O Ben Watson ήρθε στη Forest στις αρχές Φεβρουαρίου του 2018, ως ελεύθερος από τη Watford, και από τότε... τελούσε υπό αμφισβήτηση. Φέτος το καλοκαίρι, μετά από μιάμιση σεζόν, ήταν μέσα στους βασικούς υποψήφιους για διώξιμο. Το τι θα έκανε με την περίπτωσή του ο Martin O'Neill δεν θα το μάθουμε ποτέ. Ούτε βέβαια τι στην ευχή του είπε ο Sabri Lamouchi όταν ανέλαβε! Γιατί από εκείνη τη στιγμή ο 34χρονος χαφ πάει από το καλό στο καλύτερο, έχει γίνει το απόλυτο αφεντικό του κέντρου των Reds, και πλέον μετράει δύο αγώνες που κρίθηκαν υπέρ μας με το ίδιο σκορ (1-0) μετά από δικά του γκολ στο ίδιο ακριβώς λεπτό!!!

Αν και έγινε ευρέως γνωστός στο Νησί χάρη στο περίφημο γκολ του με κεφαλιά, με το οποίο η ταπεινή και εντελώς αουτσάιντερ του τελικού Wigan άρπαξε το FA Cup μέσα από τα χέρια της πάμπλουτης Manchester City, o Ben δεν έχει τη φήμη σκόρερ. Αυτό δεν τον εμπόδισε πάντως, όπως και προ δύο εβδομάδων, πάλι στο City Ground απέναντι στη Barnsley, να βρεθεί στο σωστό σημείο και να σημαδέψει με ακρίβεια στράικερ, χαρίζοντας στην ομάδα ένα ακόμα πολύτιμο τρίποντο, που την έφερε στην κορυφή της βαθμολογίας, πίσω μόνο από τη West Brom στη διαφορά τερμάτων! 

Πέρα από το γκολ, αλλά και μια ακόμα μεστή εμφάνιση από τον Watson, που του χάρισαν και τη διάκριση του Man of the Match, ως σύνολο η ομάδα πιστεύω πως έδειξε (και) σήμερα πως δίκαια βρίσκεται εκεί που βρίσκεται και η απόδοσή της από τους μπουκς στα στοιχήματα της ανόδου συνεχώς... πέφτει. Άμυνα για σεμινάριο, παρά την απουσία του Michael Dawson (αν πάνε όλα καλά επιστρέφει μετά τη διακοπή) και το γεγονός ότι αυτή τη φορά παρτενέρ του Joe Worrall ήταν ο Chema και όχι ο Tobias Figueiredo που έπαιξε στο Blackburn (το σκεπτικό του Lamouchi ήταν πως η Brentford δεν βασίζεται ιδιαίτερα σε κεφαλοσφαιριστές και στο χορτάρι ο Ισπανός είναι καλύτερος από τον Πορτογάλο). Καταπληκτική κυκλοφορία της μπάλας στο κέντρο, ακόμα και μετά τον τραυματισμό του πανταχού παρόντος Samba Sow στο 78' (μακάρι να μην είναι κάτι σοβαρό και να διορθωθεί μέσα στο νεκρό δεκαπενθήμερο, μετά το οποίο γυρίζει και ο Alfa Semedo), με την ομάδα να μη χάνει τον επιθετικό της προσανατολισμό. Και με τις δύο βεντέτες, τον μεν Lewis Grabban να αξίζει 1000% το χειροκρότημα που πήρε στο 91', όταν αντικαταστάθηκε από τον επανακάμψαντα Rafa Mir, γιατί έτρεξε, πίεσε και μόχθησε όσο σε πέντε παιχνίδια μαζεμένα πέρσι, και τον Joe Lolley να τρέχει σαν παλαβός στο 89' από την αντίπαλη περιοχή προς το κέντρο για να καλύψει μετά από μια χαμένη ευκαιρία... Να χτυπήσουμε ξύλο, να κουνηθούμε απ' τη θέση μας, να φτύσουμε, να πούμε σκόρδα, να μην τη ματιάσουμε, η ομάδα μας φέτος δείχνει ότι το 'χει!

Μη σας ξεγελάει το φτωχό σκορ. Σήμερα στο City Ground έγινε μάχη, και η Brentford του Δανού Thomas Frank έδειξε σε πολλές περιπτώσεις γιατί την αδικεί κατάφωρα η 17η θέση στην οποία βρίσκεται. Και θα πουλούσε πολύ ακριβά το τομάρι της αν στα τελευταία λεπτά, όταν είχε πια κάνει και τις τρεις αλλαγές της, δεν αντιμετώπιζε την ατυχία να τραυματιστούν δύο παίκτες-κλειδιά στη λειτουργία της: ο αρχηγός της Pontus Jansson, ο Σουηδός πρώην σέντερ μπακ της Leeds που θα διαβάσετε παρακάτω πόσες φορές πήρε τη μπουκιά μέσα από το στόμα των δικών μας, και ο Sergi Canós, o Ισπανός φορ που ουκ ολίγα χουνέρια μας έχει κάνει στο παρελθόν με τη φανέλα των Bees (οι οποίοι, παρεμπιπτόντως, κατέβηκαν ντυμένοι στα... μελισσί, με μαύρες φανέλες και σορτσάκια και κίτρινες κάλτσες).

Η αλλαγή του Figueiredo με τον Chema ήταν μία από τις τρεις που έκανε ο Lamouchi σε σχέση με το ματς της Τετάρτης στο Blackburn. H άλλες ήταν ο Tiago Silva που ξεκούρασε τον Jack Robinson και ο João Carvalho που πήρε τη θέση του Sammy Ameobi, με συνέπεια να γυρίσει αριστερό μπακ ο Yuri Ribeiro και να εμφανιστεί πάλι το περίεργο σχήμα με τον Carvalho να προσπαθεί να δημιουργήσει από τη θέση του αριστερού εξτρέμ, να κουράζεται γρήγορα και να γίνεται ξανά αλλαγή στο 65'. Σίγουρα ο Γάλλος, που για άλλη μια φορά άκουσε την κερκίδα να τραγουδάει το όνομά του, κάτι ξέρει παραπάνω από μας, και να σημειώσουμε ότι ο Silva σήμερα ήταν πολύ καλύτερος σε σχέση με τις πρόσφατες εμφανίσεις του και επιπλέον βοήθησε ουσιαστικά όταν βγήκε ο Sow, με αποκορύφωμα ένα αριστοτεχνικό τάκλιν στις καθυστερήσεις που έβγαλε κατευθείαν την ομάδα μπροστά. 

Αν και έμεινε στο 0-0, το πρώτο ημίχρονο ήταν πολύ ενδιαφέρον. "Entertaining", όπως το χαρακτήρισαν από κοινού από τα μικρόφωνα του BBC Radio Nottingham o Colin Fray και ο Brian Laws. Η μπάλα ανεβοκατέβαινε, υπήρχαν δυνατές μονομαχίες χωρίς όμως το ματς να γίνεται ροντέο (άλλωστε μία κίτρινη βγήκε όλη κι όλη στο παιχνίδι από το τσεπάκι του Dean Whitestone, κι αυτή για διαμαρτυρία), και οι δύο αντίπαλοι έδιναν την εντύπωση ότι είχαν κατεβεί για να σκοράρουν και όχι απλώς για να διατηρήσουν το "μηδέν" πίσω. Παίχθηκε ποδόσφαιρο, δηλαδή, παρά τις ελάχιστες ευκαιρίες και το γεγονός ότι το πρώτο σουτ έγινε στο 16' (Lolley μετά από ατομική προσπάθεια στην αγκαλιά του David Raya). O Matty Cash, που έκανε τεράστιο ματς και πίσω και μπροστά, απομάκρυνε στο 18' μια φαρμακερή σέντρα του Ollie Watkins (επτά γκολ ήδη φέτος ο στράικερ των Bees, χάθηκε όμως ανάμεσα σε Worrall και Chema), o Brice Samba στο 26' μπλόκαρε άνετα μια προσπάθεια του Josh Dasilva. Στο επόμενο λεπτό ο Janssen έκανε την πρώτη αποφασιστική του επέμβαση, προλαβαίνοντας τον Silva που ήταν έτοιμος μετά το ωραίο γύρισμα του Grabban να βάλει γκολ-καρμπόν με του Semedo στο Swansea. O Silva προσπάθησε και στο 34' με απευθείας φάουλ, αλλά η μπάλα δεν του έκανε το χατίρι ξυρίζοντας το δεξί δοκάρι του Raya, και στο τέλος του πρώτου μέρους είχαμε διπλή απειλή από τους φιλοξενούμενους: στο 44' με τον Chema να πέφτει στα πόδια του Canós που έμπαινε επικίνδυνα κατά μέτωπο παραχωρώντας κόρνερ, και στις καθυστερήσεις με τον Samba να δείχνει φοβερά αντανακλαστικά, να αλλάζει φορά στο σώμα του και να διώχνει φάουλ του Mathias Jensen που χτύπησε στο τείχος και άλλαξε εντελώς πορεία.  

Στην επανάληψη οι Reds επέβαλαν το ρυθμό τους, δεν κινδύνεψαν ουσιαστικά και έδειξαν πολύ καλή εικόνα ομάδας στο γήπεδο. Ο Janssen έβαλε και πάλι τα δυνατά του στο 55', κόβοντας τον Grabban που έμπαινε από δεξιά λίγο πριν ο Τζαμαϊκανός απασφαλίσει. Μέχρι να χτυπηθεί το κόρνερ από τον Lolley είχαμε περάσει πλέον στο λεπτό του... Big Ben, το 56'! Η άμυνα απέτυχε να απομακρύνει σωστά, στο δεύτερο δοκάρι ο Worrall έστρωσε με το κεφάλι στο πέναλτι, Watson, βολέ με ψαλίδι, και τα χέρια του Raya μέσα, η μπάλα στον ουρανό και στο επόμενο δευτερόλεπτο όλη η Forest πάνω στον αρχηγό. Ευτυχία! Τρία λεπτά αργότερα ο Grabban κοντρόλαρε άψογα με το στήθος και γύρισε προς το τέρμα, αλλά η μπάλα στρώθηκε στο αριστερό του και αστόχησε πιεζόμενος και από δύσκολη θέση. Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι ένα καλό σουτ του Bryan Mbeumo στο 62' λίγο πιο ψηλά από όσο έπρεπε ήταν η τελευταία σοβαρή επιθετική απειλή από πλευράς Brentford. O Frank έβαλε τον "σβούρα" Said Benrahma, που επίσης μας έχει ταλαιπωρήσει αρκετά στο παρελθόν, έβαλε τον κινητικό Νοτιοαφρικανό Kamohelo Mokotjo, έβαλε μέχρι και τον Νίκο Καρέλη που συνεχίζει στο Λονδίνο μετά την αποτυχία του να στεριώσει στον ΠΑΟΚ και κάτι πήγε να κάνει στο 84', αλλά ο Chema έδιωξε προτού καν η μπάλα φτάσει σε αυτόν. Αντίθετα, η Forest θα μπορούσε να πετύχει κι άλλο γκολ αν ο Silva δεν στεκόταν άτυχος σε μια πολύ ωραία ενέργειά του στο 72' (η μπάλα πέρασε ξυστά από το αριστερό δοκάρι) ή ο Ameobi ήταν πιο ουσιαστικός στην τελική προσπάθεια στο 75' (κοντρόλαρε πολύ όμορφα στην περιοχή αλλά το σουτ του ήταν αδύναμο και ο Raya μπλόκαρε εύκολα) και στο 81' (από πάσα του Albert Adomah, που μπήκε όταν χτύπησε ο Sow για να οπισθοχωρήσει λίγο ο Silva, σούταρε πάλι με το δεξί αλλά δεν σημάδεψε καλά τη γωνία και ο Ισπανός γκολκίπερ άπλωσε το κορμί του και καπάκωσε τη μπάλα ξανά). Παρά τα έξι λεπτά των καθυστερήσεων λόγω των πολλών τραυματισμών, οι Reds δεν έδειξαν στιγμή να χάνουν την ψυχραιμία τους και το τελικό σφύριγμα τους βρήκε νικητές. 

Προσέξτε τώρα τι γίνεται. Από την πρώτη West Brom μέχρι την ένατη QPR μεσολαβούν μόλις τρεις βαθμοί! Με την εντός έδρας νίκη τους με 4-2 επί της Cardiff, οι Baggies έπιασαν κορυφή, έχοντας 22 βαθμούς όπως και εμείς αλλά ένα γκολ περισσότερο στη διαφορά τερμάτων. Τρίτη με 21 είναι η Preston, που πάτησε στο Deepdale με 5-1 τη Barnsley και έπιασε τη Swansea, η οποία έπεσε θύμα έκπληξης μεγατόνων, αφού παρά το ότι προηγήθηκε στο 1' ηττήθηκε 2-1 γηπεδούχος στο 90' από την ουραγό Stoke, που πέτυχε την πρώτη φετινή της νίκη και έδωσε νέο φιλί ζωής στον υπ' ατμόν Nathan Jones! Την εξάδα συμπληρώνουν δύο ομάδες με 20 βαθμούς η καθεμιά, η Leeds που έχασε 2-1 στο Λονδίνο από τη Millwall και η Bristol City που νίκησε 1-0 στο γήπεδό της τη Reading. Ακολουθούν τρεις με 19, η Fulham μετά το 2-2 το μεσημέρι στο Craven Cottage με την Charlton στο ντέρμπι της πρωτεύουσας, η Sheffield Wednesday που γύρισε στις νίκες με το 1-0 εντός επί της επόμενης αντιπάλου μας Wigan (την Κυριακή 20/10 στο DW Stadium με τις κάμερες παρούσες) και η QPR, που φέτος στο Loftus Road δείχνει δυνατή και η Blackburn το διαπίστωσε χάνοντας με 4-2. Δεύτερη σερί νίκη για τη μέχρι πρότινος ουραγό Huddersfield (διέλυσε 3-0 εντός τη Hull), νίκη για τη... λατρεμένη μας Derby (2-0 εντός τη Luton), ενώ χθες σε αγώνα με ανατροπές στο τέλος η Birmingham στο St Andrew's νίκησε 2-1 την παραπαίουσα Middlesbrough. 

Forest: Samba, Cash, Worrall, Chema, Ribeiro, Sow (Adomah 78'), Watson, Lolley, Silva, Carvalho (Ameobi 65'), Grabban (Mir 91').
Brentford: Raya, Henry, Jeanvier, Jansson, Dalsgaard, Mbeumo (Mokotjo 63'), Dasilva (Benrahma 63'), Nørgaard, Jensen (Καρέλης 76'), Canós, Watkins.
Σκόρερ: Watson 56'.
Διαιτητής: Dean Whitestone. Κίτρινη: Canós 35'.
Θεατές: 27.596 (Forest: 26.591).

Sabri Lamouchi: "Παίξαμε φανταστικά σήμερα. Δηλώνω εντυπωσιασμένος, γιατί ήταν ένας εξαιρετικός μήνας για μας και κάναμε μία ακόμα απίστευτη εμφάνιση. Όλοι οι παίκτες -δεν θέλω να αφήσω κανέναν έξω- ήταν φανταστικοί και έδειξαν απόλυτο σεβασμό στο πλάνο μας. Σκοράραμε σε καλό σημείο και ίσως θα μπορούσαμε να είχαμε βάλει ένα ακόμα γκολ για να τελειώσουμε το ματς, αλλά τι έξοχη εμφάνιση ήταν αυτή! Η Brentford έχει κάποιους πολύ καλούς παίκτες που προτιμούν τα εκτός έδρας παιχνίδια, αλλά σήμερα δεν τους αφήσαμε να κάνουν αυτά που τους αρέσουν. Μέσα στον τελευταίο μήνα δώσαμε έξι αγώνες και οι παίκτες δούλεψαν σκληρά από την αρχή ως το τέλος. Τώρα πρέπει να φροντίσουν να απολαύσουν κάποιες μέρες άδειας που θα πάρουν, ώστε να επιστρέψουμε και να προετοιμαστούμε για ένα δύσκολο εκτός έδρας ματς απέναντι στη Wigan. Μετά το τέλος, είπα στους παίκτες ότι η σημερινή ήταν η καλύτερή φετινή μας εμφάνιση ως τώρα. Μου αρέσει αυτό το είδος αγώνα, όπου οι παίκτες παλεύουν ο ένας για τον άλλο από την αρχή ως το τέλος και δεν επιτρέπουν στον αντίπαλο να δημιουργήσει πολλές ευκαιρίες, οπότε είμαι πολύ ευχαριστημένος".

* Η φωτογραφία είναι από την ιστοσελίδα της εφημερίδας Nottingham Post.