Το ήθελε αυτό το γκολ ο Sam Surridge εδώ και καιρό. Όχι μόνο γιατί είναι το πρώτο της καριέρας του στην Premier League, αλλά και για να εξιλεωθεί για τις πάρα πολλές χαμένες ευκαιρίες στο Blackpool. Με δεδομένο το πρόβλημα του Taiwo Awoniyi, την απουσία του οποίου πρέπει σιγά σιγά ν' αρχίσουμε να συνηθίζουμε, ο Steve Cooper αποφάσισε να τον αφήσει στον πάγκο και να ξεκινήσει τον νεοαποκτηθέντα και με μόλις μία προπόνηση με τους νέους συμπαίκτες του Chris Wood. Αυτό πρέπει να πείσμωσε τον ξανθομάλλη φορ, που απάντησε με γκολ και μάλλον έσβησε από το μυαλό του προπονητή του και τη σκέψη δανεισμού του.

Το Dean Court, ή Vitality Stadium λόγω σπόνσορα, εξελίσσεται σε ένα διόλου ευχάριστο μέρος για τους Reds. Το επισκεφθήκαμε το 2014, επί Stuart Pearce, και νικήσαμε 2-1 με γκολ των Britt Assombalonga και Matty Fryatt, έχοντας απέναντί μας τον Steve Cook και τον... Harry Arter (ναι, όσο κι αν δεν το πιστεύετε είναι ακόμα παίκτης μας). Από τότε φύγαμε με δύο ήττες σε ισάριθμα ματς (το 2020 και πέρσι), αφού τις περισσότερες σεζόν αγωνιζόμασταν σε διαφορετική κατηγορία από τους Cherries, χωρίς μάλιστα να σκοράρουμε. Ως το 84' όλα έδειχναν ότι η ιστορία θα επαναλαμβανόταν, αλλά ευτυχώς ο Surridge (και ο Brennan Johnson που έβγαλε μια καταπληκτική ασίστ, για να μην ξεχνιόμαστε) έσωσαν την παρτίδα και μας διατήρησαν σε απόσταση ασφαλείας από τους ανταγωνιστές μας για την παραμονή, οι οποίοι και πάλι έχασαν έδαφος. 

Αυτή η απόφαση του Steve, πέρα από τις δύο ακόμα αλλαγές σε σχέση με τον αγώνα με τη Leicester, την αναγκαστική του Wayne Hennessey στη θέση του τραυματία Dean Henderson και την επιστροφή του Willy Boly αντί του Scott McKenna (στην αποστολή ήταν και πάλι ο Jesse Lingard, άσχετα αν δεν χρησιμοποιήθηκε), να δώσει φανέλα βασικού στον Wood και να αφήσει στον πάγκο τον Gustavo Scarpa, άλλαξε όλο το παιχνίδι της ομάδας αφού δεν υπήρχε παίκτης που θα απειλούσε από τον αριστερό διάδρομο, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του Morgan Gibbs-White. Θέλει δουλειά να μάθουμε να παίζουμε με τον Νεοζηλανδό, και ευτυχώς έχουμε χρόνο να την κάνουμε αφού το επόμενο ματς όπου μπορεί να μας βοηθήσει είναι ο αγώνας με μία από τις 11 πρώην ομάδες του, τη Leeds, στις 5 Φεβρουαρίου (θυμίζουμε ότι επειδή έχει παίξει στο League Cup με τη Newcastle δεν έχει δικαίωμα να αγωνιστεί εναντίον της Manchester United). Στο δεύτερο ημίχρονο, όταν ο Βραζιλιάνος πέρασε μέσα και ο Surridge μπήκε στη θέση του Wood ξανακάνοντας τη διάταξή μας πιο "ορθόδοξη", η Forest ανάγκασε την κουρασμένη Bournemouth να παίξει πίσω από τη μπάλα και να επιδοθεί σε καθυστερήσεις, μπας και καταφέρει να κρατήσει την πρώτη της νίκη μετά από έξι αγώνες ξηρασίας. Ευτυχώς για μας, δεν ήταν γραφτό. 

Και αυτός ο βαθμός, πάντως, που ανέδειξε για ακόμα μια φορά το μαχητικό πνεύμα που από πέρσι προσπαθεί να εμφυσήσει απ' άκρη σ' άκρη στον σύλλογο ο Cooper, είχε το κόστος της. Ο Ryan Yates έφυγε και πάλι λίγο πριν την ανάπαυλα, αφήνοντας υποψίες ότι η επιστροφή του ήταν ίσως βιαστική, και έκανε αναγκαστικό το ντεμπούτο του Danilo. Ο Βραζιλιάνος, χωρίς να βγάλει μάτια, ήταν σταθερός και έχοντας 3-4 προπονήσεις στα πόδια του έδειξε πιο προσαρμοσμένος στην ομάδα από τον βαρύ -και πάντως δικαιολογημένο εξαιτίας όσων είπαμε παραπάνω- Νεοζηλανδό. Την Τετάρτη, απέναντι στη United, οι απαιτήσεις θα είναι σαφώς μεγαλύτερες και θα γνωρίσει το αγγλικό ποδόσφαιρο που τόσο ονειρευόταν από τη δύσκολη πλευρά του...

Το απόγευμα ξεκίνησε με μια όμορφη χειρονομία των γηπεδούχων, που τίμησαν την επέτειο του Ολοκαυτώματος (27 Ιανουαρίου) και μακάρι να την επαναλάβουμε κι εμείς την Τετάρτη στο City Ground. Οι Reds μπήκαν και πάλι με φόρα -μια ωραία συνήθεια που τείνουν να αποκτήσουν- και στο 6' ο Serge Aurier έβγαλε ωραία χαμηλή μπαλιά στο πέναλτι, όπου ο Gibbs-White έπιασε ένα αρκετά καλό πλασέ, υποχρεώνοντας τον Neto να πιάσει δουλειά από πολύ νωρίς αποκρούοντας με δυσκολία σε κόρνερ. Το χτύπησε ο MGW και στο πρώτο δοκάρι ο Aurier έπιασε στριφτή κεφαλιά πάνω από το οριζόντιο δοκάρι. Η Bournemouth απάντησε στο 8' με τον αποκτηθέντα μόλις... προχθές από τη γαλλική Lorient Dango Ouattara (έναν παίκτη που μάλλον δεν είχαμε προλάβει να μελετήσουμε και αυτό φάνηκε πολύ στη συνέχεια), που μπήκε στην περιοχή μας από δεξιά και πήγε να γυρίσει συρτά, αλλά ο Hennessey απέκρουσε με το πόδι σε κόρνερ. Ένα λεπτό αργότερα, ο Jaidon Anthony προσπάθησε να σουτάρει από το ύψος της περιοχής και αριστερά, αλλά η μπάλα βρήκε στον Orel Mangala και κατέληξε κόρνερ. Και στο 13' πιστέψαμε ότι είχαμε ανοίξει το σκορ: ο Gibbs-White χτύπησε πολύ ωραία φάουλ από δεξιά, ο Boly γύρισε με κεφαλιά από το δεύτερο δοκάρι και ο Yates, πάντα παρών σε τέτοιες φάσεις στη μικρή περιοχή, με δεύτερη κεφαλιά έστειλε τη μπάλα στα δίχτυα. Το VAR όμως ήταν αμείλικτο και έβαλε τέρμα στα "κόκκινα" πανηγύρια, υποδεικνύοντας τον Ιβοριανό σέντερ μπακ σε θέση οφσάιντ.

Όπως ήταν λογικό, αφού απέφυγαν το σοκ οι Cherries, που παίζουν κι αυτοί χωρίς τον λαβωμένο "target man" τους Dominic Solanke, βγήκαν μπροστά, και για να λέμε την αλήθεια ήταν πιο απειλητικοί από μας στο υπόλοιπο πρώτο ημίχρονο. Θα έπρεπε μάλιστα λογικά να είχαν ανοίξει το σκορ στο 25' με τον Kieffer Moore, έναν παίκτη με πολύ καλή παράδοση εναντίον μας, που από σέντρα του Jordan Zemura από αριστερά και αμαρκάριστος από πολύ καλή θέση μάς έκανε να αναστενάξουμε με ανακούφιση όταν έστειλε την κεφαλιά του πάνω από το οριζόντιο δοκάρι (ένα λεπτό νωρίτερα ο Gibbs-White είχε στείλει ένα έξυπνο μακρινό σουτ να φύγει μόλις άουτ από το δεξί δοκάρι του Neto). O Zemura γενικά αποδείχθηκε κακός μπελάς, όπως και ο Ouattara από την άλλη πλευρά, και εξέθεσαν ουκ ολίγες φορές τα πλάγια μπακ μας που διανύουν περίοδο εξαιρετικής φόρμας. Στο 28', ας πούμε, ο Renan Lodi έχασε τον Ouattara, που ξέφυγε και έβγαλε συρτά στο πρώτο δοκάρι, όπου ο Anthony πρόλαβε τον Joe Worrall, έκανε καλό κοντρόλ και πλάσαρε αμέσως στην απέναντι γωνία του Hennessey για το 1-0. Θυμίζουμε ότι ο Anthony ήταν αυτός που είχε κάνει το 2-3 στα τελευταία λεπτά του αγώνα του πρώτου γύρου στο City Ground...

Από κει και πέρα στο πρώτο ημίχρονο υπήρξαν δύο ευκαιρίες για κάθε πλευρά, με αυτές των γηπεδούχων σαφώς καλύτερες από τις δικές μας. Στο 32' ένα φάουλ που εκτέλεσε ο Gibbs-White από δεξιά έφερε αναστάτωση και κατέληξε σε μια όχι και πολύ δυνατή κεφαλιά του Yates που αποκρούστηκε στη γραμμή από τον αρχηγό της Bournemouth Lloyd Kelly. Ο δικός μας αρχηγός, ο Worrall, αποδείχθηκε το ίδιο σωτήριος στο 34', όταν μια πολύ καλή μπαλιά του Joe Rothwell έβγαλε τετ α τετ τον Moore που νικήθηκε από την έγκαιρη έξοδο του Hennessey (σταθερός ο έμπειρος Ουαλός στην πρώτη του απόπειρα να μπει στα... παπούτσια του Henderson και καθόλου επηρεασμένος από τη φημολογία για την απόκτηση τερματοφύλακα), αλλά χρειάστηκε ο Joe να βάλει τα δυνατά του για να εξουδετερώσει το πλασέ του Zemura στο ριμπάουντ. Ο Neto δήλωσε και πάλι παρών στο 36' βγάζοντας σε κόρνερ ένα καλό σουτ του Johnson από δύσκολη γωνία, ενώ στο 41' ο Zemura έφυγε και πάλι από τον Aurier και σέντραρε, για να αστοχήσει ευτυχώς στην κεφαλιά του από καλή θέση ο Ryan Christie.

Έχοντας χάσει πια τον Yates, οι Reds ξεκίνησαν το δεύτερο μέρος από τη θέση του οδηγού, και στο 53' ο Johnson έκανε μια πολύ όμορφη μπαλιά στην περιοχή αλλά κανένας από τους Gibbs-White και Woods δεν κατάφερε να βρεθεί στην πορεία της μπάλας. Ο Zemura συνέχιζε να κάνει τα δικά του, και τρία λεπτά αργότερα υποχρέωσε τον Lodi στο δεύτερο δοκάρι να πετάξει τη μπάλα κόρνερ σε μια ακόμα χαμηλή σέντρα που επιχείρησε, με τον Anthony να καραδοκεί. Λίγο μετά την αλλαγή του Mangala με τον Scarpa (62'), o Moore έπιασε πέφτοντας μέσα από την περιοχή ένα δεξί σουτ που έφυγε λίγα εκατοστά έξω από το αριστερό δοκάρι του Hennessey, ο οποίος όμως είχε πέσει και έλεγχε απόλυτα την πορεία της μπάλας. Ένα ξαφνικό σουτ του Johnson στο 70' έβγαλε πολύ όμορφα ο Neto, πέφτοντας στη δεξιά του γωνία και αποκρούοντας με το ένα χέρι, με τον Wood να μην προλαβαίνει να επωφεληθεί από το ριμπάουντ. Ο Cooper αποφάσισε να τα παίξει όλα για όλα. Έβγαλε τον Wood, τον... βασανισμένο Aurier και τον μάλλον όχι ακόμα 100% έτοιμο Boly περνώντας τους Surridge, Neco Williams και McKenna. Η κίνηση αποδείχθηκε εξαιρετική: από εκείνη τη στιγμή ο κουρασμένος πια Zemura δεν ξαναβγήκε μπροστά και κυνηγούσε τον Williams στις δικές του προωθήσεις. 

Αλλά και η Bournemouth γενικότερα δεν έδειχνε και πολύ πρόθυμη να φτιάξει ευκαιρίες, και έψαχνε αποκλειστικά την κόντρα, αποκλειστικά με τον Anthony. Μία φορά τα κατάφερε, στο 76', όταν ο σκόρερ γύρισε από αριστερά στην περιοχή αλλά ο Ouattara σούταρε ψηλά. Και εμείς βέβαια δεν απειλήσαμε ιδιαίτερα στο 78' με το συρτό κόρνερ του Scarpa και το απευθείας σουτ του MGW στην αγκαλιά του Neto. O Βραζιλιάνος γκολκίπερ νίκησε και τον Surridge στο τετ α τετ του 81', όταν ο Worrall τον έβγαλε με όμορφη ψηλοκρεμαστή μπαλιά τετ α τετ, όμως αυτή η απόκρουση δεν καταγράφηκε ποτέ αφού η σημαία είχε ήδη σηκωθεί. Η φάση του 84' ήταν η τελευταία στο παιχνίδι, αλλά και η φαρμακερή, και εκεί θαύμασα την ψυχραιμία του Gibbs-White, που βρέθηκε σε θέση για σουτ λίγο έξω από την περιοχή αλλά προτίμησε να βγάλει όμορφα δεξιά του στον Johnson, που έκανε την ξυραφιά στο δεύτερο δοκάρι κι εκεί πετάχτηκε ο Surridge και έσπρωξε με προβολή τη μπάλα σ' ένα τέρμα που γνωρίζει καλά, αφού ξεκίνησε την επαγγελματική του καριέρα από τη Bournemouth. Εννοείται ότι φάγαμε τα νύχια μας μέχρι να γίνει η εξέταση από το VAR, αφού και αυτή η φάση ήταν οριακή, όμως η ετυμηγορία ήταν ότι ο Sam καλυπτόταν από τον Jack Stephens και το γκολ μέτρησε κανονικά. Ο σκόρερ άρπαξε τη μπάλα και ξεσήκωσε τους εκδρομείς οπαδούς της Forest να σπρώξουν την ομάδα και στο δεύτερο γκολ και την πλήρη ανατροπή, όμως ο χρόνος ήταν λίγος. Θεωρώ ότι και οι δύο ομάδες προτίμησαν κυρίως να μη δοκιμάσουν μια δυσάρεστη έκπληξη της τελευταίας στιγμής και μοιράστηκαν τελικά τους βαθμούς - και θα έλεγα και τις εντυπώσεις.

Η Forest διατηρήθηκε στη 13η θέση, αφού με τον βαθμό που πήρε δεν γινόταν έτσι κι αλλιώς να τη φτάσει κάποιος από τους διώκτες της. Διατηρεί μάλιστα απόσταση τριών πόντων από τη Leicester, που έφερε 2-2 στην έδρα της με τη Brighton, αλλά και τη West Ham, που νίκησε 2-0 στο Λονδίνο την Everton και την άφησε να βολοδέρνει κάτω από τη γραμμή του υποβιβασμού, ισόβαθμη στον πάτο με τη Southampton που έχασε στο γήπεδό της 1-0 από την Aston Villa. H Bournemouth είναι πια η τρίτη της παρέας, αφού οι Hammers με τη νίκη τους την προσπέρασαν. Κατά τα άλλα είχαμε σήμερα για την 21η αγωνιστική Liverpool-Chelsea 0-0 και Crystal Palace-Newcastle 0-0. Αύριο η Leeds μπορεί να μας πλησιάσει στον έναν βαθμό αν νικήσει στην έδρα της τη Brentford, οι Wolves έχουν πολύ δύσκολο έργο στο Etihad απέναντι στη Manchester City και η Arsenal θα προσπαθήσει να διατηρήσει τη διαφορά της στην κορυφή με νίκη στο Emirates επί της Manchester United. Η αυλαία κλείνει τη Δευτέρα με το λονδρέζικο ντέρμπι Fulham-Tottenham.

Bournemouth: Neto, Smith, Stephens, Kelly, Zemura, Ouattara, Rothwell (Pearson 75'), Lerma, Anthony, Christie (Dembélé 88'), Moore.
Forest: Hennessey, Aurier (Williams 75'), Worrall, Boly (McKenna 75'), Lodi, Yates (Danilo 45'), Freuler, Mangala (Scarpa 60'), Gibbs-White, Johnson, Wood (Surridge 75').
Σκόρερς: Anthony 28' - Surridge 84'.
Διαιτητής: Andy Madley. Κίτρινες: Worrall 36', Scarpa 86' - Kelly 32'.
Θεατές: 10.248 (Forest: περίπου 1.300).

Steve Cooper: "Σε τελική ανάλυση, ένας βαθμός ήταν το λιγότερο που αξίζαμε. Δεν θα αρνηθώ ότι στο πρώτο ημίχρονο προσφέραμε στη Bournemouth μερικές ευκαιρίες που δεν έπρεπε. Από δικά μας λάθη ξεκίνησαν και το γκολ, και οι αμαρκάριστες κεφαλιές. Δεν πρόκειται απλώς να σηκώσω τα χέρια ψηλά και να πω 'τι να κάνουμε' επειδή οι αντίπαλοί μας έκαναν κάποιες ωραίες ενέργειες και μας άνοιξαν την άμυνα. Κοιτάζω μόνο τη δική μας πλευρά και καταλαβαίνω ότι οφείλουμε να αντιδρούμε πολύ καλύτερα. Από ανοησία μας προσφέραμε κάποιες φάσεις και βρεθήκαμε πίσω στο σκορ. Αλλά στο δεύτερο ημίχρονο πιστεύω ότι ήμασταν εξαιρετικοί. Τον αξίζαμε τον βαθμό και με το παραπάνω. Ήμασταν πολύ ανώτεροι ως ομάδα, και τεχνικά και τακτικά. Είναι καλό που τουλάχιστον πήραμε κάτι από το ματς. Είμαστε τρεις αγώνες αήττητοι, πήραμε έναν βαθμό εκτός έδρας ενώ βρεθήκαμε να χάνουμε, κι αυτά είναι ένα καλό δείγμα ομοψυχίας και χαρακτήρα. Τα αποτελέσματα πάντα θα είναι ό,τι πιο σημαντικό, αλλά οφείλω και να επισημάνω πόσο καλά παίξαμε στο δεύτερο ημίχρονο σε έναν αγώνα Premier League μακριά από το γήπεδό μας. Αυτό δείχνει ότι προοδεύουμε. Δώσαμε την εικόνα μιας καλής ομάδας, που νιώθει άνετα σε τόσο υψηλό επίπεδο και είναι ανώτερη από την αντίπαλό της. Κρατάμε τα θετικά στοιχεία, κοιτάμε τι έπρεπε να κάνουμε καλύτερα στο πρώτο ημίχρονο και προχωράμε".

* Η φωτογραφία είναι από την ιστοσελίδα του BBC.