει, για κακή μας τύχη. Κακή μας τύχη και πριν λίγες μέρες, κακή μας τύχη και σήμερα. Πρέπει να σταματήσουμε λίγο για ξεκούραση, να φρεσκάρουμε μυαλό και σώμα και να κοιτάξουμε μπροστά".

* Η φωτογραφία είναι από την ιστοσελίδα της εφημερίδας Nottingham Post.