Σίγουρα μια τέτοια χρονιά δεν άξιζε να τελειώσει έτσι, με ένα γκολ της τελευταίας στιγμής να μας στερεί την τρίτη θέση και τις αναμετρήσεις "εκδίκησης" με τη Luton και να μας στέλνει στην αγκαλιά της Sheffield United, αήττητης από εμάς φέτος (καλά, και η Luton ήταν, αλλά τέλος πάντων, καταλαβαινόμαστε) και με το ηθικό στα ύψη μετά το σημερινό 4-0 επί της βαριεστημένης και με πολλές αλλαγές στη σύνθεσή της πρωταθλήτριας Fulham. Ο δρόμος προς το Wembley γίνεται σαφώς πιο δύσκολος, και όποιος έχει δει τις δύο συγκεκριμένες ομάδες να αγωνίζονται φέτος πιστεύω πως καταλαβαίνει απόλυτα τι εννοώ.

Καταρχάς, για να εξηγούμαστε ευθύς εξαρχής, πρέπει να πω ότι συντάσσομαι 100% με την απόφαση του Steve Cooper να κατεβάσει τα "δευτερότριτα" σήμερα στο ΜΚΜ Stadium. Πολλοί παίκτες χρειάζονταν ξεκούραση, και να ρισκάρουμε κάποιον τραυματισμό δεν ήταν ό,τι πιο συνετό. Έτσι από την ενδεκάδα του αγώνα της Τρίτης με τη Bournemouth εμφανίστηκαν μόνο ο Brice Samba, o Joe Worrall, o James Garner και ο Philip Zinckernagel. Κατά τα άλλα, είδαμε το ντεμπούτο του Richie Laryea στο αρχικό σχήμα, το ντεμπούτο του Jonathan Panzo (που είχε εντυπωσιάσει με την Κ23)... γενικώς, όπως και την επιστροφή ως βασικών του Tobias Figueiredo και μετά από πολύ καιρό των Joe Lolley, Cafú, Xande Silva και Alex Mighten. Στον πάγκο υπήρχαν επίσης μετά από καιρό ο Loïc Mbe Soh και ο Braian Ojeda. Ακόμα κι αυτοί θα μπορούσαν να πάρουν το ματς απέναντι σε μια σχεδόν ακίνδυνη επιθετικά Hull, αλλά δεν τα κατάφεραν. Μετά από τα άσχημα μαντάτα (η Huddersfield έκανε περίπατο με τη Bristol City και μας είχε προσπεράσει, η Sheffield United και η Luton νικούσαν και η... προς αποφυγή λόγω κυρίως Djed Spence Middlesbrough συντριβόταν από την αδιάφορη Preston), o κόουτς της Forest αναγκάστηκε να βάλει τους βασικούς για να κυνηγήσει η ομάδα τη νίκη και την τρίτη θέση. Την αγκάλιασε στο 93', την έχασε μέσα από τα χέρια της στο 94'...

Το παιχνίδι του ΜΚΜ κάθε άλλο παρά ενθουσίασε ως προς την ποιότητά του, είχε όμως ρυθμό καθώς και οι δύο ομάδες ήθελαν να παίξουν μπάλα. Το πρώτο ημίχρονο ήταν μάλλον βαρετό. Αν και γενικώς η Forest είχε την πρωτοβουλία, χρειάστηκε να έρθει το 27' για να δούμε μια ανθυποευκαιρία από τη Hull, κι αυτή δημιουργημένη... από εμάς, καθώς από ασυνεννοησία ανάμεσα στον Figueiredo και τον Samba δοκίμασε να χωθεί ανάμεσά τους ο Allahyar Sayyadmanesh (ο Ιρανός διεθνής ήταν ο μόνος που κάπως μας δυσκόλευε όσο έπαιζε), έβαλε το πόδι του στη μπάλα αλλά την έστειλε εκτός εστίας. Οι δικοί μας σοβαρεύτηκαν και είχαν ένα καλό αλλά άστοχο σουτ του Lolley που έκανε την αγαπημένη του κίνηση αλλά από την αριστερή πλευρά στο 31', ενώ επτά λεπτά αργότερα ο ίδιος έβγαλε φοβερή κάθετη στον Zinckernagel, που ως συνήθως δεν σήκωσε το κεφάλι να δει τον Silva ολομόναχο στο τετ α τετ δεξιά του, καθυστέρησε και κόπηκε από τον Alfie Jones. Μιλάμε για τρελή σπατάλη της πρώτης και μοναδικής σοβαρής ευκαιρίας του πρώτου μέρους. Πάλι ο Lolley, στο 43' από όμορφη μπαλιά του Panzo, γύρισε από αριστερά στη μεγάλη περιοχή, όπου το σουτ του Mighten κοντραρίστηκε από τον Sean McLoughlin και η άμυνα απομάκρυνε.

O Lolley, όπως καταλαβαίνετε, είχε σαρώσει από αριστερά κι έτσι ο Shota Arveladze, ο μεγάλος Γεωργιανός που είχε περάσει ως παίκτης από Ajax και Rangers και επελέγη από τον νέο ιδιοκτήτη της Hull Acun Ilıcalı (κοινώς "Mr Survivor") για την τεχνική ηγεσία της ομάδας τον Ιανουάριο σώζοντάς τη τελικά μάλλον εύκολα, εγκατέλειψε το σχήμα με τους τρεις σέντερ μπακ για να βάλει τον καθαρόαιμο δεξιό μπακ Lewie Coyle, που δυστυχώς όπως θα δούμε έπαιξε μεγάλο ρόλο στο γκολ της ισοφάρισης. Στο 55' μετά από πολύ ωραίο "1-2" μεταξύ Zinckernagel και Laryea ο Δανός γύρισε στο πρώτο δοκάρι, όπου πετάχτηκε ο Silva προλαβαίνοντας την έξοδο του Nathan Baxter, όμως δεν έβαλε καθόλου φάλτσο στην τελική του προσπάθεια και η μπάλα έφυγε εκτός. Δέκα λεπτά αργότερα ο Cooper έκανε την πρώτη του κίνηση, βγάζοντας Panzo και Silva και περνώντας στον αγώνα τον Brennan Johnson και τον Sam Surridge και γυρίζοντας και το δικό του σχήμα σε 4-2-1-3. Σχεδόν αμέσως (71') ο Johnson μετά από ένα από τα συνηθισμένα του σπριντ μπήκε στην περιοχή, απέφυγε τον προσωπικό του αντίπαλο και σούταρε άσχημα και άστοχα με το αριστερό, ενώ στο 75' οι δύο αλλαγές μας είχαν διαδοχικές προσπάθειες στο τέρμα που αποκρούστηκαν όμως από τον γκολκίπερ των γηπεδούχων. Και στο 76' ο Sayyadmanesh μας ταλαιπώρησε για τελευταία φορά, αφού στην κόντρα σέντραρε από αριστερά αλλά η κεφαλιά του Keane Lewis-Potter ήταν υπό μεγάλη πίεση και πολύ άστοχη.

Ο Cooper έβαλε και τον Spence στη θέση του Laryea, που για άλλη μια φορά τα είχε πάει πολύ καλά, ενώ ο Arveladze βλέποντας ότι είχε τύχη να χτυπήσει το ματς ενίσχυσε την επίθεσή του με τους Tom Huddlestone και Tom Eaves. Η μπάλα άρχισε να πηγαίνει πάνω κάτω. Στο 80' σε σέντρα του Mighten η κεφαλιά του Surridge ήταν αδύναμη και ο Baxter μπλόκαρε εύκολα. Στο 82' σε νέα κόντρα και σέντρα του Lewis-Potter από δεξιά ο Eaves σηκώθηκε στο δεύτερο δοκάρι για κεφαλιά, αλλά σημάδεψε τα δίχτυα από την έξω πλευρά. Στο 88' είχαμε την ευκαιρία του αγώνα για τη Hull, όταν σε μπροστινή μπαλιά ο Worrall έκανε λάθος εκτίμηση και ο Lewis-Potter, που βρέθηκε απέναντι από τον Samba, επιχείρησε να τον "σκοτώσει" κι έστειλε τη μπάλα στα πουλιά. Αμέσως μετά (89') ο Surridge κατέβηκε ως την τελική γραμμή και γύρισε στη μικρή περιοχή, όπου μια δύσκολη ομολογουμένως προσπάθεια του Mighten σε αποκρούστηκε από τον Baxter.

Και ήρθε η φάση του 91', όταν ο Johnson προσπάθησε να βρει τον Surridge στην περιοχή, ο Huddlestone έκοψε αλλά δεν έκανε καλό κοντρόλ, ο Surridge βρέθηκε μπροστά του, ο Huddlestone προσπαθώντας να απομακρύνει μπέρδεψε τα πόδια του με του δικού μας και ο Simon Hooper καταλόγισε ένα πέναλτι που -κακά τα ψέματα- αν το έδιναν εναντίον μας θα φωνάζαμε ακόμα. Μετά τις σχετικές διαμαρτυρίες, ο Johnson πήρε φόρα, έστειλε τον Baxter από την άλλη γωνία και ανέβασε τη φετινή παραγωγή του στα 17 γκολ. Οι Reds στις κερκίδες άρχισαν να πανηγυρίζουν (ως και καπνογόνα άναψαν) και να κάνουν σχέδια για τα ματς με τη Luton, ο Johnson έβγαλε τη φανέλα και έφαγε κίτρινη, αλλά όλοι λογάριαζαν χωρίς τον ξενοδόχο. Στην πρώτη επίθεση της Hull, o Coyle έκανε από δεξιά μια σέντρα με εσωτερικό φάλτσο στην περιοχή μας, όπου πετάχτηκε ο Lewis-Potter και περισσότερο ξεγέλασε τον Samba που είχε βγει παρά βρήκε τη μπάλα (κι ας του πιστώνουν το γκολ οι επίσημες στατιστικές). Προσωπικά, μετά από τρία ριπλέι που μας έδειξαν από εντελώς χαζές γωνίες, δεν είμαι καθόλου πεπεισμένος ότι ο επιθετικός των Tigers ήταν σε κανονική θέση, και δεν έχει καμιά σημασία αν βρήκε τελικά τη μπάλα ή όχι αφού επιχείρησε να τη φτάσει. Τέλος πάντων, ευτυχώς θα υπάρχει VAR στα πλέι-οφ όπως ανακοινώθηκε χθες...

Έτσι η Forest ως 4η θα αντιμετωπίσει την 5η Sheffield United, το ερχόμενο Σάββατο (14/5) στο Bramall Lane και τη μεθεπόμενη Τρίτη (17/5) στο City Ground για μια θέση στον τελικό του Wembley (29/5). Για την άλλη θα αναμετρηθούν Παρασκευή (13/5) και Δευτέρα (16/5), πρώτα στο Kenilworth Road και μετά στο John Smith's, η Huddersfield (2-0 εντός τη Bristil City) και η Luton (1-0 επίσης εντός τη Reading). Όπως είπαμε, έχασαν το τρένο η Middlesbrough (ήττα 1-4 εκτός από την Preston) και η Millwall (ήττα 0-1 εκτός από τη Bournemouth). Στα αδιάφορα ματς της 46ης και τελευταίας αγωνιστικής, η Peterborough αποχαιρέτησε την κατηγορία με ένα εμφατικό 5-0 στην έδρα της επί της Blackpool, ενώ είχαμε ακόμα Birmingham-Blackburn 1-2, Derby-Cardiff 0-1, Stoke-Coventry 1-1, Swansea-QPR 0-1 και West Brom-Barnsley 4-0. Ευχή όλων, πιστεύω, να εκδικηθούμε τη United για τον αποκλεισμό στα ημιτελικά των πλέι-οφ του 2003 και να βρεθούμε με τη Luton στο Wembley, όπου μετράμε 2 στα 2 απέναντι στους Hatters...

Hull: Baxter, Jones, McLoughlin, Greaves, Longman (Coyle 46'), Smallwood (Huddlestone 77'), Slater, Elder, Honeyman, Lewis-Potter, Sayyadmanesh (Eaves 77').
Forest: Samba, Worrall, Figueiredo, Panzo (Johnson 65'), Laryea (Spence 77'), Garner, Cafú, Lolley, Zinckernagel, Silva (Surridge 65'), Mighten.
Σκόρερς: Lewis-Potter 94' - Johnson 93' (πέναλτι). 
Διαιτητής: Simon Hooper. Κίτρινες: Figueiredo 63', Johnson 93'.
Θεατές: 18.339 (Forest: 3.433).

Steve Cooper: "Η τέταρτη θέση δεν είναι καμιά καταστροφή, αν αναλογιστούμε πού βρισκόμασταν. Το παιχνίδι ήταν καλούτσικο. Δεν δείξαμε αρκετή δημιουργικότητα και δεν απειλήσαμε όσο έπρεπε στην επίθεση. Είχαμε καλή κατοχή μπάλας και αρκετές ευκαιρίες να κάνουμε τη διαφορά στο τελευταίο τρίτο του γηπέδου, αλλά τελικά δεν παίξαμε όσο καλά έπρεπε. Είχαμε στο γήπεδο αρκετούς επιθετικογενείς παίκτες και θα μπορούσαμε να είχαμε δημιουργήσει ευκαιρίες και να σκοράρουμε. Σ' αυτό οφείλουμε να βελτιωθούμε. Κατεβάζαμε τη μπάλα σωστά και βρεθήκαμε στις περιοχές που έπρεπε. Απλώς έπρεπε να αλλάξουμε ρυθμό και ποικιλία στις επιθέσεις μας. Σήμερα αυτό δεν το είχαμε. Έτσι το παιχνίδι άνοιξε, αλλάξαμε το σχήμα μας σε τέσσερις στην άμυνα με τον Lolley αριστερό μπακ. Είπαμε να προσπαθήσουμε να νικήσουμε, κι αν χάναμε ας χάναμε προσπαθώντας να νικήσουμε. Ήταν φανερό πως προσφέραμε ευκαιρίες στον αντίπαλο στην κόντρα. Στο τέλος τα καταφέραμε και πήραμε το πέναλτι. Τότε σκέφτεσαι: 'Εντάξει, ας διαχειριστούμε τώρα το λεπτό που απομένει'. Και προφανώς κάναμε ακριβώς το αντίθετο, πράγμα απογοητευτικό. Όμως το καλό είναι ότι μπορέσαμε να αλλάξουμε την ομάδα σήμερα - ως επί το πλείστον λόγω τραυματισμών. Στην πραγματικότητα μόνο τον Brennan ξεκουράσαμε. Οι υπόλοιποι πιέστηκαν από λίγο ως πολύ. Είμαστε σε καλή κατάσταση. Βγήκαμε στα πλέι-οφ ως τέταρτοι, με την υψηλότερη θέση και τους περισσότερους βαθμούς μας εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Υπάρχουν πολλά πράγματα που μας κάνουν να νιώθουμε καλά. Σίγουρα είμαι απογοητευμένος που δεν νικήσαμε, γιατί έτσι είναι ο χαρακτήρας μου. Αλλά δεν είμαι αρκετά αφελής ή στενόμυαλος για να μην ξέρω ότι πάμε στα πλέι-οφ σε πολύ καλή κατάσταση".

* Η φωτογραφία είναι από την ιστοσελίδα της εφημερίδας Nottingham Post.