Forest-Tottenham 3-0: Αυτός που φεύγει... κι αυτός που "γύρισε"

Δεν ξέρω αν αυτή τη στιγμή στο Nottingham υπάρχει άνθρωπος πιο χαρούμενος από τους δύο κυρίους της φωτογραφίας. Ο ένας έπαιξε το τελευταίο του ματς με τη Forest πριν πάει στο Μαρόκο να υπερασπιστεί μαζί με την Εθνική του τον τίτλο του Κυπέλλου Εθνών Αφρικής που είχε κατακτήσει το 2024 παρουσία του. Ο άλλος ξεκίνησε τη χρονιά κάτω από τα συνηθισμένα του στάνταρ, τον πήρε η κακιά η μπάλα μαζί με όλη την ομάδα, τραυματίστηκε κιόλας, έχασε τη θέση του στη βασική ενδεκάδα, αγωνίστηκε στο παιχνίδι των πολλών αλλαγών στην Ουτρέχτη και με μια "διαστημική" εμφάνιση φώναξε δυνατά ότι γύρισε για να μείνει.
Add a commentRead more: Forest-Tottenham 3-0: Αυτός που φεύγει... κι αυτός που "γύρισε"
Ουτρέχτη-Forest 1-2: Jesus saves... again

O Steve Stone κοιτούσε από τον πάγκο και καμάρωνε. Ο πρώτος εκτός συνόρων στόχος της χρονιάς επετεύχθη. Με την πρώτη της νίκη στην Ευρώπη μετά τις 17 Οκτωβρίου 1995, τότε που είχε κερδίσει στη Γαλλία την Auxerre 1-0 με γκολ του νυν βοηθού προπονητή της, η Forest κλείδωσε την πρόκριση στους "32" του Europa League και έδειξε ότι παραμένει υπολογίσιμο μέγεθος και πέρα από το Νησί παρά τη μακρόχρονη απουσία της. Νίκησε βέβαια "με τον τρόπο της", κάνοντάς μας να καρδιοχτυπάμε μέχρι το σφύριγμα της λήξης, αλλά τέλος καλό όλα καλά. Και νίκη, και πρόκριση, και επιστροφές, και πολύτιμη ξεκούραση για αρκετούς παίκτες.
Add a commentEverton-Forest 3-0: Κουτούλαγαν γενικώς...

Η κακή μέρα φαινόταν από το πρωί. Αλλά διάβολε, περίμενα περισσότερη προσπάθεια, και πιστεύω πως δεν ήμουν ο μόνος. Μπορεί το τελικό 3-0 υπέρ της Everton να μην αντικατοπτρίζει πιστά την εικόνα της πρώτης επίσκεψης στην ιστορία μας στο ολοκαίνουργιο Hill Dickinson, αντάμειψε όμως την ομάδα που μπήκε με διάθεση νίκης από την αρχή, στάθηκε πολύ πιο καλά στο γήπεδο και επωφελήθηκε από ό,τι της πρόσφερε η αντίπαλός της. Δυστυχώς αυτή η ομάδα δεν ήταν η Forest, που έκανε ίσως την πιο κακή εμφάνισή της από τότε που ο Sean Dyche πήρε στα χέρια του το τιμόνι της.
Add a commentFA Cup: Ιστορική έδρα και κακοί οιωνοί...

Όπως κάθε χρόνο τέτοια εποχή, έρχεται η ώρα του FA Cup! Της αρχαιότερης διοργάνωσης στην ιστορία του ποδοσφαίρου, που μπορεί κάποιοι να σνομπάρουν στις μέρες μας αλλά όχι αυτή η ιστοσελίδα - ποτέ. Δεν υπάρχει πλέον ούτε ένας επιζών από τις δύο ομάδες της Forest που κατέκτησαν το τρόπαιο (από την ομάδα του 1959 τελευταίος έφυγε τον Ιούλιο του 2024 ο Jeff Whitefoot, ενώ γι' αυτή του 1898... καταλαβαίνετε), η νοσταλγία όμως παραμένει, όσο και η στενοχώρια για τον χαμένο τελικό του Brian Clough το 1991 και το "γαμώτο" για την περσινή πορεία που σταμάτησε στον ημιτελικό του Wembley κόντρα στη Manchester City.
Add a commentWolves-Forest 0-1: Ιησούς χωρίς... ανάσταση

Ο αγώνας με τους Wolves στο Molineux μου θύμισε κάτι που έλεγε ένας δάσκαλός μου στη δραματική σχολή (γνωστός, διετέλεσε και διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου) όταν δεν του άρεσε ένας αυτοσχεδιασμός: "Ωραία, το είδαμε, το δοκιμάσαμε, ας το ξεχάσουμε". Για μένα προσωπικά, αυτό το ματς θα μπει στο χρονοντούλαπο και δεν το κόβω να ανασύρεται ποτέ till the end of time, που λένε κι εκεί στο Νησί. Βαρετό, άνοστο σαν ξαναζεσταμένη σούπα της κακιάς ώρας ακόμα κι όταν ήταν φρεσκοβρασμένη, δύο ώρες χαμένες από τη ζωή μας, όπως θέλετε πείτε το - μάλλον ό,τι χειρότερο έχουμε δει φέτος στην Premier League.
Add a commentPage 1 of 8
Δεν ξέρω αν αυτή τη στιγμή στο Nottingham υπάρχει άνθρωπος πιο χαρούμενος από τους δύο κυρίους της φωτογραφίας. Ο ένας έπαιξε το τελευταίο του ματς με τη Forest πριν πάει στο Μαρόκο να υπερασπιστεί...
Στον άτυχο αγώνα με τη Bournemouth, o Ryan Yates έκλεισε 250 συμμετοχές με τη φανέλα της Forest σε όλες τις διοργανώσεις. Ένα τέταρτο της χιλιάδας για τον πιστό στρατιώτη, που πήγε στη Nigel Doughty... 