Το Ηνωμένο Βασίλειο, ή Μεγάλη Βρετανία αν προτιμάτε, είναι ένα μεγάλο νησί. Από παντού υπάρχει θάλασσα, που μέσα στους αιώνες υπήρξε ένα φυσικό "τείχος" για τους Άγγλους, τους Σκοτσέζους και τους Ουαλούς, ή παλαιότερα (την εποχή του Robin Hood, ας πούμε) τους Νορμανδούς, τους Σάξονες και τους Κέλτες. Όχι μόνο προστάτευε, αλλά αποτελούσε και πηγή ζωής, μέσω του εμπορίου και φυσικά της αλιείας. Η Αγγλία δεν είχε ποτέ έλλειψη από ψάρια. Το ψάρι με τηγανιτές πατάτες (fish and chips) δεν υπάρχει Άγγλος (ή τουρίστας) που να μην το έχει δοκιμάσει. Αλλά μάλλον οι διαιτητές της Premier League είναι βασικά κρεατοφάγοι. 

Προσπαθώ με κάποιον τρόπο να το ρίξω στο χιούμορ και στην παλαβή για να μην τρελαθώ, γιατί δεν είναι δυνατόν για δεύτερη σερί αγωνιστική να σκοράρει ο αντίπαλος με ψεύτικο κόρνερ. Όλα έχουν αυτοματοποιηθεί, υπάρχει το Goal Line Technology για το αν πέρασε η μπάλα τη γραμμή του τέρματος - αλλά μόνο σε περίπτωση γκολ, όχι αν βγει εκτός παιδιάς. Ο Sean Dyche τα έλεγε πριν από μία εβδομάδα: "Στην Premier League παίζονται τόσα πολλά και αναλύονται τα πάντα με λεπτομέρειες. Γιατί λοιπόν όχι κι αυτό; Αναλύουν τα πάντα, και για κάτι τόσο πεντακάθαρο δεν κάνουν τίποτα. Πρέπει να είναι πολύ εκνευριστικό για όλους, και σίγουρα είναι για μένα ως προπονητή". Πέραν του ότι η άμυνά μας στα κόρνερ συνεχίζει να είναι ευάλωτη μέχρι απελπισίας (με τα δύο σημερινά φτάσαμε στα 9 γκολ παθητικό από στατικές φάσεις στα 19 που έχουμε δεχθεί συνολικά), και στο γκολ της ισοφάρισης της United υπάρχει σκιά, που δεν την πρόσεξε ολόκληρος VAR (καλά, τρόπος του λέγειν όταν μιλάμε για τον κύριο Tim Robinson). Όπως και σε φάση που θα μπορούσε ΑΝΕΤΑ να σφυριχθεί πέναλτι, να κάνουμε το 3-1 και η σεμνή τελετή να λήξει εκεί. Θα τα πούμε αυτά παρακάτω. Αλλά η σεζόν αρχίζει να θυμίζει επικίνδυνα το εμετικό 2023-'24...

Έπαιξε καλά η Forest; Όχι τρελά καλά. Αλλά με αντίπαλο μια ομάδα φορμαρισμένη, τρεις αγωνιστικές αήττητη μετά το κακό της ξεκίνημα, η οποία ήταν μπροστά στο ημίχρονο χωρίς να είναι καλύτερη (άσχετα με τις εκφράσεις θαυμασμού και τα περί "τριγωνομετρίας" του κυρίου που περιέγραφε, μας έκανε πάντως και γελάσαμε), με το ξεκίνημα της επανάληψης ανέτρεψε εντελώς το σκορ μέσα στο πρώτο πεντάλεπτο, απείλησε σοβαρά και με τρίτο γκολ και τελικά δέχθηκε άδοξα την ισοφάριση, σε μια εντυπωσιακή διαδοχή συναισθημάτων παρόμοια με τον ήλιο και τη βροχή που εναλλάσσονταν στον ουρανό του Nottingham. Αν μη τι άλλο έδειξε χαρακτήρα, σκόραρε δύο φορές μετά από ένα γκολ στους τελευταίους επτά αγώνες στην Premier League (από το 1-1 στο Burnley είχαμε να γευτούμε τη χαρά), πολιόρκησε, ζήτησε με μανία -έστω και κάποιες φορές σπασμωδικά και όχι με τις καλύτερες τελικές αποφάσεις- το τρίτο, ναι, θα το πω, άξιζε τη νίκη πολύ περισσότερο από τη Manchester United. Δεν ήταν η πρώτη φορά φέτος που οι Reds δεν πήραν όσα άξιζαν, και απλώς ελπίζουμε να τους δώσει πίσω το ποδόσφαιρο κάποια στιγμή αυτά που τους χρωστάει.  

Πριν προχωρήσουμε στα του αγώνα, ας πούμε δυο λόγια γι' αυτούς που τιμήσαμε πριν τη σέντρα, και κατά σύμπτωση έφυγαν αμφότεροι από τη ζωή χθες: ο Colin Addison στα 85 του χρόνια και ο Willie Young στα 73 του. Ο πρώτος, μεσοεπιθετικός, ήρθε από τη York το 1961 και έμεινε πέντε χρόνια, χάνοντας για λίγο την καταπληκτική χρονιά 1966-'67 με τη Forest του Johnny Carey να τερματίζει δεύτερη στο πρωτάθλημα, τέσσερις βαθμούς πίσω από τη... Manchester United, αφού το καλοκαίρι του 1966 πήγε στην Arsenal. Αποσύρθηκε από τα γήπεδα το 1973 και έγινε αμέσως προπονητής, δουλεύοντας ως το 2004 και αναλαμβάνοντας πάνω από 20 ομάδες. Ο δεύτερος, Σκοτσέζος σέντερ μπακ, ήρθε τριαντάρης και φτασμένος το 1981 μετά από έξι χρόνια σε Tottenham και Arsenal για να καλύψει το κενό που είχε δημιουργήσει η φυγή του Kenny Burns για τη Leeds. Τα κατάφερε γενικά, αλλά δυστυχώς γι' αυτόν οι όμορφες εποχές είχαν πάρει τέλος. Ας είναι αναπαυμένοι και οι δύο.

Ο Dyche εμπιστεύτηκε και πάλι την ενδεκάδα που είχε κατεβάσει στο Dean Court, αλλά πολύ νωρίς αναγκάστηκε να την αλλάξει. Οι ομάδες ξεκίνησαν ορεξάτες, με τα σουτ του Benjamin Šeško και του Igor Jesus από καλές θέσεις να κοντράρονται σε κόρνερ, τον Nikola Milenković να αστοχεί στην κεφαλιά του στη σέντρα του Douglas Luiz (7') και τον Dan Ndoye να εξαπολύει ένα πολύ καλό μακρινό σουτ που υποχρέωσε τον Senne Lammens σε μια δύσκολη απόκρουση. Μετά ο Luiz σε μια ανύποπτη στιγμή κάθισε στο χορτάρι, δέχθηκε τις πρώτες βοήθειες και πολύ σύντομα αντικαταστάθηκε από τον Ryan Yates, που πήρε και το περιβραχιόνιο από τον Morgan Gibbs-White. Η πρώτη εκτίμηση μιλάει για πρόβλημα στον οπίσθιο μηριαίο, και προσωπικά λόγω της γενικής ευπάθειας του Βραζιλιάνου σε μυικούς τραυματισμούς δεν περιμένω να είναι διαθέσιμος για το παιχνίδι της Πέμπτης με τη Sturm για το Europa League...

Μόλις στο τέταρτο είχαμε φτάσει, και εκεί ακριβώς ένα σουτ του Callum Hudson-Odoi μετά τη γνωστή του κίνηση (αλήθεια, πόσο μας έχουν λείψει εκείνα τα γκολ) ήταν άστοχο, όπως και ένα ξαφνικό του Šeško στην αμέσως επόμενη φάση. Μετά ο πανάκριβος Σλοβένος... εξαφανίστηκε από το γήπεδο ως το 88' και αναρωτιόμασταν αν έπαιζε ή είχε γίνει αλλαγή. Στο 18' μια βαθιά μπαλιά του Bruno Fernandes βρήκε με ακρίβεια τον Casemiro αλλά σε δύσκολη θέση, και ο Matz Sels μπλόκαρε το κάτι μεταξύ σέντρας και σουτ του Βραζιλιάνου, ενώ στο 28' ο Βέλγος γκολκίπερ έδιωξε όμορφα ένα διαγώνιο αριστερό σουτ του Amad Diallo. Και ήρθε η βροχή και μαζί η φάση του 34', όπου ο Nicolò Savona έδειξε να ελέγχει τη μπάλα μετά από μια δική του απόκρουση πάνω στη γραμμή, αλλά ο διαιτητής και ο βοηθός του έδειξαν κόρνερ! Για να δικαιωθεί πανηγυρικά ο Ιταλός μετά το ριπλέι, αλλά η ζημιά είχε γίνει. Το χτύπησε από αριστερά ο Fernandes και ο Casemiro πετάχτηκε στην καρδιά της άμυνάς μας, νίκησε στον αέρα τον Yates και σκόραρε με καρφωτή κεφαλιά. Ένα συρτό σουτ του Hudson-Odoi στο οποίο ο Jesus δεν πρόλαβε για δέκατα του δευτερολέπτου να βάλει το πόδι του και να σπρώξει τη μπάλα στα δίχτυα (40') και ένα άστοχο του Diallo στο στυλ του προηγούμενου ήταν ό,τι ενδιαφέρον είδαμε στο πρώτο ημίχρονο μετά το 0-1.

Τα πρώτα λεπτά του δεύτερου μέρους, όμως, μάλλον δεν τα περίμενε κανείς. Πρέπει να υπήρχε ακόμα κόσμος στα κυλικεία, δηλαδή, όταν στο 48' ο Yates στα δεξιά δέχθηκε τη μπάλα από τον Ndoye, σέντραρε στην περιοχή κι εκεί ο Gibbs-White πρόλαβε τον Diallo και με κεφαλιά έστειλε τη μπάλα να χτυπήσει χαμηλά στο αριστερό δοκάρι του Lammens και να καταλήξει στα δίχτυα του. Άκουσαν φωνές, γύρισαν στις θέσεις τους και στο 50' είδαν τη σέντρα του Ndoye να αλλοιώνεται, την άμυνα της United να κοιμάται σύσσωμη και τη μπάλα να πέφτει μπροστά στον Savona, που είχε χρόνο μέχρι και να κοντρολάρει (!) και να εκτελέσει εξ επαφής για δεύτερη φορά τον "άλλο" Βέλγο τερματοφύλακα του ματς και κάπου κάπου συμπαίκτη του δικού μας στην Εθνική. Ο κόσμος δεν πίστευε στα μάτια του (δεύτερη ανατροπή φέτος μετά από αυτή στη Σεβίλλη με τη Betis, τι κρίμα που ούτε εκείνο το ματς κατέληξε σε νίκη), οι φωνές του έδωσαν φτερά στη Forest που ξεπέρασε την άμεση αντίδραση της ομάδας του Ruben Amorim (56' μπέρδεμα έξω από την περιοχή μας και χλιαρό σουτ του Bryan Mbeumo μπλόκαρε ο Sels, 60' ξαφνικό μακρινό σουτ του Fernandes έστειλε τη μπάλα στη ρίζα του δεξιού δοκαριού και ο Casemiro υπό την πίεση του Murillo έστειλε άουτ το ριμπάουντ) και συνέχισε να προσπαθεί. 

Για ένα διάστημα οι Reds ήταν καταιγιστικοί, κλείνοντας τους φιλοξενούμενους στα καρέ τους. Στο 66' ο Hudson-Odoi πέρασε σαν σταματημένο τον Diallo, σέντραρε στο δεύτερο δοκάρι, ο Jesus σηκώθηκε κι έπιασε την κεφαλιά, εγώ φώναξα "γκολ" και η μπάλα βρήκε δίχτυα από την έξω μεριά, ενώ στο 68' μια μπαλιά του Elliot Anderson στον Hudson-Odoi κατέληξε σε σουτ του CHO ελάχιστα έξω από το δεξί δοκάρι του Lammens. Και στο 71' έγινε μια φάση που προσωπικά με άφησε άναυδο. Στην προσπάθεια του Diallo να απομακρύνει από την περιοχή του, η μπάλα... περπάτησε πάνω σε όλο του το δεξί χέρι, από τον ώμο ως τον καρπό, χωρίς όχι μόνο να δείξει πέναλτι ο έτσι κι αλλιώς μετριότατος Darren England, αλλά ούτε καν να γίνει λόγος για επανεξέταση στο VAR! Τι είναι τελικά χέρι στην περιοχή και τι δεν είναι; 

Ο Amorim άρχισε τις αλλαγές, κι αφού στο 71' ο νεοφερμένος Patrick Dorgu βρέθηκε στην περιοχή και κοντραρίστηκε από τον Yates ο Dyche προχώρησε και στην πρώτη δική του, με τον Taiwo Awoniyi στη θέση του Jesus που δεν είχε βάλει και τεράστια προβλήματα στον Matthijs de Ligt. Τέσσερα λεπτά αργότερα, σ' ένα κόρνερ που παραχώρησε μάλλον κατά λάθος ο Anderson και εκτέλεσε από δεξιά ο Mbeumo, μετά τις πρώτες κεφαλιές ο Milenković έδειξε να απομακρύνει, αλλά έξω από την περιοχή ο Diallo βρήκε το βολέ όπως ακριβώς το ήθελε και το κάρφωσε στη δεξιά γωνία του Sels (θυμίζοντας το γκολ που μας έβαλε ο Martín Zubimendi στον αγώνα με την Arsenal...). Άλλο ερώτημα τώρα: στην πορεία της μπάλας ο de Ligt έχει μείνει πίσω (από τα ριπλέι φαίνεται καθαρά τουλάχιστον ότι δεν τον καλύπτει ο Neco Williams) και σκύβει για να μην τον βρει η μπάλα και να συνεχίσει την πορεία της. Αυτό δεν είναι παίκτης στο οπτικό πεδίο του γκολκίπερ που τον εμποδίζει να δει τη μπάλα; Υπάρχει αυτός ο κανόνας ή έχει καταργηθεί; Και πάλι σιγή ιχθύος από διαιτητή και VAR. Τίποτα απολύτως! Υπήρχε κανένας εκτός πλάνου παίκτης που κάλυπτε; Τι να πω, μπορεί...

Η ουσία είναι ότι από κει και πέρα έπρεπε να αμυνθούμε, αφού πρώτα (85') ο Williams κοντραρίστηκε πάνω σε σουτ με καλές προϋποθέσεις. Στο 87' ο Mateus Cunha, που μέσα στο ματς πιο πολύ διακρινόταν για την έφεσή του να πέφτει παρά για την επιθετική του συνεισφορά, σούταρε από πολύ θέση αλλά αδύναμα στα χέρια του Sels. Ένα λεπτό αργότερα από μπαλιά του Fernandes ο Šeško θυμήθηκε... ότι έπαιζε, αλλά ήταν σε δύσκολη γωνία και άστοχος. Η τελευταία μεγάλη στιγμή για τη Forest ήρθε στο 90', με τον Hudson-Odoi να κλέβει, να μπαίνει, να κοντράρεται και την ίδια τύχη να έχει και το σουτ του Anderson που είχε ακολουθήσει τη φάση. Κι αφού ο Ibrahim Sangaré πήρε τη θέση του CHO τρία λεπτά πριν ολοκληρωθούν οι καθυστερήσεις, λίγο έλειψε να πάθουμε το μέγα έμφραγμα στο 94', όταν ο Sels απέκρουσε την κεφαλιά του de Ligt μετά από κόρνερ και ο Murillo με το γόνατο πάνω στη γραμμή έδιωξε το σουτ του Diallo! Θυμίζω ότι ο Βραζιλιάνος είχε κάνει ΑΚΡΙΒΩΣ το ίδιο σώζοντας τη νίκη στο ίδιο περίπου χρονικό σημείο στην περσινή νίκη μας με 1-0 στο City Ground επί της United!

Έτσι φυσικά παραμείναμε στη 18η θέση, ξεκολλώντας πάντως από τους 5 βαθμούς, η απόστασή μας όμως από τη 17η αυξήθηκε στους τέσσερις, καθώς η Fulham νίκησε άνετα εντός 3-0 τους ταλαίπωρους Wolves, αφήνοντάς μας πια να κυνηγάμε τη Burnley, που ηττήθηκε εντός 2-0 από την πρωτοπόρο Arsenal. Σήμερα είχαμε ακόμα Brighton-Leeds 3-0 (επόμενη αντίπαλός μας η Leeds, πάλι στο City Ground, την άλλη Κυριακή), Crystal Palace-Brentford 2-0 και Tottenham-Chelsea 0-1. Αργά παίζουν Liverpool-Aston Villa, αύριο West Ham-Newcastle και Manchester City-Bournemouth και τη Δευτέρα η 10η αγωνιστική ολοκληρώνεται με τον αγώνα Sunderland-Everton. 

Forest: Sels, Savona, Milenković, Murillo, Williams, Douglas Luiz (Yates 14'), Anderson, Ndoye, Gibbs-White, Hudson-Odoi (Sangaré 92'), Igor Jesus (Awoniyi 77').
Manchester United: Lammels, Yoro (Mazraoui 77'), de Ligt, Shaw, Diallo, Casemiro, Fernandes, Dalot (Dorgu 68'), Mbeumo, Cunha, Šeško.
Σκόρερς: Gibbs-White 48', Savona 50' - Casemiro 34', Diallo 81'.
Διαιτητής: Darren England. Κίτρινες: Ndoye 62' - Mazraoui 85'.
Θεατές: 30.778 (ρεκόρ για το City Ground μετά την τοποθέτηση των νέων καθισμάτων).

Sean Dyche: "Η απόδοσή μας ήταν εμφανώς βελτιωμένη σε σχέση με τον αγώνα με τη Bournemouth. Η αντίδρασή μας ήταν εξαιρετική. Στο ημίχρονο μπήκαμε στα αποδυτήρια κάπως στενοχωρημένοι, όμως σε τέτοιες καταστάσεις όπως της φάσης του γκολ πρέπει να έχουμε καλύτερη διαχείριση. Αλλά η αντίδρασή μας στο δεύτερο ημίχρονο ήταν το κάτι άλλο. Μιλήσαμε για την ελευθερία που πρέπει να έχουμε να βγαίνουμε μπροστά και να χτυπάμε το παιχνίδι, κι αυτό κάναμε. Όσο προχωρούσε το ημίχρονο οπισθοχωρήσαμε κάπως, αλλά αυτό ήταν αναμενόμενο. Δυστυχώς δεν νικήσαμε, αλλά αμυνθήκαμε, θεωρώ, με επιμέλεια σε όλο το ματς. Λέγονταν πολλά, ότι δεν σκοράρουμε, και μάλιστα σε ροή αγώνα. Προσπαθούμε να το διορθώσαμε, και κατεβάσαμε μια ομάδα που είχε ποιότητα να το κάνει. Είχαμε ένα πολύ καλό τελείωμα από τον Gibbs-White κι ένα ακόμα καλό από τον Savona. Κατά κάποιον τρόπο χαίρομαι για τους παίκτες και τον κόσμο, αλλά φυσικά είμαστε απογοητευμένοι που δεν νικήσαμε. Ο κόσμος ήταν υπέροχος. Μετά το δεύτερο γκολ μας ο θόρυβος ήταν εκκωφαντικός. Θα τους χρειαστούμε πολύ, γιατί έχουμε πολλά ακόμα παιχνίδια μπροστά μας και πολλή δουλειά που πρέπει να κάνουμε".

* Η φωτογραφία είναι από τον επίσημο λογαριασμό του συλλόγου στο Facebook.