Print
Category: news
Hits: 1270

wigan18191

"My name is Cash, Matty Cash. Και εξοφλώ τοις μετρητοίς. Ελληνιστί "κας". Μπανγκουί. Όλα τα λεφτά. Μα όλα! Έσωσα μια πρόκριση, τώρα σώζω και μια παρτίδα. Και προφανώς δικαιώνω τον προπονητή μου, που για να με βάλει βασικό άφησε έξω τον αγαπημένο της εξέδρας Gil Dias. Τρία γκολ σε δύο ματς, να τα τρίψω στη μούρη όσων τολμούν να λένε ότι παίζω μόνο και μόνο επειδή προέρχομαι από την ακαδημία και δεν είμαι επιπέδου Championship. Πώς είπατε, το τρίτο δεν το έβαλα εγώ; Και το πέναλτι ποιος το κέρδισε; Και ξέρετε πολλούς 21χρονους με τέτοια... αβγά όταν η μπάλα καίει;"

Θα μπορούσε να είναι αυθεντικός ο μονόλογος, όμως ο Matty είναι σεμνό παιδί και το μόνο που έγραψε στο twitter του ήταν: "Τι συναίσθημα! Πάμε τώρα για το άλλο Σάββατο". Για δεύτερο σερί ματς η Forest κατάφερε να διατηρήσει το αήττητό της μετά το 90', παίζοντας μάλιστα το χειρότερο μέχρι στιγμής παιχνίδι της στο πρωτάθλημα, απέναντι σε μια ομάδα που σύμφωνα με τον μάνατζέρ της Paul Cook "άφησε ό,τι είχε και δεν είχε στο γήπεδο". Οι Reds, αντίθετα, απέτυχαν για άλλη μια φορά να αφήσουν στα αποδυτήρια τις περσινές κακές συνήθειες, δέχθηκαν γκολ στο 2', έχασαν σχεδόν όλες τις κεφαλιές στα 8 κόρνερ που εκτέλεσε η Wigan, για πρώτη φορά φέτος εμφάνισαν άμυνα και τερματοφύλακα που δεν ενέπνεαν καμιά εμπιστοσύνη, απέτυχαν να εκμεταλλευτούν έστω ένα από τα 14 δικά τους, άφησαν μια νεοφώτιστη ομάδα να τους κάνει γιο-γιο για ένα ολόκληρο ημίχρονο και χρειάστηκαν πάλι κάποιον ήρωα. Και όπου χρειάζονται ήρωες, κάτι δεν πάει καλά...

Ο Cash ήταν η μόνη αλλαγή του Aitor Karanka σε σχέση με το ματς του περασμένου Σαββάτου με τη Reading. Από τότε, στη συμμετοχή του ως αναπληρωματικός, είχε αρχίσει να δείχνει πανέτοιμος να κάνει τη διαφορά, συνέχισε στο League Cup και τελικά πήρε τη θέση του Dias. Ο μάνατζερ της Forest προτίμησε την πεπατημένη, αποκλείοντας από τη 18άδα τους Sam Byram και Michael Hefele παρά την καλή τους εμφάνιση την Τρίτη. Σου λέει (και σωστά), ένας αγώνας πρωταθλήματος -και μάλιστα σε μια έδρα όπου οι Reds δεν έχουν νικήσει ποτέ- δεν προσφέρεται για πειράματα. Κι όμως, χρειάστηκαν μόνο 82 δευτερόλεπτα για να εκτελέσει κόρνερ ο Lee Evans και ο Nick Powell με κεφαλιά από τη μικρή περιοχή (καλός και άγιος ο Jack Colback, αλλά για πολλοστή φορά από πέρσι εκτέθηκε σε στημένη φάση) να στείλει τον συλλογισμό του Βάσκου στα σκουπίδια και τα περσινά φαντάσματα πίσω στο μυαλό μας. Ο Costel Pantilimon διαμαρτυρήθηκε έντονα για φάουλ (και στις κοντινές φωτογραφίες πράγματι φαίνεται ότι δέχεται πίεση στην περιοχή του από τον Will Grigg που δεν τον αφήνει να κάνει σωστή έξοδο), αλλά ρε αδερφέ, δυο μέτρα και κάτι είσαι, σπρώξε κι εσύ λίγο, αφού ο κανονισμός σε προστατεύει... Βασικά πράγματα που μάθαιναν οι τερματοφύλακες ακόμα και στη δική μου εποχή (προ Χριστού δηλαδή)!

Στα επόμενα κόρνερ φάνηκε καθαρά ότι ήταν τακτική των Latics να μπλοκάρουν τον Pantilimon, που διαμαρτυρόταν συνεχώς αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Σαφώς επηρεασμένος από την κοκορομαχία ακριβώς πριν το κόρνερ του 2' με τον Powell (μάλλον μέρος κι αυτή μιας τακτικής που έσπασε τα νεύρα του Ρουμάνου), κόντεψε να φάει γκολ-καρμπόν στο 17' από τον Michael Jacobs, έπεσε πάρα πολύ αργά στο μακρινό σουτ του Sam Morsy όπου τον έσωσε το δεξί του δοκάρι και ο Powell στο ριμπάουντ σούταρε άουτ, πάνω από τις μισές του απομακρύνσεις κατέληξαν πλάγιο άουτ. Αλλά και η άμυνα ολόκληρη δεν ήταν στα καλά της, με αποκορύφωμα τη χαζομάρα του Ben Osborn να τραβήξει τον Grigg στο 30' σε σέντρα του Antonee Robinson και να επιτρέψει στον πάλαι ποτέ "on fire" Βορειοϊρλανδό να πετύχει με πέναλτι το πρώτο φετινό του γκολ. Κάθε φορά που η μπάλα έμπαινε στην περιοχή μας γινόταν πανικός, ο Grigg στο 20' σε συρτή σέντρα του Reece James με προβολή είχε μόλις αστοχήσει, ο Jacobs σε δύο περιπτώσεις με κλέψιμο και σουτ (στο 19' από τον Adlène Guédioura και στις καθυστερήσεις του πρώτου μέρους από τον Ben Watson που ακόμα μάλλον σκεφτόταν το χειροκρότημα της κερκίδας όταν αντικατέστησε τον τραυματισμένο στο κεφάλι Αλγερινό στο 45' - τοπικός ήρωας γαρ στο Wigan μετά το γκολ που λύγισε τη Manchester City στον τελικό του FA Cup το 2013) ευτυχώς δεν βρήκε τέρμα και το 2-1 παρέμεινε ως την ανάπαυλα. Μέσα στα τόσα προβλήματα ξεχάσαμε τον Cash, που στο 10' από κλέψιμο και ωραία μπαλιά του João Carvalho είχε σουτάρει από το ίδιο περίπου σημείο του αγώνα με τη Bury: δοκάρι και μέσα και οι Reds ήταν πάλι στο ματς.

Ο Carvalho, λοιπόν, έδωσε την πρώτη του φετινή ασίστ, αλλά στο 54' ήδη γινόταν αλλαγή για να μπει στον αγώνα ο Hiilal Soudani. Ήταν μια κίνηση ρίσκου από τον Karanka, που δευτερόλεπτα πριν είχε δει τον Jacobs να απειλεί ξανά με κεφαλιά μετά από λανθασμένη απομάκρυνση του Tobias Figueiredo σε κόρνερ. Έχανε σε δημιουργία, κέρδιζε σε δύναμη κρούσης. Ο Soudani έδειξε αμέσως ότι ήταν αποφασισμένος να αλλάξει τα δεδομένα, αφού το φαρμακερό του σουτ δευτερόλεπτα μετά την είσοδό του κοντραρίστηκε σε κόρνερ που απέφερε άλλα τρία σερί (!), όλα ανεκμετάλλευτα και με τον διαιτητή να κλείνει τα αυτιά του στις διαμαρτυρίες των Reds για χέρι μέσα στην περιοχή στο τελευταίο απ' αυτά. Τα πράγματα έγιναν ακόμα χειρότερα στο δημιουργικό κομμάτι μετά την αποχώρηση και του Joe Lolley στο 65', όταν δηλαδή οι Latics είχαν ήδη αρχίσει τον υπέρ πάντων αγώνα διατήρησης των κεκτημένων και χτυπούσαν αδιακρίτως. Ο Jack Robinson μπήκε και πήγε πίσω, ο Osborn πήγε μπροστά - τα γνωστά. Όμως πλάνο δεν πολυέδειχνε να υπάρχει - ή τουλάχιστον να εφαρμόζεται, με τους σέντερ μπακ μας αρκετές φορές να καταφεύγουν σε βαθιές μπαλιές. Ο Cash έχασε ίσως την καλύτερη ευκαιρία μας στο 68', όταν βρέθηκε απέναντι στον Christian Walton λίγο πίσω από το πέναλτι αλλά σούταρε πάνω στην κόντρα του αντιπάλου του, και ενώ προηγουμένως είχαμε δεχθεί μέσα σε ένα πεντάλεπτο άλλες δύο κεφαλιές από κόρνερ, ευτυχώς τη μία άουτ και την άλλη πάνω στον Pantilimon! 

Ο Soudani βρέθηκε πάνω κάτω στην ίδια θέση του 55' και στο 72', αλλά σούταρε πάνω στον Walton. Άλλα τρία κόρνερ στη σειρά, κανένα κέρδος. Πάλι μπροστά ο Soudani στο 77', αλλά κακή τελική πάσα στον Osborn που βγήκε πολύ πλάγια και μόνο κόρνερ μπορούσε να κερδίσει, όπως κι έκανε. Τα νεύρα τεντώνονταν, ο διαιτητής Geoff Eltringham δεν ήταν και ο πιο στιβαρός που έχουμε δει και έβγαλε μετάξύ 87' και 88' τέσσερις κίτρινες (τιμωρώντας το ίδιο τον προκλητικό James Vaughan με το "θύμα" του Danny Fox και τον Watson που πήγε να τους χωρίσει!). Ήταν η ώρα των ηρωισμών που λέγαμε. Με την εκπνοή της κανονικής διάρκειας ο Cash πέρασε πανέμορφα έναν αντίπαλο πάνω στην τελική γραμμή, μπήκε στην περιοχή, ανατράπηκε καθαρά (τουλάχιστον εκ πρώτης όψεως, χωρίς να έχω δει ριπλέι) από τον Morsy, ο διαιτητής σφύριξε. Φαινόταν διστακτικός, σα να ήθελε να δώσει κίτρινη στον Cash για θέατρο (!), αλλά τελικά μάλλον του ψιθύρισε κάτι ο βοηθός και έδειξε την άσπρη βούλα - χωρίς βεβαίως να βγάλει (δεύτερη) κίτρινη στον αρχηγό των Latics που έκανε πολύ πιο βίαιο μαρκάρισμα από τον Osborn στο πρώτο πέναλτι του αγώνα. Το δράμα δεν είχε τελειώσει, καθώς ο σούπερ αγχωμένος για το πρώτο επίσημο γκολ του με τη Forest Lewis Grabban (που δεν είχε προσφέρει σχεδόν τίποτα στο ματς, ασυνήθιστος όπως γράφαμε όταν αποκτήθηκε να παίζει μόνος μπροστά) σούταρε στο κέντρο και ο Walton απέκρουσε με το αριστερό χέρι πέφτοντας προς τα δεξιά. Το στιγμιαίο lapsus της άμυνας της Wigan, που άφησε τρεις (!) παίκτες της Forest να περιμένουν ολομόναχοι την εξέλιξη του πέναλτι έξω από το "D", αποδείχθηκε μοιραίο, αφού από όλους όσους έτρεξαν για το ριμπάουντ την πρόλαβε ένας από αυτούς, ο Soudani, και έκανε "ρεσάλτο" για δεύτερη φορά σε μια εβδομάδα... Ακολούθησαν οκτώ λεπτά καθυστερήσεων όπου φοβόταν ο Γιάννης το θεριό και το θεριό το Γιάννη, δεν καταγράφηκε ούτε μια ευκαιρία και το 2-2 χάρισε από έναν πόντο στις δύο ομάδες για την προσπάθειά τους, με τη Wigan να δικαιούται να αισθάνεται πιο αδικημένη (για να τα λέμε όλα, έτσι;).

Ακολουθούν δύο εντός έδρας αγώνες με τηλεοπτική κάλυψη. Τον έναν, το άλλο Σάββατο (25/8) απέναντι στη Birmingham των πολλών προβλημάτων που όμως χθες στο St Andrew's κράτησε τη Swansea στο 0-0, πρέπει οπωσδήποτε να τον κερδίσουμε. Ο άλλος, τέσσερις μέρες μετά με τη Newcastle για το League Cup, δεν είναι και τραγικό αν χαθεί - αν και μια νίκη επί μιας ομάδας Premiership είναι πάντα σπουδαία για το ηθικό. H Forest βρίσκεται αυτή τη στιγμή στην 7η θέση, τέσσερις βαθμούς πίσω από την πρώτη Middlesbrough, που πέρασε νικηφόρα από το Bristol απέναντι στη City (2-0) και έχει έναν αγώνα και έναν βαθμό παραπάνω από τη Leeds που με το εντός 2-0 επί της Rotherham έχει το απόλυτο 3/3. H West Brom, την οποία λίγο θέλαμε να νικήσουμε, πέτυχε το σκορ της ημέρας κόντρα στην επίσης προβληματική αγωνιστικά και μη QPR (7-1), ενώ στους υπόλοιπους αγώνες είχαμε: Hull-Blackburn 0-1, Ipswich-Aston Villa 1-1, Millwall-Derby 2-1, Reading-Bolton 0-1, Sheffield United-Norwich 2-1, Preston-Stoke 2-2. Αύριο παίζουν Brentford-Sheffield Wednesday.

Wigan: Walton, James, Dunkley, Kipré, A. Robinson, Morsy, Evans, Jacobs, Massey (Byrne 89’), Powell (Connolly 75’), Grigg (Vaughan 76’).
Forest: Pantilimon, Darikwa, Figueiredo, Fox, Osborn, Colback, Guédioura (Watson 45’), Cash, Carvalho (Soudani 54’), Lolley (J. Robinson 65’), Grabban.
Σκόρερς: Powell 2', Grigg 30' (πέναλτι) - Cash 10', Soudani 91'.
Διαιτητής: Geoff Eltringham. Κίτρινες: Vaughan 87', Morsy 88' - Osborn 29', Colback 69', Fox 87', Watson 88'.
Θεατές: 11.543 (Forest: 2.513).

Aitor Karanka: "Νομίζω πως το πιο σημαντικό ήταν ο βαθμός και το μαχητικό πνεύμα της ομάδας ως το τελευταίο δευτερόλεπτο. Είχα πει το περασμένο Σάββατο πως δεν παίξαμε καλά, πιστεύω όμως πως είναι αδύνατο να παίξουμε χειρότερα απ' όσο σήμερα στο πρώτο ημίχρονο. Είπα στους παίκτες ότι ο αγώνας θα ήταν παρόμοιος με έναν που παίξαμε πέρσι με τη Millwall. Η Wigan έρχεται με φόρα από χρονιά ανόδου και είναι πραγματικά δυνατή. Εμείς πρέπει να συνεχίσουμε, χωρίς να ξεχνάμε ότι δουλεύουμε μαζί μόλις έναν-ενάμισι μήνα. Ακόμα και όταν δεν είμαστε στα καλύτερά μας ή παίζουμε άσχημα, δεν χάνουμε, κι αυτό είναι πολύ σημαντικό. Παίκτες που είναι στον πάγκο ή δεν είχαν παίξει σε προηγούμενα ματς μπαίνουν στον αγώνα κι αλλάζουν τη ροή του, πράγμα πολύ θετικό. Πρέπει να συνεχίσουμε και να βρούμε τον δικό μας ρυθμό. Είναι πολύ δύσκολο να καταλάβεις πώς προετοιμάζοντας τον αγώνα λες στην ομάδα ότι πρέπει να προσέχει, και της θυμίζεις ότι πέρσι με τη Millwall φάγαμε ένα γκολ στην αρχή κι άλλο ένα μετά από 30 δευτερόλεπτα, και όμως βλέπουμε ξανά το ίδιο έργο, αλλά πρέπει να προχωρήσουμε μπροστά και να συνεχίσουμε τη μάχη. Η Wigan ήταν πέρσι στη League One αλλά έχει πολύ καλό ρόστερ, πολύ καλό μάνατζερ και αυτοπεποίθηση. Αν βρούμε κι εμείς το ρυθμό μας, με τους παίκτες που διαθέτουμε θα κάνουμε πολλές νίκες".

* Η φωτογραφία είναι από την επίσημη ιστοσελίδα του συλλόγου.