Η φετινή σεζόν ξεκίνησε πανέμορφα και με πολλά όνειρα, πολύ γρήγορα όμως οι εξελίξεις μάς προετοίμασαν όλους για άλλη μια δύσκολη χρονιά, που γίνεται ακόμα πιο δύσκολη από τη διπλή υποχρέωση των αγώνων εντός και εκτός συνόρων. Προσωπικά λοιπόν δε μου έκανε καμιά εντύπωση μία ακόμα ήττα (παρά μόνο η εξοργιστική εφεύρεση από την οποία προήλθε). Ούτε στη διοίκησή μας πρέπει να κάνει. Όταν χαλάς μια δοκιμασμένη συνταγή, αυτά πρέπει να τα περιμένεις. Ναι, η Forest παίζει πια ποδόσφαιρο... κυριαρχίας και κατοχής, αλλά έχασε πάλι, αυτή τη φορά από μια νεοφώτιστη ομάδα στην έδρα της.

Αρχίζω να συμπαθώ πολύ τον Άγγελο Ποστέκογλου, ξέρετε. Με την έννοια του "συμπάσχω", κυρίως. Ο άνθρωπος μια καινούργια δουλειά στην Premier League ήθελε. Κλήθηκε να πάρει στα χέρια του μια ομάδα με παίκτες που, χωρίς να σφύζουν από εμπειρία, βγήκαν σε χρόνο dt από το comfort zone τους και δεν ήξεραν τι να κάνουν. Και παραμένουν χαμένοι. Οι ηγέτες τους μέσα στο γήπεδο στα δύσκολα δείχνουν να έχουν ξεχάσει κάπου τον περσινό εαυτό τους και να τα περιμένουν όλα από τον εκπληκτικό (αλλά προφανώς όχι με ανεξάντλητες δυνάμεις) Elliot Anderson. Από τις μεταγραφές μόνο ο Igor Jesus (μια από τις φτηνότερες, δηλαδή) έχει σταθερά καλή παρουσία. Οι άλλοι πελαγδρομούν. Και είναι πλέον κάτι παραπάνω από προφανές ότι δέχεται εσωτερικές πιέσεις για να χρησιμοποιούνται. Τι στην ευχή, τόσα λεφτά ξοδεύτηκαν. Και με τους ευρωπαϊκούς αγώνες, φέτος το rotation θα ήταν απαραίτητο...

Η πρώτη, λοιπόν, απόπειρα rotation στην Ευρωπαία Forest της νέας εποχής ήταν μια παταγώδης αποτυχία. Οι πέντε αλλαγές σε σχέση με τον αγώνα της Σεβίλλης πρέπει να ήταν οι πέντε χειρότεροί μας σήμερα. Μόνο η απουσία του Douglas Luiz ήταν υποχρεωτική - ο Βραζιλιάνος έμεινε εκτός αποστολής με πρόβλημα στον οπίσθιο μηριαίο. Ο αντικαταστάτης του Nico Domínguez κλήθηκε να μπει στη φωτιά ίσως αρκετά νωρίτερα απ' όσο περίμενε και ο ίδιος μετά από τόσο μεγάλη απουσία, και μια σκανδαλώδης διαιτητική απόφαση εναντίον του (από την οποία κατ' επέκταση χάσαμε κιόλας) τον "έκανε αλλαγή" στο ημίχρονο για να μπει ο ούτως ή άλλως ντεφορμέ εδώ και καιρό Morgan Gibbs-White και να μείνει η ομάδα χωρίς καθαρό αμυντικό χαφ, υποχρεώνοντας τον άμοιρο Anderson, που προερχόταν από 90λεπτο στην Ισπανία και οι Black Cats είχαν πάρει γραμμή να κυνηγάνε παντού, όχι πάντα μόνο με θεμιτά μέσα, να τρέχει σε όλο το μήκος και το πλάτος του γηπέδου. Οι άλλοι τέσσερις (Dilane Bakwa, Dan Ndoye, James McAtee, Chris Wood) ήταν -για να το πω ευγενικά- πολύ κατώτεροι του αναμενόμενου. Ειδκά ο McAtee πρέπει να συναγωνίζεται τον Arnaud Kalimuendo, που μπήκε... στο 90', για το ποιος έχει προσφέρει τα λιγότερα μέχρι στιγμής, ενώ και οι αρχικές υποσχέσεις που είχαν δώσει Ndoye και Bakwa αποδεικνύονται μέχρι στιγμής άνθρακες... Όταν αυτοί άρχισαν σιγά σιγά να βγαίνουν από το γήπεδο και η ομάδα να θυμίζει κάπως την περσινή, η Sunderland έχασε τη μπάλα και μόνο χάρη στη δική μας αστοχία πήρε το τρίποντο και έπιασε τετράδα.

Δεν θέλω να κατηγορήσω σε κάτι την ομάδα του Régis Le Bris. Καλογυμνασμένη, τρεχαλητή, αρκετά ομοιογενής για τις πολλές αλλαγές που έκανε στο ρόστερ της το καλοκαίρι, και φαίνεται (όχι μόνο από σήμερα, γενικώς) να τη συνοδεύει αυτό που εμφανώς έλειπε από εμάς στη σεζόν της επανόδου: άστρο. Της έτυχε κι ένας διαιτητής από τα πολλά "μπουμπούκια" της Premier League, o Tony Harrington, που την άφησε να παίξει αρκετά σκληρά και της έδωσε ένα φάουλ-εφεύρεση από το οποίο σκοραρε. (Μου αναφέρθηκε, και το διασταύρωσα, ότι ο Harrington είναι από το Hartlepool, που απέχει καμιά πενηνταριά χιλιόμετρα από το Sunderland, αλλά ας μη μπούμε σε θεωρίες συνωμοσίας.) Αλλά με τίποτα κάτι φοβερό. Όταν η Forest την καθήλωσε στην περιοχή της και της έκανε καμιά δεκαριά φάσεις σε περίπου ένα τέταρτο, έβαλε τρίτο σέντερ μπακ και της βγήκε. Κοιτούσες κι έλεγες, είναι όντως η μια ομάδα τέταρτη και η άλλη 16η; Δε βγαίνει ρε φίλε...

Συμπάσχω, λοιπόν, με τον Άγγελο, που διαχειρίζεται μια ομάδα που δεν είναι δική του και δημιουργήθηκε ουσιαστικά από τον άνθρωπο που στάθηκε η κύρια αιτία να απολυθεί ο προκάτοχός του (ο οποίος, παρεμπιπτόντως, αφού πρώτα εισέπραξε την παχυλή αποζημίωσή του, σήμερα προσελήφθη από τη West Ham, ομάδα εναντίον της οποίας έπαιξε το τελευταίο του παιχνίδι και έχασε 0-3. Κλείνει η παρένθεση χωρίς κάτι άλλο). Ο Ελληνοαυστραλός έναν τρόπο ξέρει να παίζει. Με κατοχή, με τελικές, με φάσεις. Αν δεν μπορεί να τον υποστηρίξει με τους παίκτες που έχει, υπεύθυνος δεν είναι ο ίδιος αλλά εκείνοι που τον επέλεξαν. Το βέβαιο είναι ότι η ομάδα, παρά την απώλεια στην ουσία ενός μόνο παίκτη (Anthony Elanga) έχει χάσει πλέον τα στοιχεία που είχε πέρσι και φόβιζαν κάθε αντίπαλο: την αμυντική της αξιοπιστία (σήμερα δεν είχαμε πάλι τον Murillo, αλλά ο Morato μόνο κακός δεν ήταν), την εξαιρετική της επιθετική μετάβαση και την αποτελεσματικότητά της.

Είναι, ας πούμε, τραγικό μόλις στο 9ο λεπτό ενός αγώνα να γίνονται τόσο πολλά μπερδέματα στην περιοχή μας που να στρώνεται η μπάλα στον έναν και μοναδικό επιθετικό της Sunderland (Wilson Isidor), να σουτάρει αυτός χωρίς να βλέπει κάτω από τα πόδια του Nikola Milenković με τον Matz Sels εξουδετερωμένο και να γλιτώνουμε την ψυχρολουσία επειδή αστοχεί ελάχιστα από το αριστερό δοκάρι. Και να πει κανείς ότι μας ταρακούνησε ιδιαίτερα αυτό; Μόλις στο 22' είχαμε την πρώτη μας τελική, μια άστοχη κεφαλιά του Wood από σέντρα του (συγκινητικού, επιτρέψτε μου, ιδιαίτερα σε σχέση με τον μπλαζέ Oleksandr Zinchenko) Neco Williams. Και στο 26' ο Bakwa έκλεψε από ένα λάθος του Chris Rigg στο κέντρο κα τροφοδότησε τον Anderson, είχαν γυρίσει όμως ήδη αρκετοί και το σουτ του χαφ μας κοντραρίστηκε.

Και σα να μη μας έφταναν όλα τα στραβά μας, ήρθε η περιβόητη φάση του 36'. Όπου ο Domínguez πάει να απομακρύνει με βολέ, ο Trai Hume βάζει το πόδι του (μια από τις πολλές λαδιές που έκανε στο ματς, αλλά όπως θα δείτε γλίτωσε την κάρτα!), βρίσκει τον δικό μας που έχει ήδη διώξει τη μπάλα. Την επόμενη στιγμή ο Αργεντίνος είναι κάτω και σφαδάζει, σηκώνεται και τι βλέπει; Τον Harrington να έχει δώσει φάουλ υπέρ... της Sunderland και να του δείχνει κίτρινη κάρτα. Για τι πράγμα; Για θέατρο; (Είναι και τέτοια η φάση που δε μπορεί ο ρημαδοVAR να παρέμβει και να προφυλάξει τον διαιτητή λέγοντας "Μην κάνεις βλακείες, τον έχει βρει".) Μετά από δύο λεπτά διαμαρτυριών, ο Granit Xhaka χτύπησε το φάουλ ψηλοκρεμαστά και στο δεύτερο δοκάρι ο Omar Alderete χρειάστηκε δύο φορές τη βοήθεια της τύχης για να σκοράρει: πρώτον τον κάλυπτε κάποιος εξαιρετικά οριακά, και δεύτερον στην κεφαλιά του ο Sels βρήκε λίγο τη μπάλα με το χέρι, αλλά δεν κατάφερε να αποτρέψει την πορεία της προς τα δίχτυα του. Οι δικοί μας εκνευρίστηκαν και με το δίκιο τους (ο Milenković κιτρινίστηκε αμέσως για διαμαρτυρία) και δεν δημιούργησαν σχεδόν τίποτα ως την ανάπαυλα. Μόνο στο δεύτερο λεπτό των καθυστερήσεων ένα σουτ του Ndoye κοντραρίστηκε σε κόρνερ, που εκτέλεσε ο Bakwa και ο Wood στο δεύτερο δοκάρι έπιασε μια εντελώς άστοχη κεφαλιά.

Ξεκίνησε λοιπόν το δεύτερο μέρος με τον Gibbs-White να παίρνει τη θέση του Domínguez (ενώ στον πάγκο υπήρχε και ο Ibrahim Sangaré) και τον Anderson να προσπαθεί να μααζεύει μπαλιές στο κέντρο και να δημιουργεί ο ίδιος (αφού με τον MGW εδώ και καιρό δε βλέπουμε φως). Οι αναταράξεις εκδηλώθηκαν με μερικά ακόμα παραπατήματα στην άμυνα, που ευτυχώς δεν στοίχισαν, αλλά ούτε φάση κάναμε μέχρι το 60', όταν μπήκαν ο σκόρερ της Σεβίλλης Igor Jesus και ο Callum Hudson-Odoi (άλλος ένας που προσπαθεί να βρει την περσινή του ταυτότητα) αντί των McAtee και Ndoye. Ακολούθησε ο παρακάτω χείμαρρος:

• 63': Κόρνερ του CHO από αριστερά, διώχνει με γροθιές ο... ατσαλάκωτος ως τότε Robin Roefs, ανάποδο ψαλίδι του MGW άουτ
• 65': Ξαφνικό σουτ του Anderson στη δεξιά γωνία του Roefs, ο Ολλανδός διώχνει σε κόρνερ
• 67': Ωραίο σουτ του Anderson από την αριστερή γωνία της περιοχής, λίγο πιο ψηλά απ' ό,τι έπρεπε
• 68': Ο Bakwa κερδίζει κόντρες και σουτάρει με το αριστερό από τη γραμμή της περιοχής, αλλά πάνω στον Roefs
• 69': Ο μοναδικός επιθετικός σφυγμός της Sunderland σ' αυτό το διάστημα, αριστερό φαλτσαριστό σουτ του Bertrand Traoré μπλοκάρει εύκολα ο Sels
• 72': O Omari Hutchinson παίρνει τη θέση του Bakwa και ο κλοιός σφίγγει ακόμα περισσότερο, αφού ήταν απρόσμενα καλός
• 73': Κλέψιμο του Hutchinson στην περιοχή, το σουτ του κοντράρεται, η μπάλα στρώνεται στον MGW, το δικό του το πιάνει ο Roefs
• 74': Σέντρα του Hutchinson, κεφαλιά του Jesus, εντυπωσιακή επέμβαση του Roefs που μόνο... ρουφήχτρα δεν αποδεικνύεται ("Ρουφς" προφέρεται)
• 74': Ο Ολλανδός έχει βγάλει και πιο δύσκολα από το μακρινό σουτ του Anderson.
• 75': O Le Bris βάζει και τρίτο στόπερ, τον Daniel Ballard, μπας και πάρει τέλος ο καταιγισμός, αλλά...
• 80': Άλλη μια καλή διείσδυση του Hutchinson που μπήκε έτοιμος, γύρισμα, ο Wood πλασάρει με τη μία, ο Roefs πάλι διώχνει
• 81': Τέλεια σέντρα Hutchinson στον Wood στο δεύτερο δοκάρι, απίστευτο πώς ο Νεοζηλανδός στέλνει την κεφαλιά του άουτ. 

Κάπου εκεί μας τελείωσε η ψυχολογική βενζίνη, έκανε κι άλλες αλλαγές ο Le Bris, στο 90' έγινε νέο μπέρδεμα σε κόρνερ στην περιοχή μας αλλά ο Ballard είχε μπει να κάνει άλλη δουλειά κι όχι να βάλει γκολ, στο 93' κόντεψε να δώσει τη λύση ο Morato poy μ' ένα φαρμακερό σουτ από το ύψος της περιοχής έστειλε τη μπάλα να φύγει ξυστά από το αριστερό δοκάρι του Roefs και στο 94' παρά λίγο να μας έρθει και η "μπουνιά του κορόιδου", που λένε στο UK, αφού ο... μπακ Lutsharel Geertruida (σε μας δεν τον έδινε η Λειψία, στη Sunderland τον έδωσε δανεικό) κέρδισε περί τις οκτώ κόντρες πριν βρεθεί απέναντι στον Sels και νικηθεί από τον Βέλγο σωτήρα, που φέτος πρέπει να νοσταλγεί τα περσινά του clean sheets...

Τι ακολουθεί; Πάρτε βαθιά ανάσα... Midtjylland μέσα την Πέμπτη, την Κυριακή Newcastle έξω, και μετά τη διακοπή του πρωταθλήματος Chelsea και Porto μέσα και Bournemouth έξω... Κι ο Άγγελος ακόμα ψάχνει την πρώτη του νίκη.

Σήμερα έγινε χαμός στην Premier League. Πριν από λίγο τελείωσε ο αγώνας στο Λονδίνο, όπου οι ουραγοί Wolves πήραν τον πρώτο τους βαθμό από την Tottenham την οποία κέρδιζαν ως το 94' (τελικό 1-1)! Νωρίτερα η πρωτοπόρος Liverpool είχε χάσει 2-1 στο 97' στο Λονδίνο από την Crystal Palace, η Manchester United είχε συνεχίσει την κατρακύλα της εκτός με τη Brentford (3-1 οι Bees) και η Chelsea είχε μείνει με δέκα στο Stamford Bridge και κατέρρευσε στην αντεπίθεση της Brighton (1-3). Είχαμε επίσης Leeds-Bournemouth 2-2 και Manchester City-Burnley 5-1. Αύριο παίζουν Aston Villa-Fulham και Newcastle-Arsenal και τη Δευτέρα Everton-West Ham (το είπαμε ότι οι Hammers έχουν νέο προπονητή...;)

Forest: Sels, Williams, Milenković, Morato, Zinchenko, Domínguez (Gibbs-White 46'), Anderson, Bakwa (Hutchinson 72'), McAtee (Hudson-Odoi 60'), Ndoye (Igor Jesus 60'), Wood (Kalimuendo 90').
Sunderland: Roefs, Hume, Mukiele, Alderete, Masuaku (Geertruida 59'), Xhaka, Sadiki, Taibi (Adingra 85'), Rigg (Traoré 59'), Le Fée (Ballard 75'), Isidor (Brobbey 85').
Σκόρερ: Alderete 38'.
Διαιτητής: Tony Harrington. Κίτρινες: Domínguez 36', Milenković 38', Williams 49', Anderson 82' - Sadiki 9', Masuaku 31'.
Θεατές: 30.226.

Άγγελος Ποστέκογλου: "Δεχθήκαμε ένα πολύ φτηνό γκολ, έστω και μετά από κακή απόφαση του διαιτητή, αλλά μετά από αυτό είχαμε αρκετές ευκαιρίες να πάρουμε και τη νίκη. Αυτή τη στιγμή είμαστε σε μια φάση όπου τα παίρνουμε όλα σε κάθε μας παιχνίδι εκτός από τη νίκη - το σημαντικότερο απ' όλα, δηλαδή. Πρέπει να αξιοποιούμε τις ευκαιρίες μας, αλλιώς θα τιμωρούμαστε σε αγώνες που οφείλουμε να κερδίζουμε εύκολα. Μου είναι δύσκολο να πω γιατ΄δεν σκοράρουμε, αλλά δεν έχουμε την πολυτέλεια του χρόνου να το αναλύσουμε. Έχουμε τα βασικά στοιχεία για να κερδίζουμε αγώνες αλλά δεν το κάνουμε, κι αυτό πρέπει να αλλάξει. Ο κόσμος έχει κάθε δικαίωμα να νιώθει απογοητευμένος. Θέλει να βλέπει την ομάδα του να νικάει. Τον καταλαβαίνω, το ίδιο απογοητευμένοι νιώθουμε όλοι μας στα αποδυτήρια κι εγώ προσωπικά. Είναι δουλειά μου να το διορθώσω αυτό".

* Η φωτογραφία είναι από την επίσημη ιστοσελίδα του συλλόγου.