Φέτος, όπως θα ξέρετε, το καθιερωμένο ημερολόγιο της Λέσχης μας για τη νέα σεζόν ήταν αφιερωμένο στον τελικό του FA Cup του 1959, με την ευκαιρία της αποδημίας του Jeff Whitefoot, του τελευταίου μέλους της ομάδας που χάρισε στη Forest το δεύτερο και τελευταίο τρόπαιό της μέχρι σήμερα (τρόπαιο που ούτε ο μέγας Brian Clough δεν κατάφερε να κατακτήσει...). Ε λοιπόν, σαν ο... γνωστός που γελάει εκεί πάνω όταν οι άνθρωποι κάνουν σχέδια να είχε κέφια, αφού έφερε την τότε αντίπαλό μας Luton Town αντιμέτωπη της Forest στον τρίτο γύρο της φετινής έκδοσης της αρχαιότερης ποδοσφαιρικής διοργάνωσης του κόσμου...

Ο αγώνας θα διεξαχθεί στο City Ground στις 11 ή στις 12 Ιανουαρίου 2025, και θα είναι η τέταρτη αναμέτρηση Reds και Hatters στην ιστορία του θεσμού. Ο τελικός του 1959 ήταν η πρώτη, και η Forest επικράτησε με 2-1, χάρη σε δύο γρήγορα γκολ από τους Roy Dwight (10') και Tommy Wilson (16'). Όλα έδειχναν ότι θα κάναμε περίπατο, αλλά στο 33' ο Dwight (θείος, για όσους δεν ξέρουν, του μετέπειτα ποπ σταρ και ιδιοκτήτη της Watford Elton John, του οποίου το πραγματικό όνομα είναι Reginald Dwight) έσπασε το πόδι του σε μια δυναμική διεκδίκηση της μπάλας. Εφόσον εκείνη την εποχή δεν επιτρέπονταν αλλαγές, η Forest συνέχισε και τελείωσε τον αγώνα με δέκα παίκτες, δέχθηκε γκολ από τον Dave Pacey στο 66', αλλά άντεξε και γύρισε στο Nottingham με το τρόπαιο. Στην πανηγυρική παρέλαση με το ανοιχτό λεωφορείο που διέσχισε την πόλη συμμετείχε φυσικά και ο Dwight. H Luton είχε τότε στις τάξεις της πολύ καλούς παίκτες, αλλά ξεχωρίσαμε δύο γνωστά μας ονόματα: τον μετέπειτα μάνατζερ της Forest Allan Brown (τον οποίο διαδέχθηκε το 1975 ο Clough) και τον άνθρωπο που θα γινόταν ομοσπονδιακός προπονητής της γενέτειράς του Βόρειας Ιρλανδίας αλλά και της Ελλάδας, τον αξέχαστο Billy Bingham.

Ακολούθησαν άλλοι τρεις αγώνες στο πλαίσιο του FA Cup. Στις 2 Ιανουαρίου 1971, για τον τρίτο γύρο όπως και φέτος, οι δύο ομάδες συναντήθηκαν στο City Ground, και μετά το 1-1 που προέκυψε (σκόρερ για τη Forest ο Jim McIntosh) έγινε εννέα μέρες αργότερα επαναληπτικός στο Kenilworth Road, όπου μετά από συγκλονιστικό αγώνα οι Reds επικράτησαν με 4-3 (Peter Cormack, Graham Collier, Barry Lyons, Ronnie Rees). Η τελευταία μέχρι σήμερα αναμέτρηση για το Κύπελλο, στις 11 Δεκεμβρίου 2007, ήταν και η... φαρμακερή για μας, αφού σήμανε και τη μοναδική μας ήττα, με 1-0 στο Kenilworth Road, όπου μάλιστα δύο μήνες πριν είχαμε ηττηθεί 2-1 και για το πρωτάθλημα της League One. Στο τέλος βέβαια της σεζόν ανεβήκαμε! Συνολικά με τη Luton έχουμε παίξει 69 επίσημα ματς, από τα οποία έχουμε επικρατήσει στα 27 και ηττηθεί στα 23, με 19 αγώνες να λήγουν χωρίς νικητή. (Και μιας και μιλήσαμε για επαναληπτικούς, από φέτος δεν έχει τέτοια. Μετά την 6ετή συμφωνία της FA με την Premier League για να ξαλαφρώσει κάπως το ασήκωτο πρόγραμμα, σε περίπτωση ισοπαλίας υπάρχει παράταση και πέναλτι. Κι ας φωνάζουν οι "μικροί", για τους οποίους οι επαναληπτικοί ήταν πηγή επιπλέον εσόδων που τόσο έχουν ανάγκη...)

Η Luton μπορεί να είναι η αγαπημένη μας αντίπαλος σε τελικούς στο Wembley (θυμίζω ότι και το 1989 την είχαμε νικήσει 3-1 στον τελικό του League Cup, με δύο γκολ του Nigel Clough και ένα του Neil Webb), αλλά τα τελευταία χρόνια μάς έχει γίνει κακός μπελάς, τόσο στην Championship όσο και στην περσινή σύντομη παρουσία της στην Premier League. Τον Ιανουάριο του 2020, λίγο πριν παραλύσουν όλα λόγω κορονοϊού, την είχαμε νικήσει 3-1 εντός, κάνοντας μάλιστα το "νταμπλ" εναντίον της εκείνη τη χρονιά (είχαμε επικρατήσει 2-1 και έξω). Από τότε... τζίφος! Έξι αγώνες με απολογισμό τέσσερις ισοπαλίες (οι δύο πέρσι, 2-2 μέσα με δύο γκολ των φιλοξενουμένων στο 83' και το 92' μετά τις αλλοπρόσαλλες αλλαγές του Steve Cooper ενώ προηγούμασταν 2-0, και 1-1 έξω, πάλι με ισοφάριση της Luton στο 89'...) και δύο ήττες! Καιρός δεν είναι να σπάσει αυτή η αρνητική μίνι παράδοση;

Οι Hatters έκαναν μια φιλότιμη προσπάθεια να σώσουν τη χρονιά πέρσι, αλλά δεν τα κατάφεραν, αφού το ρόστερ τους ήταν γενικά φτωχό. Φέτος έχουν διατηρήσει τον ίδιο προπονητή (Rob Edwards) και αρκετούς ως πολλούς παίκτες από την περσινή ομάδα: την τριάδα τερματοφυλάκων Thomas Kaminski, Tim Krul και James Shea, τους αμυντικούς Tom Lockyer, Reece Burke, Amari'i Bell και Teden Mengi, τους μέσους Marvelous Nakamba, Tahith Chong με τη χαρακτηριστική αφάνα, Jordan Clark και Alfie Doughty, τους επιθετικούς Carlton Morris, Cauley Woodrow, Elijah Adebayo και Jacob Brown και φυσικά το "τοτέμ", τον Κονγκολέζο χαφ Pelly Ruddock Mpanzu, που βρίσκεται στην ομάδα από τότε που βολόδερνε στις ερασιτεχνικές κατηγορίες! Παρ' όλα αυτά, ο υποβιβασμός τούς έχει πέσει βαρύς και μετά από 18 αγωνιστικές βρίσκονται πολύ χαμηλά στη βαθμολογία της Championship: μόλις στη 19η θέση, με 5 νίκες, 3 ισοπαλίες και 10 ήττες και με τη δεύτερη χειρότερη άμυνα της κατηγορίας, με παθητικό 33 γκολ (μόνο η Plymouth έχει περισσότερα, 38). Στην επίθεση τα πάνε λίγο καλύτερα αλλά όχι περίφημα, με ενεργητικό 20 γκολ (πρώτος σκόρερ ο Morris με 4 γκολ, ενώ Clark, Brown και Adebajo έχουν από 3). O Edwards παίζει συνήθως 3-5-2, με μπακ-χαφ τον Chong και τον νεοφερμένο διεθνή Ιάπωνα Daiki Hashioka και τον επίσης νέο Mark McGuinness που ήρθε από την Cardiff να πλαισιώνει τους Bell και Mengi στην άμυνα. 

Χμμ... Rotation σας μυρίζεται κι εσάς, σωστά; Το χρησιμοποίησε άλλωστε αρκετά ο Nuno Espírito Santo, τόσο στους αντίστοιχους περσινούς αγώνες του FA Cup με Blackpool και Bristol City όσο και στον φετινό του League Cup με τη Newcastle. Βεβαίως στα περσινά προκριθήκαμε και στο φετινό χάσαμε στα πέναλτι, πράγμα που δείχνει ότι η ομάδα έχει σοβαρότητα και διάθεση να χτυπήσει αυτά τα παιχνίδια ακόμα και παίζοντας με τα "δεύτερα", που λένε. Όμως μέχρι τις 11 Ιανουαρίου έχουμε ακόμα καιρό, και κυρίως ένα φορτωμένο εορταστικό πρόγραμμα. Θα δούμε!

Η κλήρωση του τρίτου γύρου, όπου μπήκαν και οι ομάδες της Premier League και της Championship και ανέβασαν τον αριθμό των συμμετεχόντων συλλόγων στους 64 (μεταξύ των οποίων και οι ερασιτεχνικές Tamworth και Dagenham & Redbridge), έβγαλε ένα πολύ μεγάλο ζευγάρι, και μάλιστα νωρίς νωρίς (δεύτερο στη σειρά), αφού στο Λονδίνο θα αναμετρηθούν Arsenal και Manchester United! Βγήκε και άλλο ένα ζευγάρι μεταξύ ομάδων της Premier League, το Aston Villa-West Ham, ενώ οι υπόλοιποι του "Big 6" πέτυχαν γενικά εύκολους αντιπάλους. Αξιοσημείωτο είναι ότι η Forest είχε το μπαλάκι με το νούμερο 28 και το ζευγάρι της βγήκε... 28ο! Αναλυτικά η κλήρωση:

Southampton-Swansea
Arsenal-Manchester United
Exeter-Oxford
Leyton Orient-Derby
Reading-Burnley
Aston Villa-West Ham
Norwich-Brighton
Manchester City-Salford
Millwall-Dagenham & Redbridge
Liverpool-Accrington Stanley
Bristol City-Wolves
Preston-Charlton
Chelsea-Morecambe
Middlesbrough-Blackburn
Bournemouth-West Brom
Mansfield-Wigan
Tamworth-Tottenham
Hull-Doncaster
Sunderland-Stoke
Leicester-QPR
Brentford-Plymouth
Coventry-Sheffield Wednesday
Newcastle-Bromley
Everton-Peterborough
Wycombe-Portsmouth
Birmingham-Lincoln
Leeds-Harrogate
Nottingham Forest-Luton
Sheffield United-Cardiff
Ipswich-Bristol Rovers
Fulham-Watford
Crystal Palace-Stockport