Κάθομαι να γράψω ένα τέταρτο περίπου μετά τη λήξη του ματς και βράζω. Δεν χωνεύεται αυτό, τέσσερις βαθμοί πεταμένοι έτσι στα τελευταία λεπτά, σε δύο σερί ματς. Και στο προηγούμενο, λες πάει στο διάολο, εκτός έδρας παίζεις με σκληρή ομάδα, απόψε τι; Απέναντι στη χειρότερη Middlesbrough που έχει εμφανιστεί τα τελευταία χρόνια στο City Ground, παλεύει να ξεφύγει από τις τελευταίες θέσεις (παρά τη μία μόλις ήττα στα πέντε προηγούμενα ματς) και λέγεται ότι ψάχνει και για προπονητή, βάζεις ένα γκολ μετά από μια ώρα σφυροκόπημα, και μετά κάθεσαι! Είναι δυνατόν στην Championship τέτοια δώρα να μείνουν ανεκμετάλλευτα;
Πραγματικά, αν κάποιος ανυποψίαστος και άσχετος με την κατηγορία θεατής έμπαινε στο γήπεδο από το μοιραίο όπως εξελίχθηκε 63' και μετά και τον ρωτούσες ποια ομάδα πάει για άνοδο και ποια παλεύει να σωθεί θα σου υποδείκνυε σίγουρα ως πιο φιλόδοξη αυτή με τα άσπρα! Γιατί αυτή με τα κόκκινα έπαθε μια αδικαιολόγητη καθίζηση, και τελικά δώρισε την ισοφάριση.
Ποιος θα μας εξηγήσει αυτό το μυστήριο; Η Nottingham Post λέει ότι οι αλλαγές που έγιναν μετά το γκολ ήταν η αιτία να χαθεί το μομέντουμ. Αλήθεια; Η πρώτη έγινε κανένα δεκάλεπτο μετά το γκολ, ενώ από το πρώτο δευτερόλεπτο μετά τη σέντρα οι σχολιαστές του αγώνα στο BBC, o Colin Fray και ο Brian Laws, αναρωτιούνταν φωναχτά στον αέρα πώς με το πάτημα ενός διακόπτη οι φιλοξενούμενοι από τον παθητικό ρόλο που είχαν ως εκείνη τη στιγμή πέρασαν στην επίθεση κατά κύματα. Κι απέναντι μια Forest που δεν έδειχνε την παραμικρή διάθεση να ψάξει για διαδρόμους με τόσους αντιπάλους κάτω από τη σέντρα (ενώ πριν ήταν όλοι πίσω από τη μπάλα), ώστε να εκμεταλλευτεί κάποια λάθος πάσα και να βγει στην κόντρα για το 2-0. Όχι! Στατικοί, δεύτεροι πια στις προσωπικές μονομαχίες, οι Reds του 100% στα πετυχημένα τάκλιν στο πρώτο ημίχρονο άφηναν όλο και περισσότερες πρωτοβουλίες στη Boro. Τόσο πολλές, που θα 'λεγε κανείς ότι θα ήταν άδικο να μην τιμωρηθούν!
Είναι αυτή η (λέξη που κόβεται από τη λογοκρισία) περίοδος των γιορτών. Όπου πάντα ό,τι έχουμε φτιάξει τινάζεται στον αέρα. Και βρισκόμαστε χριστουγεννιάτικα να παρακολουθούμε τους στόχους να απομακρύνονται και την προπονητολογία να φουντώνει. Ειλικρινά, αν συμβεί το ίδιο και φέτος μάλλον θα αρχίσω πλέον να πιστεύω πως δεν υπάρχει σωτηρία. Στις αρχές της περιόδου ο Βαγγέλης Μαρινάκης είχε μιλήσει για αλλαγή νοοτροπίας. Για άρνηση σε οτιδήποτε πλην της νίκης. "Όχι στον επόμενο αγώνα, σε αυτόν τον αγώνα", είχε πει χαρακτηριστικά. Και έχω την αίσθηση ότι μετά τον αυριανό αγώνα του Ολυμπιακού με τον Ερυθρό Αστέρα για το Champions League, και πριν από το σαββατιάτικο ματς πάλι στο City Ground με τη Sheffield Wednesday, θα κάνει άλλη μια επίσκεψη από τις ελάχιστές του στο Nottingham. Μάλλον οι παίκτες από τώρα εύχονται να έχει νικήσει ο Ολυμπιακός και να μην έχει πολλά νεύρα...
Φέτος κάνουμε μια πολύ καλή χρονιά εκτός έδρας, πράγμα που μας είχε λείψει πολύ τις προηγούμενες. Και τα διαλύουμε όλα στο City Ground, στο μονίμως γεμάτο City Ground, που απόψε παρά το ότι εμφάνισε τη χαμηλότερη μέχρι στιγμής προσέλευση στη σεζόν για αγώνα πρωταθλήματος είχε πάνω από 24 χιλιάδες Reds να αψηφούν την καταρρακτώδη βροχή για να βρεθούν στην κερκίδα. Και ήταν η πρώτη φορά φέτος που ακούστηκαν γιούχα στο City Ground, προφανώς από κάποιους πιο θερμόαιμους που όπως κι εμείς από το iFollow έβλεπαν τι γινόταν και δεν πίστευαν στα μάτια τους. Για να δούμε λοιπόν πώς θα διαχειριστεί η ομάδα την πρώτη κρίση της περιόδου, αφού για τέτοια πρόκειται...
Για το παιχνίδι τι να γράψει κανείς; Σχεδόν σε όλο το πρώτο ημίχρονο η Forest είχε τη Boro στα σκοινιά, με τους παίκτες τού (επαναλαμβάνω, οι φήμες λένε υπ' ατμόν) Jonathan Woodgate να στήνουν πούλμαν μπροστά στην εστία του 21χρονου και άπειρου Aynsley Pears. Το παράδοξο βέβαια είναι πως, αν και ο αγώνας σού έδινε μόνιμα την αίσθηση "τώρα θα μπει το γκολ, είναι θέμα χρόνου και μόνο", ο μικρός δεν χρειάστηκε να επέμβει ούτε μια φορά, με τον παλιόφιλο Daniel Ayala μπροστά του να καθαρίζει ό,τι περνούσε. Μια σέντρα-σουτ του Tiago Silva που κατέληξε ελάχιστα πάνω από το οριζόντιο δοκάρι στο 34' και μια μπαλιά του Joe Lolley με τον Lewis Grabban να μην προλαβαίνει στο τσακ να βάλει την προβολή και να σπρώξει τη μπάλα στο τέρμα στο 38' ήταν οι μόνες αξιομνημόνευτες φάσεις για μια Forest που όπως πάντα επιτίθετο ορθόδοξα, δεν βιαζόταν και πρέσαρε τους αντιπάλους της ανελέητα. Αν και μετά το 25λεπτο η Boro βγήκε από το καβούκι της, μια κεφαλιά του Ashley Fletcher στο 28' από σέντρα του Hayden Coulson που δεν είχε καθόλου δύναμη και ο Brice Samba μπλόκαρε εύκολα ήταν πάνω κάτω η μόνη της θετική συνεισφορά στο ματς.
Ο Pears τελικά κλήθηκε στη δράση στο 50', όταν μια θαυμάσια βαθιά μπαλιά του Michael Dawson βρήκε τον Sammy Ameobi, που κοντρόλαρε σωστά, μπήκε στην περιοχή και σούταρε στην κλειστή γωνία του νεαρού που απέκρουσε. Το ίδιο έκανε και ο Samba στο 54' σε προσπάθεια του Paddy McNair, που άδειασε τον Jack Robinson και σούταρε από πολύ δύσκολη γωνία, σχεδόν από την τελική γραμμή. Ο Ryan Yates, που όπως αναμενόταν μετά τη λήξη της τιμωρίας του επέστρεψε στην ενδεκάδα στη θέση του Alfa Semedo, στάθηκε άτυχος στο 58', όταν έπιασε το σκαστό βολέ μετά από κόρνερ του Silva και κεφαλιά του Joe Worrall και πέτυχε το οριζόντιο δοκάρι (στη συνέχεια της φάσης και ενώ οι φιλοξενούμενοι δεν κατάφερναν να απομακρύνουν υποδείχθηκε σε θέση οφσάιντ ο Grabban, χωρίς κανείς να καταλάβει γιατί ακριβώς). Όμως ο Ryan πήρε τη ρεβάνς του στο 63', με Silva και Watson να συνδυάζονται, τον Matty Cash να σεντράρει και τον μέσο των Reds να καρφώνει τη μπάλα με πολύ ωραία κεφαλιά στην αριστερή γωνία του Pears, πετυχαίνοντας το παρθενικό του γκολ στο City Ground.
Εκεί άρχισε η οπισθοχώρηση, άνευ λόγου και αιτίας. Ίσως επειδή δεν φαντάστηκε πως αυτή η Boro μπορούσε να απειλήσει (ακόμα και ο συνήθως μετριοπαθής Fray είπε στον αέρα ότι "θα είναι ντροπή να φάει γκολ η Forest από αυτή την ομάδα"), ο Sabri Lamouchi επέλεξε να ξεκουράσει τον Ameobi και τον Silva, περνώντας στο γήπεδο τον João Carvalho και τον Semedo. Η τελευταία αναλαμπή μας ήταν στο 75', όταν ο Carvalho βρήκε πολύ όμορφα με βαθιά μπαλιά τον Grabban και αυτός κατάφερε να παρασύρει το κεντρικό αμυντικό δίδυμο της Boro, αλλά όχι και να πασάρει σωστά στον Ben Watson που περίμενε ξεχασμένος και μόνος στην περιοχή. Το καμπανάκι χτύπησε στο 78', όταν ο McNair βρέθηκε σε καλή θέση από απομάκρυνση του Worrall αλλά σούταρε άτσαλα και πολύ ψηλά, και τελικά, όπως συνήθως μας συμβαίνει, τη ζημιά δεν την αποφύγαμε. Δύο λεπτά αργότερα και πάλι ο McNair έβγαλε κάθετη μπαλιά στον αναπληρωματικό Marvin Johnson, που θέλησε να μπει στην περιοχή, o Robinson εντελώς απρόσεκτα τον ανέτρεψε από πίσω, ο διαιτητής έδωσε σωστά το πέναλτι και ο Βορειοϊρλανδός έδρεψε τους καρπούς των κόπων του σκοράροντας ψηλά στη δεξιά γωνία, παρά την προσπάθεια του Samba που έπεσε σωστά. Από κει και πέρα δεν κάναμε ούτε μία φάση, παρά το αναγκαστικό ρίσκο του Lamouchi να βάλει τον Albert Adomah αντί του Yates. Σαν να μη μας κρατούσαν τα πόδια μας, δυσκολευόμασταν ακόμα και να βγάλουμε τη μπάλα μπροστά - μην πω να τη βγάλουμε κι από την περιοχή μας (σε μια λάθος πάσα του Carvalho προς τα πίσω, χρειάστηκε ο Samba να κοντράρει τον Fletcher για να αποφύγουμε τα χειρότερα). Αντίθετα, καταφέραμε να δεχθούμε τρεις κίτρινες κάρτες, προϊόντα σαφώς της απογοήτευσης, αδικαιολόγητες όμως γιατί θα έπρεπε να έχουμε μάθει πια ότι στην Championship όπως στρώνεις κοιμάσαι.
Τουλάχιστον μέχρι αύριο το βράδυ, οπότε και ολοκληρώνεται η 21η αγωνιστική, η Forest διατηρεί την πέμπτη θέση, κι αυτό επειδή της "έκατσαν" πάλι τα άλλα αποτελέσματα. Ως πότε όμως; Μέχρι το 81' ήμασταν στην τρίτη θέση, αφού η Fulham έχασε εκτός με 2-1 από την Preston (σε ένα ματς όπου από το πρώτο ημίχρονο και οι δύο έπαιζαν με δέκα), αλλά και η Bristol City έπεσε θύμα της Millwall μέσα στο Ashton Gate (1-2). Aν η επόμενη αντίπαλός μας Sheffield Wednesday νικήσει αύριο μέσα στο Derby, μας κατεβάζει στην έκτη. Και η κορυφή διαρκώς απομακρύνεται, καθώς η Leeds όπως αναμενόταν νίκησε εντός άνετα 2-0 τη Hull, ενώ και η West Brom δεν έχει και το δυσκολότερο έργο του κόσμου αύριο εκτός με τη Wigan. Απόψε είχαμε επίσης Charlton-Huddersfield 0-1 και Stoke-Luton 3-0, με το αυριανό πρόγραμμα, εκτός των δύο αγώνων που προαναφέραμε, να περιλαμβάνει ακόμα τις συναντήσεις Barnsley-Reading, Birmingham-QPR, Brentford-Cardiff και Swansea-Blackburn.
Forest: Samba, Cash, Dawson, Worrall, Robinson, Watson, Yates (Adomah 84’), Silva (Semedo 77’), Ameobi (Carvalho 72’), Lolley, Grabban.
Middlesbrough: Pears, Spence (Johnson 67’), Fry, Ayala, Howson, Coulson, McNair, Saville, Clayton (Walker 73’), Fletcher, Tavernier.
Σκόρερς: Yates 63' - McNair 81' (πέναλτι).
Διαιτητής: Andy Woolmer. Κίτρινες: Silva 27', Semedo 83', Worrall 87', Robinson 91' - Spence 24', Fletcher 85'.
Θεατές: 24.577 (Forest: 24.077).
Sabri Lamouchi: "Είμαστε φυσικά απογοητευμένοι. Σκασμένοι. Πιστεύω πως ελέγχαμε τον αγώνα μέχρι το γκολ μας. Στο πρώτο ημίχρονο παίξαμε καλά, δημιουργήσαμε αρκετά αλλά δεν σκοράραμε. Στο δεύτερο δεν παίξαμε τόσο καλά αλλά βάλαμε το γκολ, και ήταν σημαντικό να κάνουμε τη διαφορά και να σκοράρουμε. Μετά όμως σταματήσαμε να παίζουμε και τους δώσαμε τη δυνατότητα να πάρουν τη μπάλα, να παίξουν πιο επιθετικά και να μας κλείσουν πίσω. Πρέπει να δείχνουμε περισσότερο χαρακτήρα, ειδικά εντός έδρας. Είχαμε το παιχνίδι στα χέρια μας. Έχουμε κερδίσει ματς με λιγότερες ευκαιρίες, άρα το πρόβλημα δεν είναι αυτό. Πρέπει να βρούμε τη λύση, να συνεχίσουμε να παλεύουμε και να ενεργούμε θετικά. Απόψε είμαι θυμωμένος, όπως και οι παίκτες, γιατί πετάξαμε δύο βαθμούς. Όταν σκοράραμε πήγαμε καμιά εικοσαριά μέτρα πίσω. Δείξαμε σα να φοβόμασταν να νικήσουμε! Δεν ξέρω γιατί. Έπρεπε να παίξουμε για να βάλουμε και δεύτερο γκολ. Ακόμα κι αν δεν σκοράραμε, δεν έπρεπε να τους δώσουμε καμιά δυνατότητα να ελπίζουν. Είμαστε πολύ στενοχωρημένοι αφού και με τη Millwall χάσαμε τους τρεις βαθμούς στο τέλος. Όπως φαίνεται, οι λεπτομέρειες έχουν πολύ μεγάλη σημασία".
* Η φωτογραφία είναι από την ιστοσελίδα της εφημερίδας Nottingham Post.