Ο φετινός αγώνας της Forest στο City Ground με την Tottenham είχε την ίδια ακριβώς κατάληξη με τον περσινό: 0-2. Κι ας έχουν αλλάξει τόσα πολλά στους Spurs, με αποκορύφωμα τη φυγή του Harry Kane, που πέρσι είχε πετύχει και τα δύο γκολ (και είχε χάσει πέναλτι που είχε αποκρούσει ο Dean Henderson), και την έλευση του Νεοφιλαδελφειώτη και αυστραλοθρεμμένου Άγγελου Ποστέκογλου στον πάγκο αντί του Antonio Conte. Είναι κι αυτό μια απόδειξη του ότι από τη δική μας πλευρά δεν έχουν αλλάξει πολλά, υπό την έννοια ότι δεν μπορούμε ακόμα να κοιτάξουμε στα μάτια τα "βαριά χαρτιά" της Premier League.

Αυτό βεβαίως δεν σημαίνει ότι η Forest δεν έπαιξε καλά. Αμύνθηκε γενναία, απείλησε σε βαθμό... κακουργήματος την Tottenham που σκοράρει αφειδώς εκτός έδρας (χθες κατέγραψε νέο ρεκόρ στην ιστορία της, πετυχαίνοντας γκολ για 15ο σερί αγώνα μακριά από το Tottenham Hotspur Stadium), έχασε απίστευτες ευκαιρίες, πίστεψε ότι είχε ισοφαρίσει νωρίς στο δεύτερο ημίχρονο πριν επέμβει το VAR και ακυρώσει το γκολ, και το αποτέλεσμα σίγουρα την αδικεί. Όμως η αναποτελεσματικότητα στην επίθεση παραμένει, και ακόμα κι όταν πιέζουμε καραδοκεί πάντα το ατομικό λάθος που 99% θα πληρωθεί και θα μας καταδικάσει σε ήττα. Έτσι έγινε και χθες (καθώς το report λόγω προσωπικών μου υποχρεώσεων γράφεται Σάββατο). Επιπλέον, οι Reds είχαν την ατυχία να πέσουν και σε βραδιά... καριέρας του Dejan Kulusevski. Ο Σουηδός διεθνής μεσοεπιθετικός με την καταγωγή από τη Βόρεια Μακεδονία, που αγωνίζεται με προστατευτική μάσκα μετά από κάταγμα στη μύτη που υπέστη στον αγώνα με τη West Ham, έγινε ο... Zorro της Tottenham και την οδήγησε στη νίκη με ένα γκολ και μία ασίστ, μπαίνοντας κατά κάποιο τρόπο στα περσινά παπούτσια του Kane...

Το γενικό συμπέρασμα μετά από μια εμφάνιση που άξιζε τουλάχιστον την ισοπαλία και επαινέθηκε ακόμα και από τους συνήθως ψυχρούς απέναντί μας σχολιαστές της ιστοσελίδας του Sky είναι ότι παίζοντας έτσι -και ίσως προσθέτοντας στη σύνθεσή της ακόμα έναν φουνταριστό, αφού ο Taiwo Awoniyi θα αργήσει να επιστρέψει- η Forest δεν θα κινδυνέψει. Και πέρσι κάναμε καλύτερο δεύτερο γύρο από τον πρώτο, και φέτος μπορούμε να το πετύχουμε. Όσο για το θέμα των ημερών, η χθεσινή μαχητικότητα της ομάδας διατηρεί όπως φαίνεται τον Steve Cooper στη θέση του, επιτρέψτε μου όμως να πω ότι ο επόμενος αγώνας, πάλι στο City Ground δύο μέρες πριν τα Χριστούγεννα με αντίπαλο τη φορμαρισμένη τελευταία Bournemouth, μπορεί να αποβεί καθοριστικός. 

Στη βραδιά που ο Brennan Johnson επέστρεψε για πρώτη φορά στο City Ground ως αντίπαλος και χειροκροτήθηκε (ο μπαμπάς David πάντως δεν ήταν ανάγκη να καθίσει ανάμεσα στους οπαδούς της Tottenham...), αλλά ήταν άτυχος καθώς λίγο πριν το ημίωρο συγκρούστηκε με τον Willy Boly και αναγκάστηκε να αποχωρήσει με ένα βαθύ σκίσιμο στο κεφάλι, οι Reds παρατάχθηκαν με την ίδια ακριβώς ενδεκάδα του περασμένου Σαββάτου στο Molineux και αρχικά παραχώρησαν την πρωτοβουλία στους φιλοξενούμενους, όχι όμως για πολύ. Στο ξεκίνημα του αγώνα, χάρη κυρίως στις εμπνεύσεις του Heung-Min Son, οι Λονδρέζοι δημιούργησαν κάποιες καλές φάσεις, με σπουδαιότερη αυτή του 3', όταν ο Κορεάτης από φανταστική κάθετη του (σωστά μαντέψατε) Kulusevski βγήκε απέναντι από τον Matt Turner και πλάσαρε σωστά, αλλά ο Αμερικανός τέντωσε το αριστερό του πόδι και απέκρουσε.

Μετά το δεκάλεπτο η Forest άρχισε σιγά σιγά να ανεβαίνει και στο 19' ο Anthony Elanga μετά από ωραία κάθετη του Morgan Gibbs-White είδε τον Guglielmo Vicario, που αποκτήθηκε το καλοκαίρι από την Empoli για να καλύψει το κενό του τραυματία Hugo Lloris και κατά γενική ομολογία τα έχει πάει περίφημα, να τον νικάει στο τετ α τετ, όμως ο Σουηδός είχε υποδειχθεί οριακά οφσάιντ. Τρία λεπτά αργότερα ο Pape Matar Sarr "πούλησε" τη μπάλα, ο Ryan Yates έκλεψε αλλά ο Cristian Romero ήταν εκεί για να καλύψει την "πατάτα" του συμπαίκτη του. Στο 24' ο Kulusevski μπήκε με ωραία προσπάθεια στην περιοχή μας γύρισε παράλληλα και λίγο δυνατά προς τον Johnson, που όμως κατάφερε να κάνει την προβολή με το δεξί και να αναγκάσει τον Turner να πεταχτεί στη δεξιά γωνία του και να παραχωρήσει με δυσκολία κόρνερ, από το οποίο ο Ben Davies έπιασε κεφαλιά λίγο πάνω από το οριζόντιο δοκάρι. 

Από το 26' ξεκίνησε το... γαϊτανάκι στην περιοχή της Tottenham με τα δυνατά πλάγια του Moussa Niakhaté. Στο πρώτο απ' αυτά δημιουργήθηκε μεγάλη αναστάτωση, και μετά από κεφαλιά του Murillo χωρίς να το καταλάβει κανείς η μπάλα κατέληξε στον Cheikhou Kouyaté, που αιφνιδιάστηκε καθώς βρέθηκε μόνος με τον Vicario και δεν έβαλε το κεφάλι του σωστά, ο Ιταλός ξαφνιάστηκε εξίσου και έδιωξε άτσαλα και ο τελικός αποδέκτης Yates σούταρε πάνω στο σώμα του Romero για να χαθεί μια πολύ μεγάλη ευκαιρία. Στο δεύτερο, ένα λεπτό αργότερα, αυτή τη φορά ήταν ο Son που έβαλε το κορμί του για να σταματήσει το βολέ του Elanga και μετά -στην προσπάθειά του να απομακρύνει- ο Johnson συγκρούστηκε με τον Boly. Ανήσυχοι οι δικοί μας έτρεξαν από πάνω του και τελικά ο Brennan αποχώρησε κρατώντας το κεφάλι του και με την ιαχή "He's one of our own" να τον συνοδεύει. Στη θέση του πέρασε ο Oliver Skipp. 

Ο χρόνος που παρήλθε μέχρι την αντικατάσταση του Johnson αποδείχθηκε τελικά μοιραίος για τη Forest. Αφού στο 36' ο Davies αστόχησε σε κεφαλιά από καλή θέση μετά από ωραία σέντρα του Son, στο 47' ο Kulusevski ελίχθηκε από δεξιά, απέφυγε με ντρίμπλα τον Harry Toffolo και έστειλε στην περιοχή με το αριστερό την τέλεια σέντρα, ίσα ίσα να περάσει πάνω από το κεφάλι του Boly και να καταλήξει σε αυτό του Richarlison, που πρόλαβε την απέλπιδα έξοδο του Turner και σκόραρε. Μαχαιριά να τρως γκολ στις καθυστερήσεις μετά από καλή εμφάνιση στο πρώτο ημίχρονο, κι ακόμα περισσότερο να το τρως από αυτόν τον αντιπαθέστατο, που φυσικά έκανε και πλάκα στο Trent End από πίσω. Γι' αυτό καμιά φορά λέω ότι η κλωτσιά που έφαγε πέρσι από τον Brennan ήταν από τα highlights της σεζόν...

Όπως συνέβη και στην περίπτωση του Kouyaté, στη νέα μεγάλη ευκαιρία της Forest στο 49' έτυχε η μπάλα να βρεθεί στα πόδια ενός παίκτη που το φόρτε του δεν είναι σίγουρα τα τελειώματά του. Μετά από έναν γενικό χαμό που έφερε άλλο ένα πλάγιο του Niakhaté, ο Elanga είδε τον Boly μόνο του σε πολύ καλή θέση στα δεξιά της περιοχής της Tottenham και του πέρασε τη μπάλα, αλλά ο Ιβοριανός σέντερ μπακ σούταρε πολύ ψηλά. Στο 58' βιαστήκαμε να πανηγυρίσουμε την ισοφάριση, καθώς ο Neco Williams με μια εξαιρετική μπαλιά έβγαλε τον Elanga απέναντι στον Vicario και ο Σουηδός δεν λάθεψε, αλλά η τελική ετυμηγορία του VAR για οφσάιντ μάς έκοψε τα φτερά. Πόσο μάλλον όταν μέσα σε επτά λεπτά ήρθε και η χαριστική βολή, από ένα σφάλμα του Turner, από αυτά που συμβαίνουν πάντως (και διαφωνώ κάθετα με το bullying που έχει φάει από χθες ο Αμερικανός στα social media). Ο Williams του γύρισε τη μπάλα, ο Son τον πίεσε κι εκείνος έδιωξε -σωστά- πλάγια και αριστερά του, "πετυχαίνοντας" όμως τον Kulusevski έξω από την περιοχή μας. Προσωπικά θεωρώ ότι ευθύνη υπάρχει και στην άμυνα (κυρίως στον Niakhaté), που επέτρεψε στον Σουηδό να κάνει την επέλασή του σχεδόν ως τη γωνία της μικρής περιοχής και να εξαπολύσει έναν κεραυνό στην κλειστή γωνία του Turner, που πήρε μέσα και τα χέρια του γκολκίπερ μας όπως λέμε. Ο "Zorro" είχε ξαναχτυπήσει. Μόνο που αντί για το παραδοσιακό "Ζ" έχωσε τη μπάλα μέσα στη φανέλα του και δήλωσε την αγάπη του στην εγκυμονούσα σύντροφό του, ενώ ο Turner χτυπιόταν στο χορτάρι.

Ο κυνισμός στα μαρκαρίσματα των Spurs, που είχε ξεκινήσει από το πρώτο ημίχρονο και παραδόξως διατηρείτο και μετά το 0-2 αναγκάζοντας τον Jarred Gillett να βγάζει συνέχεια κάρτες από το τσεπάκι του ("ξέχασε" μάλιστα και μία σε κλάδεμα από πίσω του Kouyaté από τον Romero), έγινε η αιτία να αποκτήσουμε κάποιες αμυδρές έστω ελπίδες ανατροπής. Στο 69' ο Yves Bissouma έκανε ένα πολύ άγαρμπο μαρκάρισμα με τις τάπες στο γόνατο του Yates (που παρεμπιπτόντως ήταν συγκινητικός και με την ενέργειά του παράσερνε όλη την ομάδα, αρχηγός με τα όλα του) και μετά από υπόδειξη του VAR Michael Oliver αντίκρισε την απευθείας κόκκινη του Αυστραλού ρεφ αντί της κίτρινης που είχε πάρει αρχικά. Απέναντι σε δέκα πια, ο Cooper, που είχε πάρει ήδη τα ρίσκα του με Chris Wood και Danilo στις θέσεις των Boly και Kouyaté, μπορούσε να ελπίζει σε ένα γρήγορο γκολ που θα έκανε το ματς ροντέο στα τελευταία λεπτά. Από την πλευρά του, ο Ποστέκογλου απέσυρε τον Richarlison για να προσθέσει δύναμη στο κέντρο του με τον Pierre-Emile Højbjerg.

Αφού πρώτα ο Williams ζήτησε μάταια πέναλτι στο 79' σε μια σύγκρουσή του στην περιοχή με τον Destiny Udogie (ο Ουαλός είχε τσιμπήσει τη μπάλα κι ερχόταν με φόρα, όμως και ο αντίπαλός του δεν μπορούσε να... εξαϋλωθεί και ο Neco έπεσε πάνω του), στο 81' ο Turner με ωραία εκτίναξη στα αριστερά του δεν επέτρεψε στον Kulusevski να σκοράρει ξανά με αριστερό συρτό σουτ και λίγο αργότερα ο Cooper ρίσκαρε κι άλλο με τον Callum Hudson-Odoi αντί του Orel Mangala, στο 84' ο Romero έβαλε σωτήρια το πόδι του και εξέτρεψε τη βολίδα του Williams που πήγαινε κατευθείαν μέσα σε κόρνερ. Το εκτέλεσε από αριστερά ο Gibbs-White στο πίσω δοκάρι κι εκεί ο Toffolo, με τη φόρα ίσως της περασμένης εβδομάδας, σηκώθηκε πιο ψηλά από τον Udogie κι έπιασε την κεφαλιά εξ επαφής, αλλά ένας θεός ξέρει πώς ο Vicario, πέφτοντας προς τα πίσω, έκανε την επέμβαση του αγώνα διώχνοντας με το πόδι!

Ήταν ουσιαστικά η τελευταία ευκαιρία να προσπαθήσουμε να πάρουμε κάτι από το ματς. Στα 14 λεπτά που ακολούθησαν (μαζί με τις καθυστερήσεις) δεν άλλαξε κάτι. Στο 86' ο Murillo γλίτωσε τη δεύτερη κίτρινη σε μαρκάρισμα στον Skipp (στην πρώτη βέβαια είχε βρει καθαρά μπάλα...), στο 89' ο Toffolo πήγε πάλι για την κεφαλιά στο δεύτερο δοκάρι και μπέρδεψε τον Elanga που είχε καλύτερη θέση, και στο 97', σαν να μας έκανε πλάκα ο Θεός που λένε, το συρτό σουτ του Williams μέσα από την περιοχή χτύπησε στη ρίζα του αριστερού δοκαριού του Vicario και στη συνέχεια η μπάλα βρήκε πάνω στον Ιταλό κι απομακρύνθηκε. Ούτε το γκολ της τιμής δηλαδή. 

Έτσι, μετά από αυτόν τον αγώνα που άνοιξε την αυλαία της 17ης αγωνιστικής, η Forest παρέμεινε 16η, με σοβαρό κίνδυνο να την προσπεράσει σήμερα η Everton αν νικήσει εκτός τη Burnley. Πράγμα που... μας βολεύει, για να πούμε την αλήθεια, όπως και να χάσουν η Luton εκτός από τη Bournemouth και η Sheffield United στο Λονδίνο από την Chelsea... Κατά τα άλλα σήμερα παίζουν ακόμα Manchester City-Crystal Palace και Newcastle-Fulham, ενώ το πρόγραμμα ολοκληρώνεται αύριο με τα ματς Arsenal-Brighton, Brentford-Aston Villa, West Ham-Wolves και το "παραδοσιακό" ντέρμπι Liverpool-Manchester United.

Forest: Turner, Boly (Wood 68'), Murillo, Niakhaté, Williams, Mangala (Hudson-Odoi 83'), Kouyaté (Danilo 68'), Yates, Toffolo, Gibbs-White, Elanga.
Tottenham: Vicario, Porro, Romero, Davies, Udogie, Sarr, Bissouma, Johnson (Skipp 32'), Kulusevski (Véliz 99'), Son (Emerson Royal 88'), Richarlison (Højbjerg 72').
Σκόρερς: Richarlison 45+2', Kulusevski 65'.
Διαιτητής: Jarred Gillett. Κίτρινες: Murillo 82', Toffolo 90' - Udogie 42', Sarr 54', Davies 73', Son 79'. Κόκκινη: Bissouma 70' (απευθείας).
Θεατές: 29.296.

Steve Cooper: "Μια ήττα σημαίνει πάντα απογοήτευση και σε τελική ανάλυση το αποτέλεσμα γράφεται στην ιστορία. Έτσι είναι και πρέπει να το αποδεχθούμε. Αμυντικά δεν τα πηγαίναμε άσχημα, αλλά στο πρώτο γκολ ξεχαστήκαμε, κι αν κάνεις τέτοιο λάθος απέναντι σε μια ομάδα σαν την Tottenham, που διαθέτει τόσο ταλέντο στην επιθετική της γραμμή, θα τιμωρηθείς. Κάνει αυτό που δεν κάνουμε εμείς στην άλλη άκρη του γηπέδου - όχι μόνο σήμερα, αλλά και για κάποια παιχνίδια τώρα. Είχαμε κάποιες στιγμές στην αντίπαλη περιοχή όπου έπρεπε νε δείξουμε μεγαλύτερη ποιότητα. Δεν δείχνουμε αρκετή στην τελική πάσα και στα τελειώματα. Το γκολ που ακυρώθηκε ήταν μεγάλη απογοήτευση. Αυτή την πάσα τη δουλεύαμε με τον Neco όλη την εβδομάδα, αλλά μας βγήκαν τρεις παίκτες οφσάιντ (σ.σ. Kouyaté και Toffolo οι άλλοι δύο). Δείχνει ότι δεν έχουμε την ψυχραιμία και δεν παίρνουμε τις αποφάσεις που πρέπει στην αντίπαλη περιοχή ώστε να κάνουμε τη διαφορά. Όσο για το δεύτερο γκολ, μας έκοψε όλη τη φόρα. Ήταν από τα γκολ που δεν πρέπει να χαρίζονται με κανέναν τρόπο και σε κανένα επίπεδο, και επιπλέον ήρθε στην πιο λάθος στιγμή. Ήμασταν σε μια καλή φάση μέσα στο παιχνίδι, οπότε ένα τέτοιο δώρο σκότωσε την προσπάθειά μας να ξαναμπούμε σ' αυτό. Δεν έχω κανένα παράπονο από την προσπάθεια των παιδιών. Σε γενικές γραμμές μια χαρά ήταν η απόδοσή μας. Αυτό που πρέπει να βελτιώσουμε είναι η δημιουργία φάσεων για γκολ και κυρίως η διαχείριση καθοριστικών στιγμών που μας στοιχίζουν στην άμυνα. Τα παιδιά θα συμπαρασταθούν στον Matt. Έχουμε όλοι όμως ευθύνη γι' αυτά που μπορούμε να κάνουμε καλύτερα, είτε ατομικά είτε συλλογικά. Αυτή η δουλειά σημαίνει τα πάντα για μένα. Μακάρι από πλευράς αποτελεσμάτων τα πράγματα να ήταν καλύτερα. Μακάρι αυτή τη στιγμή να μη γινόταν κουβέντα για μένα, αλλά για το πώς μπορούμε να πάρουμε κι άλλους βαθμούς και να ανεβούμε βαθμολογικά. Η ομάδα είναι πολύ ενωμένη αυτή τη στιγμή και έτσι πρέπει να μείνει, αφού σ' αυτή την ενότητα βασίστηκε η όποια πρόοδος που έχουμε κάνει. Ο κόσμος μας ήταν υπέροχος σήμερα, και είδε μια ομάδα που τα έδωσε όλα. Χρειάζεται όμως και να δείχνουμε ποιότητα και να μη δεχόμαστε ανόητα γκολ όπως κάναμε. Τα αποτελέσματά μας δεν ευνοούν μια μεγάλη αισιοδοξία. Όντως κοιτάζω πιο βαθιά από τα αποτελέσματα και βλέπω κάποια θετικά στοιχεία. Και το κυριότερο, πιστεύω πολύ στους παίκτες. Αν οι παίκτες σε βλέπουν να χάνεις την εμπιστοσύνη σου σ' αυτούς, το νιώθουν και δεν παίζουν πια με την ίδια ένταση".

* Η φωτογραφία είναι από την ιστοσελίδα της εφημερίδας Nottingham Post.