Print
Category: Άρθρα
Hits: 10295

cohen

Πιστεύω οτι όλοι ήμασταν συγκινημένοι στις 28 Απριλίου 2018, όταν είδαμε τον Danny Fox να δίνει το περιβραχιόνιο του αρχηγού στον Chris Cohen για τελευταία φορά. Το τέλος μιας καριέρας που θα μπορούσε να ήταν πολύ μεγαλύτερη. Η κατάρα των τραυματισμών δεν τον άφησε να κάνει ό,τι ήξερε καλύτερα για περισσότερο καιρό. Για όλους εμάς ήταν το νούμερο 15 που έβαλε το γκόλ με την Blackpool με εκείνο το φαλτσαριστό σουτ, αλλά και το νούμερο 8 που πάντα έδινε το 101% των δυνατοτήτων του και κατέθετε την ψυχή του στο χορτάρι του City Ground.

Σήμερα ανακοινώθηκε επίσημα ότι, μετά από 13 χρόνια προσφοράς στον σύλλογο και έχοντας κατακτήσει πέρσι το πρωτάθλημα ως συν-προπονητής της ομάδας Κ23, ο Cohen αποχώρησε για λιμάνια ξένα. Ή μάλλον για αεροδρόμια - το μόνο στοιχείο για το οποίο είναι γνωστή η μικρή πόλη του Luton, εκτός βέβαια από την ομάδα της, την Town, στο προπονητικό τιμ της οποίας θα ενταχθεί ο Chris. Ένα βήμα μπροστά στην προπονητική του καριέρα, μιας και μιλάμε για την πρώτη ομάδα των Hatters, αυτή που ξεκίνησε φουριόζα στην Championship με δύο νίκες σε ισάριθμα ματς.

Τα πρώτα ποδοσφαιρικά του βήματα τα έκανε με τη West Ham, που τον ανακάλυψε το 1993 σε ηλικία 6 ετών. Δέκα χρόνια μετά, και συγκεκριμένα στις 13 Δεκεμβρίου του 2003, οι Hammers (που είχαν στις τάξεις τους εκείνη τη σεζόν παίκτες όπως οι Tomáš Řepka, Pavel Srníček και Michael Carrick) αντιμετώπιζαν τη Sunderland στο Upton Park (αλήθεια, πόσοι ξέρουν οτι το κανονικό όνομα του γκρεμισμένου πια γηπέδου των Hammers ήταν Boleyn Ground, από την Anne Boleyn, δεύτερη σύζυγο του Ερρίκου Η';) με το γήπεδο σχεδόν κατάμεστο, με 30.329 θεατές από τους 35.000 που χωρούσε. Ήταν η μέρα που ένας 16χρονος μέσος με το νούμερο 35 στην πλάτη έκανε το ντεμπούτο του, ισοφαρίζοντας το ρεκόρ του Billy Williams, που κρατούσε από το 1922!

Στην ομάδα του Λονδίνου έμεινε ως το 2005, καταγράφοντας 22 συμμετοχές σε όλες τις διοργανώσεις. Έπειτα δόθηκε δανεικός στη Yeovil Town, με τη φανέλα της οποίας έπαιξε σε 31 παιχνίδια τη σεζόν 2005-'06, σκοράροντας μια φορά. Την επόμενη σεζόν η Yeovil τον απέκτησε και το 2006-'07 είχε 50 εμφανίσεις σε όλες τις διοργανώσεις, σκοράροντας 7 φορές.

Και κάπου εκεί ξεκινάει γι' αυτόν το μαγικό ταξίδι, όταν τον αποκτά η Nottingham Forest το 2007, μαζί με τον τότε διεθνή Ουαλό Aaron Davies. Ο Cohen ρίζωσε στην ομάδα και αντικατέστησε τον Danny Collins ως αρχηγός το 2013, με δεύτερο αρχηγό τον Andy Reid. Εμφανίστηκε σε 303 παιχνίδια με τo Garibaldi πετυχαίνοντας 17 τέρματα, κάποια από αυτά πολύ σημαντικά, όπως το γκολ του στο τελευταίο παιχνίδι της σεζόν 2016-'17 απέναντι στην Ipswich Town, στην 300ή του συμμετοχή, ένα γκολ που κράτησε ουσιαστικά τη Forest στην Championship και έστειλε τη Blackburn στη League One.

Στην αρχή αναφερθήκαμε στους τραυματισμούς του, και έχει ενδιαφέρον να δούμε περισσότερα για αυτούς. Τον Σεπτέμβριο του 2011, σε έναν αγώνα με τη Derby County, υπέστη τραυματισμό στους χιαστούς που τον κράτησε για έναν περίπου χρόνο εκτός δράσης. Επανήλθε τον Αύγουστο του 2012, για να ξανατραυματιστεί, πάλι με ρήξη χιαστών, τον Νοέμβριο του 2013 σε έναν αγώνα με τη Burnley, μένοντας εκτός ως το καλοκαίρι του 2014. Με τη Derby να αναδεικνύεται κακός του δαίμονας τραυματίζεται πάλι σε ντέρμπι των East Midlands στις 14 Σεπτεμβρίου 2014.

Είναι χαρακτηριστική η υποδοχή που του επιφυλάξαν οι οπαδοί στο City Ground στις 2 Ιανουαρίου 2016, στον αγώνα με την Charlton, όταν μπήκε στο γήπεδο στο 86' στη θέση του Jack Hobbs. Παντού ακουγόταν το σύνθημα "Chrissy Cohen, there's only one Chrissy Cohen", και εκείνος ανταπέδωσε με ένα χειροκρότημα.

Ενώ πάλευε ακόμα με τους τραυματισμούς, τον Ιανουάριο του 2018 τού ανατέθηκε ο ρόλος του Academy Technical Coach (πρακτικά ανέλαβε το πόστο στο τέλος της σεζόν 2017-'18), και όπως αναφέραμε και στην αρχή στις 28 Απριλίου 2018 πάτησε το χορτάρι του City Ground για τελευταία φορά ως παίκτης.

Για μένα προσωπικά τα συναισθήματα είναι ανάμεικτα. Από τη μια στενοχώρια που ένας παίκτης (προπονητής πλέον) που θαύμαζα αποχωρεί από την ομάδα, αλλά από την άλλη, γνωρίζοντας ότι μπορεί να αναλάμβανε κάποια στιγμή την ομάδα ως υπηρεσιακός και να τον "καίγανε", λεω μέσα μου "καλύτερα".

Το τελευταίο συναίσθημα ενισχύεται όταν θυμάμαι την αμφισβήτηση προς το πρόσωπό του, όταν το πιο καυτό θέμα το καλοκαίρι του 2017 ήταν: "Μα θα ανανεώσει ο Cohen;" Δέχτηκε κριτική άδικη, σκληρή και σίγουρα αντιστρόφως ανάλογη της προσφοράς του και του ήθους του.

Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε ως Tricky Greeks είναι να του ευχηθούμε καλή σταδιοδρομία στη νέα του επαγγελματική πρόκληση, και μακάρι σύντομα να τον δούμε με τη φόρμα της αγαπημένης μας και αγαπημένης του ομάδας, η οποία άλλωστε τον αποχαιρέτησε με το μήνυμα ότι "η πόρτα είναι πάντα ανοιχτή γι' αυτόν". Στις δηλώσεις του είπε οτι δεν αισθανόταν να έχει ακόμα προοπτική απασχόλησης στην πρώτη ομάδα. Ποιός ξέρει; Ίσως και να είχε δίκιο.

Όπως και να έχει το πράγμα, ένα είναι σίγουρο. There's Only One Chrissy Cohen!

Το μήνυμά του 

Chris Cohen"Την Παρασκευή οδήγησα ως τη Nigel Doughty Academy για τελευταία φορά μετά απο 13 χρόνια. Όσο συγκινημένος και να ήμουν, τα κυρίαρχα συναισθήματά μου ήταν χαρά και ευγνωμοσύνη.
Η Nottingham Forest και οι άνθρωποι που δουλευουν εκεί βοήθησαν τόσο εμένα, όσο και την οικογένειά μου απίστευτα κατά την παραμονή μου εδώ. Ο προβιβασμός στην Championship την τελευταία αγωνιστική, οι παρουσίες μας στα πλέι-οφ, αλλά και η σωτηρία μας επίσης την τελευταία μέρα απέναντι στην Ipswich είναι ποδοσφαιρικές αναμνήσεις που θα τις κουβαλάμε για πάντα μαζί μας.
Δεν έχω λόγια να σας ευχαριστήσω για το υπέροχο αυτό ταξίδι στο οποίο πορευτήκαμε μαζί και για τη ζωή που ζούμε σήμερα.
Στον Gary Brazil, τους ιδιοκτήτες αλλά και όλο το προσωπικό και τους παίκτες της ακαδημίας έχω να πω ότι με βοήθησαν όταν ήμουν στα χειρότερά μου.
Το μοναδικό πράγμα που ήθελα να κάνω ήταν να παίζω ποδόσφαιρο, και η πρόωρη αποχώρησή μου απο την ενεργό δράση θα μπορούσε να μου έχει αφήσει ενα αίσθημα πικρίας και απέχθειας. Εσείς όμως με ανεβάσατε και με οδηγήσατε σε μια νέα καριέρα, την οποία λατρεύω, και παράλληλα μέσω αυτής γνώρισα μερικούς από τους καλύτερους ανθρώπους που έχω συναντήσει στη ζωή μου.
Η στήριξη που είχα από τους φιλάθλους μας από την πρώτη μέρα μου εδώ ήταν αυτό που μου έδινε το κίνητρο να δουλεύω όσο πιο σκληρά μπορώ για να δώσω και εγω κάτι σε αντάλλαγμα όλων αυτών που μου πρόσφερε αυτή η ομάδα.
Ήταν μια απίστευτη εμπειρία, και σας εύχομαι μόνο επιτυχίες και το μέλλον να σας βρει στην Premier League".

Farewell Oh Captain! My Captain! (δανειζόμενος τη γνωστή ατάκα απο τον "Κύκλο των χαμένων ποιητών", που ήταν και τίτλος στο άρθρο του Βασίλη Πουλάκου το 2017).

* Οι φωτογραφίες προέρχονται από την επίσημη σελίδα του συλλόγου και τη Wikipedia.