Σήμερα έχουμε Παρασκευή και 13... Όχι, δεν θα βγει ο Jason Voorhees να μας σφάξει (για να ξέρεις για ποιον μιλάμε πρέπει να είσαι 50+), αλλά τέλος πάντων καταλαβαινόμαστε. Την... αποφύγαμε αυτή τη μέρα, "φροντίζοντας" να βγούμε 4οι, οπότε σήμερα η αυλαία των πλέι-οφ ανοίγει στο Kenilworth Road με την αναμέτρηση Luton-Huddersfield... Αλλά αν η κακοτυχία θέλει να σε βρει, δεν υπάρχει τρόπος να την εμποδίσεις. Τα μάθατε; Ο Brennan Johnson και ο Steve Cooper αναδείχθηκαν αντίστοιχα Παίκτης του Μήνα και Μάνατζερ του Μήνα για τον Απρίλιο στην Championship!

Μεγάλη γρουσουζιά τα βραβεία, ειδικά του Μάνατζερ του Μήνα. Αν θυμάμαι καλά, ο προηγούμενος του Μαρτίου (o Steve Morison της Cardiff) έφαγε αμέσως στην έδρα του μια ξεγυρισμένη τεσσάρα από τη Swansea. Δεν είναι να παίζεις μ' αυτά τα πράγματα, ειδικά αν έχεις τις επιδόσεις της Forest από καταβολής πλέι-οφ. Στην Championship φτάσαμε σ' αυτή τη διαδικασία τρεις φορές, το 2003 πάλι με τη Sheffield United (1-1 εντός, 3-4 εκτός στην παράταση αν και προηγηθήκαμε 2-0, καθώς -να ξαναθυμίσουμε- στην Αγγλία ΔΕΝ ίσχυαν ποτέ τα εκτός έδρας γκολ), το 2010 με τη Blackpool (δύο ήττες, 2-1 έξω και 4-3 μέσα) και το 2011 με τη Swansea (0-0 μέσα και 1-3 έξω με 4 ή 5 δοκάρια και στους δύο αγώνες μαζί). Βάλτε και το κάζο με τη Yeovil το 2007 στη League One, με νίκη 2-0 εκτός και κατάρρευση μέσα στο σπίτι μας (1-3 στην κανονική διάρκεια και 2-5 στην παράταση). Άπαπα, μάλλον προκαλούμε την τύχη μας...

Μάλιστα... Δηλαδή, αν ο μη γένοιτο αποκλειστούμε και πάλι στα ημιτελικά (έχουμε να πατήσουμε στο παλιό Wembley από τον τελικό του League Cup το 1992, όταν χάσαμε 1-0 από τη Manchester United, ενώ στο καινούργιο δεν έχουμε πάει ποτέ), θα φταίει το κατά Κώστα Βάρναλη κακό το ριζικό μας και ο θεός που μας μισεί;

Αστεία πράγματα. Προσωπικά περισσότερο ανησυχώ για τα θέματα με τους τραυματίες, που περιορίζουν τις λύσεις μας. Η απώλεια του Lewis Grabban, που έχει εμπειρία από τέτοιες καταστάσεις, είναι μεγάλη. Του δε Keinan Davis μάλλον ακόμα μεγαλύτερη, λόγω του τρόπου που έμαθε να παίζει η ομάδα με αυτόν στη σύνθεσή της και της απίστευτης ταλαιπωρίας που προκαλούσε στις αντίπαλες άμυνες. Για το "θηρίο" ο Cooper είπε ότι "δεν είναι καθόλου πιθανό" να αγωνιστεί στους ημιτελικούς. (Ο κόσμος βέβαια έχει τη δική του "θεωρία", ότι ο κόουτς παίζει mind games και ότι αύριο ο Keinan θα είναι κανονικά διαθέσιμος. Μακάρι να έχει δίκιο, αλλά δεν το πιστεύω. Αν δεν είναι τελείως καλά, σιγά μη μας αφήσει η Aston Villa να της τον σακατέψουμε.) Ευτυχώς επιστρέφουν ο Steve Cook, o Jack Colback και ο Ryan Yates, που είχαν κάποια μικροπροβλήματα και δεν συμπεριλήφθηκαν στη 18άδα του αγώνα με τη Hull, ενώ φαντάζομαι ότι δεν περίμενε κανείς να λείψει ο Scott McKenna, που ήταν στον πάγκο στο συγκεκριμένο ματς και απλώς συμπλήρωνε την αποστολή λόγω ασθένειας. Όσο για τον "μακροχρόνιο" τραυματία μας, τον Max Lowe, έτσι κι αλλιώς δεν θα τον είχαμε αφού ανήκει στους Blades...

Υπάρχουν κι άλλα που μας κάνουν να ανησυχούμε. Εντελώς αδικαιολόγητα -κατά την άποψή μου- η EFL ξέκοψε ότι δεν θα χρησιμοποιηθεί VAR στους ημιτελικούς, παρά μόνο στον τελικό. Σκεφτείτε, σε ματς όπου παίζονται 195 εκατομμύρια λίρες σε έσοδα που επιφέρει η άνοδος. Και παρ' όλα αυτά, τους ημιτελικούς θα διευθύνουν ρέφερι Premiership, οι οποίοι είδαμε (στον αγώνα με τη Bournemouth) πόσο θάρρος έχουν να πάρουν τις αποφάσεις πάνω τους χωρίς την ασφαλιστική δικλείδα της τεχνολογίας. Ναι, αυτό είναι όντως κάτι ανησυχητικό.

Κι όμως, όσο τα σκεφτόμαστε αυτά ξεχνάμε τις χαρές που ζήσαμε όλη τη σεζόν. Η χρονιά φέτος, ό,τι και να γίνει, είναι πλήρως επιτυχημένη. Δεν θυμάμαι άλλη ομάδα στην Championship να είναι σχεδόν μέχρι τη δέκατη αγωνιστική στην τελευταία θέση και να φτάσει να διεκδικεί απευθείας άνοδο. Αν μας έλεγαν πριν το ξεκίνημα της σεζόν ότι θα φτάναμε στα πλέι-οφ θα το θεωρούσαμε αποτυχία; Δε νομίζω. Και επειδή τρώγοντας έρχεται η όρεξη, ώρα να κάνουμε και το παραπάνω βήμα. Κι αν δεν τα καταφέρουμε, αμφιβάλλει κανείς ότι έχουν μπει πολύ στέρεες βάσεις για του χρόνου; Ο προπονητής και η δουλειά του περιβάλλονται από την εμπιστοσύνη όλων, πράγμα που έχουμε να δούμε για πάρα πολλά χρόνια.

Παρ' 'ολα αυτά, από αύριο και μετά θα φανεί πόσο στ' αλήθεια πιστεύει ο κόσμος στην ομάδα. Ελπίζω κι εύχομαι να μην αρχίσει η γκρίνια αν δεν πάνε όλα καλά στο Bramall Lane. Δεν ταιριάζει κάτι τέτοιο στο κλίμα που με τόσο κόπο δημιουργήθηκε. Φέτος ο Ουαλός μάς έκανε να νιώσουμε πάλι σαν Forest: να διώξουμε την ηττοπάθεια από το λεξιλόγιό μας. Παίκτες και κόσμος. Να μη συμβιβαζόμαστε με την ήττα, κι όταν αυτή έρχεται να ξανασηκωνόμαστε αμέσως (πάμπολλα τα παραδείγματα γι' αυτό στην τρέχουσα σεζόν). Ας κρατήσουμε αυτή τη νοοτροπία, ας είναι η εξέδρα από το 1' ως το 90φεύγα -και το 120φεύγα αν χρειαστεί- πλάι στην ομάδα no matter what, που λένε, και τότε θα δούμε αν υπάρχει χώρος για παραδόσεις, κατάρες και άρες μάρες κουκουνάρες...

* Η φωτογραφία είναι από τον επίσημο λογαριασμό του συλλόγου στο facebook.