Με τα χίλια βάσανα, πολύ ζόρι και αρκετούτσικη τύχη, η Forest έμεινε όρθια στο Elland Road και κράτησε ζωντανό ένα ρεκόρ 48 χρόνων: από το 1971 και μετά, οι Reds δεν έχουν χάσει ποτέ και τα δύο πρώτα ματς πρωταθλήματος που έχουν δώσει. Και πάλι δεν έπεισε με την εμφάνισή της, "έφαγε" πολλές φάσεις, έκανε μόλις μία τελική στο τέρμα σε όλο το ματς και ευτύχησε να σκοράρει με αυτήν, δείχνει ότι δεν είναι ακόμα σε θέση να πηγαίνει εκτός έδρας για τέτοιο ντέρμπι και να το κερδίζει. Αυτό όμως που πραγματικά μας κάνει και γελάμε ήταν ότι όλο το γήπεδο στο τέλος του αγώνα έβριζε τον διαιτητή...

Μιλάμε σοβαρά; Τόσο γρήγορα ξεχάστηκε εκεί στο Yorkshire η "μανσέτα" του Kemar Roofe που πέρσι στο ίδιο γήπεδο τους χάρισε την ισοπαλία; Ούτε λίγο ούτε πολύ, η Leeds μιλάει για... τρία πέναλτι, τα δύο εκ των οποίων είναι εντελώς αστεία και δεν τα αναφέρουμε καθόλου, υπάρχει σοβαρή υποψία στη φάση του Jack Robinson με τον Stuart Dallas στο 84' αν και η φάση γίνεται με πολύ μεγάλη ταχύτητα και μιλάμε για κλάσμα του δευτερολέπτου, αλλά όχι και να μας λένε για τη φάση του δικού μας γκολ, όπως διάβασα στο Sky Sports και κόντεψαν να μου φύγουν τα μαλλιά... Ειδικά όταν στο δικό τους γκολ υπάρχει πεντακάθαρο οφσάιντ στην ίδια φάση και όχι στην προηγούμενη... Θα τα δούμε όμως αυτά παρακάτω.

Ο Sabri Lamouchi δεν έλεγε... φούμαρα ότι εμπιστεύεται την ενδεκάδα που κατέβασε με τη West Brom, και την άφησε ίδια κι απαράλλαχτη και στο (πολύ βροχερό στην αρχή, ηλιόλουστο από το ημίχρονο και μετά) Elland Road. Οι μεταγραφές της τελευταίας στιγμής Chema και John Bostock έμειναν εκτός αποστολής, όμως για πρώτη φορά συμπεριλήφθηκαν στη 18άδα ο Samba Sow, o Carl Jenkinson και ο γκολκίπερ Brice Samba, από τους οποίους τελικά έπαιξε μόνο ο πρώτος. Εκτός αποστολής έμειναν οι δύο πιτσιρικάδες Brennan Johnson και Jayden Richardson, και φυσικά ο Jordan Smith.

Τα πρώτα εικοσάλεπτα των δύο ημιχρόνων ήταν από τα δυσκολότερα που έχω δει τη Forest να περνάει εκτός έδρας. Επίσης και στα δύο ημίχρονα, όμως, οι γηπεδούχοι μετά σα να "έσβηναν", και δεν κατάφεραν να πιάσουν τόσο ψηλούς ρυθμούς μετά την ισοφάρισή μας, ώστε να μας πετάξουν "το νεροχύτη της κουζίνας", κατά τη λατρεμένη μου έκφραση που χρησιμοποιούν οι Άγγλοι όταν μια ομάδα έχει κλείσει την αντίπαλό της στα καρέ της και τη σφυροκοπάει ανελέητα. Μέχρι το 25', λοιπόν, είχαμε δεχθεί ένα σωρό φάσεις και πληθώρα από κόρνερ, με τη Leeds μάλλον να σημαδεύει τον Aro Muric (καλωσόρισες στην Championship, μικρέ) και ο Κοσοβάρος να δείχνει να έχει αφήσει πίσω του το κακό του ντεμπούτο αποκρούοντας μόλις στο 8' σε κόρνερ ένα πολύ "πονηρό" σουτ του Kalvin Phillips. Οι γηπεδούχοι ορμούσαν στην επίθεση κατά κύματα και προσπαθούσαν να σκοράρουν μέσα από την περιοχή, με τον Alfa Semedo να κάνει το τέλειο τάκλιν (και να το πανηγυρίζει ανάλογα) την ώρα που ο Barry Douglas μετά από λάθος του (και πάλι μετριότατου) Joe Lolley ετοιμαζόταν να τραβήξει τη σκανδάλη. Σε χτύπημα κόρνερ στο 21' ο αρχηγός της Leeds Liam Cooper νίκησε τον Albert Adomah στον αέρα, αλλά η κεφαλιά του έφυγε ελάχιστα έξω. Και στο 25', από μπροστινή μπαλιά του Ben White, ο απόφοιτος της Ακαδημίας μας που λατρεύουμε να μισούμε λόγω της συμπεριφοράς του απέναντί μας από τότε που έφυγε και μετά (Patrick Bamford ονομάζεται) βγήκε απέναντι στον Muric, ο οποίος απέκρουσε το πλασέ του, και στην εξέλιξη της φάσης ο ίδιος παίκτης υποδέχθηκε πάλι τη μπάλα σχεδόν στη μικρή περιοχή, αλλά έκανε κάτι ανάμεσα σε κοντρόλ και σε σουτ και η ευκαιρία χάθηκε. Από πλευράς Forest, δεν καταγράψαμε ούτε μία φάση της προκοπής στο πρώτο ημίχρονο. Ακόμα κι όταν ισορροπήσαμε το παιχνίδι, φαινόμασταν τρομερά άτολμοι να βγούμε μπροστά και περιοριζόμασταν στη φύλαξη των νώτων μας.

Ο Marcelo Bielsa προφανώς και δεν έμεινε ευχαριστημένος από τη λευκή ισοπαλία του πρώτου μέρους και διέταξε φουλ επίθεση, με συνέπεια οι Reds στο ξεκίνημα της επανάληψης να περιοριστούν σε παθητικό ρόλο. Ο Bamford όπως πάντα είχε σκυλιάσει να μας βάλει γκολ και έφτασε πολύ κοντά στο 52', όταν το προσπάθησε με σκαστό σουτ από πολύ κοντά, είδε όμως τη μπάλα να σταματάει στο οριζόντιο δοκάρι του Muric. Ένα λεπτό αργότερα βγήκε πάλι τετ α τετ με τον γκολκίπερ μας, αφού ο Muric έκανε το λάθος σε βαθιά μπαλιά να βγει ως τη γραμμή της περιοχής, και ενώ το τέρμα ήταν άδειο ο σέντερ φορ της Leeds έστειλε τη λόμπα του άουτ. Νέα ευκαιρία για τη Leeds στο 54', με τον Mateusz Klich να γυρίζει στην περιοχή για τον Pablo Hernández, που σούταρε στην αγκαλιά του Muric. Ο Ισπανός όμως δεν θα λάθευε στο 59', σε μια φάση που σηκώνει πολλή κουβέντα. Ο Sow, που δευτερόλεπτα πριν είχε μπει στη θέση του -μοιραία χαμένου σε τέτοιου είδους ματς- Tiago Silva, έχασε τη μπάλα στο κέντρο, έγινε μια βαθιά μπαλιά την οποία κατέβασε ο ευρισκόμενος σαφώς σε θέση οφσάιντ Bamford, αμέσως μετά το κοντρόλ του ο Klich άνοιξε στον κενό χώρο στον Hernández τον οποίο δεν προλάβαινε πλέον ο Robinson, κι αυτός με άψογο πλασέ στην έξοδο του Muric έγραψε το 1-0. Την ίδια στιγμή στο Λονδίνο, στον αγώνα της Premiership ανάμεσα στη West Ham και τη Manchester City, ένα γκολ ακυρωνόταν και ένα πέναλτι ξαναχτυπιόταν με την παρέμβαση του VAR. Στην Championship δεν υπάρχει VAR. Και η Leeds πανηγύρισε. 

Έκανε όμως το λάθος να ξανακατεβάσει ταχύτητα. Ο Lamouchi δεν είχε πλέον τίποτα να χάσει και πέρασε τον Sammy Ameobi αντί του κουρασμένου Adomah. Στο 67', τέσσερα λεπτά δηλαδή πριν αφήσει τη θέση του στον Rafa Mir για το "όλα για όλα", ο Ben Watson έκανε το πρώτο μας επικίνδυνο σουτ, ένα βολέ εκτός περιοχής που πέρασε λίγο έξω από τα δοκάρια του Kiko Casilla, ενώ στο 73' η κεφαλιά του Michael Dawson από το κόρνερ του Matty Cash ήταν λίγο πιο ψηλή απ' όσο χρειαζόταν. Η Leeds δεν έλαβε το σήμα συναγερμού, και στο 77' δέχθηκε την ισοφάριση. Προσέξτε τώρα θράσος για να βαφτίσουν αυτό το γκολ "controversial", δηλαδή αμφισβητούμενο: Στην προηγούμενη φάση, κάπου στο κέντρο, ο Lewis Grabban, σε ένα από τα ελάχιστα κατεβάσματά του, μπλέχτηκε σε μονομαχία με τον Cooper, φάνηκε να τον τραβάει (ο πάντα... φίλος μας Sky το έδειξε αργότερα με μεγεθυντικό φακό, πού τέτοια ευαισθησία φυσικά για το γκολ της Leeds!), η μπάλα απομακρύνθηκε χωρίς ο διαιτητής να σφυρίξει, ο Semedo άνοιξε στον Ameobi, αυτός έκανε μια από τις γνωστές του κούρσες από αριστερά και λίγο πριν την τελική γραμμή κόπηκε σε κόρνερ. Το χτύπησε πάλι ο Cash, η μπάλα πέρασε από πολύ κόσμο, έφτασε στο δεύτερο δοκάρι στον Mir που επιχείρησε βολ πλανέ, η μπάλα χτύπησε στον ώμο του Grabban, ο οποίος οριζοντιώθηκε για να τη σπρώξει προς τα δίχτυα, δεν φάνηκε καθαρά αν το κατάφερε, αλλά αν σε θέλει... Ρίζα αριστερού δοκαριού και μέσα. Τόσο μεγάλη σχέση είχε η μονομαχία Grabban-Cooper με το γκολ. Έγινε κάπου ένα με ενάμισι λεπτό πριν! Κι όμως, στου κρεμασμένου το σπίτι μιλάνε ακόμα για σχοινί!

Τα χρειάστηκε ο Bielsa, αντί για τον Jack Clarke που ετοίμαζε πέρασε τον Hélder Costa, μπας και με τις πλαγιοκοπήσεις του απέναντι στον Robinson καταφέρει κάτι. Πάλι ο Cooper απείλησε με κεφαλιά μετά από κόρνερ στο 82', χωρίς όμως να βρει στόχο ούτε αυτή τη φορά, και ήρθε η περίφημη φάση του 84'. Από κάποια κόντρα η μπάλα υψώθηκε στην περιοχή μας, και Robinson και Dallas έτρεξαν μαζί (και σήκωσαν τα πόδια μαζί) προς το μέρος της. Ο Σκοτσέζος, ως επιτιθέμενος, πήγε να κοντρολάρει, αλλά ο Άγγλος δεν είχε καιρό για τέτοιες σκέψεις και με σουτ που θα ζήλευε και παίκτης του ράγκμπι την έστειλε όσο πιο μακριά μπορούσε. Το ριπλέι έδειξε ότι ο Dallas είχε προλάβει να βάλει το πόδι του λίγο πιο ψηλά, και ο Robinson διώχνοντας το χτυπάει καθαρά. Ο Dallas έπεσε σφαδάζοντας στην περιοχή, αλλά ο διαιτητής, προφανώς λόγω της τάσης των γηπεδούχων να πέφτουν σε κάθε άγγιγμα (το επιχείρησε και ο Costa στις καθυστερήσεις προσπαθώντας να εκβιάσει καταστάσεις) δεν έδωσε τίποτα και έκανε νόημα να συνεχιστεί το παιχνίδι. Η μόνη φάση που η Leeds είχε δίκιο πήγε στράφι λόγω της δικής της κακής τακτικής. Και ο αγώνας έληξε με τους φίλους της Forest να ακούγονται μέσα στις αποδοκιμασίες για τον Robert Jones να τραγουδούν "Το λένε κάρμα", πικάροντας -διόλου άδικα- τους ομολόγους τους για την κλοπή του αιώνα πέρσι με το χέρι του Roofe. 

Η ισοπαλία αυτή έχει νόημα μόνο για την ψυχολογία μας. Αν δούμε καθαρά και αντικειμενικά την εικόνα του αγώνα, η Leeds είχε τρεις βαθμούς στο πιάτο και έβγαλε μόνη της τα μάτια της. Ας ελπίσουμε να το είδαν και ο Lamouchi με το επιτελείο του, ώστε το άλλο Σάββατο -αφού πρώτα τακτοποιήσουμε την υποχρέωση (το εννοώ) να περάσουμε στον δεύτερο γύρο του League Cup αποκλείοντας τη Fleetwood- να πάρουμε επιτέλους την πρώτη μας νίκη, στο γήπεδό μας με αντίπαλο την αρκετά φιλόδοξη φέτος Birmingham, που σήμερα έμεινε στο 1-1 εντός με τη Bristol City και έχει 4 βαθμούς. Στα υπόλοιπα ματς της αγωνιστικής, το τέλος της οποίας βρήκε μόνο Sheffield Wednesday και Charlton να πετυχαίνουν το "2 στα 2": Cardiff-Luton 2-1, Charlton-Stoke 3-1, Derby-Swansea 0-0, Fulham-Blackburn 2-0, Hull-Reading 2-1, Middlesbrough-Brentford 0-1, Preston-Wigan 3-0, QPR-Huddersfield 1-1, Sheffield Wednesday-Barnsley 2-0, West Brom-Millwall 1-1. 

Leeds: Casilla, Dallas, White, Cooper, Douglas, Phillips, Hernández, Forshaw, Klich (Costa 80'), Harrison (Alioski 72'), Bamford.
Forest: Muric, Cash, Worrall, Dawson, Robinson, Semedo, Watson (Mir 71'), Adomah (Ameobi 64'), Silva (Sow 57'), Lolley, Grabban.
Σκόρερς: Hernández 59', Grabban 77'.
Διαιτητής: Robert Jones. Κίτρινες: Phillips 28', Forshaw 80' - Sow 71', Robinson 91'.
Θεατές: 35.453 (Forest: 1.930).

Sabri Lamouchi: "Ένας πόντος εκτός έδρας απέναντι στην καλύτερη ομάδα της κατηγορίας είναι καλό αποτέλεσμα. Είχα μείνει πιο ευχαριστημένος με την απόδοσή μας την περασμένη εβδομάδα. Παρ' όλα αυτά η ομάδα αξίζει τον έπαινο, γιατί έδειξε καλή νοοτροπία και πάλεψε πολύ για να ξαναμπεί στο παιχνίδι. Ειδική μνεία πρέπει να γίνει για τους οπαδούς μας, γιατί σε όλη τη διάρκεια του αγώνα τους νιώθαμε στο πλάι μας. Έδωσαν απίστευτη στήριξη στην ομάδα, κι εμείς τώρα πρέπει να συγκεντρωθούμε, γιατί έχουμε πολλή δουλειά να κάνουμε για να τους δώσουμε τις χαρές που αξίζουν. Η ομάδα δεν είναι όπως τη θέλω αυτή τη στγμή, αλλά είναι λογικό. Κάποιοι παίκτες μπήκαν στο πρόγραμμα της προετοιμασίας πολύ αργά, οπότε δεν είναι ακόμα σωματικά έτοιμοι, αλλά όπως και να έχει οφείλουμε να επικεντρώσουμε την προσοχή μας στους δύο αγώνες που ακολουθούν, με Fleetwood και Birmingham. Πάντα λέω στους παίκτες μου να παίζουν με προσωπικότητα και θέληση, και σήμερα το έκαναν. Ξέρω ότι μπορούμε να δουλέψουμε πάνω σε άλλα πράγματα, όμως αν δεν έχεις τη θέληση δεν μπορείς να δουλέψεις τίποτα. Και όλοι στην ομάδα σήμερα, ακόμα και τα παιδιά που ήρθαν από τον πάγκο, δούλεψαν σκληρά μέχρι το τέλος".  

* Η φωτογραφία είναι από την επίσημη ιστοσελίδα του συλλόγου.