Θα μου λείψει το Griffin Park, στο οποίο παίξαμε απόψε μάλλον για τελευταία φορά (υπάρχει πάντα ανοιχτό το ενδεχόμενο ενός αγώνα πλέι-οφ εκεί), καθώς μετά από 115 χρόνια "ζωής" θα κατεδαφιστεί στο τέλος της φετινής σεζόν. Ένα γήπεδο όπου πάντα τα βρίσκαμε σκούρα (και γι' αυτό χαιρόμασταν διπλά τις νίκες), ένα γήπεδο όπου από κερκίδα ορθίων εν έτει 2015 είδα ζωντανά το πρώτο γκολ του Tyler Walker με την ανδρική ομάδα, ένα γήπεδο όπου έλαμψε ένας δικός μας, ο Ανδρέας Μπουχαλάκης, ένα γήπεδο όπου πάθαμε αρκετά "εμφράγματα" από το 85' και μετά. Ένα γήπεδο που μύριζε πάντα παλιό, καλό αγγλικό ποδόσφαιρο.
Αποχαιρετίσαμε αυτό το γήπεδο όπως του άξιζε: με θρίαμβο απέναντι στην πάντα φιλόδοξη, πεισματάρα και καλοκουρδισμένη Brentford, τον παθιασμένο κόσμο της και το σύνηθες εμπόδιο μιας ακόμα κατώτερης των περιστάσεων διαιτησίας, σ' ένα ματς όπου το 0-2 θα ήταν σαφέστατα δικαιότερο από το 1-1. Μη σας ξεγελάει καθόλου το 69-31% στην κατοχή της μπάλας. Αλίμονο αν πηγαίναμε να παίξουμε ποδόσφαιρο κατοχής κόντρα στους Bees των μόλις 2 ηττών σε 13 αγώνες στην έδρα τους φέτος. Ο Sabri Lamouchi, αντίθετα, επικεντρώθηκε στα χαρίσματα που απέφεραν σε μας... μόλις δύο ήττες σε 14 ματς μακριά από το City Ground πριν το αποψινό: σκληράδα και αλληλοκάλυψη στην άμυνα, χαφ αποφασισμένους για όλα, επιθετικογενείς παίκτες έτοιμους να εκμεταλλευτούν τους διαδρόμους που αφήνει ο αντίπαλος όταν πιέζει. Και παρ' όλο που το γκολ που έκρινε τον αγώνα μπήκε από στημένη φάση, η Forest έδειξε τρομερή ικανότητα να μην αφήνει στιγμή σε ησυχία τους γηπεδούχους παρά το μεγάλο ποσοστό κατοχής, τα πολλά κόρνερ και την πίεση που προσπάθησαν να της ασκήσουν.
Με μια αλλαγή μόνο στη σύνθεσή τους, τον αποθεραπευμένο Tobias Figueiredo αντί του πολύτιμου για όσα ματς τον αντικατέστησε Michael Dawson, και τον νεοφερμένο Adama Diakhaby να παίρνει για πρώτη φορά θέση στον πάγκο και να αποτελεί μάλιστα την πρώτη αλλαγή του Lamouchi στο ματς, οι Reds άφησαν στα αποδυτήρια την κακή συνήθεια του νωθρού ξεκινήματος, έκαναν ευκαιρία με τη σέντρα, σκόραραν μόλις στο 14' και δέχτηκαν στην ουσία μόνο μία επικίνδυνη φάση, κι αυτή προερχόμενη από ολοκάθαρο φάουλ που δεν σφυρίχτηκε. Όλα αυτά κόντρα σε μια από τις πιο φορμαρισμένες ομάδες της κατηγορίας, με την καλύτερη διαφορά τερμάτων στην Championship (+23 πριν τη σέντρα) και μια επίθεση-φωτιά με τον πρώτο σκόρερ του πρωταθλήματος (Ollie Watkins, 18 γκολ) στις τάξεις της.
Ούτε τριάντα δευτερόλεπτα δεν είχαν καλά καλά συμπληρωθεί στο ματς, όταν η μπάλα από τα πόδια του Tiago Silva και του Lewis Grabban κατέληξε στον Joe Lolley, που φάνηκε έτοιμος να μπει στην περιοχή και να απασφαλίσει, αλλά την τελευταία στιγμή μπέρδεψε τον βηματισμό του. Ήταν η απαρχή για έναν δαιμονιώδη ρυθμό στα πρώτα λεπτά, που βρήκαν τη Forest άλλη μια φορά σε θέση βολής στο 12', με τον Josh Dasilva να βάζει πετυχημένα την κόντρα και να διώχνει κόρνερ το σουτ του Sammy Ameobi από ιδιαίτερα πλεονεκτική θέση. Όμως δεν πέρασαν δύο λεπτά και οι φίλοι της ομάδας, όρθιοι στο περίφημο Brook Road Stand, την κερκίδα που λέγαμε πριν, πανηγύρισαν με την ψυχή τους. Ο Silva εκτέλεσε κόρνερ από αριστερά και η απόκρουση του David Raya με γροθιές κατέληξε στη γραμμή της μεγάλης περιοχής όπου περίμενε ο Lolley, ο οποίος σούταρε με δύναμη. Το έτερο "23", ο Julian Jeanvier, φάνηκε να κοντράρει, όμως η μπάλα παρά την πρόσκρουση πέρασε κάτω από τα πόδια του, πήρε ύψος και σφηνώθηκε στο δεξί "Γ" του εντελώς ανήμπορου να αποσοβήσει το μοιραίο γκολκίπερ των Λονδρέζων. Ήταν το 8ο φετινό γκολ του Joe, που έμελλε να κρίνει τον αγώνα με το ίδιο ακριβώς σκορ υπέρ μας που είχε και ο αντίστοιχος του City Ground στον πρώτο γύρο.
Η πρώτη και μεγαλύτερη ευκαιρία των Bees ήρθε στο 23', όταν λίγο κάτω από τη σέντρα ο διαιτητής Tim Robinson δεν έδωσε τον ορισμό του φάουλ πάνω στον Yuri Ribeiro, και καθώς η άμυνά μας ήταν αρκετά ανοιχτή ο τελικός αποδέκτης Watkins απέφυγε μάλλον εύκολα τον Figueiredo και από το ύψος της περιοχής πλάσαρε τεχνικά για να δει τη μπάλα να καταλήγει σαδιστικά δίπλα από το αριστερό δοκάρι του Brice Samba. Ο γκολκίπερ των Reds δέχτηκε στο επόμενο λεπτό κίτρινη κάρτα για καθυστέρηση, χωρίς καμιά απολύτως προειδοποίηση. Προσέξτε, στο 24'! Όχι ότι δεν είχε δείξει μια... χαλαρότητα σε μια-δυο περιπτώσεις στην εκτέλεση του ελεύθερου μετά από άουτ (το έχει αυτό το κακό συνήθειο ο Brice), αλλά τόσο γρήγορα και χωρίς προειδοποίηση; Παρ' όλο που η μπάλα πήγαινε πάνω κάτω διαρκώς και η Brentford ανέβαινε όσο περνούσε η ώρα, η μόνη αξιόλογη φάση ως την ανάπαυλα σημειώθηκε στο 43', με τον Ben Watson να κοντράρει σε κόρνερ προσπάθεια του πάντα επικίνδυνου Said Benrahma. Ο τελευταίος είχε εισπράξει κι αυτός κίτρινη κάρτα στο 39', όταν εκνευρισμένος από το συνεχές μαρκάρισμα "βδέλλας" του Samba Sow (απαραίτητο στοιχείο της τακτικής Lamouchi πάνω στον πιο δημιουργικό παίκτη των γηπεδούχων) χτύπησε τον χαφ από το Μάλι στο πρόσωπο σε μια διεκδίκηση της μπάλας.
Ο Benrahma απείλησε πάλι στο 47' με φαλτσαριστό σουτ που πήγαινε για το απέναντι "Γ" αλλά πέρασε λίγο άουτ. Βλέποντας ότι ο Watkins ήταν πολύ καλά κλεισμένος από το κεντρικό αμυντικό μας δίδυμο με την πολύτιμη αρωγή και του Ben Watson, ο Αλγερινός μέσος προσπαθούσε και να εκτελέσει, με συνέπεια να κουραστεί αρκετά γρήγορα. Ωστόσο και πάλι τη μεγάλη ευκαιρία την είχε η Forest, όταν στο 50' ο Silva εκτέλεσε ξανά κόρνερ, η άμυνα απομάκρυνε, ο Ribeiro επανέφερε με κεφαλιά βρίσκοντας σε επίκαιρη θέση τον Grabban και αυτός κοντρόλαρε άψογα, αλλά πλάσαρε όχι ιδιαίτερα δυνατά και κατευθείαν πάνω στον Raya. Ήταν μια φοβερή ευκαιρία για να γίνει το 0-2 που πέρασε ανεκμετάλλευτη, αλλά οι Reds δεν το έβαζαν κάτω. Στο 65' μια αντεπίθεση για σεμινάριο έφερε τη μπάλα μέσω Lolley και Grabban στον Ameobi, που από το ύψος της περιοχής σούταρε κατευθείαν με το αριστερό αστοχώντας ελάχιστα. Ο αγώνας θα μπορούσε να έχει ουσιαστικά τελειώσει στο 67', αν ο Robinson είχε τα κότσια να δώσει το πέναλτι στο μαρκάρισμα του Ethan Pinnock στον Grabban από πίσω που έβγαζε μάτια. Ούτε αυτό πτόησε τη Forest, που συνέχισε συγκεντρωμένη απόλυτα στο πλάνο, αφήνοντας τη Brentford να έχει... τα κόρνερ και η ίδια τις ευκαιρίες.
Το καλό σουτ του Lolley στο 74', λίγο πάνω από το οριζόντιο δοκάρι, ήταν η τελευταία ενέργεια του σκόρερ μας στο ματς, καθώς στο 76' άφησε τη θέση του στον Diakhaby. Με τη μορφή που είχε πάρει το παιχνίδι, ο Γάλλος μάλλον δεν ήταν δυνατόν να βγάλει και μάτια. Ξεκίνησε πίσω από τον Grabban, στη θέση δηλαδή που είχε ο Lolley στο δεύτερο ημίχρονο, όταν μετακινήθηκε αφήνοντας στα εξτρέμ τον Silva. Στις καθυστερήσεις μάλιστα, όταν βγήκε και ο Τζαμαϊκανός και πέρασε στη θέση του ο Ryan Yates, έπαιξε και στην κορυφή της επίθεσης. Όχι πως κινδυνέψαμε μέχρι να σφυρίξει ο Robinson τη λήξη. Δύο φάσεις όλες κι όλες, τις οποίες καθάρισε ο Samba: ένα σουτ του Rico Henry που μπλόκαρε στο 77' και ένα πονηρό φάουλ του αναπληρωματικού Emiliano Marcondes από αρκετά μακριά που έδιωξε με πολύ καλή εκτίναξη σε κόρνερ στο 85'.
Μένοντας αήττητη για έβδομο σερί ματς στο πρωτάθλημα, η Forest προσπέρασε έτσι τη Fulham, στρογγυλοκάθισε στην τρίτη θέση με 51 βαθμούς και απειλεί τόσο τη δεύτερη West Brom, που ηττήθηκε 2-1 στο Cardiff και έχει 53, όσο και την πρώτη Leeds που είχε το κουράγιο να ανατρέψει το 0-2 της Millwall μέσα στο Elland Road, να νικήσει 3-2 και να πατήσει πάλι κορυφή με 55. Τέταρτη είναι η Fulham, που λόγω υποχρεώσεων στο FA Cup (έχασε την Κυριακή 4-0 στο Manchester από τη City) είχε δώσει νωρίτερα τον αγώνα της 29ης αγωνιστικής μένοντας εκτός στο 0-0 με την Charlton, πέμπτη η Brenford και έκτη η Bristol City, που δήλωσε ξανά παρούσα με τη σπουδαία νίκη μέσα στο Reading (1-0). Τα υπόλοιπα αποψινά αποτελέσματα της αγωνιστικής, που πλέον έφεραν όλες τις ομάδες της Championship στα ίσα με 29 αγώνες: Blackburn-QPR 2-1, Hull-Huddersfield 1-2, Luton-Derby 3-2 (πόσο πιο ωραία μπορούν άραγε να γίνουν τα πράγματα;) και Wigan-Sheffield Wednesday 2-1.
Επόμενος αντίπαλος το Σάββατο στο St. Andrew's η Birmingham, ομάδα σαφώς κατώτερη της Brentford - αλλά είπαμε, όταν είσαι Forest αυτά τα ματς φοβάσαι... Να τονίσουμε τελειώνοντας ότι στον πάγκο απόψε δεν ήταν ούτε ο Chema, τον οποίο ισπανικά Μέσα "στέλνουν" στη Getafe, ούτε ο João Carvalho, που μετά την αναζωπύρωση του ενδιαφέροντος των Wolves για τον Daniel Podence βλέπει την πόρτα του Ολυμπιακού και πάλι έτοιμη να ανοίξει. Στον αντίποδα, στη Γαλλία θεωρείται σίγουρη η μετακίνηση στη Forest του σέντερ φορ της Strasbourg Nuno Da Costa, από το Πράσινο Ακρωτήριο, με τη μορφή δανεισμού ως το τέλος της σεζόν. Θα παρακολουθούμε τις εξελίξεις καθώς το παράθυρο της μεταγραφικής περιόδου του Ιανουαρίου ετοιμάζεται σιγά σιγά να κλείσει...
Brentford: Raya, Dalsgaard, Jeanvier, Pinnock, Henry, Jensen (Marcondes 74'), Norgaard, Dasilva, Mbeumo, Watkins, Benrahma.
Forest: Samba, Cash, Worrall, Figueiredo, Ribeiro, Watson, Sow, Lolley (Diakhaby 76'), Silva, Ameobi (Adomah 95'), Grabban (Yates 91').
Σκόρερ: Lolley 14'.
Διαιτητής: Tim Robinson. Κίτρινες: Benrahma 39' - Samba 24'.
Θεατές: 12.274 (Forest: 1.642).
Sabri Lamouchi: "Τεράστιο αποτέλεσμα σε μια πολύ δύσκολη έδρα, απέναντι σε μια από τις πιο σκληρές ομάδες της κατηγορίας. Οι παίκτες δούλεψαν πολύ, έμειναν συγκεντρωμένοι στο πλάνο και νομίζω πως το αξίζαμε. Αμυνθήκαμε εξαιρετικά κόντρα σε μια πραγματικά καλή ομάδα κάνοντας καταπληκτική εμφάνιση. Φυσικά και σταθήκαμε λίγο τυχεροί στη φάση του γκολ, αφού η μπάλα κόντραρε, ήταν όμως ένα πολύ καλό σουτ. Ξέραμε ότι η Brentford μπορεί να δημιουργήσει πολύ με τον Benrahma και άλλους παίκτες, αλλά παλέψαμε, δουλέψαμε σκληρά και γι' αυτό πήραμε ένα τόσο σπουδαίο αποτέλεσμα. Η Brentford έχει μια από τις καλύτερες επιθέσεις του πρωταθλήματος, ξέραμε λοιπόν ότι έπρεπε να έρθουμε εδώ και να της χαλάσουμε τα σχέδια, να μην την αφήσουμε να κάνει το παιχνίδι της. Οι παίκτες μου αξίζουν θερμά συγχαρητήρια γιατί φεύγουν από ένα δύσκολο γήπεδο με μια νίκη που άξιζαν. Πιστεύω πως αξίζαμε και άλλο γκολ. Νομίζω πως όποιος βρισκόταν στο γήπεδο είδε ότι η ανατροπή του Grabban ήταν πέναλτι, αλλά αντίθετα με τον αγώνα με την Chelsea δεν υπήρχε VAR και η απόφαση του διαιτητή δεν άλλαξε. Κάθε αγώνας στην Championship, είτε εντός είτε εκτός, είναι δύσκολος και το πρωτάθλημα ατελείωτο. Έχουμε ακόμα πολύ δρόμο μπροστά μας, 17 ματς, οπότε πρέπει να μείνουμε συγκεντρωμένοι και να εστιάσουμε στον αγώνα με τη Birmingham το Σάββατο. Όπως λέω μετά από κάθε παιχνίδι, είμαι περήφανος για τους παίκτες μου. Δουλεύουν μαζί μόλις επτά μήνες και δείχνουν φανταστική συμπεριφορά και επιθυμία να κατακτήσουν νίκες και βαθμούς για την ομάδα".
* Η φωτογραφία είναι από την επίσημη ιστοσελίδα του συλλόγου.