Ημέρα γενεθλίων του Brian Clough η σημερινή. Αν ήταν ακόμα κοντά μας, ο "μεγαλύτερος προπονητής που η Εθνική Αγγλίας δεν είχε ποτέ" θα γινόταν σήμερα 83 ετών. Κι εμείς στη μνήμη του παρουσιάζουμε μια από τις ιστορίες από τη ζωή του που δεν έχουν γίνει ακόμα ευρέως γνωστές στο κοινό. Πέρσι κάναμε την αρχή με την ιστορία μιας... γραβάτας. Φέτος έχουμε ένα περιστατικό που αφηγήθηκε ο Des Walker, ο οποίος διέπρεψε ως παίκτης της Forest, της Sampdoria, της Sheffield Wednesday και της Εθνικής Αγγλίας στη θέση του σέντερ μπακ. Ο μπαμπάς του Tyler Walker, για όσους δεν το ξέρουν!

Ο Des βρισκόταν σε τηλεοπτικό στούντιο παρέα με τον παλιό του συμπαίκτη στην Εθνική Paul Merson, όταν ο παρουσιαστής τού ζήτησε να θυμηθεί μια χαρακτηριστική ιστορία από την κοινή πορεία του με τον Clough. Και εκείνος του είπε τα εξής:

"Ήταν η εποχή που οι παίκτες της Wimbledon θεωρούνταν τα 'κακά παιδιά' και έψαχναν συνέχεια τρόπους να σε τρομάξουν, με σκοπό βέβαια να σε νικήσουν. Θυμάμαι μια φορά που πήγαμε να παίξουμε στο γήπεδό τους, όπου τα μεγάφωνα έπαιζαν 'σκληρή' μουσική στη διαπασών, όπως συνηθιζόταν τότε και σίγουρα θα θυμάται ο Paul. Τον καιρό εκείνο πριν από τον αγώνα ο μάνατζερ και ο αρχηγός της ομάδας πήγαιναν να δουν τον διαιτητή πριν από την έναρξη του ματς. Ο Stuart Pearce έτυχε να μην παίζει εκείνη τη μέρα, οπότε αρχηγός ήμουν εγώ και πήγαμε με τον CIough στον διαιτητή. Ο Clough φορούσε τη συνηθισμένη του εμφάνιση, με το πράσινο φούτερ, το άσπρο σορτσάκι και τις πράσινες κάλτσες. Μπαίνουμε λοιπόν μέσα, κι εκεί μας περίμεναν εκτός του διαιτητή ο Joe Kinnear (σ.σ. μάνατζερ τότε της Wimbledon, που πέρασε και από τη Forest το 2004 και ένα παιχνίδι της μοίρας θέλησε να βρίσκεται στον πάγκο της όταν πέθανε ο Clough) μαζί με τον John Fashanu. O John, αρχηγός της Wimbledon, είχε έρθει στα αποδυτήρια των διαιτητών με τις σαγιονάρες, μια πετσέτα τυλιγμένη στη μέση και γυμνός από τη μέση και πάνω. Ήταν θηρίο σωστό -θύμιζε μάλιστα τον μεγάλο σπρίντερ Linford Christie- και είχε τη συνήθεια να φουσκώνει συνέχεια τα ποντίκια του, σε μια ακόμα προσπάθεια να τρομάξει τον αντίπαλο. Πάει λοιπόν ο Clough, σφίγγει το χέρι του διαιτητή, του Kinnear και του Fashanu, και λέει στον διαιτητή: 'Κύριε διαιτητά, ο νεαρός από δω σκοπεύει να χώνει τους αγκώνες του στα μούτρα του Desmond (σ.σ. ο Fashanu ήταν σέντερ φορ, και λογικά ο Walker θα τον μάρκαρε). Δε θέλω να του κάνει ζημιά γιατί ήδη δεν είναι και το πιο ωραίο παιδί του κόσμου, οπότε να έχετε το νου σας'. Και φεύγει".

Η ιστορία δεν τελειώνει εκεί. Ο Walker συνεχίζει: "Ήρθε ο καιρός να ξαναπαίξουμε με τη Wimbledon, και ο Pearce απουσίαζε ξανά -τώρα που το σκέφτομαι, πρέπει να είχε χάσει αρκετά παιχνίδια (σ.σ. γέλια)- κι έτσι ήμουν πάλι αρχηγός. Ετοιμαζόμουν να βγω από τα αποδυτήρια, όταν βλέπω τον Clough να βγαίνει από το μπάνιο, όχι με τη γνωστή του εμφάνιση, αλλά κοστουμαρισμένο, γραβατωμένο και με σκαρπίνια με τακούνια, και να χτενίζει τα μαλλιά του. Σκέφτηκα πως για να ήταν ντυμένος έτσι, κάποια συνέντευξη θα είχε να δώσει. Πάμε λοιπόν να δούμε τον διαιτητή, και φυσικά ο Fashanu είναι πάλι εκεί, με τις σαγιονάρες και την πετσέτα γύρω από τη μέση, να φουσκώνει τα ποντίκια του γυμνός από τη μέση και πάνω. Ο Clough αρχίζει πάλι τις χειραψίες και αφήνει τελευταίο τον Fashanu, την ώρα όμως που του σφίγγει το χέρι τού πατάει με δύναμη το πόδι με το τακούνι. Ο Fashanu ουρλιάζει από τον πόνο, και ο Clough γυρίζει σε μένα: 'Βλέπεις, Desmond; Τελικά δεν είναι και τόσο σκληρός!'"

* Η φωτογραφία είναι από την ιστοσελίδα της εφημερίδας Nottingham Post.