"Μη φας, θα φάμε γλάρο". Το λέμε όταν είμαστε βέβαιοι ότι κάτι δεν πρόκειται να γίνει με τίποτα, σωστά; Για πολλή ώρα απόψε στο City Ground η κατάσταση έδειχνε έτσι ακριβώς. Η Forest ήταν 1-0 πίσω στο σκορ, έχοντας χάσει και πέναλτι και έναν ακόμα σέντερ μπακ πριν ακόμα συμπληρωθεί ένα τέταρτο αγώνα, απέναντι σε μια ομάδα που πραγματικά χαιρόσουν να τη βλέπεις να παίζει μπάλα και να την κυκλοφορεί με διαβολική ταχύτητα. Κι όμως, και την πρώτη μας φετινή ανατροπή στο πρωτάθλημα κάναμε, και για πρώτη φορά στη νέα θητεία μας στην Premier League βάλαμε τρία γκολ! Σα να λέμε, τον φάγαμε τον γλάρο!

Μπορεί φέτος οι Reds να μας έχουν από απογοητεύσει μέχρι εκνευρίσει με την ευκολία που υποτάσσονται ώρες-ώρες στη μοίρα τους. Και είναι αλήθεια πως το φοβηθήκαμε πολύ, μετά τα δυσάρεστα στο πρώτο τέταρτο και το γκολ των φιλοξενουμένων που ακολούθησε, ότι οι "Γλάροι" (Seagulls) θα σκόραραν ξανά και θα αρχίζαμε σιγά σιγά να κάνουμε σχέδια για τη νέα σεζόν στην Championship. Να όμως που η τύχη, που μας είχε γυρίσει προσωρινά την πλάτη, αποφάσισε να μας χαμογελάσει στις καθυστερήσεις του πρώτου μέρους (εκεί δηλαδή που συνήθως δεχόμαστε γκολ, δεν βάζουμε), κι αυτό ήταν αρκετό για να εμφανιστεί μετά την ανάπαυλα στο χορτάρι του City Ground μια ομάδα που έτρωγε σίδερα, έπεφτε με δύναμη στη μπάλα, κάλυπτε χώρους με αδιάκοπο τρέξιμο, δεν επηρεάστηκε από τη δεύτερη αναγκαστική αλλαγή της και πέτυχε άλλα δύο γκολ, υποχρεώνοντας την ομάδα με το μεγαλύτερο ποσοστό κατοχής μπάλας μετά τη Manchester City (εμείς είμαστε τελευταίοι, αν ενδιαφέρεστε) σε ρόλο κομπάρσου για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Ήταν αυτό που είχε ευχηθεί ο Steve Cooper: να παίξουμε όπως με τη Liverpool κι ακόμα καλύτερα. Έτσι κι έγινε, και να μας τώρα πάλι έξω από την επικίνδυνη ζώνη! Τουλάχιστον για 24 ώρες...

Να πούμε κι άλλο ένα ζήτημα που κλήθηκε να λύσει ο Cooper, αν δεν το ξέρετε; Να το πούμε. Την εντελώς αντιεπαγγελματική συμπεριφορά του Jonjo Shelvey, που εκνευρισμένος που δεν είχε συμπεριληφθεί στην αποστολή για τον αγώνα με τη Liverpool (μια από τις πρώην ομάδες του) έκανε φασαρία στην προπόνηση όχι απλώς σε έντονο αλλά σε υβριστικό ύφος, με αποτέλεσμα να τον στείλει ο Steve στο σπίτι του και να τον αποκλείσει εκ των προτέρων από το αποψινό ματς. Σημαντικό: σ' αυτή την απόφαση του προπονητή συμφώνησαν και οι συμπαίκτες του Shelvey, που είναι γνωστό ότι δεν είναι και το καλύτερο παιδί, και εύλογα το μέλλον του στην ομάδα φαντάζει αβέβαιο πριν καν συμπληρωθεί τετράμηνο από την απόκτησή του. Εννοείται ότι συμφωνούμε κι εμείς! Ό,τι πέτυχε ως τώρα αυτή η ομάδα, πέρσι και φέτος, το πέτυχε με τη συσπείρωση και την ενότητά της. Αν το κλίμα μας δεν αρέσει στον Jonjo, στο καλό και να μας γράφει. Και το κοντράστ: ο τραυματίας Ryan Yates ήταν στο γήπεδο για να εμψυχώσει τους συμπαίκτες του σ' αυτό το ματς-τελικό από το οποίο ο Shelvey ουσιαστικά απέσυρε τον εαυτό του...

Με τα προβλήματα να συσσωρεύονται, αφού η σεζόν τελείωσε για τον Scott McKenna μετά τον τραυματισμό του στο Anfield, ο Cooper καλοδέχτηκε πίσω στην ομάδα τον αναρρώσαντα Serge Aurier αντί του άτυχου Σκοτσέζου, κι όχι μόνο αυτό: του έδωσε και το περιβραχιόνιο, αφού οι τρεις πρώτοι αρχηγοί απουσίαζαν από την ενδεκάδα (ο Remo Freuler παραχώρησε τη θέση του στον επανακάμψαντα Brennan Johnson), και τον τοποθέτησε στη θέση του δεξιού στόπερ, με τον Felipe στην καρδιά της άμυνας και τον Moussa Niakhaté αριστερά του. Αυτές ήταν όλες κι όλες οι αλλαγές σε σχέση με το παιχνίδι του Σαββάτου. Σε αντίθεση, όμως, με αυτό, απόψε έλαμψε το κέντρο μας! Ο Orel Mangala έδειξε απίστευτη ψυχραιμία και δεν παρέλειψε να κάνει και επίδειξη τεχνικής και ο Morgan Gibbs-White βγήκε Player of the Match, "κλέβοντας" κατά την ταπεινή μου γνώμη τον κύριο της φωτογραφίας επάνω! Ο Danilo ήταν σήμερα χάρμα να τον βλέπεις. Ήταν σαν όπου κι αν πήγαιναν οι Seagulls του Roberto De Zerbi να τον έβρισκαν μπροστά τους! Και γκολ έβαλε, και ασίστ κόντεψε να δώσει, και ήταν πραγματικά ο "box to box" χαφ που ονειρευόταν η Forest όταν έδινε τόσο πολλά χρήματα για να τον αποκτήσει. Γενικά οι Βραζιλιάνοι μας ήταν απόψε για φίλημα. Να είχαμε και τον Gustavo Scarpa...

Κι όμως ο Felipe δεν άρχισε καλά, αφού από το 4' κιόλας έπαιζε με κίτρινη κάρτα. Γιατί; Γιατί ο πρωτοεμφανιζόμενος στο αρχικό σχήμα της Brighton 18χρονος Αργεντίνος Facundo Buonanotte αποφάσισε να κάνει μαγκίτσες σε μια ανύποπτη φάση και ο Βραζιλιάνος πάνω στη σύρραξη που προέκυψε έδωσε μια δυνατή σπρωξιά στον Julio Enciso. Άλλος θα το πει βλακεία, άλλος μήνυμα προς τους φιλόδοξους Νότιους (επειδή χρωστάνε πολλά παιχνίδια αν νικούσαν απόψε θα μπορούσαν να κάνουν όνειρα μέχρι και για έξοδο στο Champions League) ότι δεν θα καθόμασταν και να μας πατήσουν στο σβέρκο. Δύο λεπτά μετά τη μανούρα, ο Niakhaté εκτέλεσε ένα από τα γνωστά του πλάγια, ο Solly March (μοιραίος την Κυριακή για τη Brighton αφού η δική του αστοχία στέρησε από την ομάδα του την πρόκριση στον τελικό του FA με τα πέναλτι να αναδεικνύουν νικήτρια τη Manchester United) έπιασε μια κακή κεφαλιά προς τα πίσω και για λίγο ο Danilo δεν κατάφερε μέσα στην αναστάτωση να βρει τη μπάλα και να την προωθήσει προς την εστία.

Και ήρθε η φάση του 9', όταν ο αριστερός μπακ των φιλοξενουμένων, ο "μουντιαλικός" Pervis Estupiñán από το Εκουαδόρ, είχε την ατυχή έμπνευση να προσπαθήσει να ντριμπλάρει τον Neco Williams μέσα στην περιοχή του. Ο Ουαλός έκλεψε και ο Νοτιοαμερικανός τον ανέτρεψε. Ο Jarred Gillett, ο Αυστραλός ρέφερι που καθιερώθηκε στην Premier League λόγω... μετανάστευσης, έδειξε την άσπρη βούλα και ο Johnson απέτυχε να σφραγίσει την 100ή συμμετοχή του στην πρώτη ομάδα της Forest με το 11ο φετινό του γκολ, αφού ο Jason Steele τον ψώνισε και απέκρουσε το όχι και τόσο κακό χτύπημά του. Τρίτο χαμένο πέναλτι για τη Forest φέτος, δεύτερο για τον Brennan (μετά από εκείνο στο Molineux, είχε αστοχήσει και ο André Ayew στο Λονδίνο εναντίον της Tottenham). Λίγο αργότερα (13') το βολέ του Danilo έφευγε μόλις άουτ από το αριστερό δοκάρι του γκολκίπερ της Brighton και αμέσως μετά ο Niakhaté έπαθε ζημιά και βγήκε για να μπει ο Joe Worrall! Ο Joe παρέλαβε το περιβραχιόνιο από τον Aurier, που θα έχει να το λέει ότι υπήρξε αρχηγός της Forest για 14 ολόκληρα λεπτά...

Άτιμο πράγμα η ψυχολογία, και όπως καταλαβαίνετε από κει και πέρα τα ποσοστά κατοχής παρέπεμπαν σε εκλογές στη Βόρεια Κορέα και το γήπεδο άρχισε να γέρνει σε βάρος μας. Στο 16' ο δαίμονας Kaoru Mitoma, κίνδυνος θάνατος στο πρώτο μέρος αλλά εξαφανισμένος στο δεύτερο (όπου για όλη τη Brighton φάνηκε η κούραση από τον ημιτελικό) πήρε τη μπάλα στα αριστερά, πέρασε στο σπριντ όποιον βρήκε μπροστά του και γύρισε συρτά από την τελική γραμμή, με τον Keylor Navas να κάνει την πρώτη του αποψινή εντυπωσιακή απόκρουση στο δυνατό πλασέ του Enciso. Ο Ιάπωνας δοκίμασε ο ίδιος την τύχη του στο 19' με δεξί σουτ εκτός περιοχής, αλλά αυτή τη φορά ο Navas έπεσε και μπλόκαρε μάλλον εύκολα. Στο 31' ένα μακρινό σουτ του (παγκόσμιου πρωταθλητή με την Αργεντινή στο Κατάρ) Alexis Mac Allister σημάδεψε τον Κοσταρικανό γκολκίπερ μας. Παρένθεση στο 33' με ωραία μπαλιά του Danilo που έβγαλε στο τετ α τετ τον Johnson, όμως ο Ουαλός παρενοχλήθηκε από τον Lewis Dunk (σπρώχτηκε ίσως είναι πιο σωστό) και σούταρε άτσαλα και άστοχα. Και συνέχεια: Η Brighton έχασε καλή ευκαιρία στο 37', όταν βγήκε στην κόντρα και ο Mac Allister από τη μπαλιά του March πλάσαρε ξυστά άουτ από το αριστερό δοκάρι του Navas.

Ένα λεπτό αργότερα, όμως, ο Navas δέχθηκε το πρώτο γκολ με δική του ευθύνη όσο είναι τερματοφύλακας της Forest: το αριστερό σουτ του March έξω από την περιοχή δεν ήταν φοβερά δυνατό, αλλά ο Keylor δεν μπλόκαρε και -το χειρότερο- έδιωξε όχι προς τα πλάγια αλλά εντελώς μπροστά του, όπου καραδοκούσε ο Buonanotte που σκόραρε σε άδειο τέρμα. Ένα ακόμα γκολ που θα μπορούσε να έχει αποφευχθεί. Ο κόσμος, συγκινητικός, αντιλαμβανόμενος την κρισιμότητα της κατάστασης, τραγουδούσε συνέχεια με όση φωνή διέθετε, σπρώχνοντας την ομάδα μπροστά για να ισοφαρίσει ει δυνατόν πριν την ανάπαυλα. Το προσπάθησαν στο 43' ο Felipe βγάζοντας τον Taiwo Awoniyi απέναντι στον Steele και λίγο πλάγια αριστερά, όμως ο Νιγηριανός έκανε ένα αδύναμο αριστερό σουτ πάνω στον αντίπαλο γκολκίπερ, και στο 44' ο Danilo όταν βρέθηκε σε θέση βολής από πάσα του Morgan Gibbs-White αλλά αστόχησε στο σουτ του, αν και όχι για πολύ. Το κατάφερε όμως με... εξωτερική βοήθεια ο Renan Lodi στο τρίτο λεπτό των καθυστερήσεων. Ο Βραζιλιάνος μπακ έγινε τελικός αποδέκτης ενός ωραίου συνδυασμού Danilo-Awoniyi, έκανε συρτή δυνατή σέντρα-σουτ και ο Pascal Gross προσπαθώντας να αποκρούσει κεραυνοβόλησε τον Steele, που βρήκε λίγο τη μπάλα με το χέρι αλλά δεν κατάφερε ν' αλλάξει την τροχιά της προς τη δεξιά γωνία του. Με μια σπάνια εύνοια της τύχης οι Reds πήγαν στα αποδυτήρια με άλλον αέρα.

Χρειάστηκε, βέβαια, να αποφύγουμε πρώτα το δεύτερο σε βάρος μας γκολ σε άλλες δύο φάσεις στις αρχές της επανάληψης, στο 49' με το βολέ του Estupiñán από τη σέντρα του Enciso να καταλήγει ελάχιστα άουτ και κυρίως στο 58', με κόντρα για σεμινάριο από τους δύο παραπάνω και ευτυχώς για μας τον Mitoma, που πήρε την τελική πάσα σε φοβερά πλεονεκτική θέση, να πλασάρει εκατοστά άουτ. Ενδιάμεσα (52') την ίδια τύχη είχε και δυνατό διαγώνιο σουτ του Williams μετά από κεφαλιά-πάσα του Gibbs-White. Στο 59', η ατυχία μάς χτύπησε και πάλι, καθώς ο Awoniyi έβγαλε ωραία στα αριστερά τον Gibbs-White, αυτός σέντραρε και Johnson και Williams έπεσαν ταυτόχρονα στη μπάλα χωρίς ο ένας να βλέπει τον άλλο. Το πόδι του "Jonno" βρήκε με δύναμη στο κεφάλι τον Neco, που μετά τις απόπειρες των γιατρών για τις πρώτες βοήθειες αποχώρησε με φορείο. Στη θέση του μπήκε ένας άλλος παίκτης που επέστρεψε, ο Cheikhou Kouyaté, που ενίσχυσε το κέντρο μας στην αναγκαστική αλλαγή του συστήματος σε 4-3-1-2, με τον Aurier να πηγαίνει δεξιά και να αφήνει... μόνους στο κέντρο της άμυνας Felipe και Worrall. Ο τελευταίος έπαιξε αριστερά, αντίθετα με ό,τι συμβαίνει συνήθως, αλλά παρασυρμένος από το πάθος του αγώνα ήταν πολύ καλός. Ως και μια πολύ ωραία ντρίμπλα έκανε!

Αντί λοιπόν η ατυχία του Neco, από τους καλύτερους μέχρι εκείνη τη στιγμή, να μας ρίξει στο χώμα, αντίθετα μας πείσμωσε περισσότερο, και το αποτέλεσμα ήταν άμεσο. Στο 69' ο αφηρημένος Moisés Caicedo, ο δεύτερος της παρέας από το Εκουαδόρ (υπάρχει και τρίτος, ο τραυματίας Jeremy Sarmiento), ούτε που κατάλαβε για πότε ο Danilo του έκλεψε τη μπάλα, την άνοιξε στον Awoniyi, έκανε ένα κολασμένο σπριντ για να την ξαναπάρει από τον Νιγηριανό, βρέθηκε πλάγια δεξιά απέναντι από τον Steele και με δυνατό δεξί σουτ (φωτογραφία) τον ανάγκασε να την ξαναμαζέψει από τα δίχτυα του. Η πρώτη ανατροπή ήταν γεγονός και ο κόσμος ξεσάλωσε στην εξέδρα, φωνάζοντας ακόμα δυνατότερα και ζητώντας κι άλλο γκολ. Παρά λίγο να γίνει η επιθυμία του πραγματικότητα στο 74', όταν μετά από νέο κλέψιμο (του Kouyaté αυτή τη φορά) ο Danilo, που είπαμε ότι ήταν παντού και πάντα, τροφοδότησε τον Gibbs-White, το δεξί φαλτσαριστό σουτ του οποίου σχεδόν έγλειψε το αριστερό δοκάρι του Steele προς ανακούφιση του De Zerbi. Ο Ιταλός είχε ήδη περάσει τον Danny Welbeck αντί του Estupiñán και έβαλε και τον Γερμανό Deniz Undav αντί του Enciso, αλλά προκοπή δεν είδε. 

Ο Cooper είχε δύο ακόμα διαστήματα για αλλαγές (αφού ο Williams είχε χτυπήσει στο κεφάλι και ο κανονισμός προβλέπει και τέταρτο) και κατά τη συνήθειά του έβαλε τον ανεξήγητα απαραίτητο Ayew στη θέση του κατάκοπου Awoniyi (80'), ένα λεπτό αφότου ο Navas είχε οριζοντιωθεί και είχε διώξει πανέμορφα σε κόρνερ ένα φοβερό σουτ του March. Η επόμενη και τελευταία κίνησή του ήταν η αντικατάσταση του Johnson, που είχε σχεδόν εξαφανιστεί από το ματς (οξύμωρο αν λάβουμε υπόψη την εμφάνιση των υπόλοιπων), με τον Harry Toffolo για ενίσχυση της αριστερής πλευράς μας. Φτάσαμε λοιπόν στο 88' για να βρει πεντακάθαρα η μπάλα στο υψωμένο χέρι του Dunk μετά από κόρνερ του Gibbs-White, να σφυρίξει ο Gillett δεύτερο πέναλτι υπέρ μας (από πότε είχαμε άραγε να το δούμε αυτό;), να το αναλάβει ο Gibbs-White (ο Ayew πήγε προς τη μπάλα αλλά ο MGW του έκοψε τη φόρα) και να στείλει τη μπάλα δεξιά και τον Steele αριστερά. Μπορείτε να φανταστείτε τι έγινε μέχρι να σφυρίξει ο Αυστραλός τη λήξη στο... 105', καθώς οι καθυστερήσεις ήταν πολλές. Η Brighton το πάλεψε, είναι αλήθεια, και ενώ στο 95' σε κόρνερ του March από δεξιά ο Levi Colwill δεν πρόλαβε να κάνει την προβολή στο δεύτερο δοκάρι και στο 100' ο Lodi αποκρούσει στη γραμμή το σουτ του ίδιου του March πριν ο Mac Allister στο ριμπάουντ κοντραριστεί από τον Worrall σε κόρνερ, τελικά στο 102' η μπάλα κατέληξε στα δίχτυα μας, μετά από κόρνερ του Gross, πρώτη κεφαλιά του Mac Aliister και δεύτερη εξ επαφής του Undav - με μια λεπτομέρεια: ο Γερμανός ήταν τόσο... κατάμονος που ήταν και σε θέση οφσάιντ. Αν δεν παρενέβαινε, ίσως η μπάλα να πήγαινε κατευθείαν μέσα. Το έκανε όμως και μας γλίτωσε από τον εφιάλτη των τελευταίων λεπτών...

Όπως είπαμε, χάρη σ' αυτή τη νίκη, την πρώτη μας μετά τις 5 Φεβρουαρίου στο ντεμπούτο του Navas (!), βγήκαμε πάλι από την επικίνδυνη ζώνη, αφού χθες βράδυ Leeds και Leicester ήρθαν ισόπαλες 1-1 στο Elland Road (επίσης Wolves-Crystal Palace 2-0 και Aston Villa-Fulham 1-0), οπότε ισοβαθμήσαμε με την πρώτη (με χειρότερη διαφορά τερμάτων) και προσπεράσαμε τη δεύτερη και την Everton, η οποία για να μας ξαναβάλει από κάτω χρειάζεται νίκη αύριο στην έδρα της επί της φορμαρισμένης Newcastle, πράγμα καθόλου εύκολο (αύριο γίνεται και το Southampton-Bournemouth που μας ενδιαφέρει και το Tottenham-Manchester United που μας είναι εντελώς αδιάφορο). Από τα άλλα αποψινά ματς ξεχώρισε φυσικά η εμφατική νίκη της Manchester City στο ντέρμπι με την Arsenal στο Etihad (4-1), που τη χρίει αυτόματα μεγάλο φαβορί (και) για τον φετινό τίτλο, αφού μείωσε στους δύο βαθμούς την απόσταση από τους Gunners με δύο ματς λιγότερα. Η επόμενη αντίπαλός μας (το Σάββατο στο Λονδίνο) Brentford πιστοποίησε την καλή αγωνιστική της κατάσταση περνώντας από το Stamford Bridge με 2-0 απέναντι στην Chelsea, που για κακή μας τύχη μάλλον λίγο πριν μας συναντήσει θα προσλάβει στην τεχνική ηγεσία της τον Mauricio Pochettino! Τέλος, η West Ham άφησε την κούρασή της από τις ευρωπαϊκές της υποχρεώσεις να φανεί και ηττήθηκε στο Λονδίνο με 2-1 από τη Liverpool, που εδραιώνεται σιγά σιγά στις θέσεις του Europa League. 

Forest: Navas, Aurier, Felipe, Niakhaté (Worrall 14'), Williams (Kouyaté 65'), Mangala, Danilo, Lodi, Gibbs-White, Johnson (Toffolo 86'), Awoniyi (Ayew 80').
Brighton: Steele, Gross, Dunk, Colwill, Estupiñán (Welbeck 72'), Caicedo, Mac Allister, March, Buonanotte (Offiah 88'), Mitoma, Enciso (Undav 75').
Σκόρερς: Gross 45+3' (αυτογκόλ), Danilo 69', Gibbs-White 91' (πέναλτι) - Buonanotte 38'.
Διαιτητής: Jarred Gillett. Κίτρινες: Felipe 4', Navas 104'.
Θεατές: 28.808.

Steve Cooper: "Χαίρομαι για λογαριασμό των παικτών και του κόσμου μας, αλλά είχαμε μήνες να νικήσουμε. Δεν πιστεύω ότι είναι σωστό τώρα που νικήσαμε να πανηγυρίζουμε υπερβολικά. (σ.σ. Ο Steve αυτή τη φορά δεν έδειξε τις γροθιές του στον κόσμο που παραληρούσε.) Έχουμε ακόμα πολλή δουλειά να κάνουμε. Όσοι είχαν καιρό να έρθουν στο γήπεδό μας εντυπωσιάστηκαν από την ατμόσφαιρα. Εμείς ποτέ δεν θα τη θεωρήσουμε δεδομένη. Ακόμα και σε παιχνίδια που δεν πήγαν καλά, και υπήρξαν κάμποσα απ' αυτά, είχαμε πραγματικά θετική στήριξη από την κερκίδα μας, ακόμα κι όταν οι φίλοι μας δεν ένιωθαν αυτά που έδειχναν. Μας βοηθάει πολύ ο τρόπος που σκέφτονται και το έκαναν κι απόψε. Δεν γνωρίζω τα άλλα αποψινά αποτελέσματα. Θεωρώ ότι πρέπει πρώτα απ' όλα να φροντίζουμε να κάνουμε εμείς αυτό που πρέπει. Αν παίρνουμε τα αποτελέσματα που θέλουμε, τα πράγματα θα πάρουν το δρόμο τους όσον αφορά τη βαθμολογική μας θέση. Ίσως με αυτό το αποτέλεσμα να τη βελτιώσαμε. Τώρα πρέπει να κάνουμε το ίδιο και απέναντι στη Brentford το Σάββατο. Είμαι πολύ ικανοποιημένος με το αποτέλεσμα και ευγνώμων στους παίκτες που εμπιστεύτηκαν το πλάνο που ετοιμάσαμε. Η Brighton έχει τον σεβασμό μου για τον τρόπο που παίζει, για την απόδοσή της τη φετινή σεζόν και για τους παίκτες που διαθέτει. Ξέραμε ότι το παιχνίδι θα είχε αυτή τη μορφή, οπότε το σχέδιό μας ήταν να έχουν οι αντίπαλοί μας τη μπάλα κι εμείς να βγαίνουμε μπροστά όπως είδατε. Ο Keylor έκανε μια απίθανη απόκρουση μετά το χαμένο πέναλτι του Brennan και η Brighton έφτασε σε καλές θέσεις για γκολ, αλλά πιστεύω ότι τις πραγματικές ευκαιρίες στον αγώνα τις δημιουργήσαμε εμείς. Ποτέ δεν θα επιχειρούσαμε να τη συναγωνιστούμε στην κατοχή της μπάλας, θα ήταν λάθος πλάνο. Στο ημίχρονο ζήτησα από τους παίκτες να συνεχίσουν την προσπάθεια και να μην απογοητευτούν, γιατί υπήρχαν κάποιοι τομείς του παιχνιδιού που σίγουρα δεν θα τους απολάμβαναν. Αλλά τους είπα ότι θα έπαιρναν την ανταμοιβή τους".

* Η φωτογραφία είναι από την ιστοσελίδα του BBC.