Βρισκόμαστε στην 7η αγωνιστική του πρωταθλήματος. Οι 6 αντίπαλοι που έχει αντιμετωπίσει η Forest βρίσκονται από πάνω της και ο 7ος ακριβώς πίσω της! Να γιατί πανηγυρίζουμε, αφού μετά από ένα τόσο δύσκολο πρόγραμμα η ομάδα, παρά τις συνήθεις δυσκολίες που αντιμετωπίζει σε κάθε αρχή σεζόν όποιο συγκρότημα ξεκινάει με νέο προπονητή και αρκετές αλλαγές στο ρόστερ, βρίσκεται στην 9η θέση της βαθμολογίας, μόλις έναν πόντο κάτω από την εξάδα και μόλις τέσσερις πίσω από την πρωτοπόρο της βαθμολογίας, στην οποία... πρόσφερε σήμερα την πρώτη φετινή της ήττα σε όλες τις διοργανώσεις, και μάλιστα εκτός έδρας!

Επτά νίκες σε οκτώ ματς μετρούσαν φέτος οι "Κύκνοι" του Steve Cooper. Μόνο η Derby στο Pride Park είχε καταφέρει να τους κόψει βαθμούς με λευκή ισοπαλία. Στο Carabao Cup δεν είχαν επίσης κανένα πρόβλημα απέναντι στις αδύναμες Northampton και Cambridge. Συν ότι στο μικρό, αλλά συνήθως καυτό Liberty η Forest τα τελευταία 35 χρόνια είχε νικήσει μόλις μία φορά (τον Δεκέμβριο του 2009, πάλι με 1-0, με σκόρερ τον David McGoldrick που σήμερα μας χαιρετάει από την Premiership με τη φανέλα της Sheffield United). Πέρσι είχαμε φτάσει πολύ κοντά, αλλά περ' όλο που είχαμε παίξει πολύ καλύτερα από τους γηπεδούχους το τελικό 0-0 μάς άφησε μια γλυκόπικρη γεύση. Η Swansea πέρσι δεν πήγαινε καλά. Φέτος, όπως είπαμε, πάει σούπερ. Κι εκεί που όλοι πιστεύαμε ότι οι δικοί μας ήταν ικανοποιημένοι από τα "κουλούρια", φάνηκε καθαρά πως κάποιοι στην ομάδα είχαν μια... Alfa αντίρρηση.     

Βρισκόμαστε στο 85' και ο Lewis Grabban κερδίζει μια χαμένη μπαλιά κάτω από το κέντρο (Grabban κάτω από το κέντρο, πρώτο παράδοξο). Σα να μην έχουν προηγηθεί 85 αλλά... 5 λεπτά, βάζει φτερά στα πόδια και μην τον είδατε, ο αρχηγός των γηπεδούχων Matt Grimes μάταια τρέχει να τον προλάβει. Ο Lewis τον περνάει με άνεση, φτάνει στην τελική γραμμή, σηκώνει το κεφάλι (Grabban σηκώνει το κεφάλι, δεύτερο παράδοξο) και αντί να σουτάρει ως συνήθως πασάρει στον εντελώς αφύλακτο Alfa Semedo στο ύψος της μικρής περιοχής. Ο νεαρός Πορτογάλος δίνει ύψος στη μπάλα, όλοι φοβόμαστε ότι στραβοκλώτσησε, αλλά στο επόμενο καρέ ο Freddie Woodman τη βλέπει στον ουρανό της εστίας του, όπως φαίνεται και στη φωτογραφία. Ο Alfa πανηγυρίζει, το ήθελε καιρό αυτό το γκολ. Στο Liberty πλέον ακούγεται μόνο το πασίγνωστο "We all agree, Nottingham Forest are magic". Οι Swans δεν έχουν άλλα κουράγια, μάλλον τους έχουν στερέψει από ώρα. Τέσσερα λεπτά καθυστέρηση δεν είναι αρκετά για να τους δώσουν ελπίδες. Οι δικοί μας μασάνε σίδερα και καταπίνουν διερχόμενες μπάλες. Τέλος. Πανηγύρια...

Έχετε σκεφτεί κάποια στιγμή πόση βοήθεια μας έχουν δώσει ήδη οι φετινές μεταγραφές; Ο Semedo, για παράδειγμα, μπήκε στο 68' αντί του πολύ κινητικού, αλλά κουρασμένου από ένα σημείο κι έπειτα Sammy Ameobi, και ενώ κάπου "μαγκωθήκαμε" ότι η ομάδα θα γύριζε πίσω (είχε πάρει και η Swansea τα πάνω της για λίγο, χωρίς όμως να απειλήσει πέρα από μια κεφαλιά του André Ayew στο 60' από σέντρα του Jake Bidwell λίγο άουτ και ένα σουτ του ίδιου παίκτη που μπλόκαρε μάλλον εύκολα ο Brice Samba στο 74'), αυτός ο αθεόφοβος πήγαινε κι έκανε παρέα στον Grabban μπροστά, με συνέπεια να σκοράρει κιόλας! Ο Yuri Ribeiro ξεκίνησε για πρώτη φορά σε αγώνα πρωταθλήματος αντί του Jack Robinson και ήταν άψογος σε άμυνα και επίθεση. Ο Samba Sow στο κέντρο έβγαλε πάλι δύναμη και πάθος και ευτυχώς δεν "τρελάθηκε" όταν δέχθηκε μια ανεκδιήγητη κίτρινη κάρτα. Ο "άλλος" Samba, μετά από μια απερισκεψία που διόρθωσε ο ίδιος χωρίς καμιά περαιτέρω συνέπεια στην αρχή (πήγε να κάνει ντρίμπλα σε επιθετικό και τα μπάλωσε παραχωρώντας κόρνερ), λες και πείσμωσε και ήταν σταθερότατος σε όλο το υπόλοιπο ματς. Ο Albert Adomah έκανε το καθήκον του, έτρεξε όσο άντεχε και μετά πήγε αδιαμαρτύρητα στον πάγκο (μην ξεχνάμε και πόσες φορές μας έχει ξελασπώσει φέτος). Ο Tiago Silva ανέλαβε με επιτυχία να κουμαντάρει το κέντρο μετά την αποχώρηση του καταπονημένου João Carvalho, που έδωσε ρεσιτάλ στο πρώτο μέρος. 

Πάντως όχι, δεν εννοούσα μόνο τις φετινές μεταγραφές με τη στενή έννοια του όρου. Πείτε μου, τι στην ευχή έχει πει ο Sabri Lamouchi στον Ben Watson και βλέπουμε έναν τελείως αλλιώτικο παίκτη φέτος, πραγματικό αφεντικό του κέντρου και κέρβερο μπροστά από τα σέντερ μπακ. Ναι, αυτός είναι ο Watson που μας έλεγαν οι οπαδοί της Wigan ότι δεν θα ξεχάσουμε ποτέ, μια σύγχρονη έκδοση του Paul McKenna που τόσο μας έλειψε όλα αυτά τα χρόνια. Αμ' τον Grabban; Τον κάποτε ράθυμο, νωχελικό και ατομιστή Grabban, τι σόι μαγικό φίλτρο από τους αρχαίους δρυίδες της πατρίδας του τον έχει ποτίσει ο Sabri και πλέον λυσσάει για την ομάδα; Για να μην πούμε για τον Michael Dawson, τον "γέρο" και "μονίμως τραυματία" Dawson, που φέτος είναι γερός σαν το σίδερο (μας τα έλεγε στην προετοιμασία, αλλά εμείς δυσπιστούσαμε) και πραγματικός αρχηγός με τα όλα του; Που δίπλα του ο -πέρσι περισσευούμενος και δανεικός στους Rangers- Joe Worrall μοιάζει είκοσι πόντους ψηλότερος;

Είναι, ξέρετε, περίεργη ράτσα οι Εγγλέζοι ποδοσφαιριστές άνω των 30. Αν ο προπονητής τούς δείξει εμπιστοσύνη κλείνοντας τα αυτιά στη γκρίνια της εξέδρας, είναι ικανοί να δώσουν και την ψυχή τους για χάρη του. Ο Γάλλος, λοιπόν, φαίνεται να έχει βρει το κουμπί των δικών μας. Και μόνο αυτών; Να φέρω ένα και μόνο παράδειγμα. Πέρσι ούτε καν θα φανταζόμασταν ότι θα ξεκινούσε η ομάδα τέτοιο κρίσιμο ματς με τον Joe Lolley στον πάγκο. Ο περσινός πολυτιμότερος παίκτης μας μπήκε μόλις στο 59', αντικαθιστώντας τον φιλότιμο Adomah, και δεν είχε ιδιαίτερα μεγάλη συμβολή στο επιθετικό μας παιχνίδι. Ίσως να περνάει ένα διάστημα ντεφορμαρίσματος. Αυτό δεν τον εμπόδισε στο 88' να κάνει ένα φοβερό βολ πλανέ για να απλώσει το κορμί του μπροστά στον Bidwell που επιχειρούσε το βολέ προς το τέρμα μας μετά από απομάκρυνση της άμυνας. Δεν πιστεύαμε στα μάτια μας. Αν αυτό δεν είναι έργο προπονητή, τότε τι είναι; 

Να πούμε και για το ματς. Τι να πούμε; Η Swansea έπαιξε όλα κι όλα 15 λεπτά στο πρώτο ημίχρονο και άλλα τόσα στο δεύτερο, και στα υπόλοιπα έκανε λάθος πάσες. Το κέντρο μας την είχε στραγγαλίσει και δεν έβρισκε τρόπο να σταματήσει τον Carvalho όσο αυτός είχε δυνάμεις. Κέρδιζε στην αρχή τα κόρνερ, προσπαθούσε να δημιουργήσει αναστατώσεις στην περιοχή μας, αλλά από τηγανίτα τίποτα. Έφτασε να έχει την πρώτη ουσιαστική της προσπάθεια στο 43', όταν ο Dawson κατάφερε να κοντράρει τον Borja σε κόρνερ όταν ο Ισπανός βρέθηκε σε καλή θέση στην περιοχή μας. Από φάσεις δικές μας, όρεξη να έχετε να διαβάζετε, κι ας χάλασαν μια-δυο με οριακά οφσάιντ του Grabban που έπαιζε συνέχεια στην κόψη, προσπαθώντας κάποια στιγμή να εκθέσει τον βαρύ Mike van der Hoorn. Η μία από αυτές ήταν στο 3', όταν βγήκαν στην κόντρα με τον Sow, δεν κατάφεραν να συνδυαστούν καλά, ο Sow από το ύψος του πέναλτι κοντραρίστηκε πάνω στο σουτ και ο Grabban που βρέθηκε στο τετ α τετ ήταν εκτεθειμένος. Στο 16' ο Carvalho έβγαλε τον Ameobi από πλάγια αριστερά φάτσα με τον Woodman, αλλά στην αναμέτρησή τους νίκησε ατυχώς ο γκολκίπερ των γηπεδούχων. Δύο λεπτά αργότερα, σε πανέμορφη σέντρα σουτ του Matty Cash, που κλήθηκε να αντικαταστήσει τον τραυματία Carl Jenkinson (θα λείψει κάπου ενάμισι μήνα ο πρώην δεξιός μπακ της Arsenal), o Grabban δεν πρόλαβε να βάλει το πόδι του - έτσι κι αλλιώς ήταν πάλι σε αντικανονική θέση. Στο 20' από σέντρα του Ribeiro ο έτσι κι αλλιώς όχι δεινός κεφαλοσφαιριστής Carvalho αστόχησε πιεζόμενος από τη μικρή περιοχή. Στο 24' είχαμε και οριζόντιο δοκάρι, πάλι με τον Grabban που από ψηλοκρεμαστή κεφαλιά-πάσα του Watson πρόλαβε την έξοδο του Woodman αλλά ατύχησε για λίγα εκατοστά. Στο 31' ο van der Hoorn με αυτοθυσία έπεσε στα πόδια του Ameobi που σούταρε προς το τέρμα μετά από κόρνερ. Στο 40' ο Grabban γύρισε αυτή τη φορά προς τον επερχόμενο Sow που από το ύψος της μεγάλης περιοχής έπιασε το απευθείας βολέ με την "επιτυχία" που έχει συνήθως ένας αμυντικός χαφ. Στο δεύτερο ημίχρονο οι φάσεις ήταν λιγότερες, αλλά οι δικές μας εμφανώς καλύτερες, με τον Carvalho να σουτάρει από πολύ δύσκολη γωνία πάνω στον τερματοφύλακα στο 55' έπειτα από λάθος γύρισμα στον Woodman και κλέψιμο και πάσα του Grabban, ή στο 71' με το βολέ του Worrall από καλή θέση που αποκρούστηκε σε κόρνερ, από το οποίο ο Sow δεν κατάφερε να περάσει τη μπάλα προς την εστία μέσα από πολύ κόσμο.

Μετά από όλα αυτά δεν υπάρχει, νομίζω, αμφιβολία για το ποιος άξιζε σήμερα τη νίκη στο Liberty, και επιτέλους ήρθε η ώρα να αντιμετωπίσουμε και μια ομάδα εμφανώς πιο κάτω από μας στη βαθμολογία: την 21η Barnsley το επόμενο Σάββατο στο City Ground. Και εδώ κολλάει απόλυτα το γνωστό "αν δε νικήσουμε τη Barnsley, η νίκη επί της Swansea πετιέται στα σκουπίδια". Η ομάδα έχει ανάγκη τη σταθερότητα, γιατί φέτος από σοβαρότητα δείχνει μια χαρά. Η Swansea παρέμεινε στην κορυφή παρά την ήττα της, κι αυτό γιατί στραβοπάτησαν η Charlton (0-1 εντός από τη Birmingham, που παρέμεινε από πάνω μας) και η West Brom (1-1 στο Λονδίνο με τη Fulham). Αντίθετα, από τις ομάδες που βρίσκονται πιο πάνω μας νίκησαν η Bristol City (2-1 εκτός την απαράδεκτη φέτος Stoke), η Preston (2-0 εντός τη Brentford) και η QPR (3-2 εντός τη Luton). Πάντως η Leeds, που παίζει αύριο το μεσημέρι εκτός με τη Barnsley (λίγο νωρίτερα η Huddersfield φιλοξενεί τη Sheffield Wednesday), έχει με νίκη την ευκαιρία να πιάσει τους "Κύκνους" στην κορυφή. Τα υπόλοιπα σημερινά αποτελέσματα: Blackburn-Millwall 2-0, Hull-Wigan 2-2, Middlesbrough-Reading 1-0. Χθες η... αγαπημένη μας Derby έμεινε για όγδοο ματς χωρίς νίκη και κατρακύλησε στη 19η θέση, αφού έφερε 1-1 στο Pride Park με την Cardiff. Ωραίο γουίκεντ ήταν αυτό...

Swansea: Woodman, Roberts, van der Hoorn, Rodon, Bidwell, Fulton, Grimes, Ayew, Routledge (Dyer 75’), Celina (Byers 58’), Borja (Surridge 75’).
Forest: Samba, Cash, Dawson, Worrall, Ribeiro, Watson, Sow, Carvalho (Silva 78’), Ameobi (Semedo 68’), Adomah (Lolley 59’), Grabban.
Σκόρερ: Semedo 85'.
Διαιτητής: James Linington. Κίτρινες: Roberts 70', van den Hoorn 94' - Sow 64'.
Θεατές: 17.102 (Forest: 1.259).

Sabri Lamouchi: "Είμαι ευχαριστημένος από το αποτέλεσμα, αλλά κυρίως από την εμφάνιση. Καταπληκτική εμφάνιση. Στα πρώτα 10-15 λεπτά ήμασταν λίγο υποτονικοί, αλλά μετά προσπαθήσαμε να πάρουμε τον αγώνα στα χέρια μας. Στο πρώτο ημίχρονο αξίζαμε τουλάχιστον ένα γκολ, ίσως και δύο, όμως επιστρέψαμε με σωστή νοοτροπία μετά από δύο εβδομάδες και αυτό με κάνει πολύ χαρούμενο. Δεν είναι εύκολο να νικάς εδώ, και είμαστε οι πρώτοι που το πετύχαμε φέτος. Αυτό είναι καλό για το μέλλον, και πρέπει να επιδείξουμε την ίδια νοοτροπία το άλλο Σάββατο με τη Barnsley ώστε να πάρουμε άλλους τρεις βαθμούς. Ακόμα δεν έχουμε νικήσει σε δύο αγώνες στη σειρά, και είναι σημαντικό να συνεχίσουμε με αυτή τη νοοτροπία. Έχω καλούς χαρακτήρες στην ομάδα, έχουμε φτιάξει μια ωραία παρέα που δουλεύει σκληρά. Είναι δικαίωμά τους να απολαύσουν αυτή τη νίκη σε μια δύσκολη έδρα. Είμαι χαρούμενος και για τον κόσμο που πάντα μας ακολουθεί μακριά από την έδρα μας. Είχαμε πολύ κόσμο και σήμερα παρά το μεγάλο ταξίδι, αλλά με το τρίποντο πιστεύω ότι μπορούν να γυρίσουν όλοι ευτυχισμένοι στο Nottingham. Από την αρχή που ήρθα μιλάω για νοοτροπία και προσωπικότητα. Δείξαμε την προσωπικότητά μας εκτός έδρας απέναντι στη Leeds, στην Charlton, στη Fulham και σήμερα. Αλλά θέλω να επικεντρωθούμε στη συνέχεια, αφού το Σάββατο παίζουμε με τη Barnsley, την Τρίτη με την Arsenal (σ.σ. όπου οι Reds έκαναν ρεκόρ συλλόγου σε μετακίνηση κόσμου σε εκτός έδρας ματς πλην Wembley εξαφανίζοντας 8.400 εισιτήρια!), την Παρασκευή με τη Stoke, την Τρίτη με τη Blackburn και το Σάββατο με τη Brentford. Έχουμε μπροστά μας πολλά ματς, πέντε σε τρεις εβδομάδες, οπότε πρέπει να μείνουμε συγκεντρωμένοι. Ελπίζω οι παίκτες να απολαύσουν το διήμερο ρεπό που θα τους δώσω, γιατί αξίζουν αυτή την ξεκούραση, και μετά θα εστιάσουμε στον αγώνα με τη Barnsley, που περιμένω να είναι δύσκολος. Δεν υπάρχουν εύκολοι αγώνες στην Championship, και πάντα χρειάζεται να δουλεύουμε για τους τρεις βαθμούς. Μια καλή εμφάνιση εκτός εδρας πρέπει να ακολουθείται από μια εξίσου καλή εντός. Δεν το έχουμε καταφέρει ως τώρα, και θα προσπαθήσουμε να δώσουμε βάρος σ' αυτό". 

* Η φωτογραφία είναι από την ιστοσελίδα του BBC.