"Νύχτα γιομάτη θαύματα, νύχτα σπαρμένη μάγια", κατά τους στίχους του Διονυσίου Σολωμού που -ένας θεός ξέρει πώς- κατέληξαν εδώ και χρόνια να θεωρούνται... χριστουγεννιάτικοι, ενώ ο δόλιος ο Επτανήσιος μιλούσε καθαρά στο ποίημα για τον "ξανθόν Απρίλη"... Πιανόμαστε λοιπόν κι εμείς από το λάθος και επισημαίνουμε κάποιο άλλο... θαύμα που μας επιφύλαξαν οι γιορτινές αυτές μέρες: Ρε παιδιά, η Forest κέρδισε πέναλτι μετά από 25 αγωνιστικές και (ημερολογιακά, με το καλοκαίρι να παρεμβάλλεται) οκτώ μήνες και κάτι! Από τις 22 Απριλίου, όταν ο Joe Lolley είχε σκοράρει στο City Ground απέναντι στη Middlesbrough...

Το λες, το γράφεις, το ακούς, το διαβάζεις και σχεδόν δεν το πιστεύεις μετά από τόσο καιρό, και ιδίως μετά από τόσα καραμπινάτα πέναλτι που μας έχουν αρνηθεί σε αυτές τις 25 αγωνιστικές. Ας μην τα θυμόμαστε και τσατιζόμαστε περισσότερο... Εδώ που τα λέμε και σήμερα ο Geoff Eltringham, από τους χειρότερους διαιτητές της κατηγορίας, έκανε κάπου δέκα δευτερόλεπτα να αποφασίσει ότι η κλωτσιά του (κάποτε μεταγραφικού μας στόχου) Jackson Irvine με τις τάπες στο μπούτι του Samba Sow (ο οποίος στη συνέχεια τρεις φορές σταμάτησε να παίζει και κάθισε στο χόρτο για να μπει ο φυσιοθεραπευτής, και τελικά αντικαταστάθηκε λίγο πριν το ημίχρονο - γιατί ούτε μια νίκη δε μπορούμε να ευχαριστηθούμε χωρίς να μας φάει η ανησυχία, έστω κι αν οι πρώτες εκτιμήσεις δεν δείχνουν κάτι σοβαρό) συνιστούσε παράβαση. Όποιος δει τη φάση, θα διαπιστώσει ότι φαίνεται όχι μόνο με γυμνό μάτι, αλλά και από κάθε δυνατή γωνία. Όταν τελικά ο Eltringham εδέησε να σφυρίξει, προφανώς από υπόδειξη του επόπτη που τον έσωσε από το ρεζιλίκι, ο Lewis Grabban άρπαξε τη μπάλα και την έστησε στη βούλα. Απέναντί του, ο George Long άρχισε να του κάνει διάφορα πονηρά για να τον αποσυντονίσει, αλλά έδειξε και να ξέρει ότι ο Lewis προτιμά την αριστερή γωνία, έπεσε λοιπόν από εκεί χωρίς δισταγμό. Ο πονηρός Τζαμαϊκανός κάτι μυρίστηκε, εκτέλεσε στο κέντρο της εστίας, νίκησε τον αντίπαλό του και μετά το 0-1 του αφιέρωσε ένα χαμόγελο γεμάτο νόημα (βλέπε φωτογραφία επάνω), προκαλώντας μια αχρείαστη "μανούρα" μπροστά στο τέρμα μετά από μόλις 11 λεπτά παιχνιδιού, αλλά και βγάζοντας με τρόπο όχι και φοβερά άκομψο τη δική του ανακούφιση.

Έντεκα λεπτά, κι όμως αρκετά για να στριφογυρίζουμε νευρικά στις καρέκλες μας παρακολουθώντας το ματς από το iFollow. Βλέπετε, ο Sabri Lamouchi είχε κάνει μόνο μία αλλαγή σε σχέση με τον αγώνα του Huddersfield, βγάζοντας τον Sammy Ameobi από το αρχικό σχήμα και τοποθετώντας εκεί τον Alfa Semedo (η ευχάριστη έκπληξη ερχόταν από τον πάγκο, όπου στη θέση του Albert Adomah εμφανίστηκε μετά από καιρό ο πλήρως αποθεραπευμένος πια Carl Jenkinson, ενώ δεν μετείχαν στην αποστολή οι κατά πολλούς φευγάτοι Aro Muric και Rafa Mir). Δεν ήταν μόνο ο φανερά πιο αμυντικός προσανατολισμός της ομάδας, αλλά και η διατήρηση του Chema στη θέση του αριστερού μπακ, παρ' όλο που ο Jack Robinson ήταν διαθέσιμος. Ο λόγος της ανησυχίας μας φυσικά ήταν η επικείμενη μονομαχία του Ισπανού με τον Jarrod Bowen, τον μακράν πιο επικίνδυνο παίκτη της Hull. Όταν μάλιστα ο Chema πήρε την παρατήρηση στο 2' και την κίτρινη στο 4', μας έζωσαν τα φίδια. Αφήστε που από το φάουλ που απέφερε την κάρτα ο Bowen εκτέλεσε και μετά από μια τυφλή απόκρουση αμυντικού μας με το κεφάλι προς τα πίσω ο Irvine μόνος με τον Brice Samba έστειλε την προβολή του πάνω από τα δοκάρια. Βέβαια, πέντε λεπτά αργότερα ο Αυστραλός με την κοτσίδα θα γινόταν δις μοιραίος, ο δε Bowen στη συνέχεια θα τα έβρισκε σκούρα με τον Chema, θα μετατοπιζόταν από τον Grant McCann σε πιο κεντρική θέση μετά την είσοδο του Josh Bowler στην ανάπαυλα, και μετά το 0-2 θα έβγαζε όλη του την απογοήτευση χτυπώντας τον πεσμένο κάτω Ben Watson μετά από τράβηγμα της φανέλας του από τον τελευταίο. Φαντάζομαι ότι κανέναν δεν εξέπληξε το γεγονός ότι o συνδυασμός κλωτσιάς και γροθιάς του Bowen στον ίσως μελλοντικό συμπαίκτη του από τον Ιανουάριο (αν κρίνουμε από τα δημοσιεύματα περί ενδιαφέροντος της Forest για τον πράγματι ταλαντούχο εξτρέμ-κυνηγό των Tigers) απέφερε μια... κίτρινη από τον Eltringham, την ίδια ποινή δηλαδή που επιβλήθηκε στον αρχηγό μας για το φάουλ!

Τι έγινε κατά τα λοιπά; Καλά, ευχαριστώ. Όλη η ιστορία του ματς ήταν μια απροσπέλαστη "κόκκινη" άμυνα με επικεφαλής έναν εκ-πληκ-τι-κό Joe Worrall, ο οποίος μάλλον θα πάλεψε αρκετά με τον Grabban για το βραβείο του πολυτιμότερου παίκτη του αγώνα, και από την άλλη τους Reds να βγαίνουν στην κόντρα όποτε μπορούσαν, να φτάνουν με περισσή ευκολία στα καρέ της Hull, αλλά να μην είναι προσεκτικοί στην τελική πάσα. Δύο φορές τα κατάφεραν: στο 79', όταν ο Lolley γύρισε όμορφα στο πέναλτι αλλά ο Ryan Yates, εντελώς μόνος και με δυνατότητα να κοντρολάρει και να εκτελέσει με άνεση, προτίμησε να κάνει ένα απευθείας πλασέ που περισσότερο έμοιαζε με πάσα σε ball boy εκτός γραμμών, και στο 82', όταν από διώξιμο του Ameobi o Grabban πήρε τη μπάλα στο κέντρο (ναι, το έχουμε ξαναπεί ότι ο... σωσίας του περσινού Grabban παλεύει και κερδίζει μάχες και κάτω από τη σέντρα), άλλαξε υπέροχα με τον Tiago Silva που του την πέταξε στον κενό χώρο, προχώρησε μέσα στην περιοχή και από δεξιά γλέντησε άλλη μια φορά τον Long, στέλνοντας τη μπάλα με δυνατό σουτ στην κλειστή του γωνία για το 12ο φετινό του γκολ. Δεν έτρεξε να πανηγυρίσει, έμεινε να κοιτάζει προς το τέρμα και πάω στοίχημα ότι του ξαναχαμογέλασε! Οι πάνω από 2.000 φίλοι της Forest, που μέσα στην καταρρακτώδη βροχή έδιναν τη δική τους μάχη, έστησαν πάρτι και το όνομα του Lamouchi ακούστηκε και πάλι στα τραγούδια τους. Είχαμε βλέπετε να νικήσουμε από εκείνο το 4-0, πάλι εκτός έδρας, επί της QPR και μετά από... φαγούρα πέντε αγώνων ήταν η σειρά τους να ξεσπάσουν...

Να πούμε και τις άλλες φάσεις; Να τις πούμε, αφού η Boxing Day ήταν φέτος καλή μαζί μας μετά από έξι χρόνια "ξηρασίας" (τελευταία μας νίκη τη συγκεκριμένη μέρα το 2013 εντός με 2-0 επί της QPR). Στο πρώτο ημίχρονο δεν έγινε και τίποτα φοβερό, αφού στο 23' σε σέντρα του Semedo o Lolley προτίμησε να πάει για το θεαματικό εναέριο ψαλιδάκι και έστειλε τη μπάλα στα πουλιά, ενώ στο 40' η Hull απείλησε πάλι με τον (επίσης στόχο μας το περασμένο καλοκαίρι) Kamil Grosicki μετά από ωραία εναλλαγή της μπάλας από τους γηπεδούχους, όμως το αριστερό σουτ του Πολωνού διεθνή, που γενικά χάθηκε στη μετριότητα της ομάδας του και η παρουσία του δεν είχε καμιά σχέση με την καταλυτική του City Ground τον Οκτώβριο, ήταν αδύναμο και ο Samba μπλόκαρε εύκολα. Στο δεύτερο ημίχρονο οι παίκτες άρχισαν να κουράζονται από τη συνεχή βροχή και οι φάσεις ήταν επίσης λιγοστές. Στο 48' μετά από κόρνερ μας και προσωρινή απόκρουση της άμυνας ο Silva έπιασε έξω από την περιοχή ένα σουτ όχι ιδιαίτερα δυνατό, όμως ο Long που είχε πολύ κόσμο μπροστά του αιφνιδιάστηκε και απέκρουσε ενστικτωδώς με τα πόδια. Στο 65' ο Worrall έκανε την προβολή του ματς, μην αφήνοντας τον Bowen να τραβήξει τη σκανδάλη περίπου από το πέναλτι, και μετά από το κόρνερ η Forest βγήκε στην κόντρα, με τον Matty Cash να σεντράρει χαμηλά και τον Grabban με προβολή να στέλνει τη μπάλα δίπλα στο αριστερό δοκάρι. Ο Bowen προσπάθησε και στο 80' με κεφαλιά σε σέντρα του παλιόφιλου (και αρχηγού πλέον των Tigers) Eric Lichaj αστοχώντας για λίγο, ενώ τέσσερα λεπτά αργότερα ο Tobias Figueiredo, προσπαθώντας με τάκλιν να αποκρούσει συρτή σέντρα του Grosicki, έστειλε τη μπάλα προς το τέρμα μας, όμως ευτυχώς ο Samba έχει πιάσει και δυσκολότερα απ' αυτό... 

Έτσι λοιπόν επανήλθαμε στις νίκες, ξορκίζοντας και τους καλοθελητές (;) που ήδη μιλούσαν για απομάκρυνση Lamouchi σε περίπτωση ήττας (καθώς μάλιστα η Boxing Day έχει αποδειχθεί αρκετές φορές λαιμητόμος για προπονητές στους Reds), ξεκινήσαμε με το δεξί τον δεύτερο γύρο και πάμε με άλλον αέρα να ξορκίσουμε και την πρόσφατη κατάρα του City Ground, εφόσον την Κυριακή αντιμετωπίζουμε εκεί τη Wigan, που σήμερα δεν μας έκανε τη χάρη να νικήσει τη Derby στο γήπεδό της, αφού παρ' όλο που προηγήθηκε στο 81' με ένα πρώην δικό μας παιδί, τον Joe Garner, τελικά ισοφαρίστηκε στο 93' από τον Martyn Waghorn (1-1) και έπεσε πάλι στην τελευταία θέση - για κακή της τύχη η Barnsley υποχρέωσε γηπεδούχος την πρωτοπόρο West Brom σε απώλεια (1-1), η δε Stoke δεν είναι πια ουραγός αφού νίκησε εντός με 3-2 τη Sheffield Wednesday και τη γκρέμισε από την τρίτη θέση. Είχαμε και άλλα υπέρ μας αποτελέσματα, καθώς η Fulham δεν πήρε παρά έναν βαθμό στο Luton (3-3), η Swansea δέχθηκε το "stop" στα τελευταία καλά αποτελέσματά της χάνοντας 3-1 στο Λονδίνο από την (τέταρτη πια) Brenford, η Bristol άφησε κι εκείνη βαθμούς στην πρωτεύουσα χάνοντας 3-2 από την Charlton, η Blackburn που μας είχε προσπεράσει την προηγούμενη αγωνιστική και την οποία αντιμετωπίζουμε την Πρωτοχρονιά κόλλησε στο Ewood Park απέναντι στην όχι και σπουδαία φέτος Birmingham (1-1) και η Preston πάλεψε γενναία στο Elland Road απέναντκι στη Leeds αλλά ισοφαρίστηκε στο 89' (1-1). Η Forest ανέβηκε από την δέκατη στην έβδομη θέση, δύο βαθμούς πίσω από την έκτη Fulham και τρεις από την τρίτη Brentford, πάντα με ματς λιγότερο! Τα υπόλοιπα αποτελέσματα: Cardiff-Millwall 1-1 και Middlesbrough-Huddersfield 1-0, ενώ σε λίγο ξεκινάει ο αγώνας Reading-QPR, χωρίς βαθμολογικό ενδιαφέρον για μας.

Hull: Long, Lichaj, Burke, De Wijs, Elder (Kingsley 39'), Batty (Bowler 46'), Lopes (Honeyman 78'), Bowen, Irvine, Grosicki, Eaves. 
Forest: Samba, Cash, Figueiredo, Worrall, Chema, Sow (Ameobi 44'), Watson, Lolley (Carvalho 88'), Semedo (Yates 69'), Silva, Grabban.
Σκόρερ: Grabban 11' (πέναλτι), 82'.
Διαιτητής: Geoff Eltringham. Κίτρινες: Lopes 73', Kingsley 77', Bowen 87', De Wijs 93' - Chema 4', Watson 87'. 
Θεατές: 15.001.

Sabri Lamouchi: "Είμαι ευχαριστημένος, αφού νικήσαμε ανήμερα της Boxing Day μετά από έξι χρόνια. Χαίρομαι για λογαριασμό των παικτών και των φιλάθλων μας. Αξίζαμε τους τρεις βαθμούς με τον τρόπο που παίξαμε. Πετύχαμε δύο γκολ, κρατήσαμε την εστία μας ανέπαφη, είμαι ευχαριστημένος. Δεν πιάσαμε και καμιά σπουδαία απόδοση, όμως αξίζαμε τη νίκη. Ήταν σημαντικό να νικήσουμε για να δείξουμε ότι είμαστε ακόμα παρόντες και δεν τα παρατάμε. Κάποιες φορές αξίζαμε καλύτερα αποτελέσματα, αλλά έτσι είναι το ποδόσφαιρο. Πρέπει να συνεχίσουμε να δουλεύουμε σκληρά και να έχουμε υπομονή και σταθερότητα, που χρειάζονται σε αυτό το πρωτάθλημα. Κλειδί ήταν η αγωνιστική νοοτροπία μας. Όταν παίζουμε έτσι, ο αντίπαλος πάντα δυσκολεύεται. Αναγκάσαμε τους δύο καλύτερους παίκτες της Hull, τον Grosicki και τον Bowen, να δημιουργήσουν ελάχιστα. Από εμάς οι Figueiredo, Worrall, Cash, Chema και Sow έπαιξαν τόσο καλά ώστε να μην έχουν σχεδόν κανένα πρόβλημα και σίγουρα αξίζαμε αυτό το πολύ καλό εκτός έδρας αποτέλεσμα. Όσο για τον Grabban, είναι ο ηγέτης μας, ο επιθετικός μας, ο παίκτης που κάνει τη διαφορά. Πήρε τον τίτλο του Man of the Match, αλλά τη νίκη την άξιζε όλη η ομάδα. Πολύ σημαντικό ήταν για μένα και το 'μηδέν' στην άμυνα, όπως και η καλή νοοτροπία. Τώρα πρέπει να πάρουμε μια ανάσα, να συνέλθουμε και να επικεντρωθούμε στον αγώνα στο γήπεδό μας με τη Wigan, από την οποία -μην το ξεχνάμε- ηττηθήκαμε εκτός. Πρέπει να είμαστε σταθεροί, αποτελεσματικοί, ήρεμοι και να συνεχίσουμε να δουλεύουμε".

* Η φωτογραφία είναι από την ιστοσελίδα της εφημερίδας Nottingham Post.