Λίγο "διασκευασμένο", με ένα λιγότερο από τα δύο κολλητά "r", το επώνυμο του διαιτητή Andre Marriner σημαίνει "ναύτης". Και βγήκε όχι στη στεριά για περιπολία, αλλά στο City Ground σε διατεταγμένη υπηρεσία, μαζί με το άλλο καλόπαιδο, τον Lee Mason στο VAR. Κατάπιαν δύο πέναλτι-μαρς (ίσως και ένα ακόμα), έδωσαν ένα άλλο ελαφρά τη καρδία, έσπρωξαν όσο μπορούσαν μια Brentford που ήρθε πληγωμένη στο Nottingham (τιμωρημένος ο πρώτος της σκόρερ Ivan Toney) και κόντεψαν να της χαρίσουν το πρώτο της φετινό τρίποντο εκτός έδρας. Και πάλι καλά να λέμε που μας έσωσε η τεχνολογία γραμμής.

Η Brentford ήταν απίστευτα κακή. Ο κάργα αντιπαθής αλλά καλός προπονητής Thomas Frank είχε μελετήσει τους σέντερ μπακ μας, ήξερε ότι είναι αργοί στα πόδια και κατάφερε να βάλει δύο γκολ με τον ίδιο τρόπο: βαθιά πάσα πάνω από τα κεφάλια τους προς τον γρήγορο Yoane Wissa που έπαιζε ανάμεσά τους. Την πρώτη φορά κέρδισε πέναλτι (τέλος πάντων), τη δεύτερη σκόραρε. Πέραν τούτου, τίποτα! Πρέπει να ευλογεί την καλή της τύχη που στο πρώτο ημίχρονο, όταν δεν υπήρχε στο γήπεδο, όχι απλώς οι δικοί μας σκόραραν μόνο μια φορά αλλά πήγε και στα αποδυτήρια ισόπαλη. Είκοσι λεπτά μπάλα έπαιξαν οι Λονδρέζοι, από το 45 ως το 65', και πάλι σοβαρή ευκαιρία δεν έκαναν. Το 1-2 τούς το δώσαμε στο πιάτο εκεί που είχαμε βγει μπροστά και πέσαμε στην παγίδα... 

Είπαμε για τους άλλους, πάμε και στα δικά μας. Τον Steve Cooper τον στηρίζω και θα τον στηρίζω μέχρι να σβήσει ο ήλιος (ή να απολυθεί φυσικά). Δεν καταλαβαίνω όμως την απόφαση να ξεκινήσει τον Emmanuel Dennis, που για σέντερ φορ τον πήραμε και μόνο αριστερό εξτρέμ τον βλέπω να παίζει. Τέτοιοι παίκτες είναι εξ ορισμού για να μπαίνουν και να φέρνουν ανακατωσούρα στην αντίπαλη άμυνα όταν χάνεις με ένα γκολ και προσπαθείς να ισοφαρίσεις. Μετά από τη συμμετοχής του στο πρώτο γκολ και τις δίκαιες διαμαρτυρίες του για ένα πέναλτι που δεν του δόθηκε (ίσως και δύο, αλλά για το δεύτερο δεν είμαι βέβαιος), ο άνθρωπος ως συνήθως κουράστηκε και χαλούσε όλες μας τις επιθέσεις γλιστρώντας, παρεμποδίζοντας συμπαίκτες του, προσπαθώντας να ντριμπλάρει ως και τον εαυτό του και κάνοντας τη μια ανούσια ενέργεια μετά την άλλη. Για χάρη του κόντεψε να πάει στράφι το μακράν καλύτερο παιχνίδι του Morgan Gibbs-White, που έπαιξε στον άξονα, συνεργάστηκε άψογα με τον εμφανώς βελτιωμένο Brennan Johnson ειδικά στο πρώτο μέρος και πέτυχε το πρώτο του φετινό γκολ, προκαλώντας και το 2-2. Ήταν η μόνη μας πηγή δημιουργίας, και μπράβο του που στο τέλος αν και τραυματίας δεν σταμάτησε να παλεύει. 

Δεν θα πω τίποτα καινούργιο, αλλά η ομάδα δυστυχώς έχει μεγάλο θέμα ψυχολογίας. Άφησε τον Marriner να την εκνευρίσει, έχασε τη συγκέντρωσή της, έφαγε φάσεις που μετά το 1-1 της Everton πιστεύαμε ότι δεν θα ξαναβλέπαμε, και φυσικά λείπει τρομερά ο παίκτης που από το κέντρο θα περάσει τις μπαλιές μπροστά. Τεράστιο λάθος να χαθεί το πρώτο εικοσάλεπτο της επανάληψης αφήνοντας τη μπάλα στα πόδια των φιλοξενουμένων, και μετά το 1-2 ο πανικός ήταν ολοφάνερος. Η τύχη απλώς μας έδωσε ό,τι μας χρωστούσε το ματς μετά τα καραγκιοζιλίκια της διαιτητικής ομάδας. Αν μέναμε με μηδέν βαθμούς, θα πέφταμε πάλι στο πηγάδι της εσωστρέφειας, και για όσους υποστηρίζουν ότι η θέση του Cooper δεν κινδυνεύει λόγω της ανανέωσης του συμβολαίου του να θυμίσω ότι το ίδιο είχε συμβεί και με τον Pedro Martins στον Ολυμπιακό...

Ξεκινήσαμε, λοιπόν, με τρεις αλλαγές σε σχέση με την πανωλεθρία του Emirates: τον Johnson αντί του μόνιμα απογοτευτικού Jesse Lingard, τον Dennis αντί του Taiwo Awoniyi και τον Neco Williams στα αριστερά της άμυνας στη θέση του Renan Lodi. Και με το καλημέρα δείξαμε ότι θέλαμε το τρίποντο και θα το κυνηγούσαμε. Μόλις στο 3' ο Gibbs-White βρήκε τον Johnson που μπήκε στην περιοχή και σούταρε με το δεξί για να μπλοκάρει ο David Raya, ενώ στο 8' ο Steve Cook από τον άξονα έκανε τη σέντρα προς τα αριστερά, ο Cheikhou Kouyaté πήρε την πρώτη κεφαλιά και ο Dennis επίσης με το κεφάλι έπιασε πιο πολύ αέρα και ο Ισπανός γκολκίπερ δεν ανησύχησε. Η Brentford πήγε να βγει μπροστά και να απειλήσει στο 9', αλλά ο Cook ήταν παρών για να κοντράρει τον Wissa πάνω στο σουτ. Τέσσερα λεπτά αργότερα έγινε η πρώτη φάση που έβαλε φωτιά στην κερκίδα, όταν ο Dennis επιχείρησε να μπει στην περιοχή, έφαγε κλωτσιά και έπεσε, αλλά ο Marriner και ο Mason δεν ασχολήθηκαν καθόλου! 

Ο Raya κλήθηκε να επέμβει για πρώτο φορά στο 14', με τον Gibbs-White να βγάζει τον Johnson απέναντί του από πλάγια δεξιά και τον νεαρό Ουαλό να σουτάρει σε σημείο που ο αντίπαλος γκολκίπερ ειχε τη δυνατότητα να διώξει. Λιγότερο ίδρωσε ο Ισπανός στο 16', με το πολύ μακρινό σουτ του Williams να καταλήγει στην αγκαλιά του, αλλά στο 20' αναγκάστηκε να μαζέψει τη μπάλα από τα δίχτυα του. Σε μια βαθιά μπαλιά ο Dennis πρόλαβε στο τσακ να καλυφθεί και με το στήθος να στρώσει στον Gibbs-White, που με έξοχο ελιγμό απέφυγε δύο αντιπάλους και σούταρε, για να βρει λίγο η μπάλα στον Ben Mee και να καταλήξει στην αριστερή γωνία του Raya. H Forest συνέχισε να πιέζει, και στο 30' ο Johnson έβγαλε σε θέση εξτρέμ τον Ryan Yates, που μπήκε στην περιοχή και εκεί ο Josh Dasilva τέντωσε ξεκάθαρα το χέρι του και τον έσπρωξε. Παρ' όλο που αυτή τη φορά οι VARίστες έλεγξαν τη φάση, προς γενική κατάπληξη δεν κάλεσαν καν τον Marriner να την ξαναδεί, ενώ ο επόπτης που όλα είχαν γίνει μπροστά του είχε πιει το αμίλητο νερό! 

Δεν πτοήθηκαν οι δικοί μας, στο 32' οι ρόλοι αντιστράφηκαν και αυτή τη φορά ο Johnson βρήκε τον Gibbs-White που έφερε τη μπάλα στο αριστερό και σούταρε από τη γραμμή της περιοχής, ατυχώς πάνω στον Raya. Κι εκεί που η Brentford όπως καταλαβαίνετε δεν απειλούσε καθόλου, ήρθε στο 44' το μεγάλο λάθος του Remo Freuler, που έκανε αυτό που μέχρι και στις ακαδημίες απαγορεύεται δια σφαλιάρας: υπό πίεση δίπλα στη γραμμή του πλαγίου γύρισε τη μπάλα προς τον άξονα, όπου ο Bryan Mbeumo την έκλεψε και άνοιξε όντως πολύ όμορφα στον Wissa, ο οποίος απέφυγε την έξοδο του Dean Henderson και ενώ η μπάλα έφευγε προς τα πλάγια ξαφνικά έπεσε κεραυνόπληκτος. Ο γκολκίπερ μας τον είχε μόλις αγγίξει λίγο κάτω από το γόνατο (ούτε συζήτηση αυτό το άγγιγμα να έκανε οποιονδήποτε κάτω των 60 ετών να χάσει την ισορροπία του), αλλά VAR και διαιτητής έδωσαν αψήφιστα ένα πέναλτι που δεν ήταν τίποτα απολύτως μπροστά στα δύο που είχαν αρνηθεί. Ο Henderson που ήταν εκτός εαυτού (μάλιστα και μετά τη λήξη είχε ξεμοναχιάσει τον Wissa και του έκανε παράπονα, σε κόσμιο πάντως ύφος) πήρε κίτρινη και ήταν ασυγκέντρωτος στο πέναλτι, διαλέγοντας γρήγορα γωνία και επιτρέποντας στον Mbeumo να στείλει τη μπάλα από την άλλη.

Χωρίς φάση μάς είχαν βάλει γκολ! Και μάλλον στην ψυχολογία μας αυτό μέτρησε πολύ. Αφού στην πρώτη φάση του δεύτερου μέρους είχαμε άλλη μια υποψία πέναλτι σε βάρος του Dennis (επαφή σίγουρα υπήρξε και φάνηκε καθαρά στο ριπλέι), μετά για ένα ολόκληρο εικοσάλεπτο αφήσαμε χώρο στους οι Bees, που παρ' όλο που είχαν συνέχεια τη μπάλα στα πόδια δεν έφτιαξαν απολύτως τίποτα εκτός από ένα άστοχο σουτ του Mbeumo μετά από απομάκρυνση της άμυνάς μας στο 56' χωρίς ο Henderson να ανησυχήσει ιδιαίτερα. Περιμέναμε κάποια στιγμή να βγει ο Dennis, που όσο περνούσε η ώρα τόσο χανόταν, αλλά αντ' αυτού βγήκε ο καλός Kouyaté (μάλλον πρόβλημα από ένα χτύπημα στο πρώτο ημίχρονο) για να μπει ο Lewis O'Brien, που δυστυχώς έδειξε ότι δεν έχει επιστρέψει ακόμα στη φόρμα του στις αρχές της σεζόν. Και η αλήθεια είναι ότι η δική μας αντίδραση μετά το 65' μετουσιώθηκε μόνο σε ένα καλό φαλτσαριστό σουτ του Gibbs-White από το "D" που πέρασε άουτ στο 74', το πρώτο μας εκτός εστίας. Ως τότε είχαμε 6/6, ενώ η Brentford μόνο το πέναλτι! Και το χειρότερο, με το δεύτερο θα έκανε και το 1-2!

Ήταν λοιπόν το 75', όταν ο Mathias Jensen δέχθηκε τη μπάλα στον κύκλο της σέντρας και προς την περιοχή του και χωρίς καμιά πίεση έβγαλε με τη μία μια αριστοτεχνική μπαλιά που πέρασε ανάμεσα στον Cook και τον Scott McKenna. O Wissa, που προφανώς την περίμενε, ξεχύθηκε προς το τέρμα και εύκολα κρέμασε τον Henderson στην έξοδο. Σκεφτείτε: μέχρι σήμερα οι Λονδρέζοι είχαν μόνο δύο γκολ εκτός έδρας και έβαλαν σε μας δύο μαζεμένα! Εννοείται ότι αμέσως μας έπιασε θάλασσα, που όμως αυτή τη φορά δεν οφειλόταν στον... Marriner. Αυτός είχε κάνει τη δουλειά του νωρίτερα, εκνευρίζοντάς μας ακόμα και με δύο αλλαγές σε πλάγιο άουτ! Αποτέλεσμα να χάσει στο 84' ο Sergi Canós, που είχε μπει αλλαγή πριν από τρία λεπτά και έχει ξανασκοράρει απέναντί μας στο παρελθόν, τη μεγάλη ευκαιρία να καθαρίσει το ματς, βγαίνοντας τετ α τετ με τον Henderson από δεξιά και σουτάροντας διαγώνια λίγο έξω από το δοκάρι.

Εκεί είπα μέσα μου (και έξω μου) ότι αξίζουν να το φάνε που έχασαν τέτοια ευκαιρία. Ήδη ο Cooper είχε περάσει στον αγώνα Awoniyi και Lingard αντί Dennis και Freuler και ρίσκαρε ακόμα περισσότερο βγάζοντας και τον Cook και βάζοντας τον Sam Surridge. Δυστυχώς όμως η Forest προσπαθούσε σπασμωδικά, με σέντρες στην περιοχή που αναχαιτίζονταν εύκολα. Ο Frank, από την πλευρά του, έβαλε κι άλλον αμυντικό, ένα ακόμα μέλος της δανέζικης παροικίας που χρόνια τώρα έχει εγκατασταθεί στο Brentford, τον Mathias Jørgensen, για τους φίλους "Zanka". Πού να ήξερε ότι εξαιτίας του θα έχανε το τρίποντο. Αφού στο 92' σε φάουλ του Gibbs-White από αριστερά ο Awoniyi πρόλαβε την έξοδο του Raya αλλά έστειλε την κεφαλιά του ψηλά (έχω την αίσθηση ότι αν την άφηνε το φάουλ ήταν τόσο καλοχτυπημένο που ο Ισπανός θα αιφνιδιαζόταν και θα το έτρωγε), στο τελευταίο από τα έξι λεπτά καθυστέρησης που είχε δείξει ο Marriner ήταν η σειρά της άμυνας των Bees να πιει θάλασσα. Σε μια βαθιά μπαλιά του O'Brien και κεφαλιά του Surridge στο δεύτερο δοκάρι έγινε μια απίστευτη αναμπουμπούλα, μετά από πολλές περιπέτειες ο Gibbs-White σούταρε και ο Mee απέκρουσε πάνω στη γραμμή, αλλά για κακή του τύχη η μπάλα βρήκε στα πόδια του Jørgensen και πήγε ξανά προς το τέρμα. Ο Mee οριζοντιώθηκε προσπαθώντας να τη διώξει, αλλά ήταν αργά. Το ρολόι στο χέρι του Marriner χτύπησε. Η μπάλα είχε περάσει τη γραμμή και η Forest είχε σωθεί όχι απλώς στο παρά πέντε, αλλά σχεδόν στην τελευταία φάση του αγώνα. 

Και ενώ παρεμβάλλεται την Τετάρτη ο αγώνας με την Tottenham για το League Cup πριν δώσουμε το τελευταίο ματς (το άλλο Σάββατο, πάλι εντός, με την Crystal Palace) και μπούμε σε ρυθμούς Μουντιάλ, είχαμε τουλάχιστον την τύχη να φάνε οι Wolves την ανατροπή από τη Brighton στο γήπεδό τους (2-3) και να τους πιάσουμε σε βαθμούς, αλλά τα κακά νέα ήρθαν από το Liverpool, όπου η Leicester χάρη σε μια γκολάρα του Youri Tielemans και ένα ακόμα του Harvey Barnes στην κόντρα στο τέλος δραπέτευσε με 2-0 από την έδρα της Everton, ενώ και η Leeds, αμέσως μετά το 2-1 στο Anfield επί της Liverpool, είχε τα κότσια ενώ έχανε 3-1 μέσα στο Elland Road από τη Bournemouth να πάρει τη νίκη με 4-3. Στο πέμπτο παιχνίδι της μέρας, η Manchester City χρειάστηκε ένα πέναλτι του Erling Haaland στο 94' για να κάμψει γηπεδούχος την αντίσταση της Fulham (2-1). Αύριο τα μάτια μας είναι στραμμένα στο Southampton, όπου οι Saints αντιμετωπίζουν τη φορμαρισμένη Newcastle, και στο Birmingham όπου η Aston Villa υποδέχεται τη Manchester United, και φυσικά προσευχόμαστε για νίκες των φιλοξενουμένων! Η Crystal Palace που λέγαμε πριν παίζει εκτός στο λονδρέζικο ντέρμπι με τη West Ham, ενώ δεσπόζουν φυσικά στο πρόγραμμα τα μεγάλα παιχνίδια Chelsea-Arsenal και Tottenham-Liverpool.

Forest: Henderson, Aurier, Cook (Surridge 90'), McKenna, Williams, Yates, Kouyaté (O'Brien 66'), Freuler (Lingard 79'), Johnson, Gibbs-White, Dennis (Awoniyi 79').
Brentford: Raya, Roerslev, Mee, Pinnock, Henry, Jensen (86' Ghoddos), Janelt (Onyeka 46'), Dasilva (81' Canós), Lewis-Potter (Damsgaard 60'), Mbeumo (Jørgensen 81'), Wissa.
Σκόρερς: Gibbs-White 20', Jørgensen 96' (αυτογκόλ) - Mbeumo 45+3' (πέναλτι), Wissa 75'.
Διαιτητής: Andre Marriner. Κίτρινες: Yates 35', Henderson 45+1' - Janelt 31', Mbeumo 70'.
Θεατές: 28.869.

Steve Cooper: "Στα πρώτα 35 λεπτά ήμασταν εξαιρετικοί και μακράν η καλύτερη ομάδα. Τακτικά ήμασταν επίσης πολύ καλοί και έπρεπε να προηγηθούμε πολύ νωρίτερα. Στο τέλος του πρώτου ημιχρόνου κάναμε κάποια αβίαστα λάθη και είχαμε και την απόφαση για το πέναλτι εναντίον μας. Στο δεύτερο ημίχρονο η υπεροχή ήταν μοιρασμένη. Είμαι απογοητευμένος για το δεύτερο γκολ που δεχθήκαμε, αλλά συνεχίσαμε να προσπαθούμε και τουλάχιστον βγάλαμε κάτι από αυτό. Η δική μου αίσθηση είναι ότι αν αυτό που πήρε η Brentford ήταν πέναλτι, τότε έπρεπε να δοθούν άλλα τρία στο παιχνίδι. Αν ο διαιτητής πήγε για το δικό μας να δει την οθόνη, έπρεπε να το κάνει και για τα άλλα τρία. Όλα αυτά πήγαν εναντίον μας σήμερα, χωρίς αμφιβολία. Θα τα ξαναδώ όλα. Η απόδοσή μας ήταν πολύ καλή στο πρώτο ημίχρονο, στο δεύτερο τα πράγματα έγιναν πολύ δύσκολα για μας, αλλά στο τέλος δείξαμε χαρακτήρα. Με ευχαρίστησε το γεγονός ότι ο Gibbs-White πέτυχε το γκολ που έψαχνε και για μένα ήταν ο κορυφαίος του γηπέδου. Έχουμε δουλέψει πολύ μαζί του και είμαι ικανοποιημένος που έβγαλε τέτοια απόδοση και σκόραρε. Με όλα όσα έγιναν σήμερα στο ματς οφείλω να κάνω ένα βήμα πίσω και να δω την απόδοσή μας γενικότερα. Υπάρχουν πολλά για τα οποία θα μπορούσαμε να μιλήσουμε, αλλά τις αναποδιές θα τις αφήσω να τις αναλύσουν άλλοι. Υπάρχουν πολλά πράγματα από το παιχνίδι που πρέπει να τα φυλάξουμε. Κάποιες όμορφες φάσεις, ας πούμε. Με απογοητεύει ότι ήμασταν μπροστά μόνο με 1-0, αλλά όταν όλα γύρισαν εναντίον μας δείξαμε μαχητικό πνεύμα και τελικά πήραμε κάτι από το ματς". 

* Η φωτογραφία είναι από την επίσημη ιστοσελίδα του συλλόγου.