To Brian Clough Trophy έχει θρονιαστεί στο City Ground από τις 25 Φεβρουαρίου 2019 και δεν λέει να φύγει εδώ και πέντε πλέον αγώνες, όμως αυτό είναι από τα ελάχιστα θετικά στοιχεία που μας άφησε το αποψινό "El Cloughico" των East Midlands. Περιμέναμε περισσότερα με βάση την απόλυτη κυριαρχία μας στον τελευταίο αγώνα των δύο ομάδων, την καλή αγωνιστική κατάσταση της δικής μας ομάδας, την αντίστοιχη κακή της Derby που έχει πια τον Phillip Cocu σε κατάσταση "μένει-φεύγει", την απουσία του Wayne Rooney... Όμως ένα ντέρμπι είναι πάντα ντέρμπι - και στην ουσία σήμερα σώσαμε έναν βαθμό και δώσαμε πολλά δικαιώματα.

Ο Cocu έφυγε από το City Ground με πολλά παράπονα από τη διαιτησία του Tony Harrington, που σύμφωνα με τα λεγόμενά του ακύρωσε κανονικό γκολ της ομάδας του που θα έκανε το 1-2 στο 77' και θα της έδινε σαφές προβάδισμα νίκης σε έναν νευρικό αγώνα χωρίς πολλές φάσεις. Ας ξεχάσουμε ότι η περσινή του ισοφάριση προήλθε από φάουλ στον Brice Samba και ότι αυτό το γκολ ουσιαστικά μας στοίχισε την είσοδο στα πλέι-οφ, και ας περιοριστούμε στο γεγονός ότι και απόψε ο παίκτης του έκανε θέατρο και κέρδισε φάουλ που μετέτρεψε ο Martyn Waghorn σε γκολ τη στιγμή που η Forest ήταν καλύτερη. Οπότε δεν θα απολογηθούμε κιόλας. Ας μείνουμε καλύτερα στο γεγονός ότι οι Reds δεν τελείωσαν σωστά το παιχνίδι και κόντεψαν να το χάσουν, παρά το ιδιαίτερα ελπιδοφόρο ντεμπούτο του Anthony Knockaert.

O Chris Hughton έκανε μεν δύο αλλαγές στην ενδεκάδα (ο Jack Colback έμεινε εντελώς εκτός αποστολής, ίσως λόγω και επιδείνωσης του τραυματισμού του, και ο Luke Freeman κάθισε στον πάγκο για να ξεκινήσει ο Lyle Taylor), αλλά... μόνο μία στη διάρκεια του παιχνιδιού! Και μάλιστα διορθωτική, γιατί το 4-4-2 που ζητάνε επίμονα όλα τα πεπαλαιωμένα αγγλικά μυαλά στα social media δεν λειτούργησε καθόλου. Το έχουμε ξαναπεί: ο Taylor και ο Lewis Grabban έχουν πάνω κάτω τον ίδιο χαρακτήρα ως επιθετικοί και τρακάρουν, οπότε αν υπάρξει δεύτερος επιθετικός πρέπει να είναι είτε "χαμάλης" (λέγε με Miguel Ángel Guerrero), είτε περιφερειακός και όχι φορ περιοχής. Αυτή τη λύση κλήθηκε να δώσει ο Knockaert αντικαθιστώντας στο ημίχρονο τον Grabban και η ομάδα "τσούλησε" πολύ καλύτερα για μισή ώρα, μέχρι να αναλάβει τα ηνία η Derby, που έδειξε σε απρόσμενα πιο καλή φυσική κατάσταση προς το τέλος του ματς. Εκεί που ο Freeman μάλλον χρειαζόταν για να κρατήσει μπάλα και να δημιουργήσει αλλά δεν μπήκε ποτέ, δηλαδή. 

Δεν είναι μομφή αυτό για τον Hughton, που εξάλλου ακόμα μαθαίνει την ομάδα του, αλλά ο Cocu μάλλον πρέπει να ανακουφίστηκε που έφυγε ο Sabri Lamouchi, ο οποίος πέρσι σε δύο ματς του είχε πάρει ισάριθμες φορές το διαβατήριο με το βασιλικό οικόσημο της Ολλανδίας. Κατέβασε την ομάδα του με εντολή να πιέζει ασφυκτικά στα μαρκαρίσματα (ειδικά στον Joe Lolley και στον Sammy Ameobi) και να βγαίνει όποτε μπορούσε στην αντεπίθεση. Με δεδομένες τις περιορισμένες φετινές δυνατότητες των Rams ίσως και οι 3-4 φάσεις που έκαναν να ήταν πολλές, τον στόχο τους όμως τον πέτυχαν έστω κατά το ήμισυ (δεν έχασαν). Εμείς, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες αρκετών από τους παίκτες μας, φανήκαμε επίσης ελάχιστα απειλητικοί, και ίσως να πρέπει να λέμε και ευτυχώς που επιτέλους ο Taylor σκόραρε και σε επίσημο ματς με τη φανέλα μας (μετά το φιλικό με τη West Brom) και δεν χάσαμε από αυτή τη Derby, ίσως τη χειρότερη όλων όσων έχουμε αντιμετωπίσει τα τελευταία χρόνια. Ήμασταν κατώτεροι των προσδοκιών, όπως και η Derby, όπως και το ίδιο το παιχνίδι που κρίθηκε από δύο στημένες φάσεις.

Ξεκινήσαμε πάντως καλά, είναι η αλήθεια. Δεν είχαν περάσει ούτε τρία λεπτά πριν κληθεί σε δράση ο βετεράνος David Marshall. O βασικός εν ενεργεία γκολκίπερ της Εθνικής Σκοτίας (έχει παίξει στους 12 από τους 13 τελευταίους αγώνες της), που ήρθε φέτος στη Derby μετά τον υποβιβασμό της Wigan, απέκρουσε σε κόρνερ το απευθείας δυνατό σουτ του Taylor μέσα από την περιοχή μετά από προώθηση και συρτή μπαλιά του (πρώην Ram) Cyrus Christie. Πιο εύκολο έργο είχε ο Marshall στο 17', με τον Ameobi να βρίσκεται σε καλή γι' αυτόν θέση εκτός περιοχής αλλά να σουτάρει πάνω του. Και στο 26' σε σέντρα του Ameobi o Ryan Yates έπιασε μια πολύ δύσκολη κεφαλιά-ψαράκι που πέρασε δίπλα από το αριστερό δοκάρι. Εκεί... σβήσαμε για το πρώτο ημίχρονο. Αδικαιολόγητα. Και η τιμωρία δεν άργησε να έρθει.

Μόλις ένα λεπτό μετά από αυτή τη φάση ο Graeme Shinnie βρέθηκε σε θέση βολής μέσα στο "D" και έπιασε ένα παμπόνηρο σουτ που πήγαινε κατευθείαν στο αριστερό παραθυράκι, αλλά ο Samba απογειώθηκε και πέταξε τη μπάλα κόρνερ. Στο 30' έγινε το 0-1, αφού ο Harrington ξεγελάστηκε από τη θεαματική βουτιά του Jason Knight μετά το μαρκάρισμα του Ameobi και έδωσε το φάουλ. Ο Waghorn, που είχε αποβληθεί στις καθυστερήσεις του περίφημου 1-1 του Ιουλίου, έστειλε ένα πανέμορφο αριστερό σουτ στο δεξί "Γ" του Samba, που κινήθηκε προς τη μπάλα χωρίς να τη βρει και αυτή χτύπησε στο οριζόντιο δοκάρι πριν σκάσει μέσα από τη γραμμή. Τα πράγματα μάλιστα θα μπορούσαν να γίνουν ακόμα χειρότερα στο 36', όταν ο Nathan Byrne (άλλος ένας από τη Wigan) με ωραία κάθετη έβγαλε τον Shinnie απέναντι από τον Samba, οι αμυντικοί μας σταμάτησαν νομίζοντας ότι αυτός ήταν οφσάιντ, ίσως να αιφνιδιάστηκε και ο ίδιος και τελικά πλάσαρε πάνω στον Κονγκολέζο γκολκίπερ που μπλόκαρε θεαματικά.

Ο Hughton ζέσταινε για αρκετή ώρα τον Knockaert και τον πέρασε στο ημίχρονο αντί του Grabban, με τον Harry Arter να παίρνει το περιβραχιόνιο του αρχηγού. Ο Γάλλος έδειξε από την πρώτη στιγμή ότι αν και δανεικός έχει έρθει με ηγετικές φιλοδοξίες στην ομάδα. Άλλαζε συνεχώς θέσεις και βρισκόταν μέσες άκρες παντού (μέχρι και σε θέση δεξιού μπακ τον είδαμε), εκτελούσε όλα τα στημένα, φώναζε στους συμπαίκτες του, απέπνεε εμπειρία και εγωισμό (ελπίζουμε από τον καλώς εννοούμενο) και έστελνε σέντρες στην περιοχή από δεξιά αν και περιφερειακός κυνηγός (αυτό το τελευταίο δεν μας εξέπληξε, το συνηθίζει, απλώς αρκετές φορές "γεμίζοντας" με την παρουσία του το δεξί άκρο κάπου στρίμωχνε τον Lolley μονοπωλώντας τις συνεργασίες με τον περσινό του συμπαίκτη στη Fulham Christie). Δεξιά λοιπόν ανεβήκαμε, όπως και αριστερά με τον Ameobi να αφυπνίζεται επιτέλους και να βρίσκεται όμορφα με τον πολύ καλό για άλλη μια φορά Νικόλα Ιωάννου, έλειπε το γκολ, αλλά δεν άργησε να έρθει. Αφού στο 63' μια σέντρα-ξυραφιά του Knockaert ανάγκασε τον Marshall να βάλει τα χέρια του μπροστά στα πόδια του Ameobi που απλώς θα έσπρωχνε τη μπάλα μέσα και να διώξει σε κόρνερ, ο Γάλλος εκτέλεσε, ο Yates πήρε παλικαρίσια κάτι σαν κεφαλιά ανάμεσα σε δύο αντιπάλους, η τύχη θέλησε να στρωθεί η μπάλα στον Taylor που περίμενε στη γραμμή της μικρής περιοχής και το γκολ πια δεν χανόταν: 1-1. Οι φιλοξενούμενοι διαμαρτυρήθηκαν και εδώ, αρχικά για τράβηγμα της φανέλας του αρχηγού τους Curtis Davies από τον Yates (ισχύει, αλλά με πολύ λίγη δύναμη που σίγουρα δεν έβγαλε τον Davies εκτός τροχιάς) και μετά για οφσάιντ του Taylor, που σίγουρα δεν υπήρχε.

Στο 69' (τόσο νωρίς!) έγινε η τελευταία σοβαρή φάση της Forest στο ματς, με τον Ιωάννου να σεντράρει και τον Taylor για λίγο να μη βρίσκει στόχο στην κεφαλιά που επιχείρησε. Από εκεί και πέρα ο Cocu έβγαλε τον λεπτεπίλεπτο Byrne και πέρασε τον Duane Holmes, που έδωσε άλλη επιθετική πνοή στην ομάδα του, η οποία στο 77' πίστεψε ότι μπορούσε και να νικήσει. Ο πάντα επικίνδυνος Tom Lawrence αφέθηκε (κακώς) ελεύθερος να προχωρήσει αρκετά προς την περιοχή μας, την κατάλληλη στιγμή πάσαρε στον Kamil Jóźwiak και ο νεαρός Πολωνός, κι αυτός νέο απόκτημα από τη Lech Poznan, σημάδεψε σωστά τη δεξιά γωνία του Samba που έπεσε χωρίς αποτέλεσμα. Μέσα στους πανηγυρισμούς των Rams σηκώθηκε η σημαία του βοηθού, που είχε διακρίνει ότι στην πορεία της μπάλας από το σουτ του Jóźwiak είχε βρεθεί και ο Waghorn, που κατά την κρίση του επηρέαζε το οπτικό πεδίο του Samba. Δική μου άποψη; Και ναι και όχι. Ο Waghorn κινείται προς τη μπάλα, η οποία περνάει από μπροστά του πριν καταλήξει στα δίχτυα. Αν είχε κινηθεί λίγο πιο γρήγορα θα την έβρισκε κιόλας. Για να πω την αλήθεια, πάντως, αν μας είχαν ακυρώσει τέτοιο γκολ θα είχα θυμώσει. Αλλά είπαμε, ειδικά στη Derby δεν απολογούμαστε... Οι Rams συνέχισαν να βρίσκονται στην επίθεση, αλλά εκτός από ένα δυνατό σουτ του Lee Buchanan που κάπου κόντραρε και βγήκε κόρνερ στο 86' δεν μας καρδιοχτύπησαν ξανά. Αμέσως μετά είδαμε και τον πρώην (πέρασε και δεν άγγιξε) παίκτη του Ολυμπιακού Colin Kazim-Richards, στα 34 του πια, να μπαίνει στην απέλπιδα προσπάθεια του Cocu για το τρίποντο, ενώ οι Reds βγήκαν μπροστά στις καθυστερήσεις χωρίς καμιά αποτελεσματικότητα. 

Έτσι παραμείναμε χωρίς νίκη στους τέσσερις πρώτους φετινούς αγώνες μας στο City Ground. Απίστευτο κι όμως αληθινό, με την αρκετά καλή φέτος Luton να μας περιμένει το βράδυ της 28ης Οκτωβρίου στο Kenilworth Road απ' όπου πέρσι περάσαμε με 2-1. Ο αποψινός αγώνας άνοιξε την αυλαία της 7ης αγωνιστικής, που συνεχίζεται αύριο το μεσημέρι με το ντέρμπι Watford-Bournemouth και ολοκληρώνεται το απόγευμα με τα ματς Bristol City-Swansea, Cardiff-Middlesbrough, Coventry-Blackburn, Huddersfield-Preston, Millwall-Barnsley, Norwich-Wycombe, QPR-Birmingham, Reading-Rotherham, Sheffield Wednesday-Luton και Stoke-Brentford.

Forest: Samba, Christie, Figueiredo, McKenna, Ιωάννου, Arter, Yates, Ameobi, Lolley, L. Taylor, Grabban (Knockaert 46').
Derby: Marshall, Clarke, Davies, Wisdom, Buchanan, Shinnie, Knight, Byrne (Holmes 76'), Lawrence (Sibley 86'), Waghorn (Kazim-Richards 86'), Jóźwiak.
Σκόρερς: L. Taylor 64' - Waghorn 30'.
Διαιτητής: Tony Harrington. Κίτρινες: Christie 18', Arter 93'.
Θεατές: -

Chris Hughton: "Και καλά, και άσχημα. Δεν είμαι ευχαριστημένος από την απόδοσή μας στο πρώτο ημίχρονο, έπρεπε να είμαστε καλύτεροι με τη μπάλα στα πόδια και να είχαμε καλύτερες κινήσεις απέναντι σε μια ομάδα που με το σύστημα που έπαιξε έδειξε ότι την ικανοποιούσε το να αμύνεται και διαθέτει εκτός αυτού και ποιότητα. Όταν είσαι απέναντι σε μια ομάδα που παίζει έτσι, είσαι υποχρεωμένος να παίξεις καλύτερα, και εμείς δεν το κάναμε στο πρώτο ημίχρονο. Σίγουρα ήμασταν καλύτεροι στο δεύτερο και δεν νομίζω ότι αυτό οφείλεται στο ότι ήμασταν πίσω στο σκορ και έπρεπε να κυνηγήσουμε το γκολ, απλώς πιστεύω ότι δείξαμε μεγαλύτερη επιθυμία να έχουμε τη μπάλα δική μας, μεγαλύτερο θάρρος για να την αποκτούμε, και αυτά τα χαρακτηριστικά μάς είχαν λείψει στο πρώτο ημίχρονο. Στο δεύτερο βρήκαμε περισσότερους χώρους και ένιωθα ότι θα πιέζαμε περισσότερο. Όταν είσαι στη θέση της Derby, που δεν τα πάει και τόσο καλά τελευταία, και είσαι μπροστά με 1-0 πρέπει να αποφασίσεις αν θα πας για το δεύτερο ή θα προστατέψεις τα κεκτημένα. Βρίσκαμε διαδρόμους κυρίως στα πλάγια, και ο Anthony είχε μεγάλη συνεισφορά σε αυτό. Κουβαλάει αστείρευτη ενέργεια και ενθουσιασμό και καμιά φορά πρέπει να τον καλμάρεις και λιγάκι. Δεν δημιουργήσαμε και πολλές καθαρές ευκαιρίες, είχαμε τη μπάλα στο δικό τους μισό περισσότερο από τους ίδιους και ήμασταν σε θέση να δημιουργήσουμε ακόμα περισσότερες ευκαιρίες. Χαίρομαι πολύ για τον Taylor, δεν έχει παίξει και πολλά 90λεπτα και έχουν περάσει έξι μήνες από τότε που έπαιζε τακτικά. Δεν ήμασταν βέβαιοι ότι θα άντεχε σε όλο το ματς, οπότε με εξέπληξε ευχάριστα και αυτά είναι καλά νέα για το μέλλον. Όταν είσαι επιθετικός θέλεις να σκοράρεις, και ειδικά σε παιχνίδια σαν αυτό".

* Η φωτογραφία είναι από την επίσημη ιστοσελίδα του συλλόγου.