Print
Category: news
Hits: 1298

qpr17182

Πώς το λέει το άσμα; Άντρες με κοιλίτσα είναι σαν καραμελίτσα! Δύο κύριοι με κοιλίτσα μας έκαναν ευτυχείς ένα κρύο απόγευμα στο Λονδίνο και σταμάτησαν το σερί των έξι αγώνων χωρίς γκολ για τους Reds. Ο ένας, ο Lee Tomlin, πρακτικά, στον αγωνιστικό χώρο με δύο γκολ και μία ασίστ. Ο άλλος, ο Βαγγέλης Μαρινάκης, μεταφυσικά! Ο ιδιοκτήτης της Forest βρέθηκε στην εξέδρα του Loftus Road και θύμισε τις εξόδους του στο Champions League με τον Ολυμπιακό... στις οποίες ήταν διαρκώς γρουσούζης για την ομάδα του, ώσπου αποφάσισε να πάει στο Λονδίνο (Arsenal-Ολυμπιακός 2-3)!

Συγχωρήστε μου τη διάθεση για πλάκα, αλλά όταν επιτέλους γελάει το χειλάκι σου το πλατύ χαμόγελο μετατρέπεται εύκολα σε... χασκόγελο. Σε μεγάλη μέρα η Forest ισοπέδωσε την QPR του κάποτε δημίου της Ian Holloway, ανέβηκε δύο θέσεις στη βαθμολογία, ξέφυγε δέκα πόντους από την επικίνδυνη ζώνη (να το κοιτάμε κι αυτό), έκανε 1.700 ανθρώπους πανευτυχείς να φωνάζουν ρυθμικά τα ονόματα του Aitor Karanka και του... Costel Pantilimon. Και για όποιον πει "σιγά την επιτυχία, τους πελάτες που διαλύσαμε 4-0 στον πρώτο γύρο και δε μας έχουν κερδίσει ποτέ στο γήπεδό μας", να υπενθυμίσω ότι η νίκη μας στο Loftus Road σε αγώνα πρωταθλήματος είναι η πρώτη μετά το 1997-'98 όταν ανεβήκαμε τελευταία φορά στην Premier League! Ενδιάμεσα υπάρχει μια νίκη στο FA Cup, αλλά (αστεία που είναι η ιστορία καμιά φορά) ήρθε την περίοδο της ντροπής, το 2004-'05, όταν η ομάδα υποβιβάστηκε στη League One. Μάλιστα ο υποβιβασμός αυτός επιβεβαιώθηκε και μαθηματικά μία αγωνιστική πριν το τέλος της σεζόν με ήττα στο... Loftus Road.

Ο Karanka αποφάσισε να μην κάνει σαρωτικές αλλαγές, παρά μόνο αυτή που μας επέτρεψε να πάρουμε μπρος στο ματς με τη Reading: τον Matty Cash αντί του Kieran Dowell. Και αυτή τη φορά είχε και ισχυρό πάγκο με την επιστροφή των Michael Mancienne, Joe Worrall και Απόστολου Βέλλιου. Και ποιος δεν τον δικαίωσε, οφείλουμε να πούμε. Ο Tomlin που ξεκίνησε πάλι βασικός; Ο Cash, που πέτυχε ένα υπέροχο γκολ; Ο Ben Brereton, τον οποίο υπερασπιζόταν όλη την εβδομάδα και ξεμπούκωσε κι αυτός στις καθυστερήσεις; Όλα πήγαν μια χαρά. Η άμυνα έκανε πάλι τις λαδιές της, ειδικά στο πρώτο γκολ που δεχθήκαμε, αλλά τέλος καλό όλα καλά, που λένε.

Κι όμως, τα πράγματα θα μπορούσαν να είχαν πάει πολύ στραβά αν, μετά τις πρώτες μικροευκαιρίες, ο ρέφερι Darren Bond δεν είχε την πυγμή να δείξει "παίζετε" στη φάση του 14', όταν μια κεφαλιά του Matty Smith (πολύ καλός παίκτης, το πρώτο σοβαρό τεστ για τον Tobias Figueiredo με κερδισμένες και χαμένες μάχες) βρήκε στο μέσα μέρος του οριζόντιου δοκαριού, έσκασε στη γραμμή και ο Pantilimon μπλόκαρε κι απομάκρυνε. Ο Bond δεν έδωσε το γκολ στους γηπεδούχους (φάση δεν έχω δει για να είμαι βέβαιος αν ήταν μέσα) και η Forest στη συνέχεια πήρε τα ηνία του αγώνα. Ο Brereton στο 18' και στο 22', από δύο όμορφες μπαλιές των Ben Watson και Tomlin, βγήκε ισάριθμες φορές απέναντι από τον Alex Smithies, αλλά νικήθηκε αμφότερες. Το ημίωρο πέρασε, και κάπου εκεί άρχισε το ρεσιτάλ του Tomlin. Αφού εισέπραξε δικαίως μια κίτρινη κάρτα στο 35' (δεν του έδωσαν φάουλ ένα σκληρό μαρκάρισμα που δέχθηκε και αντέδρασε κλαδεύοντας και ο ίδιος αντίπαλο στην επόμενη φάση), δύο λεπτά αργότερα πέτυχε γκολ-καρμπόν με την ισοφάριση απέναντι στη Reading. O εξαιρετικός για άλλη μια φορά Joe Lolley έκανε κούρσα από αριστερά, γύρισε στην περιοχή και ο επερχόμενος Tomlin με το δεξί έγραψε το 0-1.

Είχε κέφια ο "χοντρούλης", και δεν τον πείραζε που στην εξέδρα πάλι τον παρομοίαζαν ομαδικά με τον Andy Reid. Στο 43', αφού οι γηπεδούχοι είχαν προσπαθήσει αποτυχημένα να απαντήσουν με σουτ του Massimo Luongo (πολύ καλή κόντρα από τον Danny Fox) και κεφαλιά του Smith πάνω στον Pantilimon, δοκίμασε την τύχη του με μακρινό σουτ αλλά αστόχησε. Όμως στο 47', δευτερόλεπτα μετά από μια ωραία απόκρουση του Ρουμάνου σε σουτ του Luongo, μετά από πάσα του Brereton αμόλησε έναν κεραυνό στο "Γ" με τον Smithies να προσπαθεί, αλλά να μην έχει καμιά τύχη να βγάλει. 0-2 και υπήρχε και συνέχεια, μόλις τέσσερα λεπτά αργότερα. Ο Cash κέρδισε με πείσμα μια φαινομενικά χαμένη μπαλιά, γύρισε στον Tomlin, αυτός σήκωσε τη μπάλα και βρήκε με ακρίβεια τον Lolley, που στόπαρε με το στήθος, έπιασε το βολέ και έστειλε τη μπάλα στην αριστερή γωνία του γκολκίπερ των Rangers. Οι φίλοι της Forest βρίσκονταν ήδη στον έβδομο ουρανό, αλλά το ματς δεν είχε τελειώσει ακόμα.

Αφού στο 59' ο Smith αστόχησε από πολύ καλή θέση στέλνοντας την κεφαλιά του από σέντρα του Paweł Wszołek άουτ, στο 68' η άμυνα της Forest θυμήθηκε τον κακό εαυτό της και η αποτυχία της να απομακρύνει μετά από στημένη φάση στα καρέ μας επέτρεψε στον Luongo να σπρώξει τη μπάλα στο τέρμα και να δώσει ελπίδες στην ομάδα του. Ο Karanka αντέδρασε αμέσως βάζοντας τον Dowell στη θέση του μάλλον κουρασμένου Tomlin και δικαιώθηκε σχεδόν αμέσως, εκεί που και ο Holloway τα έπαιζε όλα για όλα βγάζοντας μπακ (Jake Bidwell) και βάζοντας σέντερ φορ (Conor Washington). O Dowell έκανε ένα από τα γνωστά του δυνατά σουτ, ο Smithies απέκρουσε και ο Cash σκόραρε στο ριμπάουντ από πολύ δύσκολη γωνία, πανηγυρίζοντας έξαλλα το πρώτο του γκολ με την πρώτη ομάδα της Forest. Το 1-4 στο 76' θα πίστευε κανείς ότι ήταν το τελειωτικό χτύπημα, όμως ο Smith δεν είχε πει την τελευταία του λέξη και μείωσε μόλις δύο λεπτά αργότερα με κεφαλιά από σέντρα του Luke Freeman, σημαδεύοντας σωστά τη δεξιά γωνία του Pantilimon. O Ρουμάνος είχε ήδη αρχίσει να κάνει καθυστερήσεις, το παρατράβηξε στο 72' δεχόμενος κίτρινη κάρτα και από κει και πέρα κάθε φορά που έπαιρνε τη μπάλα οι οπαδοί της QPR μετρούσαν τα δευτερόλεπτα ζητώντας τη δεύτερη.

Οι Reds πέρασαν μια τρομάρα στο 81', όταν ο πολύ καλός ντριμπλαδόρος πιτσιρικάς Paul Smyth άδειασε τον Ben Osborn, αλλά τον έφαγε το άγχος αφού σούταρε απελπιστικά άουτ, ο Karanka αναγκάστηκε να αποσύρει τον Lolley για να ενισχύσει την άμυνα με τον Worrall, στο 89' ο Smith αστόχησε σε πλασέ από καλή θέση, μπήκε και ο Adlène Guédioura για καθυστερήσεις στη θέση του πολύ καλού και πάλι Jack Colback, αλλά ήταν η σειρά του Brereton στο πρώτο λεπτό των καθυστερήσεων να βάλει ταφόπλακα στις όποιες ελπίδες των γηπεδούχων. Ξεκίνησε την κούρσα του, όρμησε προς την περιοχή αποφεύγοντας με τη δύναμή του τα μαρκαρίσματα, έκανε την προσποίηση, έφυγε προς την αντίθετη κατεύθυνση και με φαλτσαριστό αριστερό σουτ ανάγκασε τον Smithies να μαζέψει για πέμπτη φορά τη μπάλα από τα δίχτυα του. Τρελαμένοι στις εξέδρες οι Reds φώναζαν "we want six" και παρά λίγο η επιθυμία τους να γίνει πραγματικότητα, αλλά ο Cash, που πρόλαβε να πρωταγωνιστήσει σε άλλες δύο φάσεις, αστόχησε στην πρώτη και σημάδεψε τον Smithies στη δεύτερη.

Οι Reds συνεχίζουν την προσπάθειά τους το άλλο Σάββατο στο City Ground, αντιμετωπίζοντας τη Birmingham, που την περασμένη Τρίτη έφαγε 5 από τη Brentford και σήμερα έχασε 2-0 εντός από τη Barnsley στο "εξάποντο" της παραμονής. Οι Blues είναι τώρα 22οι, δέκα βαθμούς κάτω από μας, οπότε ξέρετε: με κάτι τέτοιες ομάδες να φοβάσαι αν είσαι οπαδός της Forest...

QPR: Smithies, Onuoha, Robinson, Lynch (Eze 53'), Wszołek, Luongo, Scowen, Bidwell (Washington 70'), Freeman, Smyth, Smith.
Forest: Pantilimon, Darikwa, Figueiredo, Fox, Osborn, Colback (Guédioura 90'), Watson, Cash, Tomlin (Dowell 69'), Lolley (Worrall 85'), Brereton.
Σκόρερς: Luongo 68', Smith 78' - Tomlin 37', 47', Lolley 51', Cash 76', Brereton 91'.
Διαιτητής: Darren Bond. Κίτρινες: Scowen 84' - Tomlin 35', Pantilimon 72'.
Θεατές: 13.605 (Forest: 1.709).

Aitor Karanka: "Φοβερό παιχνίδι. Πριν τον αγώνα είπα στους παίκτες ότι αυτό το ματς πρέπει να είναι ο καθρέφτης της βελτίωσής μας. Το περασμένο Σάββατο τα πήγαμε καλά αν και παίζαμε με δέκα, ένιωσα μια βελτίωση, το ίδιο και ακόμα παραπάνω ένιωσα την Τρίτη, και σήμερα πετύχαμε το τέλειο μίγμα. Ήμασταν οργανωμένοι, ήμασταν δυναμικοί και αυτός είναι ο τρόπος να νικάμε. Είμαι ευχαριστημένος για λογαριασμό των παικτών γιατί το άξιζαν, όπως και για τον κόσμο που ήρθε μαζί μας και το απόλαυσε. Αυτό που έχει σημασία τώρα είναι να χτίσουμε πάνω στη σημερινή εμφάνιση. Αυτή η περίοδος είναι για να αποκτήσουμε νοοτροπία νικητή. Αυτή χρειαζόμαστε ώστε να βάλουμε τις βάσεις για την επόμενη σεζόν. Όταν έχεις τέτοια νοοτροπία, τα πράγματα γίνονται πιο εύκολα. Ο Tomlin έκανε μεν τη διαφορά, δε θα μπορούσε όμως χωρίς τους υπόλοιπους. Πάνω απ' όλα είναι η ομάδα, πρέπει να προχωράμε και να σκεφτόμαστε το 'εμείς'. Όταν γνωρίζεις τον μάνατζερ και το στυλ του είναι πιο εύκολο, και είμαι ικανοποιημένος γιατί ο Lee είναι ένας παίκτης που καμιά φορά δημιουργεί αμφιβολίες για το άτομό του, μαζί μου όμως παίζει πολύ καλά. Τον ξέρω όμως καλά και οφείλω να τον κρατάω ήρεμο! Ήταν επίσης πολύ σημαντικό για τους Brereton και Cash να σκοράρουν. Είναι νεαρά παιδιά και υπάρχει ο φόβος ότι θα χάσουν την αυτοπεποίθησή τους όταν έρχονται δέκα νέοι παίκτες στην ομάδα, αλλά με αυτούς συνέβη το αντίθετο. Χαίρομαι ειλικρινά γι' αυτούς".

* Η φωτογραφία είναι από την ιστοσελίδα της εφημερίδας Nottingham Post.