Βρε καλώς τα τα Λυκόπουλα... Μη μου πείτε ότι δεν ήταν ονειρεμένη η κλήρωση; Τα θηρία τα αποφύγαμε, στην έδρα μας παίζουμε, τι καλύτερο από έναν αντίπαλο που μας έσπασε τα νεύρα στον αγώνα πρωταθλήματος στη δική του έδρα, όπου χάσαμε εντελώς στα σημεία, με πέναλτι που ήταν και δεν ήταν, και μάλιστα χωρίς να καταφέρουμε να ευστοχήσουμε στο δικό μας αργότερα; Αυτά βέβαια είναι πταίσματα για κάποιους αρχαίους σαν του λόγου μου, που θυμούνται τη νίκη-μαγική εικόνα των Wolves στο Wembley από δικό μας λάθος ενώ δεν είχαν κάνει τίποτα σε όλο το ματς... Ας τα πιάσουμε ένα ένα, όμως.

Πρώτα απ' όλα τα φρέσκα. Από το 1-0 της 15ης Οκτωβρίου στο Molineux με το εύστοχο πέναλτι του Rúben Neves και το άστοχο του Brennan Johnson πέρασε καιρός. Οι Wolves μάς αντικατέστησαν στην ουρά της Premier League, ενώ άλλαξαν και προπονητή. Ο Bruno Lage είχε ήδη αποτύχει να μπει στα παπούτσια του "αναμορφωτή" Nuno Espirito Santo και είχε πάρει τα δικά του παπούτσια στο χέρι λίγες μέρες πριν. Στον μεταξύ μας αγώνα στον πάγκο καθόταν ο υπηρεσιακός Steve Davis, που έκανε κάποιες σποραδικές επιτυχίες, δεν έφταναν όμως για να σηκώσουν την ομάδα πάνω από τη γραμμή του υποβιβασμού και οι Κινέζοι ιδιοκτήτες αποφάσισαν στις αρχές Νοεμβρίου να φέρουν ως αφεντικό της ομάδας τον Ισπανό Julen Lopetegui, ένα μήνα μετά την απόλυσή του από τη Σεβίλλη. Λόγω της διακοπής ελέω Παγκοσμίου Κυπέλλου, ο άνθρωπος που κάποτε (2018) ενώ ήταν στο τιμόνι της Εθνικής Ισπανίας και ετοιμαζόταν να την οδηγήσει στο Μουντιάλ της Ρωσίας αποπέμφθηκε αφού έγινε γνωστή η συμφωνία του να γίνει προπονητής της Real Μαδρίτης (απ' όπου τον Οκτώβριο της ίδιας χρονιάς απολύθηκε) έχει καθίσει στον πάγκο των Wolves μόνο σε έναν αγώνα, τον προχθεσινό δηλαδή όπου η νέα του ομάδα απέκλεισε γηπεδούχος από τη συνέχεια του League Cup την ταπεινή Gillingham της League Two (2-0). Της βγήκε το λάδι πάντως μέχρι να ανοίξει το σκορ στο 77' με πέναλτι του Μεξικανού σέντερ φορ της Raúl Jiménez, ενώ το δεύτερο γκολ πέτυχε στο 91' ο Γάλλος αριστερός μπακ Rayan Aït-Nouri. Μέχρι να παίξουμε (Τρίτη 10 ή Τετάρτη 11 Ιανουαρίου), θα έχει προλάβει να αντιμετωπίσει για το πρωτάθλημα την Everton εκτός, τη Manchester United εντός και την Aston Villa εκτός, προσδοκώντας να ξεκολλήσει τους Wanderers τουλάχιστον από την τελευταία θέση. 

Οι Wolves έστειλαν στο Κατάρ όσους παίκτες στείλαμε κι εμείς (εννοώ από την πρώτη ομάδα χωρίς να λογαριάσουμε τους δανεικούς): πέντε. Κατά σύμπτωση, όπως εμείς στείλαμε τρεις Ουαλούς, έστειλαν κι εκείνοι τρεις Πορτογάλους (τον αρχηγό της ομάδας Neves, τον Matheus Nunes και τον τέως γκολκίπερ του Ολυμπιακού José Sá), και επίσης έναν Νοτιοκορεάτη (Hwang Hee-Chan) και έναν Μεξικανό (Jiménez). Φυσικά θα είναι διαθέσιμοι όλοι, και είναι επιλογή του Lopetegui τι είδους ενδεκάδα θα κατεβάσει, αφού το Σάββατο της ίδιας εβδομάδας οι Wolves έχουν στο Molineux έναν αγώνα που σίγουρα έχουν κυκλώσει ως "must-win" εναντίον της 16ης West Ham. Για να θυμίσουμε λίγο τα ατού τους, εκτός των προαναφερθέντων υπάρχουν ο επίσης γνωστός στην Ελλάδα από τη θητεία του στον Ολυμπιακό Daniel Podence, που έμεινε εκτός των επιλογών του Fernando Santos για την Εθνική Πορτογαλίας, όπως άλλωστε και ο Gonçalo Guedes, καλός παίκτης που αποκτήθηκε τον Αύγουστο από τη Valencia (είχε παίξει και εναντίον μας στο φιλικό στο City Ground) και oι Ισπανοί Adama Traoré (αλείψου με λάδι κι έλα βράδυ) και Diego Costa (περασμένα μεγαλεία, τιμωρημένος ως τις 31 Δεκεμβρίου οπότε κι αυτός διαθέσιμος). Οι Wolves είναι η κατεξοχήν... πολυεθνική ομάδα της Premier League. Έναν καλό Άγγλο είχαν, τον σέντερ μπακ Conor Coady που ήταν επίσης στο Κατάρ, και τον έχουν δώσει δανεικό στην Everton (!), ενώ στο κυρίως ρόστερ τους των 26 παικτών υπάρχουν μόνο ένας Άγγλος, τρεις Ιρλανδοί και ένας Ουαλός. Οι υπόλοιποι είναι φυσικά ως επί το πλείστον Πορτογάλοι (10), και από κει και πέρα τέσσερις Ισπανοί και από ένας από Γαλλία, Μάλι, Μεξικό, Νότια Κορέα, Μαυροβούνιο, Κολομβία και Αυστρία. Πύργος της Βαβέλ! 

Με την ομάδα που ενέπνευσε τον Γάλλο δημοσιογράφο Gabriel Hanot να εισηγηθεί στη δεκαετία του 1950 το Κύπελλο Πρωταθλητριών, αφού συνήθιζε να καλεί στο Molineux τους μεγαλύτερους συλλόγους της Ευρώπης και να τους αντιμετωπίζει υπό το φως των προβολέων και καμιά φορά και με τηλεοπτική κάλυψη, θα είναι η τέταρτη φορά που θα συναντηθούμε στο League Cup. Η πρώτη είναι και η χειρότερη... Στις 15 Μαρτίου 1980, στον τελικό, οι Reds του Brian Clough είχαν πάρει το τρόπαιο δύο σεζόν σερί και πήγαιναν για τρίτη. Όμως σε μια ανύποπτη φάση στο 67', και ενώ η Forest πίεζε για το γκολ σχεδόν συνεχώς και οι αντίπαλοί της αμύνονταν, σε μια βαθιά μπαλιά του George Berry o Peter Shilton τράκαρε πάνω στην έξοδό του με τον David Needham και ο Andy Gray πέτυχε μάλλον το πιο εύκολο γκολ της καριέρας του σε άδειο τέρμα, χαρίζοντας την κούπα στην ομάδα του παλιού μας άσου της δεκαετίας του 1960 John Barnwell, που αργότερα θα προπονούσε για λίγο και την ΑΕΚ. Η δεύτερη φορά ήταν στις 23 Ιανουαρίου του 1994, όταν οι Reds, με τον Frank Clark πια στον πάγκο στην πρώτη του σεζόν, πήραν την άτυπη ρεβάνς μέσα στο Molineux επικρατώντας με 3-2 στα πλαίσια του τρίτου γύρου (Paul Birch 41', David Kelly 60' - Stuart Pearce 5', 87', Bryan Roy 21'). Η τρίτη φυσικά ήταν πέρσι τον Αύγουστο, όταν ο Chris Hughton αποφάσισε να πετάξει το League Cup στο καλάθι των αχρήστων και να κατεβάσει στο χορτάρι του City Ground όλη την Κ21 απέναντι στους Wolves της Premiership ("Μωρά στη φωτιά", ήταν ο τίτλος που είχαμε βάλει). Οι πιτσιρικάδες άντεξαν για ένα ημίχρονο και κάτι, βοηθούμενοι και από την εξαιρετική εμφάνιση του Ethan Horvath, αλλά μετά κατέρρευσαν και δέχθηκαν τέσσερα γκολ, στο 58' από τον αρχηγό της καταπληκτικής Εθνικής Μαρόκου Romain Saïss, που παίζει πλέον στη Beşiktaş, στο 60' από τον Podence, στο 86' από τον Francisco Trincão (γύρισε στην πατρίδα του και αγωνίζεται στη Sporting Λισαβόνας) και στο 88' από τον... Morgan Gibbs-White. Ήταν το πρώτο από τα τρία γκολ που θα πετύχαινε πέρσι εναντίον μας (τα άλλα δύο με τη φανέλα της Sheffield United όπου πήγε δανεικός) ο άνθρωπος που το καλοκαίρι θα συνέτριβε το ρεκόρ μεταγραφής στην ιστορία της Forest.

Συνολικά οι δύο ομάδες έχουν συναντηθεί σε επίσημο αγώνα 133 φορές, με τους Wolves να έχουν τη μερίδα του... λύκου στις νίκες (63-44).

Και οι προημιτελικοί του Carabao Cup θα είναι μονοί και χωρίς παράταση (αν λήξουν ισόπαλοι πάμε κατευθείαν στα πέναλτι). Το ζευγάρι Forest-Wolves ήταν το τρίτο που έβγαλε η αποψινή κλήρωση. Πρώτη βγήκε η Manchester United, που στάθηκε τυχερή αφού θα αντιμετωπίσει γηπεδούχος τη μόνη εκπρόσωπο άλλης κατηγορίας, την Charlton της League One, ενώ θα παίξουν ακόμα Southampton-Manchester City (φοβερό το αποψινό ματς στο Etihad όπου η City απέκλεισε στις λεπτομέρειες με 3-2 την κάτοχο του τροπαίου Liverpool) και Newcastle-Leicester. Οι ημιτελικοί θα είναι διπλοί, στην έδρα κάθε ομάδας δηλαδή, και ο δεύτερος θα έχει και παράταση αν χρειαστεί. Θα γίνουν στα τέλη Ιανουαρίου και στις αρχές Φεβρουαρίου, ενώ ο τελικός όπως πάντα στο Wembley στις 26 Φεβρουαρίου.