Νομίζω πως από σήμερα ξέρουμε όλοι πλέον την απάντηση. Για την κατρακύλα της ομάδας έφταιγαν αποκλειστικά ο Mark Warburton και ο Jordan Smith. Τώρα που αυτοί οι δύο έφυγαν από τη μέση, η Forest είναι πλέον έτοιμη να βαδίσει στο δρόμο των επιτυχιών. Δεν πειράζει αν συμπλήρωσε 5 ήττες στα τελευταία 6 ματς πρωταθλήματος απέναντι σε ομάδες από τη ζώνη του υποβιβασμού! Δεν πειράζει που η Hull, η οποία παραπαίει φέτος, πέτυχε την πέμπτη σερί νίκη της στο City Ground! Δεν πειράζει που έχουμε να σκοράρουμε στο γήπεδό μας από τις 9 Δεκεμβρίου! Το μέλλον διαγράφεται λαμπρό!
Τα λέγαμε, αλλά ποιος μας άκουγε. Όχι, δεν θεωρώ τον Aitor Karanka κακό προπονητή. Το αντίθετο μάλιστα. Όμως το κακό έχει βαθιές ρίζες. Και ένας τρόπος να αντιμετωπιστεί ήταν το πλάνο του Warburton: δώστε χρόνο στα νιάτα και κάντε υπομονή την πρώτη σεζόν. Δυστυχώς η διοίκηση ενήργησε με εντελώς... ελληνικό τρόπο, βάζοντας μπροστά μόνο το άμεσο μέλλον. Πρώτα έδιωξε έναν προπονητή που είχε ένα σχέδιο στο μυαλό του, μετά σύμφωνα με τις επιθυμίες του νέου, εξίσου άξιου προπονητή άρχισε σιγά σιγά να αφαιρεί τα νεαρά παιδιά και να προσθέτει βετεράνους, δανεικούς ή μη. Δεν ξέρω, μπορεί αυτό το σχέδιο να δικαιωθεί. Για την ώρα, όμως, είμαστε ο περίγελως της Championship, με μία νίκη στα δέκα τελευταία ματς πρωταθλήματος, τότε που πιάσαμε στον ύπνο τους Wolves. Τώρα λοιπόν που δεν υπάρχει ούτε Warburton ούτε Smith, ας εξηγήσει κάποιος στον κόσμο που φεύγει κατά κύματα από το γήπεδο πολύ πριν τη λήξη τι θα γίνει στα 15 ματς που απομένουν, με τη διαφορά από τη ζώνη του υποβιβασμού να έχει μειωθεί στους 7 βαθμούς.
Δεν είναι δυνατόν να έχει εντοπιστεί το πρόβλημα στην άμυνά μας, κι όμως αυτή να παραμένει ίδια κι απαράλλαχτη αν εξαιρέσουμε τον γκολκίπερ. Δεν είναι δυνατόν να γίνονται δέκα μεταγραφές τον Ιανουάριο και μόνο μία να αφορά κεντρικό αμυντικό (τον Tobias Figueiredo, που για μια ακόμα φορά έμεινε στον πάγκο) και άλλη μία αριστερό μπακ (Juan Fuentes). Δε νομίζω να υπάρχει φέτος ματς που χάθηκε πιο ξεκάθαρα από την άμυνα. Ένα γελοίο πέναλτι, που αποκρούστηκε, κι από το κόρνερ μπήκε κατευθείαν γκολ. Και μετά μια ομάδα που παλεύει να σωθεί να κυριαρχεί στο γήπεδο, να ζητάει δύο φορές πέναλτι, να πετυχαίνει δεύτερο γκολ και να κρατάει στο δεύτερο ημίχρονο άνετα τη νίκη. Καμιά αντίδραση από τη Forest. ΚΑΜΙΑ. Και κάποιοι να τα βάζουν στο facebook με τον... Απόστολο Βέλλιο, μοναδική αλλαγή σε σχέση με το ματς με τη Fulham στην ενδεκάδα, μάλλον λόγω τραυματισμού του Ben Brereton που δεν ήταν στη 18άδα, και να ζητάνε -άκουσον, άκουσον- την επαναφορά του Billy Davies, που από το 2009 και μετά δεν έχει δουλέψει πουθενά αλλού εκτός από τη Forest. Κατάντια...
Το γελοίο πέναλτι το έκανε ο Eric Lichaj στον Will Keane μόλις στο 7'. Πεναλτάρα, τι να λέμε τώρα. Χτυπήθηκε από τον Jon Toral, απέκρουσε ο Costel Pantilimon, o Joe Worrall έδιωξε σε κόρνερ, ο Sebastian Larsson εκτέλεσε και ο Toral πάτσισε πανεύκολα την αποτυχία του στο πέναλτι με κεφαλιά. Η Forest αντέδρασε μόνο με την ατομική ενέργεια του Matty Cash, που μπήκε στην περιοχή και σούταρε στέλνοντας τη μπάλα στο δοκάρι. Μετά είχαμε τα δύο πέναλτι που ζήτησε η Hull, σε μαρκάρισμα του Danny Fox στον Jarrod Bowen και χέρι του Lichaj, ο διαιτητής δεν μάσησε, αλλά το δεύτερο γκολ δεν το αποφύγαμε. Στο 38' ο πολύ καλός Harry Wilson από συρτή σέντρα του Larsson σκόραρε εξ επαφής, και μέσα τους όλοι στο γήπεδο ήξεραν ότι ο αγώνας είχε τελειώσει. Ας έκανε τις αλχημείες του ο Karanka βάζοντας τον Lee Tomlin στη θέση του Lichaj και γυρίζοντας τον Cash δεξί μπακ, ας άλλαξε τον Βέλλιο που χάθηκε με τροφοδοσία μηδέν στη γενική μετριότητα με τον γερόλυκο (και ποιος ξέρει σε τι κατάσταση μετά τον τραυματισμό του) Daryl Murphy, που επέστρεψε μετά από 40 μέρες, ας έδωσε ντεμπούτο και στον Joe Lolley μη βρίσκοντας άλλη λύση να σκεφτεί. Από το δεύτερο ημίχρονο προσωπικά θυμάμαι μόνο μια αναμπουμπούλα γύρω στο 50', με τον Ben Osborn να βρίσκεται στην περιοχή αλλά ανάμεσα σε πολλές μπλε φανέλες και να μην απειλεί καν. Αντίθετα, στο 53' θα μπορούσε να γίνει άνετα το 0-3 στο γύρισμα του Wilson που ο δήμιός μας στο Κύπελλο Bowen σπατάλησε στέλνοντας τη μπάλα πάνω από τα δοκάρια, ενώ η άμυνα της Forest είχε πάει πάλι για ύπνο. Έτερον ουδέν. 18η ήττα σε 31 αγώνες. 16η θέση. Ναι, σίγουρα ο Warburton και ο Smith ήταν το πρόβλημα.
Forest: Pantilimon, Lichaj (Tomlin 46'), Worrall, Mancienne, Fox, Colback, Guédioura (Lolley 77'), Cash, Dowell, Osborn, Βέλλιος (Murphy 61').
Hull: McGregor, Aina, Hector, MacDonald, Clark, Larsson, Irvine, Bowen, Toral (Stewart 52'), Wilson (Diomandé 71'), Keane (Campbell 75').
Σκόρερς: Toral 9', Wilson 38'.
Διαιτητής: Oliver Langford. Κίτρινες: Fox 41' - Larsson 60'.
Θεατές: 23.098 (Forest: 22.156).
Aitor Karanka: "Είναι δύσκολο να κατανοήσουμε τι συμβαίνει, αλλά πάλι οφείλουμε να προχωρήσουμε. Καταλαβαίνω την απογοήτευση του κόσμου, αλλά παρ' όλα αυτά νιώθω αυτοπεποίθηση. Κάναμε πολλές αλλάγές τις τελευταίες εβδομάδες και σήμερα παίξαμε σχεδόν με την ίδια ομάδα με την οποία είχαμε αντιμετωπίσει την Preston. Οι παίκτες οφείλουν να διαχειριστούν την πίεση, γιατί δεν είναι εύκολο να παίζεις υπό τέτοιες συνθήκες. Ήρθα εδώ για να νικάω και να πετύχω, και δεν πρόκειται να σταματήσω μέχρι να έρθει εκείνη η μέρα. Ξεκινήσαμε καλά, στο πρώτο πεντάλεπτο κάναμε αυτά που είχαμε πει στις προπονήσεις όλη την εβδομάδα, αλλά μετά κάναμε ένα λάθος. Το ξεπεράσαμε με την απόκρουση του Costel και από το κόρνερ που ακολούθησε φάγαμε ένα γκολ. Από εκείνη τη στιγμή και πέρα ο αγώνας είχε τελειώσει, αφού παίζαμε σαν χαμένοι. Πρέπει να ξαναβρούμε κάτι από τη χαμένη μας αυτοπεποίθηση, και εγώ ως προπονητής είμαι υπεύθυνος για τα πάντα. Είμαι βέβαιος ότι μια μέρα θα παίξουμε καλά και θα νικήσουμε. Τώρα όμως πρέπει να προσπαθήσω να επιλέγω κάθε στιγμή τους έντεκα που μπορούν να διαχειριστούν την πίεση, τους παίκτες που ακόμα και στα χειρότερα ζητάνε τη μπάλα και την ευθύνη, αφού αυτό το πρωτάθλημα είναι εξαιρετικά σκληρό. Δεν είναι εύκολο να παίζουμε στην έδρα μας υπό τέτοιες συνθήκες. Είναι δίκαιο να κατακρίνουν εμένα αφού είμαι ο υπεύθυνος, και σήμερα τα πράγματα ήταν και πάλι δύσκολα για μένα, όμως είμαι βέβαιος ότι όλα αυτά θα τα αλλάξω. Δεν με απασχολούν η ζώνη του υποβιβασμού ή τα πλέι-οφ, πριν από ένα μήνα με ρωτούσαν για τα πλέι-οφ και τώρα με ρωτάνε για υποβιβασμό. Με ενδιαφέρει μόνο ο επόμενος αγώνας, και το πιο σημαντικό είναι να προσπαθήσουμε πολύ να είμαστε η ομάδα που πρέπει να είμαστε και να παίρνουμε νίκες".
* Η φωτογραφία είναι από την ιστοσελίδα της εφημερίδας Nottingham Post.