Είναι εκνευριστικό να ξέρεις ότι μόλις περάσεις τον Τάμεση θα χάσεις. Είναι ακόμα πιο εκνευριστικό όμως να ξέρεις ότι ο αντίπαλός σου, όποιος κι αν είναι, δεν θα χρειαστεί να σκιστεί για να σε νικήσει. Του φτάνει να παίξει "τόσο-όσο". Ακόμα κι αν ψάχνει ο ίδιος φάρμακο από πρόσφατες αποτυχίες. Η Tottenham προερχόταν από τρία σερί άσχημα αποτελέσματα. Με ήττα 1-0 από τη Sheffield United είχε αποκλειστεί από το FA Cup, με άλλη μια ήττα 1-0 από τους Wolves είχε χάσει έδαφος στην κούρσα για το Champions League, με ισοπαλία 0-0 στο σπίτι της με τη Milan είχε αποχαιρετήσει τη φετινή κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση.

Τρία ματς χωρίς οι Spurs να σκοράρουν, με την καρέκλα του Antonio Conte να τρίζει με θόρυβο και μάλιστα ανάμεσα στους υποψήφιους αντικαταστάτες του να αναφέρεται και ο Steve Cooper! Κανένα πρόβλημα. Υποδεχόμαστε τη Forest, άρα νίκη εγγυημένη και τα προβλήματα μπαίνουν κάτω από το χαλάκι. Ε, αυτό είναι που δεν χωνεύεται με τίποτα. Γενικώς τα πάμε χάλια εκτός έδρας, αλλά στο Λονδίνο η κατάσταση έχει γίνει ανυπόφορη. Τέσσερις αγώνες, τέσσερις ήττες, τέρματα 1-14. Πετύχαμε βέβαια το πρώτο μας γκολ στην πρωτεύουσα (και το τέταρτο μόλις φέτος μακριά από το City Ground στο πρωτάθλημα) και είχαμε την ευκαιρία να πετύχουμε και δεύτερο, αλλά αυτό δεν αλλάζει την ιστορία: δεν είμαστε ανταγωνιστικοί παρά μόνο στο γήπεδό μας, και αν τελικά πέσουμε θα φταίει αυτό και τίποτα άλλο.

Αγαπάμε και στηρίζουμε Steve, αλλά με κάποιους παίκτες η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο. Δεν είναι και τόσο συνετό από την πλευρά ενός πανέξυπνου ανθρώπου να ξεκινάει τον Jesse Lingard, που έλειπε τόσο καιρό και απλώς είχε πάρει μερικά λεπτά όταν η West Ham έκανε πάρτι, επειδή... στον αγώνα του League Cup με την Tottenham έκανε το μοναδικό του αξιόλογο παιχνίδι φέτος. Φαντάζομαι ότι το κατάλαβε και ο ίδιος ο Steve και τον έβγαλε στο ημίχρονο, αλλά η ζημιά είχε γίνει αφού παίζαμε σαν με παίκτη λιγότερο. Όπως άστοχη αποδείχθηκε και η δεύτερη αλλαγή σε σχέση με τον αγώνα με την Everton, δηλαδή η χρησιμοποίηση του Orel Mangala αντί του φιλότιμου Jack Colback, με τον Βέλγο να βγαίνει κι αυτός στην ανάπαυλα. Ο Lingard έπαιξε αντί του Chris Wood, που μπήκε στο δεύτερο ημίχρονο και... βγήκε τραυματίας μετά από έξι λεπτά. Αγαπητέ Steve, ήρθε η ώρα να παίξουμε τους κόπους μιας χρονιάς. Καιρός να σταματήσει αυτό το ανέκδοτο με τον Lingard, τον Wood και τον απίθανο André Ayew που πήγε να εκτελέσει πέναλτι στο 96' σαν να επρόκειτο για φιλικό ματς Γκάνα-Μπουρούντι με το σκορ ήδη στο 6-0. Ποιος του έδωσε την εντολή; Να θυμίσουμε ότι ο Ayew είχε χαντακώσει και την Εθνική του στο Κατάρ χάνοντας καθοριστικό πέναλτι στον αγώνα με την Ουρουγουάη - και σίγουρα δεν είχε εκτελέσει ξανά από τότε σε επίσημο ματς. Όχι! Στην εξέδρα και οι τρεις παρακαλώ, τα νεύρα μας έχουν γίνει τσατάλια. Έχουν πάρει αρκετές ευκαιρίες πια και είναι κρίμα να μένουν εκτός αποστολής για χάρη τους παίκτες μαχητές όπως ο Sam Surridge και ο Gustavo Scarpa, που σήμερα δεν ντύθηκαν καθόλου.(Αντίθετα, επανεμφανίστηκε στην 20άδα ο Moussa Niakhaté για πρώτη φορά μετά τον τραυματισμό του τον Αύγουστο, ενώ υπήρχε και ένα προβληματάκι της τελευταίας στιγμής, αφού ο Wayne Hennessey τραυματίστηκε στην προθέρμανση και τη θέση του στον πάγκο πήρε ο νεαρός George Shelvey.)

Αν υπάρχει κάτι παρήγορο στην όλη ιστορία, είναι το δεύτερο σερί 90λεπτο του Jonjo Shelvey, που ήταν μακράν ο κορυφαίος παρά τα κάποια λάθη του που έμοιαζαν σταγόνα στον ωκεανό σε σχέση με των υπόλοιπων, αλλά δυστυχώς από το κέντρο μας λείπει η ταχύτητα και στα πόδια και στη σκέψη (το δεύτερο με μόνη εξαίρεση τον Jonjo, ενώ o Mangala είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα τού να μην ξέρεις τι να κάνεις τη μπάλα και μέχρι να αποφασίσεις να στην έχουν πάρει). Κι όταν από την άλλη μεριά υπάρχουν ο Oliver Skipp, o Pierre-Emile Højbjerg και φυσικά ο Heung-min Son, την έχεις άσχημα. Ακόμα και με "τόσο-όσο" σε έχουν...

Ως συνήθως μπήκαμε στο γήπεδο ασυγκέντρωτοι και μόλις στο 3' μια βαθιά μπαλιά του Skipp πέρασε ανάμεσα και πίσω από τον Felipe και τον Renan Lodi και βρήκε τον Richarlison, που μέσα από την περιοχή κεραυνοβόλησε τον Keylor Navas. Πάνω που τα καντήλια είχαν την τιμητική τους -για το γρήγορο γκολ, για την αφέλεια της άμυνας και για το ότι το είχε βάλει ο αντιπαθέστατος Βραζιλιάνος, που συν τοις άλλοις πρόσφερε και σόου στον Τύπο μέσα στην εβδομάδα δημοσιοποιώντας τα παράπονά του προς τον προπονητή του- μας γλίτωσε το VAR αφού τον έδειξε κάτι χιλιοστά μπροστά από τον Felipe στη μπαλιά του Skipp. Βεβαίως ο Richarlison, που ακόμα θα θυμάται την κλωτσιά του Brennan Johnson όταν άρχισε θρασύτατα να κάνει τσαλιμάκια τύπου... φωτογράφισης ενώ η μπάλα παιζόταν, πήρε τη ρεβάνς του συμμετέχοντας και στα τρία γκολ της Tottenham... Μετά το ακυρωμένο γκολ ήραμε λίγο θάρρος, ψευτοπροσπαθήσαμε να βγούμε μπροστά και γενικά δεν κουνιόταν φύλλο μέχρι το 19', όταν χτύπησε και πάλι το αιώνιο χτικιό: να μη μπορούμε να διώξουμε τη μπάλα από την περιοχή μας. Στην προκειμένη περίπτωση, σε φάση που ξεκίνησε από πλαγιοκόπηση του Richarlison από δεξιά, η μπάλα κατέληξε δεξιά στον δανεικό από τη Sporting Λισαβόνας Ισπανό δεξιό μπακ-χαφ Pedro Porro, που -φυσικά- τη σήκωσε για τον Harry Kane, που -φυσικά- δεν είχε κανένα πρόβλημα στον αέρα με τον πολύ κοντύτερό του πρώην συμπαίκτη του Serge Aurier και έστειλε τον Navas να μαζέψει για πρώτη φορά τη μπάλα από τα δίχτυα του. 

Η δοκιμασία για τα νεύρα μας συνεχίστηκε βεβαίως. Για δεκαπέντε λεπτά και πάλι δεν κουνήθηκε φύλλο, ώσπου ο Richarlison πήρε τη μπάλα στα δεξιά της περιοχής μας από μια όμορφη κάθετη του Kane και ενώ μάλλον δεν ήξερε τι να την κάνει έπεσε πάνω του ο Joe Worrall και του χάρισε ίσως το πιο ηλίθιο πέναλτι που έχουμε παραχωρήσει φέτος. Ο Kane, που στο City Ground είχε νικηθεί από τον Dean Henderson, φαντάστηκε ότι ο Navas θα ήταν μιλημένος και θα έπεφτε στα δεξιά του, οπότε εκτέλεσε δυνατά και στο κέντρο και έκανε το 2-0. Η Tottenham νικούσε περπατώντας κι εμείς... κερδίζαμε κόρνερ. Η μόνη άλλη φάση που έκανε η ομάδα του Conte στο πρώτο μέρος ήταν μια κεφαλιά του Kane από σέντρα του Porro που πέρασε έξω χωρίς να ανησυχήσει τον Navas στο 45', ενώ κι εμείς κατορθώσαμε να βγάλουμε την πρώτη μας τελική στις καθυστερήσεις, ένα σουτ του Shelvey μετά από όμορφο "1-2" με τον Morgan Gibbs-White που έπεσε και μπλόκαρε ο Fraser Forster, αντικαταστάτης του τραυματία Hugo Lloris στο τέρμα των Spurs.

Όπως είπαμε, οι ωσεί παρόντες Mangala και Lingard έμειναν για ντους στα αποδυτήρια και τις θέσεις τους πήραν ο Ayew και ο Emmanuel Dennis. Ο πρώτος ήταν ως συνήθως απλή αναφορά στο φύλλο αγώνα, χώρια το πέναλτι που έχασε. Ο δεύτερος δεν μπορώ να πω ότι δεν προσπάθησε και δεν έβαλε δύσκολα -επιτέλους- στον Porro, και θα ξαναπώ ότι υπό άλλες συνθήκες θα μπορούσε να βοηθήσει σε μια θέση που πονάμε, αυτή του αριστερού εξτρέμ, αλλά αυτή η μανία του για τις ντρίμπλες και το ποδόσφαιρο αλάνας μπορεί του χρόνου να τον στείλει να παίξει μπάλα στην Αραβία ή στο MLS. Από τα αποδυτήρια κοντέψαμε να φάμε το 3-0, με μια κάθετη του Son στον Richarlison και τον Lodi να κοντράρει το σουτ του συμπατριώτη του. Μετά αρχίσαμε να βγαίνουμε μπροστά, και ένα γυριστό του Felipe στο 59' μετά από μακρινό φάουλ του Shelvey δεν πέρασε και πολύ έξω από την εστία, ενώ δύο λεπτά αργότερα βγάλαμε μια όμορφη αντεπίθεση που κατέληξε με τον Johnson να μπαίνει από δεξιά στην περιοχή και να σουτάρει δυνατά, για να πέσει ο Forster και να μπλοκάρει με δυσκολία. Ακριβώς στην αντεπίθεση της Tottenham (63'), η βαθιά μπαλιά του Porro βρήκε για πολλοστή φορά εκτός θέσης τον Lodi (συγκλίνει προς το κέντρο χωρίς να καλύπτεται από τον εξτρέμ του, στην προκειμένη περίπτωση τον Dennis που είχε βγει να κοντράρει τον Porro) και τον Richarlison να επιχειρεί την πρώτη σέντρα προς την περιοχή, τον Worrall να κόβει με υπερπροσπάθεια, τον Βραζιλιάνο με τη δεύτερη ευκαιρία του να βρίσκει στην περιοχή τον Son κι εκείνος να αποφεύγει τον Aurier και να πλασάρει κάτω από τα πόδια του Shelvey στην αριστερή γωνία του Navas για το 3-0. Έτσι απλά και άκοπα, έτσι εκνευριστικά. Λεπτομέρεια: Εκείνη τη στιγμή τα κόρνερ ήταν 0-6 και τα γκολ 3-0...

Επειδή είμαστε Forest, δεν γίνεται να μην ασχοληθούμε έστω και σε ένα ματς που χάνουμε εύκολα με τραυματισμούς. Ο Johnson έδειξε να χτυπάει, έμεινε κάτω και σε λίγο αντικαταστάθηκε -ας ελπίσουμε προληπτικά- από τον Wood, ενώ ταυτόχρονα και o Ryan Yates πήρε τη θέση του άχρωμου και άοσμου (όχι μόνο σήμερα) Remo Freuler, που ίσως και να έχει κουραστεί αφού παίζει συνέχεια εδώ και πολύ καιρό. Μόλις έξι λεπτά αργότερα ο Νεοζηλανδός κάπου παραπάτησε στο χορτάρι, κάθισε κι αυτός κάτω και δεδομένου ότι δεν υπήρχε Surridge τον αντικατέστησε ο Neco Williams που πήρε θέση δεξιού εξτρέμ, με τον Dennis αριστερά και τον Ayew σέντερ φορ. Η Tottenham απείλησε για πρώτη φορά μετά το 3-0 στο 75', όταν στο πρώτο κόρνερ που κέρδισε ο Son σέντραρε από δεξιά και ο Clément Lenglet έπιασε κεφαλιά κατευθείαν πάνω στον Navas, ξεκινώντας ίσως το πιο παραγωγικό εξάλεπτο του παιχνιδιού. Στο 76' και στο 77' ο Forster, παρά τα 34 χρονάκια του και τους ρόλους ρεζέρβας που παίζει τις τελευταίες σεζόν μετά από μια πολύ αξιόλογη θητεία στη Celtic και την Εθνική Αγγλίας, έδειξε ότι "το έχει" ακόμα, κάνοντας δύο εξαιρετικές επεμβάσεις σε κεφαλιά του Aurier στο πρώτο δοκάρι από κόρνερ του Gibbs-White και σε πλασέ του Dennis από πλάγια θέση. Κι αφού στο 80' ο MGW πούλησε τη μπάλα στο κέντρο και ο Navas μάς γλίτωσε από το τέταρτο αποκρούοντας το πλασέ του ξεμαρκάριστου Son, ήρθε η ώρα να σκοράρουμε επιτέλους στο Λονδίνο...

Ήταν το 81', όταν ο Gibbs-White εκτέλεσε από αριστερά το ένατο κόρνερ μας (2-10 ήταν συνολικά, αν ενδιαφέρεστε), ο Felipe έπιασε την πρώτη κεφαλιά και με τον Forster αυτή τη φορά να έχει κάνει άστοχη έξοδο ο Worrall σκόραρε με νέα κεφαλιά σε άδειο τέρμα, πετυχαίνοντας το πρώτο γκολ της καριέρας του στην Premier League. H Tottenham έκανε άλλη μια ευκαιρία στο 91' με τον νεοεισελθόντα Dejan Kulusevski να κοντράρεται από Navas και Lodi μαζί, στο 93' ένα καλό βολέ του Shelvey έστειλε τη μπάλα να περάσει δίπλα από το δεξί δοκάρι του Forster. Ακριβώς πριν το σουτ του Shelvey, όπως εντόπισε με αρκετή καθυστέρηση το VAR ενώ ο Craig Pawson δεν το είχε δει, ο Kulusevski είχε κατεβάσει τη μπάλα με το χέρι μέσα στην περιοχή των Spurs. Πέναλτι στο 96', ευκαιρία να μειώσουμε σε 3-2. Άστοχη όπως είπαμε αποδείχθηκε η επιλογή του Ayew (μάλλον όχι μόνο για το πέναλτι αλλά γενικώς), αφού ο Γκανέζος έκανε ένα χαλαρό χτύπημα στα δεξιά του Forster, που έπεσε και απέκρουσε εύκολα με τα πόδια. Το μόνο αξιοσημείωτο μέχρι το τέλος ήταν η κίτρινη κάρτα στον Cooper μετά από μια λογομαχία με τον Porro που του έλεγε χαρακτηριστικά να σωπάσει. Ο Ισπανός δεν πήρε τίποτα κι ας έπιασε την κίνησή του η κάμερα...

Δεν ξέρω αν έφταιγε και το άγχος στα πόδια, αφού στο μεσημεριανό ματς η Bournemouth νίκησε εντός 1-0 την αλλοπρόσαλλη Liverpool που προερχόταν από το 7-0 επί της Manchester United και μάλλον νόμιζε ότι θα κέρδιζε με τις φανέλες (έχασε και πέναλτι ο Mohamed Salah) και από ουραγός βρέθηκε 17η. Τα άσχημα νέα συνεχίστηκαν και το απόγευμα με το 1-0 της Everton επί της Brentford στο Goodison Park. Τουλάχιστον η Brighton φρέναρε τη Leeds στο Elland Road (2-2), ενώ το μόνο καλό για μας ήταν η εντός έδρας ήττα της Leicester από την Chelsea (1-3). Το βράδυ η Crystal Palace το πάλεψε στο Selhurst Park με τη Manchester City, αλλά υποτάχθηκε τελικά (0-1 με πέναλτι του Erling Haaland στο 78'), με την κατάσταση πλέον να έχει ως εξής: Crystal Palace (26) 27, Wolves (26) 27, Forest (26) 26, Everton (27) 25, Leicester (26) 24, Bournemouth (26) 24, West Ham (25) 23, Leeds (26) 23, Southampton (25) 21. Αυτό με απλά λόγια σημαίνει ότι η απόστασή μας από την επικίνδυνη ζώνη μειώθηκε πλέον στους τρεις πόντους και κινδυνεύει να πάει και στους δύο αν η West Ham νικήσει αύριο εντός την Aston Villa. Θα θέλαμε η Manchester United να ξεσπάσει στη Southampton για την επτάρα και η επόμενη αντίπαλός μας (την Παρασκευή στο City Ground) Newcastle να νικήσει εντός τους Wolves. Το πρόγραμμα της 27ης αγωνιστικής συμπληρώνει ο αγώνας Fulham-Arsenal.

Tottenham: Forster, Romero, Dier, Lenglet, Porro, Skipp (Sarr 97'), Højbjerg, Davies, Son (Kulusevski 84'), Richarlison (Moura 84'), Kane.
Forest: Navas, Aurier, Worrall, Felipe, Lodi, Shelvey, Freuler (Yates 67'), Mangala (Ayew 46'), Gibbs-White, Lingard (Dennis 46'), Johnson (Wood 67', Williams 73').
Σκόρερς: Kane 19', 35' (πέναλτι), Son 62' - Worrall 81'.
Διαιτητής: Craig Pawson. Κίτρινες: Skipp 69', Dier 71', Højbjerg 91' - Lodi 55'.
Θεατές: 61.460 (Forest: περίπου 3.000).

Steve Cooper: "Δεν ήμασταν ανταγωνιστικοί στο πρώτο ημίχρονο και αυτό ήταν απογοητευτικό και εκνευριστικό. Αν δει κάποιος τα δύο πρώτα γκολ, θα διαπιστώσει ότι ήταν φάσεις στις οποίες οφείλαμε να είμαστε πιο δυνατοί και πιο ανταγωνιστικοί. Ήμασταν έτσι κι αλλιώς προετοιμασμένοι για ένα δύσκολο ματς απέναντι σε μια ομάδα γεμάτη ποιότητα, αλλά στη μάχη οφείλεις να δίνεις το 100%, και αυτή ήταν η διαφορά ανάμεσα στο πρώτο και το δεύτερο ημίχρονο. Το ποδόσφαιρο αρχίζει και τελειώνει με την ανταγωνιστικότητα, τις κερδισμένες μονομαχίες, τα ένας εναντίον ενός, το τρέξιμο. Αυτά τα στοιχεία έκαναν τη διαφορά ανάμεσα στο πρώτο και το δεύτερο ημίχρονο για μας. Στο δεύτερο ήμασταν πιο επιθετικοί και οι αλλαγές βοήθησαν σ' αυτό. Οι παίκτες θέλησαν ν' αλλάξουν κάπως τα πράγματα. Σίγουρα θα διατρέχαμε πάντα τον κίνδυνο της κόντρας, αλλά δείξαμε πιο καλή εικόνα στο δεύτερο μέρος. Τελικά, όμως, βάλαμε πολύ δύσκολα στον εαυτό μας".

* Η φωτογραφία είναι από την επίσημη ιστοσελίδα του συλλόγου.