H Premier League είναι γεμάτη περίεργα παιχνίδια. Έναν αγώνα όπου δεν απειληθήκαμε σχεδόν καθόλου, όπου ο Dean Henderson ήταν θεατής χωρίς εισιτήριο και έπιανε τη μπάλα μόνο για να τη στήσει για ελεύθερο, όπου έπρεπε να είχαμε βάλει τουλάχιστον τρία γκολ, κοντέψαμε να τον χάσουμε. Σκεφτείτε, ο γκολκίπερ μας δεν χρειάστηκε καν να επέμβει σε χτύπημα πέναλτι γιατί ο αντίπαλος το έριξε έξω! Ε, με όλα αυτά ως δεδομένα είναι πέρα για πέρα δίκαιη η νίκη της Forest που της επέτρεψε να κάνει... καλά Χριστούγεννα (αφού το πρωτάθλημα ξεκινάει πάλι στις 27 Δεκεμβρίου) και να ξεκολλήσει επιτέλους από την τελευταία θέση.

Τρίτη νίκη λοιπόν, κι αυτή στο γήπεδό μας, κι αυτή με 1-0 αλλά σίγουρα πιο εμφατική από τις άλλες δύο. Θα το ξαναπώ: μη δείτε την κατοχή της μπάλας και πείτε "τι μας λέει αυτός". Ο Νίκος Αναστόπουλος ήταν πολύ μπροστά όταν είπε, πριν από πολλά χρόνια, ότι "η μόνη κατοχή που έχει σημασία είναι αυτή της περιόδου 1941-'44". Δεν νομίζω αυτό το στατιστικό να έχει βγει ποτέ υπέρ μας φέτος - ούτε καν στο League Cup με αντίπαλο τη Grimsby! Και η Tottenham την Τετάρτη άγγιξε το 60% και έφυγε με ένα ωραιότατο 0-2, που θα μπορούσε να είναι και 0-5! Έτσι και σήμερα η Crystal Palace μόνο με έναν τρόπο θα μπορούσε να γίνει επικίνδυνη: με πέναλτι. Της το χαρίσαμε (το μοναδικό λάθος της άμυνάς μας -που έβγαλε δεύτερο σερί clean sheet και το ευχάριστο είναι ότι δεν δίνει πια φάσεις στον αντίπαλο με τον ιλιγγιώδη ρυθμό των πρώτων αγωνιστικών- σε όλο το ματς) και τη σπατάλησε. Και σε τελική ανάλυση πήρε αυτό που της άξιζε, με πολλά πεσίματα στο χόρτο και φρου-φρου κι αρώματα αλλά μηδέν τελικές στην εστία. Για να τα λέμε όλα, χρειάστηκε να μας χαμογελάσει η τύχη δύο φορές, μία στο χαμένο πέναλτι και μία στο γκολ μας που μέτρησε ενώ όλοι το είχαμε για οφσάιντ, αλλά χωρίς τύχη γίνεται τίποτα; Και πόση άραγε είχαμε στα μέχρι σήμερα παιχνίδια μας;

Λένε αρκετοί πλέον ότι οι αγώνες Κυπέλλου είναι ένας μπελάς και οι ομάδες πρέπει να τους αντιμετωπίζουν με χαλαρότητα και να προστατεύουν τους καλούς τους παίκτες. Κουραφέξαλα. Η νίκη-πρόκριση επί της Tottenham δεν ανύψωσε μόνο το ηθικό της ομάδας, αλλά έβαλε κι έναν πολύ ευχάριστο πονοκέφαλο στον Steve Cooper, που είδε με τα μάτια του ότι δεν υπάρχουν μόνο 11 ποδοσφαιριστές που μπορεί να εμπιστεύεται. Ο έξυπνος τεχνικός ηγέτης της Forest πήρε το μήνυμα. Κατάλαβε ότι μπορούσε να αφήσει στον πάγκο ανήμερα των γενεθλίων του (έκλεισε τα 26) τον Scott McKenna, που παίζει συνέχεια από την αρχή της σεζόν και εμφάνισε ένα μικροπρόβλημα μέσα στην εβδομάδα, και να δώσει χρίσμα βασικού στον Willy Boly που ερχόταν με φόρα από την Τετάρτη, να επαναφέρει τον Joe Worrall στο αρχικό σχήμα επιτρέποντας στον Steve Cook να ξεκουραστεί, να στηριχτεί ξανά στον Renan Lodi στα αριστερά αφού είδε τον Βραζιλιάνο να θέλει να αποδείξει πράγματα μετά τον αποκλεισμό του από το Μουντιάλ, και φυσικά να ανανεώσει την εμπιστοσύνη του στον Jesse Lingard, που απέναντι στους Spurs ήταν ο άνθρωπος-ορχήστρα. Ο Steve επέλεξε ένα 4-3-3 χωρίς κλασικό φουνταριστό, που χάρη στις καλές συνεννοήσεις μεταξύ Lingard, Brennan Johnson και Morgan Gibbs-White έβαλε πολλές φορές σε μπελάδες τη μάλλον αργή αμυντική γραμμή των Eagles. 

Πέραν των προαναφερθέντων, πρέπει οπωσδήποτε να γίνει ειδική μνεία σε τρεις παίκτες. Ο ένας εξελίσσεται σε μόνιμο πρωταγωνιστή και είναι φυσικά ο Ryan Yates, που για ένα ακόμα ματς πρέπει να πάτησε κάθε χιλιοστό χορταριού στο City Ground. Είναι απίστευτο πώς ένας παίκτης τέτοιας λεπτής σωματικής διάπλασης όχι μόνο τρέχει παντού και βουλώνει τρύπες (αυτό είναι λογικό), αλλά και δεν διστάζει να βάλει το κορμί του στη φωτιά, να φάει κλωτσιές, σπρωξιές, αγκωνιές, τα πάντα όλα, προκειμένου η ομάδα να διατηρήσει την κατοχή. Ο Serge Aurier, από την πλευρά του, δεν έχει εκτοπίσει άδικα τον "μουντιαλικό" Neco Williams από το δεξί άκρο της άμυνας. Κατάπιε τους πάντες που τόλμησαν να βάλουν πόδι στην περιοχή ευθύνης του. Με τάκλιν, με κεφαλιές, βγαίνοντας και κόβοντας πάσες, αρχίζει και γίνεται σιγά σιγά από τους αγαπημένους της εξέδρας, και αν βάλει λίγο λιγότερη βιασύνη στο επιθετικό του παιχνίδι σύντομα θα ευγνωμονούμε όλοι όποιον τον έβγαλε από τα αζήτητα και του έδωσε ακόμα μια ευκαιρία να σώσει την καριέρα του. Τέλος, επιτέλους αρχίζουμε να βλέπουμε όλο και πιο συχνά τον άνθρωπο που τόσα χρόνια θαυμάζαμε ως "Maestro" της καταπληκτικής Atalanta. O Remo Freuler γίνεται η ήρεμη δύναμη στο κέντρο, που βοηθάει αμυντικά και βγάζει μπροστά την ομάδα με μπαλιές ακριβείας. Αυτό δηλαδή που χρειαζόμασταν, αφού τα σέντερ μπακ μας είναι φιλότιμα αλλά δεν έχουν ιδιαίτερη κλίση στο build-up. Χρήσιμος σαν... ελβετικός σουγιάς, τώρα που συνήθισε τον αγγλικό τρόπο παιχνιδιού μπορεί να γίνει υπερπολύτιμος. 

Για να μην ξεχνιόμαστε, πάντως, και να βλέπουμε και τα στραβά, είναι καιρός να σταματήσουμε να δίνουμε χώρο στους αντιπάλους μας από το ξεκίνημα και να τους επιτρέπουμε να κοντρολάρουν τον αρχικό ρυθμό του αγώνα. Η Palace του τεράστιου ως παίκτη (και για να μην αφήσω υπονοούμενα και πολλά υποσχόμενου ως προπονητή) Patrick Vieira είχε διαβάσει αυτό το κουσούρι μας και δημιούργησε τις πρώτες αξιοσημείωτες καταστάσεις, στο 2' όταν ο "πολύς" Wilfried Zaha φάνηκε τυχερός κερδίζοντας κόντρες από Freuler και Boly και πιεζόμενος σούταρε άστοχα μέσα από την περιοχή μας, και στο 4' όταν πάλι ο Ιβοριανός κινήθηκε από αριστερά (στη μόνη φάση που ξέφυγε από τον συμπατριώτη του Aurier) και επιχείρησε μια πονηρή σέντρα που έδιωξε ο Henderson με το ένα χέρι. Θα το πιστέψετε ότι ήταν οι μοναδικές φάσεις της προκοπής της Palace σε όλο το ματς; Κι όμως, ήταν! 

Οι δικοί μας ισορρόπησαν γρήγορα και στο 16' έχασαν την πρώτη τεράστια ευκαιρία. Ο Gibbs-White βρήκε με υπέροχη μπροστινή μπαλιά τον Johnson, που μπήκε από δεξιά και έβγαλε ξυραφιά στο δεύτερο δοκάρι, όπου με τον Vicente Guaita εξουδετερωμένο ο Lingard έπεσε με όλη του τη φόρα αλλά για εκατοστά δεν πρόλαβε να σπρώξει τη μπάλα στα δίχτυα. Ήταν, όπως θα δούμε, η πρώτη από τις τρεις φάσεις που είχε το μεγαλύτερο όνομα της Forest αυτή τη στιγμή να σκοράρει για δεύτερο σερί ματς. Στο 29' ο Henderson γέμισε με βαθιά μπαλιά, ο Gibbs-White παραδόξως πήρε την κεφαλιά στο κέντρο και ο Lingard ξεχύθηκε μπροστά και ανατράπηκε οριακά εκτός περιοχής από τον Tyrick Mitchell. Ο αριστερός μπακ της Palace ήταν τυχερός μεν που δεν έφαγε κόκκινη αλλά μόνο κίτρινη κάρτα (σωστά, αφού ο Joachim Andersen είχε σπεύσει σε βοήθειά του και κάλυπτε), αλλά άτυχος γιατί χτύπησε, δεν το ξεπέρασε και στο τέλος αντικαταστάθηκε. Το φάουλ χτύπησε ο Lodi, στέλνοντας τη μπάλα λίγο πάνω από το οριζόντιο δοκάρι.

Και εκεί που ήμασταν οι απόλυτοι κυρίαρχοι στο παιχνίδι, μετά από μια πλαγιοκόπηση του Jordan Ayew που απέφυγε τον Lodi, η μπάλα έφτασε στην περιοχή στα πόδια του Zaha, που έβαλε πλάτη τον Worrall και έκανε μια θεαματικότατη πιρουέτα όταν ο αρχηγός μας έβαλε το δεξί του χέρι μπροστά στην κοιλιά του. Επαφή υπήρχε σίγουρα, αλλά ο τύπος το έκανε λύσσα. Στην εποχή του VAR αυτά τα πέναλτι δίνονται, και μετά από διαβούλευση με τους συνεργάτες του ο John Brooks επέμεινε στην αρχική του απόφαση, καταλογίζοντας το πέμπτο φετινό σε βάρος μας (τα περισσότερα στην κατηγορία, αυτό που λέμε όπου νεοφώτιστος και η μοίρα του). Ο Zaha έστησε τη μπάλα στην άσπρη βούλα, ξεγέλασε τον Henderson που έπεσε στην άλλη γωνία αλλά σημάδεψε λίγο πιο αριστερά από το δοκάρι και το πουλάκι πέταξε. Με αυτή την ευκαιρία και μόνο οι Eagles μπορούσαν να κλέψουν το ματς, αλλά απέτυχαν. Άλλη φάση δεν υπήρχε στο πρώτο ημίχρονο, που έληξε μέσα στη γενική θυμηδία, αφού στον τραυματισμό του Mitchell πέρασαν χωρίς δράση πέντε ολόκληρα λεπτά και στην εξέταση του πέναλτι άλλα δύο, αλλά ο Brooks κούφανε τους πάντες δίνοντας μόνο ένα λεπτό καθυστέρηση!

Όπως και την Τετάρτη, οι Reds μπήκαν στο δεύτερο μέρος αποφασισμένοι, και στο 54', σε φάση διαρκείας, ο Johnson πήρε τη μπάλα δεξιά στην περιοχή από τον Aurier. Βλέποντας το πεδίο ελεύθερο σούταρε δυνατά, ο Guaita απέκρουσε ασθενώς και ο Gibbs-White σκόραρε στο ριμπάουντ (φωτογραφία επάνω). VAR και πάλι εν δράσει όπως καταλαβαίνετε, με την κάμερα του Sky να μη βρίσκεται στην ευθεία και να μας ξεγελάει όλους - εγώ ο ίδιος έγραψα "σωστά ακυρώθηκε" στις σημειώσεις μου. Να όμως που όταν μπήκε μπρος το μηχανάκι του διαβόλου, έδειξε ότι ο MGW καλυπτόταν, νομίζω από τον Mitchell, και μετά από τρία λεπτά το γκολ μέτρησε. (Εγώ πάντως γέλασα πολύ όταν είδα στην κάρτα να γράφεται ως χρόνος επίτευξης του γκολ το... 57'.) Ο Vieira άρχισε αμέσως τις αλλαγές, ενώ ο Cooper δεν είχε καμιά τέτοια πρόθεση - αν δεν τραυματιζόταν o Cheikhou Kouyaté, που ήταν αρκετά καλός απέναντι στην προηγούμενη ομάδα του, δεν θα είχε κάνει καμία. 

Στο 60' ο Worrall εκτέλεσε με βαθιά μπαλιά ένα φάουλ και ο Lingard με κεφαλιά έβγαλε στην περιοχή τον Gibbs-White, που όμως έχασε το κοντρόλ και αναχαιτίστηκε. Κάτι ανάλογο έγινε και στο 63', όταν ο Lingard απέφυγε με ωραία ενέργεια δύο αντιπάλους και μπήκε προς την περιοχή, δεν έδωσε όμως στον Gibbs-White, καθυστέρησε και κόπηκε. Ο MGW εκτέλεσε στο 74' φάουλ στην περιοχή, όπου ο Boly έπιασε την κεφαλιά και ο Worrall που είδε τη μπάλα μπροστά του δεν κατάφερε να σουτάρει όπως ήθελε και αστόχησε. Σχεδόν αμέσως (75') ο Lodi άνοιξε αριστερά στον Gibbs-White που σέντραρε συρτά στην περιοχή, όπου ο Johnson έστρωσε θαυμάσια στον Lingard κάπου στο πέναλτι και εκείνος έδωσε λίγο περισσότερο φάλτσο στο πλασέ του και η μπάλα πέρασε δίπλα ακριβώς στο κάθετο δοκάρι! Στο 78' το κακό θα τρίτωνε για τον Jesse, που βγήκε τετ α τετ με τον Guaita μετά από φανταστική μπαλιά του Gibbs-White και πλάσαρε πάνω από τον Ισπανό, αλλά δυστυχώς πάνω και από το οριζόντιο δοκάρι. Λίγο αργότερα θα έπαιρνε τη θέση του ο Sam Surridge, τον οποίο στο 86' πάλι ο MGW βρήκε με πανέμορφη μπαλιά με το εξωτερικό φάλτσο στην περιοχή, αλλά παρά το τέλειο κοντρόλ του ο ξανθομάλλης επιθετικός δεν έκανε καλό σουτ, ενώ ταυτόχρονα μάλλον χάλασε και την ευκαιρία για λογαριασμό του Johnson που ήταν ακριβώς δεξιά του. Όλες αυτές οι ευκαιρίες έγιναν λόγω των χώρων που άφηνε η Palace προσπαθώντας να μας πολιορκήσει αλλά ουσιαστικά απειλώντας ελάχιστα, καθώς τα γεμίσματα και οι χαμηλές σέντρες των Eagles έβρισκαν πάντα παίκτες με κόκκινη φανέλα. Δεν άλλαξε τίποτα ούτε στα πέντε λεπτά των καθυστερήσεων, και το City Ground πανηγύρισε μια ακόμα μεγάλη νίκη, δεύτερη στη σειρά και με την εστία μας και πάλι ανέπαφη. Και ο Cooper ξανάδειξε τις γροθιές του στην εξέδρα μετά από καιρό!

Νίκη που φέρνει τους Reds οριστικά πάνω από τη Southampton, που την ίδια ώρα γνώριζε την ήττα εκτός από τη Liverpool (3-1), και ίσως και πάνω από τους Wolves, που είναι πλέον τρεις βαθμούς πίσω μας και αργά απόψε φιλοξενούν στο Molineux την πρωτοπόρο Arsenal, η οποία έχει φοβερό κίνητρο να ξεφύγει στη βαθμολογία, αφού ο Ivan Toney (ο τρομερός) απάντησε ηχηρά στον Gareth Southgate γα τον αποκλεισμό του από το Μουντιάλ και με δύο δικά του γκολ, το δεύτερο στο 98', η Brentford ξέρανε το Etihad και νίκησε τη Manchester City με 2-1! Πόσο τυχεροί ήμασταν που λόγω τιμωρίας δεν έπαιξε εναντίον μας... Έναν βαθμό από πάνω μας βρίσκεται η Everton, που έχασε 3-0 εκτός από τη Bournemouth, όπως και η West Ham που ηττήθηκε 2-0 στο Λονδίνο από τη Leicester. Στο άλλο απογευματινό παιχνίδι η Tottenham συνήλθε από το στραπάτσο της Τετάρτης και με ανατροπή νίκησε στο γήπεδό της 4-3 τη Leeds. Λίγο πριν σταματήσω να γράφω η σούπερ φορμαρισμένη Newcastle καθάρισε στο St James' Park και την Chelsea (1-0), ενώ το πρόγραμμα της 16ης αγωνιστικής ολοκληρώνεται αύριο με τους αγώνες Brighton-Aston Villa και Fulham-Manchester United. 

Οι φίλοι των Reds θα περιμένουν να ξαναδούν την ομάδα τους μάλλον στις 20 ή 21 Δεκεμβρίου, αν θέλουν να ταξιδέψουν ως το Blackburn για τον αγώνα του League Cup, ή τις 27 Δεκεμβρίου, όταν επανερχόμαστε στο πρωτάθλημα για το ραντεβού με τη Manchester United στο Old Trafford. Στο City Ground η Forest θα ξαναπαίξει ανήμερα της Πρωτοχρονιάς, αντιμετωπίζοντας την Chelsea. Βεβαίως πριν από όλα αυτά, και όσο θα εξελίσσεται το Παγκόσμιο Κύπελλο, η ομάδα θα κάνει μια μίνι-προετοιμασία, στο πλαίσιο της οποίας θα αντιμετωπίσει στην Ισπανία τη Valencia, στον εορτασμό για τα 100 χρόνια του εμβληματικού Mestalla. Είναι γνωστές οι άψογες σχέσεις των δύο συλλόγων, που έκαναν μαζί το πρώτο τους μπουσούλημα στην Ευρώπη το 1961, ενώ και το 1965 οι "Νυχτερίδες" τίμησαν την εκατονταετηρίδα μας παίζοντας φιλικό στο City Ground, εκεί δηλαδή που βρέθηκαν για τον ίδιο λόγο και φέτος στα τέλη Ιουλίου. Ο αγώνας έχει προγραμματιστεί για την Παρασκευή 16 Δεκεμβρίου, στις 20.30 ώρα Ελλάδας, και όπως αφήνει ο σύλλογος να εννοηθεί δεν θα είναι το μόνο φιλικό που θα δώσει η ομάδα στη διάρκεια της διακοπής. Περιμένουμε νεότερα...

Forest: Henderson, Aurier, Worrall, Boly, Lodi (Williams 86'), Yates, Kouyaté (Colback 71'), Freuler, Lingard (Surridge 81'), Johnson, Gibbs-White (O'Brien 86').
Crystal Palace: Guaita, Clyne (Hughes 78'), Andersen, Guehi, Mitchell (Ward 59'), Olise, Doucouré (Édouard 85'), Schlupp, Ayew (Mateta 59'), Eze (Ebiowei 78'), Zaha.
Σκόρερ: Gibbs-White 54'.
Διαιτητής: John Brooks. Κίτρινες: Yates 61' - Mitchell 30', Ward 64', Guehi 73', Schlupp 88'. 
Θεατές: 29.045.

Steve Cooper: "Ξέρουμε ότι έχουμε πολλή δουλειά να κάνουμε ακόμα. Ό,τι και να γινόταν σήμερα, η βαθμολογική μας θέση δεν θα ήταν ό,τι καλύτερο. Τουλάχιστον όμως κάνουμε κάποια θετικά βήματα και μαζεύουμε βαθμούς. Οι δύο μήνες που πέρασαν ήταν πολύ, πολύ δύσκολοι. Έπρεπε να κάνουμε μια δουλειά που δεν έχει ξανακάνει ποτέ προπονητής με το επιτελείο του μετά την απόκτηση τόσων παικτών. Κάθε φορά που ερχόταν μια δύσκολη στιγμή, απαντούσαμε με μια καλή εμφάνιση ή ένα καλό αποτέλεσμα, οπότε αυτό μας καθησυχάζει. Παιχνίδια σαν το σημερινό βοηθούν να ανεβαίνει η αυτοπεποίθηση της ομάδας, και οφείλουμε να χτίσουμε πάνω σε αυτό. Οι γροθιές δεν είναι κάτι που θέλω να κάνω όταν είμαστε στην ουρά της βαθμολογίας, αλλά ένιωσα πως αυτή τη νίκη την άξιζαν πολύ παίκτες και κόσμος. Στο τέλος του αγώνα βγήκε προς τα έξω η συντροφικότητα που υπάρχει στην ομάδα μας. Ήθελα πάρα πολύ να πάει ο κόσμος στη διακοπή με ένα θετικό αποτέλεσμα, και το πήραμε. Κανένας δεν τρελαίνεται φυσικά, αν και εγώ μπορεί να τρελάθηκα για δέκα δευτερόλεπτα! Την αξίζαμε τη νίκη. Ίσως σταθήκαμε λίγο τυχεροί με το πέναλτι. Αν ήταν ή όχι πρέπει να το ξαναδώ. Όμως ο Henderson δεν χρειάστηκε να κάνει ούτε μία απόκρουση, αφού οι αντίπαλοί μας δεν είχαν κανένα σουτ στην εστία. Εμείς δημιουργήσαμε τις καλές στιγμές και τις ευκαιρίες του αγώνα. Σίγουρα η καλύτερη ομάδα νίκησε. Σέβομαι πολύ τον Vieira και το ποδόσφαιρο που παίζουν οι ομάδες του. Ήταν επικίνδυνο το σημερινό ματς, έχουν πολλούς καλούς παίκτες. Εμείς όμως σταθήκαμε πιστοί στο πλάνο μας και σε αυτά που θεωρούσαμε ότι έπρεπε να κάνουμε για να νικήσουμε".

* Η φωτογραφία είναι από την ιστοσελίδα του BBC.