Είχα έτοιμο τον τίτλο: "Επειδή του τη σπάσανε". Αναφερόμουν στις αποδοκιμασίες των οπαδών της Millwall κατά την υποδοχή του Lewis Grabban, όταν στο 62' πάτησε για πρώτη φορά απόψε το χορτάρι του Den. Δύο λεπτά (με το ζόρι) αργότερα ισοφάρισε. Και στο 88' πήγε να μας χαρίσει μια πραγματικά μεγάλη νίκη, απαντώντας ταυτόχρονα στο κοινό της παλιάς του ομάδας. Δυστυχώς στις καθυστερήσεις το τρίποντο έκανε φτερά, αφήνοντάς μας μια πικρή γεύση, ειδικά για τον τρόπο με τον οποίο ήρθε αυτό το τελικό 2-2. Έτσι ο τίτλος μου πήγε στράφι και κατέληξα στον πολύ πιο κοινότοπο που βλέπετε παραπάνω.

Είχα την εντύπωση ότι φέτος είχαμε γλιτώσει απ' αυτό το χτικιό των τελευταίων χρόνων, να κρατάμε δηλαδή τη νίκη στα χέρια μας και να τη χάνουμε στις καθυστερήσεις. Αλλά έτσι είναι η Championship, τι να κάνουμε. Καμιά ομάδα δεν θα πέσει να πεθάνει επειδή έφαγε γκολ στο 88'. Και φυσικά δεν προτίθεμαι να σταυρώσω τον Brice Samba γι' αυτό το τελευταίο γκολ - όποιος έχει παίξει τερματοφύλακας έχει ήδη καταλάβει τι παίχτηκε στη συγκεκριμένη φάση. Παρ' όλα αυτά, η πικρή γεύση δεν λέει να φύγει, αφού χάθηκαν δύο πολύτιμοι βαθμοί. Για να είμαστε δίκαιοι, κάτι άξιζε η Millwall από το ματς, έχοντάς μας στα σκοινιά για ένα ολόκληρο ημίχρονο και αντιδρώντας πολύ σωστά μετά την ισοφάριση. Αλλά κι εμείς κάτι δεν αξίζαμε απέναντι στην Cardiff, τη Hull ή τη Wigan;

Τέλος πάντων. Το Den ήταν πάντα μια δύσκολη έδρα για μας, και πιο παλιά με τον Neil Harris στον πάγκο των "Λιονταριών". Τώρα, στην αρχή της θητείας του Gary Rowett, οι Λονδρέζοι κατάφεραν με αυτό το γκολ του Aiden O'Brien στις καθυστερήσεις να αποφύγουν την πρώτη εντός έδρας ήττα με τον άλλοτε μάνατζερ της Derby στο τιμόνι τους. Είμαι βέβαιος ότι ο Sabri Lamouchi θα έχει ακόμα νεύρα τη στιγμή που γράφω αυτές τις γραμμές. Για μένα κακώς, αφού ένας προπονητής πρέπει να είναι ευχαριστημένος που σώθηκε η παρτίδα μετά από τόσες ατυχείς εμπνεύσεις μαζεμένες. Μέσα στο "λάκκο των λεόντων", ο Γάλλος δοκίμασε για πρώτη φορά φέτος να παίξει 3-5-2, αφήνοντας στον πάγκο εκτός του Grabban και τους Joe Lolley και João Carvalho, επαναφέροντας τον Michael Dawson μετά την ανάρρωση από τον τραυματισμό του ανάμεσα στους Tobias Figueiredo και Joe Worrall και τοποθετώντας τον Alfa Semedo πλάι στον Ben Watson με τον Tiago Silva να βγαίνει πιο μπροστά, επιχειρώντας να προωθεί τη μπάλα προς τους Sammy Ameobi και... Rafa Mir. Όλα αυτά άλλαξαν στο δεύτερο ημίχρονο, καθώς ο Lamouchi μπορεί να έχει όντως ατυχείς εμπνεύσεις πού και πού, κανείς όμως δεν μπορεί να τον κατηγορήσει ότι δεν διαβάζει το παιχνίδι κατά τη διάρκειά του και δεν επιχειρεί με τις κινήσεις του να του αλλάξει μορφή. Όπως κι έγινε...

Το πρώτο ημίχρονο, λοιπόν, ήταν μακράν το χειρότερο που έχουμε κάνει στο φετινό πρωτάθλημα, και το γεγονός ότι στο απέναντι τέρμα ο Bartosz Białkowski ήταν θεατής χωρίς εισιτήριο, όπως και το 6-0 στα κόρνερ για τους γηπεδούχους, αποδεικνύουν του λόγου το αληθές. Από ένα τέτοιο κόρνερ μάλιστα, εκτελεσμένο στο 15' από τον Jed Wallace, επέτρεψε στον Shaun Williams να ξεφύγει εντελώς από την επιτήρηση του Semedo και με σκαστή κεφαλιά από τη μικρή περιοχή να ανοίξει το σκορ. Μη φανταστείτε βέβαια ότι έγειρε το γήπεδο ή κάτι τέτοιο. Απλώς ο Rowett φόρτωσε τη δεξιά του πλευρά, βλέποντας ότι δεν υπήρχε πλέον από εκεί κλασικός εξτρέμ να βοηθάει τον Jack Robinson (o Ameobi προσπαθούσε, αλλά έπρεπε διαρκώς να αλλάζει θέσεις και ζοριζόταν), έτυχε να έχει σε φοβερή βραδιά τόσο τον Wallace όσο και τον δεξιό μπακ Mahlon Romeo, και για 45 λεπτά μας πονοκεφάλιασε. Οι δύο παίκτες την είχαν δει κάτι σαν Βραζιλιάνοι του 1970, με ντρίμπλες, ποδιές, τακουνάκια και δε συμμαζεύεται, και οι δικοί μας, μπερδεμένοι και μεταξύ τους, δεν μπορούσαν να βρουν άκρη. Ούτε φάσεις δημιούργησαν οι γηπεδούχοι (προσωπικά κατέγραψα μια πολύ κακή κεφαλιά του Ben Thompson στο 4' από σέντρα του Romeo και ένα σουτ του ίδιου του Αντιγκουανού μπακ στο 27' που απέκρουσε ο Samba), αλλά η μπάλα λες και βρισκόταν συνέχεια στο δικό μας μισό του γηπέδου και ο Mir ήταν απομονωμένος κάπου δύο χιλιόμετρα μπροστά και δεν τον βρίσκαμε ούτε στο τηλέφωνο.

Μετά την ανάπαυλα, πάντως, τα πράγματα άλλαξαν. Αφού στο 47' έγινε ο τελευταίος αξιοπρόσεκτος συνδυασμός Wallace-Romeo με το σουτ του τελευταίου να βρίσκει δίχτυα αλλά από τη λάθος πλευρά, οι Reds επιτέλους ξύπνησαν. Δύο λεπτά αργότερα είχαμε το πρώτο μας σουτ της προκοπής, μετά από σέντρα του Robinson, γύρισμα με το κεφάλι του Matty Cash και τον Białkowski να διώχνει σε κόρνερ την προσπάθεια του Ameobi. Άλλο ένα σουτ με καλές προϋποθέσεις από τον Semedo στο 53' δεν βρήκε τέρμα, και ο Lamouchi αποφάσισε να δράσει, αλλάζοντας τελείως το σύστημα και περνώντας τον Lolley αντί του Figueiredo. Ακολούθησε μια ακόμα αναλαμπή της Millwall με άστοχο σουτ του Romeo στο 58', πριν ο Białkowski επέμβει σταθερά σε άλλο ένα σουτ του Ameobi στο 60' μετά από ωραίο σπάσιμο της μέσης αλλά υπό μεγάλη πίεση. Ο Lamouchi έβαλε και τον Grabban στη θέση του Mir, και πριν καν κοπάσουν οι αποδοκιμασίες των γηπεδούχων προς τον Τζαμαϊκανό ο Silva εκτέλεσε φάουλ από τα αριστερά, στο δεύτερο δοκάρι με κεφαλιά ο Worrall επέστρεψε τη μπάλα παράλληλα προς τη γραμμή της εστίας και με τον Białkowski εξουδετερωμένο ο Grabban σαν σε προπόνηση με δεύτερη κεφαλιά ισοφάρισε.

Αυτό που μπορεί κανείς να καταμαρτυρήσει στην ομάδα μας είναι ότι δεν εκμεταλλεύτηκε το μομέντουμ για να πιέσει αμέσως για δεύτερο γκολ. Αντίθετα, στο 70', μόλις έξι λεπτά δηλαδή μετά το 1-1, χρειάστηκε να επιστρατεύσει ο Samba την αφρόκρεμα των αντανακλαστικών του για να αποκρούσει με το γόνατο την εξ επαφής κεφαλιά του Jake Cooper. Το γήπεδο ξαναζεστάθηκε, για λίγα λεπτά η Millwall μας ξανάκλεισε στο καβούκι μας, στο 75' ο Ameobi με τον Samba να έχει χάσει τη φάση απέκρουσε στη γραμμή άλλη μια κεφαλιά του Cooper. Τα λεπτά περνούσαν, κι εκεί μάλλον οι Lions άρχισαν να σκέφτονται "μήπως είναι καλή και η ισοπαλία;" Έτσι οι δικοί μας βγήκαν ξανά μπροστά, και στο 87' ο νεοεισελθών Albert Adomah βρέθηκε σε πολύ καλή θέση στην περιοχή από γύρισμα του Lolley, όμως μάλλον αιφνιδιάστηκε και το σουτ του ήταν άστοχο. Ο "θείος Albert", όμως, πήρε τη ρεβάνς στην επόμενη ακριβώς φάση, κλέβοντας τη μπάλα στο κέντρο και τροφοδοτώντας τον Grabban. Αυτός προχώρησε προς την περιοχή, άνοιξε αριστερά στον Ameobi, και ο εξτρέμ μας από την τελική γραμμή έκανε την τέλεια συρτή σέντρα, επιτρέποντας στον πρώτο σκόρερ μας να πετύχει το δέκατο φετινό του γκολ με προβολή από το ύψος της μικρής περιοχής. 

Προς τιμή της, η Millwall δεν κατέθεσε τα όπλα, έστω κι αν βρέθηκε κοντά στο να δεχθεί και τρίτο γκολ, σε μια αντεπίθεσή μας στο 90' που έφερε τον Białkowski να διώχνει με τα πόδια μπροστά στον Ameobi και τη μπάλα να κοντράρει μεν στον Sammy αλλά να μην παίρνει τροχιά προς τα δίχτυα του. Ένα λεπτό αργότερα το σουτ του Jayson Molumby έξω από την περιοχή πέρασε λίγο πάνω από το οριζόντιο δοκάρι, και στο 92' έγινε η ζημιά. O Williams, με όλο τον κόσμο μέσα στην περιοχή μας, έστειλε από τον άξονα προς το τέρμα ένα σουτ με πολύ φάλτσο, ο Samba που δεν είχε καλό οπτικό πεδίο δεν κατάφερε να συγκρατήσει τη μπάλα και ο O'Brien, που είχε φύγει από κανονική θέση, εκμεταλλεύτηκε την αδράνεια της αμυντικής μας γραμμής, πήρε το ριμπάουντ και επέτρεψε στον Rowett να συνεχίσει αήττητος εντός έδρας. Μάλιστα η απογοήτευση των Reds ήταν τέτοια που επέτρεψαν σε έναν άλλο αναπληρωματικό, τον Connor Mahoney, να φτάσει φάτσα με τον Samba κάπου στη γωνία της μικρής μας περιοχής, ευτυχώς όμως ο νεαρός μπερδεύτηκε και σούταρε εντελώς άτσαλα στην εξωτερική πλευρά των διχτυών.

Ένας βαθμός λοιπόν, και πλέον η Forest περιμένει τα υπόλοιπα αποτελέσματα της 20ής αγωνιστικής για να δεν αν θα διατηρήσει την τέταρτη θέση πριν από τα δύο εντός έδρας ματς που ακολουθούν (με Middlesbrough την Τρίτη και Sheffield Wednesday το Σάββατο). Οι ομάδες που βρίσκονται ακριβώς από κάτω της απειλούν να την προσπεράσουν και υπάρχουν τρεις με ελπίδες να το πετύχουν, όμως όλες αγωνίζονται αύριο μακριά από τα γήπεδά τους: η Bristol City στο Λονδίνο με τη Fulham, η Preston επίσης στην πρωτεύουσα με την QPR και η Brentford στο Sheffield με τη Wednesday. Όσο για το δίδυμο της κορυφής, η Leeds παίζει εκτός αύριο το μεσημέρι με τη Huddersfield, ενώ η West Brom κοντράρεται εντός με τη Swansea στο μοναδικό κυριακάτικο παιχνίδι. Την αγωνιστική συμπληρώνουν τα ματς Blackburn-Derby, Cardiff-Barnsley, Hull-Stoke, Luton-Wigan, Middlesbrough-Charlton και Reading-Birmingham, όλα προγραμματισμένα για αύριο. 

Millwall:Białkowski, Romeo, Pearce, Cooper, M. Wallace, Williams, Molumby, Skalák (O’Brien 78’), Thompson (Mahoney 83’), J. Wallace, Smith (Bradshaw 61’).
Forest: Samba, Cash, Figueiredo (Lolley 57’), Dawson, Worrall, Robinson, Watson, Semedo (Adomah 80’), Silva, Ameobi, Mir (Grabban 62’).
Σκόρερς: Williams 15', O'Brien 92' - Grabban 64', 88'.
Διαιτητής: John Brooks. Κίτρινες: Thompson 32' - Cash 30', Silva 66'.
Θεατές: 12.976 (Forest: 1.267).

Sabri Lamouchi: "Μάλλον δεν διάβασα σωστά το παιχνίδι, αφού αλλάξαμε μεν μετά την ανάπαυλα αλλά ο τρόπος που ξεκινήσαμε δεν ήταν ο κατάλληλος. Δεν πασάραμε σωστά, πηγαίναμε δεύτεροι στη μπάλα και δεν είχαμε την ένταση που έπρεπε. Προφανώς και στο δεύτερο ημίχρονο πήγαμε πολύ καλύτερα, αμυντικά και επιθετικά, και η συμπεριφορά μας ήταν εντελώς διαφορετική. Δημιουργήσαμε πολύ, και ενώ η Millwall επικράτησε στο πρώτο ημίχρονο χάρη σ' ένα γκολ από κόρνερ, εμείς πετύχαμε δύο γκολ στην επανάληψη. Με δεδομένη τη χρονική στιγμή που βάλαμε το δεύτερο έπρεπε να κρατήσουμε το αποτέλεσμα, αλλά πιστεύω πως οι αντίπαλοί μας δικαιούνταν να σκοράρουν αφού θα μπορούσαν να το είχαν κάνει και νωρίτερα, όπως κι εμείς άλλωστε. Για μένα η ισοπαλία είναι δίκαιο αποτέλεσμα. Θα χρειαστεί να δουλέψουμε περισσότερο αυτό το σύστημα πριν το χρησιμοποιήσουμε ξανά. Ίσως να έκανα λάθος, όμως είμαι βέβαιος ότι μπορούμε να παίξουμε με αυτό το σύστημα με τους παίκτες που διαθέτουμε, απλώς ενδέχεται να χρειαζόμαστε λίγο χρόνο παραπάνω για να δουλέψουμε πάνω σ' αυτό".

* Η φωτογραφία είναι από την ιστοσελίδα της εφημερίδας Nottingham Post.