Η εικόνα του Joe Lolley, καθισμένου στο χορτάρι του Madejski Stadium, να μην πιστεύει αυτό που έχει ζήσει τα λέει νομίζω όλα. Κι όμως, αν ο διαιτητής είχε σφυρίξει λήξη τρία λεπτά νωρίτερα θα είχε πάει να κάνει το ντους του ψύχραιμος, ευχαριστημένος μάλιστα που η Forest είχε αποσπάσει το 0-0 με πολύ κόπο, σε μια ιδιαίτερα δύσκολη έδρα και απέναντι σε μια φουλ φορμαρισμένη ομάδα. Τώρα δεν μπορούσε να καταλάβει πώς τα συναισθήματά του είχαν κάνει τη διαδρομή "Παράδεισος-Κόλαση" μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα. Και το χειρότερο, ότι αυτό δεν έπρεπε με τίποτα να γίνει, δεν ήταν σωστό και δίκαιο να γίνει. 

Θυμάμαι ένα άλλο ματς στο City Ground, όταν είχαμε πάλι προηγηθεί αργά και η Reading μάς είχε ισοφαρίσει πολύ βαθιά μέσα στις καθυστερήσεις με κεφαλιά του Matt Mills, κάποιες σεζόν πριν ο υψηλόσωμος αμυντικός φορέσει τα κόκκινα. Εκεί έφταιγε 100% η ομάδα, έπρεπε οπωσδήποτε να είχε προσέξει για να κρατήσει τη νίκη. Εδώ όμως τα πράγματα ήταν εντελώς διαφορετικά. Με το σκορ στο 0-0, ο διαιτητής Dean Whitestone έδωσε πέντε λεπτά καθυστερήσεις, απόλυτα δικαιολογημένα αφού εκτός από τις έξι αλλαγές είχαμε από το 80' και μετά αρκετές πτώσεις ποδοσφαιριστών και των δύο ομάδων στον αγωνιστικό χώρο και αντίστοιχες εισόδους των ιατρικών τιμ. Σ' αυτό το έξτρα πεντάλεπτο, πάντως, δεν είχαμε ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ που να στοιχειοθετούσε αυτό που λέμε "καθυστερήσεις επί καθυστερήσεων". Ούτε τραυματισμούς, ούτε αλλαγές, ούτε χασομέρια από παίκτες, τίποτα απολύτως. Κάπου στο 94'50'' η Forest κέρδισε κόρνερ από τα δεξιά. Ο Lolley (αναπληρωματικός σήμερα για χάρη του Yuri Ribeiro, μοναδική αλλαγή σε σχέση με το 3-2 απέναντι στη Blackburn την Πρωτοχρονιά) εκτέλεσε, η άμυνα προσπάθησε να απομακρύνει, ο προωθημένος Joe Worrall έκανε το γύρισμα από την τελική γραμμή (αργότερα ο μάνατζερ των γηπεδούχων Mark Bowen υποστήριξε ότι η μπάλα είχε βγει, αλλά το ριπλέι μάλλον δεν τον δικαιώνει) και ο Ben Watson με αριστερό απευθείας σουτ έστειλε τη μπάλα στα δίχτυα του Rafael Cabral για το 0-1. Το χρονόμετρο έδειχνε 95'35'', ο αρχηγός πανηγύρισε με την ψυχή του, αφού πίστευε ότι με το τρίτο φετινό γκολ του έφτανε τους 9 βαθμούς που έχει χαρίσει στην ομάδα, μιας και είχε πετύχει και τα νικητήρια γκολ απέναντι σε Barnsley και Brentford.

Δίκαια πανηγύριζαν ο Watson και οι υπόλοιποι Reds. O διαιτητής ΟΦΕΙΛΕ μετά τη σέντρα να σφυρίξει λήξη, αφού δεν συνέτρεχε λόγος επιπλέον παιχνιδιού (τώρα που τελειώνω το άρθρο, αυτό ακριβώς κάνει ο διαιτητής στο Παναιτωλικός-Ατρόμητος μετά το γκολ των φιλοξενουμένων στο 94' με τέσσερα λεπτά καθυστερήσεων και έτσι πρέπει). Κι όμως, άφησε το ματς να εξελιχθεί αρκετά ώστε η Reading να κάνει ολόκληρη κατεβασιά από αριστερά, ο Jordan Obita να βγάλει μια σέντρα απελπισίας που αποδείχθηκε δυστυχώς "ξυράφι" και ο Tobias Figueiredo, "βράχος" σε όλο το μας, με προβολή προσπαθώντας να βγάλει τη μπάλα κόρνερ να τη στέλνει στη γωνία του επίσης άψογου Brice Samba, που έπεσε χωρίς να προλάβει να αποτρέψει το μοιραίο. Σχεδόν με τη σέντρα, ο Whitestone σφύριξε λήξη. Αυτό δηλαδή που έπρεπε να έχει κάνει στην προηγούμενη σέντρα.

Ο Lolley κάθισε στο χορτάρι απαρηγόρητος. Ο Watson έμεινε ακίνητος με τα χέρια στη μέση. Ακόμα δύο βαθμοί είχαν χαθεί φέτος από διαιτητικό λάθος. Πραγματικά, ακούω βερεσέ ό,τι ειπωθεί και γραφτεί σχετικά με την "ομορφιά του ποδοσφαίρου", το συναρπαστικό πρωτάθλημα της Championship και άλλες γραφικότητες από ανθρώπους που απλώς θα δουν το τελικό αποτέλεσμα και τους σκόρερς (τις έγραψαν πάντως και αρκετοί οπαδοί της Forest στα social media, προφανώς οι γνωστοί γκρινιάρηδες ενώ οι υπόλοιποι αναρωτιούνταν πού στην ευχή βρέθηκαν οι επιπλέον καθυστερήσεις). Ούτε θα ρίξω ευθύνη στον Figueiredo ή στην ομάδα γενικά. Αυτό που συνέβη σήμερα ήταν (μία ακόμα) κλοπή, που μας στερεί τη δυνατότητα να ανεβούμε ακόμα περισσότερο προς τις δύο πρώτες θέσεις, αφού Leeds και West Brom σκόνταψαν. 

Ο Sabri Lamouchi, που κι αυτός προσπαθώντας μάλλον να συγκρατήσει την οργή του δεν αναφέρθηκε καθόλου στις δηλώσεις του στο σκάνδαλο των δύο επιπλέον λεπτών, είχε διαβάσει καλά το παιχνίδι της Reading, που την είχε οδηγήσει σε τέσσερις συνεχόμενες νίκες στο πρωτάθλημα και ένα αήττητο σερί έξι αγώνων. Το μεγάλο όπλο είχε ονοματεπώνυμο και λεγόταν Yakou Méïté. Γαλλοθρεμμένος, διεθνής με την Ακτή Ελεφαντοστού (στην οποία -ας μην ξεχνάμε- ο Lamouchi υπήρξε προπονητής), δυνατός σαν άλογο, εξουσίαζε τη δεξιά πλευρά της επίθεσης της ομάδας του. Ο Γάλλος τεχνικός αποφάσισε, θεωρώντας πως οι Royals θα ασκούσαν μεγάλη πίεση στην αρχή, να αφήσει έξω τον Lolley και να τοποθετήσει μπροστά από τον Chema τον -όχι καθαρό εξτρέμ, αλλά πολύ καλύτερο στα αμυντικά του καθήκοντα και με καλές εντυπώσεις στην επιστροφή του από τραυματισμό απέναντι στην Chelsea- Ribeiro. 

O Lamouchi δικαιώθηκε. Μετά από ένα ελάχιστης διάρκειας αρχικό ξέσπασμα των γηπεδούχων (με τους παλιούς φίλους Chris Gunter και Pelé στο αρχικό τους σχήμα), που μεταφράστηκε σε μια πετυχημένη κόντρα του (κορυφαίου μπλοκέρ της Championship, αν δεν το ξέρατε) Worrall στον Sam Baldock όταν ο τελευταίος βρέθηκε σε εξαιρετική θέση στο 3' και μια εκτέλεση φάουλ που κέρδισε ο Méïté από τα δεξιά με τον Michael Morrison να μην καταφέρνει να κάνει την καθοριστική προβολή στο 5', η Forest πήρε τα ηνία του αγώνα. Μπορεί να μη χάσαμε σπουδαίες ευκαιρίες, αλλά προκαλέσαμε αρκετές αναστατώσεις από στημένα (κυρίως κόρνερ) και θα μπορούσαμε να πάμε στα αποδυτήρια μπροστά στο σκορ. Σίγουρα ο Sammy Ameobi έπρεπε να ενεργήσει πιο γρήγορα στη φάση του 17', όταν βρέθηκε σε καίρια θέση στην περιοχή και καθυστέρησε τόσο να σουτάρει ώστε να τον προλάβει ο... γερο-Charlie Adam, όπως και θα μπορούσαμε να έχουμε βγάλει κάτι περισσότερο από την αναμπουμπούλα που προκάλεσε στο 20' ο Chema με ένα τακουνάκι-σκορπιό μετά από κόρνερ και τελικά ο Lewis Grabban που έγινε τελικός αποδέκτης σούταρε πάνω από τα δοκάρια. Κατά γενική παραδοχή ήμασταν καλύτεροι στο πρώτο μέρος, παρ' όλο που η Reading ήταν αυτή που βρέθηκε πολύ κοντά στο 1-0 στο 37' με τον Samba να νικάει στο τετ α τετ τον Méïté, ενώ και στις καθυστερήσεις ο Adam από πλάγια θέση έπιασε ένα σουτ που δεν αστόχησε και πολύ.

Σε όλο αυτό το διάστημα ο Whitestone έπαιζε εκνευριστικά έδρα, με αποκορύφωμα την κίτρινη στον Tiago Silva στο 45+1', σε μια φάση όπου ο Πορτογάλος απομάκρυνε με δύναμη προ του John Swift και στη συνέχεια βρήκε τον χαφ της Reading ενώ η μπάλα είχε ήδη βγει πλάγιο άουτ. Πιθανότατα θα έπρεπε μετά την απόκρουση να κόψει ή να διακτινίσει αλλού το πόδι του... Το ίδιο βιολί συνεχίστηκε και στο δεύτερο ημίχρονο, με τα φάουλ 10-19 σε ματς με κατοχή 52-48%, στατιστικό που κατά τη γνώμη μου λέει πολλά. Ο διαιτητής έδινε τα φάουλ με απίστευτη ευκολία στους Royals, με αποτέλεσμα η εικόνα του αγώνα να αλλάξει άρδην στο δεύτερο ημίχρονο, παρ' όλο που η πρώτη ευκαιρία ήταν δική μας. Στο 48' από απόκρουση της άμυνάς μας η μπάλα έφτασε κάτω από τη σέντρα, ο Morrison παραπάτησε, ο Grabban βγήκε απέναντι από τον Cabral που βγήκε και βρήκε λίγο τη μπάλα με το χέρι πάνω στη ντρίμπλα του Τζαμαϊκανού, αρκετά ώστε να φύγει αυτή πλάγια και ο Grabban να πλασάρει πάνω από τον γκολκίπερ για να αποκρούσει πάνω στη γραμμή ο αρχηγός των γηπεδούχων Liam Moore.

Από κει και πέρα η υπεροχή των Royals ήταν προφανής. Οι Reds στάθηκαν τυχεροί στο 51', όταν ο Tyler Blackett μέσα από την περιοχή με δεξί σουτ σημάδεψε το αριστερό δοκάρι του Samba, ενώ στο 59' ο Κονγκολέζος γκολκίπερ έσωσε την εστία του από βέβαιο γκολ αποκρούοντας εξ επαφής πλασέ του Morrison μετά από κόρνερ και τη γνωστή πλέον αναστάτωση. Τους ίδιους πρωταγωνιστές είχαμε και στη φάση του 66', με τον Samba όμως αυτή τη φορά να μπλοκάρει εύκολα το βολέ του αμυντικού της Reading. Η είσοδος του Lolley (κυρίως) και του Ryan Yates αντί των Silva και Ribeiro "ηρέμησε" κάπως τους γηπεδούχους και ισορρόπησε το παιχνίδι για μας. Προς το τέλος οι δύο ομάδες έχασαν τον ρυθμό τους, έγιναν πολλά δυνατά μαρκαρίσματα και διακοπές (ο Chema με πολλές κράμπες χρειάστηκε να αντικατασταθεί από τον Carl Jenkinson ενώ αρχικά ετοιμαζόταν να μπει ο Albert Adomah), αλλά η λευκή ισοπαλία που ερχόταν έδειχνε να ικανοποιεί και τους δύο. Τα υπόλοιπα τα είπαμε...

Οι δύο αντίπαλοι θα συναντηθούν ξανά σε... έντεκα μέρες στο City Ground, για να δώσουν επιτέλους τον εξ αναβολής αγώνα της 26ης Οκτωβρίου και να έρθουν στα ίσα με τις υπόλοιπες ομάδες. Ως τότε η Forest θα πρέπει να ξεπεράσει την επόμενη Κυριακή (19/1) στο City Ground το εμπόδιο της Luton, που πάει από το κακό στο χειρότερο, σήμερα έχασε γηπεδούχος από τη Birmingham (1-2) και παραμένει ουραγός. Οι Reds βρέθηκαν στην πέμπτη θέση, για την ώρα πάντα με ένα ματς λιγότερο, αφού τους προσπέρασε κατά έναν βαθμό η Fulham με τη σπουδαία νίκη της στο Hull (1-0). Τρίτη παραμένει η Brentford, που εύκολα πήρε 3-1 το ντέρμπι του Λονδίνου στο Griffin Park από την QPR, ενώ όπως είπαμε οι δύο πρωτοπόροι είχαν απώλειες, με τη Leeds να χάνει γηπεδούχος 2-0 από την έκτη πλέον Sheffield Wednesday και τη West Brom, παρά το δικό της στραβοπάτημα στο Λονδίνο με την Charlton (2-2), να ξαναπαίρνει οριακά την πρωτιά. Τα υπόλοιπα αποτελέσματα: Barnsley-Huddersfield 2-1, Blackburn-Preston 1-1, Middlesbrough-Derby 2-2, Stoke-Millwall 0-0, Wigan-Bristol City 0-2. H 27η αγωνιστική ολοκληρώνεται αύριο με το ουαλικό ντέρμπι Cardiff-Swansea.

Reading: Cabral, Gunter, Morrison, Moore, Blackett, Adam (Obita 76’), Swift, Pelé, Ejaria (Rinomhota 80’), Méïté, Baldock (Pușcaș 63’).
Forest: Samba, Cash, Worrall, Figueiredo, Chema (Jenkinson 87’), Watson, Sow, Silva (Yates 69’), Ameobi, Ribeiro (Lolley 69’), Grabban.
Σκόρερς: Figueiredo 97' (αυτογκόλ) - Watson 96'.
Διαιτητής: Dean Whitestone. Κίτρινες: Swift 38', Méïté 87', Cabral 96', Blackett 97' - Silva 45+1', Watson 92'. 
Θεατές: 16.602 (Forest: 2.073).

Sabri Lamouchi: "Ξεκινήσαμε καλά στο πρώτο ημίχρονο, ελέγξαμε το ρυθμό και αξίζαμε ένα γκολ. Στο δεύτερο υποφέραμε περισσότερο, αλλά αν είσαι τυχερός και σκοράρεις στο τέλος, καθαρίζεις το ματς. Δυστυχώς αυτό δεν έγινε. Αυτό ήθελε η μοίρα, αλλά τελικά η ισοπαλία είναι δίκαιο αποτέλεσμα. Δεν είναι εύκολο να πάρεις τρεις βαθμούς εδώ, δυστυχώς πήραμε μόνο έναν, αλλά προσπάθησα να είμαι θετικός με τους παίκτες και την ομάδα. Στα αποδυτήρια επικρατούσε απογοήτευση, σαν αυτή που νιώθω κι εγώ. Ένας βαθμός είναι ένας βαθμός, αλλά πρέπει να κερδίσουμε τα επόμενα δύο ματς στην έδρα μας. Νομίζω πως (σ.σ. στο πρώτο ημίχρονο) ήταν η πρώτη φορά που ελέγξαμε έναν αγώνα με τέτοιο τρόπο εκτός έδρας. Έπρεπε να σκοράρουμε, αλλά δεν τα καταφέραμε. Στο δεύτερο ήταν διαφορετικά, οι αντίπαλοί μας ξεκίνησαν πιο επιθετικά, με μεγαλύτερη ένταση, είχαν ευκαιρίες για γκολ. Παρά τη στενοχώρια και την απογοήτευσή μας στο τέλος, πιστεύω πως το αποτέλεσμα ήταν δίκαιο. Οι παίκτες δούλεψαν πολύ σκληρά σήμερα. Έτρεξαν, πάλεψαν, σεβάστηκαν το πλάνο μας, όλα ήταν τέλεια. Γι' αυτό και είμαι στενοχωρημένος όπως και οι ίδιοι".

* Η φωτογραφία είναι από την ιστοσελίδα της εφημερίδας Nottingham Post.