"Χορεύουμε;" θα μπορούσε να λέει ο Danny Fox στον Ben Osborn στο στιγμιότυπο επάνω. "Χορεύοντας με τους Λύκους", κατά την αξέχαστη ταινία με τον Kevin Costner. Και οι Reds όντως χόρευαν σήμερα στο παγωμένο Molineux, "χιονίζοντας" την άψογη εικόνα των υποψήφιων πρωταθλητών, που σημειωτέον παρά τη σημερινή τους ήττα είναι ακόμα εννέα ολόκληρους βαθμούς μπροστά από τη δεύτερη... χμ... Derby. Από την 28η Οκτωβρίου είχαν να χάσουν οι Wolves σε αγώνα πρωταθλήματος. Αλλά στο σημερινό "'Όχι" των παικτών του Aitor Karanka δεν βρήκαν στιγμή αντεπιχείρημα. Στιγμή!

Είδα όλο το δεύτερο ημίχρονο, ευγενική προσφορά κάποιου γενναιόδωρου Red που επιλέγει μόνιμα τον τελευταίο καιρό να ανοίγει το ifollow που πλήρωσε από την τσέπη του για να βλέπουν οι ομοϊδεάτες του ανά τον κόσμο ζωντανά τα ματς της αγαπημένης τους ομάδας. Ειδικά οι κάτοικοι εξωτερικού οφείλουμε να του είμαστε υπόχρεοι, γιατί αποκτούμε καλύτερη εικόνα της ομάδας και της συμπεριφοράς της στον αγωνιστικό χώρο. Και σ' αυτόν οφείλεται ο τίτλος του σημερινού άρθρου. "Πούν' τοι οι πρωταθλητές", αλήθεια; Ούτε μία φάση της προκοπής δεν δέχτηκε η μέχρι πρότινος αλλοπρόσαλλη αμυντικά Forest. Κι όπως μαθαίνω από τις διάφορες ιστοσελίδες, η κατάσταση δεν ήταν πολύ διαφορετική ούτε στο πρώτο ημίχρονο. 6-5 τα σουτ, αλλά 1-4 στο στόχο. Λίγες φάσεις, όπως θα καταλάβατε. Οι Reds έφεραν το παιχνίδι στα μέτρα τους, κι αυτό δεν μπορεί παρά να πιστωθεί στη σωστή προετοιμασία από το προπονητικό τιμ, αλλά και στη ακάματη προσπάθεια από τους παίκτες, την οποία λίγο πριν τα γκολ ο Paul Taylor της Nottingham Post θαύμαζε σε ποστάρισμά του στο Twitter, αναρωτώμενος ταυτόχρονα αν αυτό το αδιάκοπο κυνηγητό της μπάλας μπορούσε να κρατήσει 90 λεπτά.

Κράτησε 94. Ο Karanka το είχε πει στις δηλώσεις του την Πέμπτη: "Εγώ ήρθα εδώ για να νικάω. Όποιος νομίζει ότι θα μπούμε μέσα για να θαυμάσουμε απλώς τους Wolves ως υποψήφιους πρωταθλητές, μπορεί να μείνει σπίτι του". Σίγουρα τα λόγια του θα προκάλεσαν κάποια μειδιάματα ανάμεσα στους οπαδούς και των δύο ομάδων. Αλλα να που το αποτέλεσμα τον δικαίωσε. Και μπορεί στο πρώτο γκολ να μας ευνόησε (σε μια από τις ελάχιστες φορές που γίνεται αυτό φέτος) η τύχη, το δεύτερο όμως ήταν απόρροια μιας πανέμορφης ομαδικής προσπάθειας, και μια βροντερή δήλωση ότι η Forest δεν είχε πάει στο Wolverhampton για να παίξει ταμπούρι, έστω και πέντε λεπτά για να βγάλει το ημίχρονο προηγούμενη με βραχεία κεφαλή.

Τέσσερις ήταν οι αλλαγές σε σχέση με τον αγώνα με την Aston Villa. O David Vaughan έμεινε εκτός 18άδας (πράγμα που σημαίνει ότι η αλλαγή του σ' αυτό το ματς ήταν ξεκάθαρα λόγω τραυματισμού), παραχωρώντας τη θέση του -λογικά- στον Liam Bridcutt. Αντί του Zach Clough επανεμφανίστηκε ο Ανδρέας Μπουχαλάκης, δίνοντας την ευκαιρία στον Ben Osborn να ανοιχτεί προς τα άκρα και να έχει πιο επιθετικό ρόλο και όντας πολύ ουσιαστικός και ο ίδιος. Ο Armand Traoré πλήρωσε με πάγκο την κακή του εμφάνιση κόντρα στους Villans και ο Danny Fox πήρε θέση στο αριστερό άκρο, μετά από αρκετό καιρό. Και τέλος ο Joe Worrall, που εξέτισε την ποινή της μιας αγωνιστικής από το ματς με την Arsenal, ήταν ο παρτενέρ του Michael Mancienne στο κέντρο της άμυνας αντί του Matt Mills, και με το μεστό παιχνίδι του θύμισε -να το πω για άλλη μια φορά κι ας γίνομαι κουραστικός- Michael Dawson. Ήταν απροσπέλαστος, ήταν ηγέτης, ήταν παντού κι ας έπαιζε με κίτρινη από πολύ νωρίς. Αν δεν τον χάσουμε σύντομα, έχουμε τον νέο αρχηγό της Forest μπροστά μας. Α, στον πάγκο ήταν και ο Απόστολος Βέλλιος! Δεν έπαιξε, αλλά τουλάχιστον ο Karanka έδειξε ότι τον υπολογίζει, όπως και τον Mustapha Carayol, με τον οποίο δεν είχαν και τις καλύτερες των σχέσεων στη Middlesbrough.

Η Forest έπαιξε σκληρά στο πρώτο ημίχρονο. Τι είπα; "Forest" και "σκληρά" στην ίδια πρόταση; Μάλιστα! Κι αυτό ίσως να ήταν το πιο αναπάντεχο για τους γηπεδούχους. Είχε βέβαια και το τίμημά του, αφού μέχρι το ημίωρο Fox, Worrall και Bridcutt είχαν όλοι μπει στο μπλοκάκι του Robert Madley (o Worrall μάλιστα αποδοκιμαζόταν σε κάθε φάση, καθώς οι φίλοι των Wolves πίστευαν ότι το μαρκάρισμά του στον Diοgo Jota σήκωνε απευθείας κόκκινη). Ένα σουτ από τον Leo Bonatini στο 9' (λίγο άουτ) ήταν η μοναδική φορά που κάπως ίδρωσε ο Jordan Smith. Αντίθετα οι Wolves παρά λίγο να την πατήσουν στο 32', όταν σε μια εκτέλεση φάουλ του Kieran Dowell η μπάλα πέρασε από όλο τον κόσμο και βρήκε στον Matt Doherty, αλλά ευτυχώς γι' αυτόν πέρασε λίγο έξω από το δοκάρι. Ή στο 39', όταν ο Osborn έκανε το ίδιο κόλπο με τον περσινό αγώνα απέναντι στη Bristol City, στρώνοντας μετά από χτύπημα φάουλ τη μπάλα στον εαυτό του και σημαδεύοντας το τέρμα του John Ruddy, αλλά παρεμβλήθηκε ένα σώμα αμυντικού και έδιωξε κόρνερ. Ο Osborn εκτέλεσε, ο Dowell δέχτηκε τη μπάλα μετά την απόκρουση και με βολέ την έστειλε να χτυπήσει και πάλι σε αμυνόμενο, αυτή τη φορά όμως ξεγελώντας τον Ruddy και καταλήγοντας στα δίχτυα του. Πριν καλά καλά συνειδητοποιήσουν Wolves και κόσμος τι συμβαίνει, στο 43' ο Matty Cash έκανε τη ντρίμπλα από τα δεξιά, γύρισε στην περιοχή και ο Osborn με άψογο τελείωμα έβαλε τους Reds δύο γκολ μπροστά και για τα καλά στη θέση του οδηγού.

Για το δεύτερο ημίχρονο δεν έχω να γράψω... καμιά φάση, εκτός ίσως από την κεφαλιά του Fox που έβγαλε ο Ruddy σε κόρνερ στο 50'. Η Forest παρέδωσε σεμινάριο διαχείρισης πλεονεκτήματος και η αμυντική της τετράδα ήταν απροσπέλαστη, μην αφήνοντας στον Smith καμιά άλλη δουλειά από το να μαζεύει τη μπάλα στις σέντρες και τα ανούσια γεμίσματα των γηπεδούχων. Στο κέντρο Bridcutt και Μπουχαλάκης έκοβαν και έβγαζαν μπροστά, με τον Ben Brereton αν και μόνο στην επίθεση να απασχολεί σχεδόν όλη την άμυνα του Nuno Espírito Santo. Ο τεχνικός των Wolves έκανε τις αλλαγές του, ρίχνοντας στο ματς από την ανάπαυλα και τον Hélder Costa των 13 εκατομμυρίων λιρών (μεταγραφή-ρεκόρ στην ιστορία της ομάδας από τη Benfica), αλλά διέξοδο προς την περιοχή μας δεν βρήκε. Στο 83', απλώς για να ξεκουράσει λίγο την ομάδα, ο Karanka γύρισε το σύστημα σε 5-4-1, αποσύροντας τον Dowell και περνώντας τον Tendayi Darikwa, με τον Eric Lichaj στα αριστερά και τριάδα στο κέντρο της άμυνας τους Mancienne, Worrall και Fox. Όλα κύλησαν ομαλά, ο εκνευρισμός στις τάξεις των γηπεδούχων ολοένα και μεγάλωνε και το 0-2 παρέμεινε ως το τέλος μάλλον εύκολα.

Μια νίκη απέναντι στον πρώτο, πάντως, δεν φέρνει παραπάνω από τρεις βαθμούς. Η Forest ανέβηκε μόλις 14η, και για το πρωτάθλημα θα ξαναπαίξει στις 30 του μήνα, αφού πρώτα, το ερχόμενο Σάββατο, περάσει από το KCOM Stadium του Hull διεκδικώντας την είσοδό της στον πέμπτο γύρο του FA Cup και τη συνέχεια της ωραίας περιπέτειας που ξεκίνησε από τη μεγάλη νίκη επί της Arsenal. Το ηθικό είναι πάλι ψηλά, οι συζητήσεις περί μεταγραφών καλά κρατούν... Είναι σίγουρα μια καλή περίοδος να είσαι φίλος της Forest.

Να μη λησμονήσουμε ότι οι παίκτες και των δύο ομάδων έπαιξαν σήμερα με μαύρα περιβραχιόνια, τιμώντας τη μνήμη του Cyrille Regis, ενός μεγάλου αστεριού της δεκαετίας του '80 που έφυγε πολύ πρόωρα, στα 60 του χρόνια, από ανακοπή καρδιάς. Ο Regis, όπως άλλωστε και ο δικός μας Viv Anderson, ήταν από τους πρωτοπόρους παίκτες που συνέβαλαν στην είσοδο των μαύρων στον αγγλικό ποδοσφαιρικό χάρτη, εξευτελίζοντας τον ρατσισμό της κερκίδας και αγωνιζόμενοι και στην Εθνική.

Wolves: Ruddy, Bennett, Coady, Boly, Doherty (Costa 46'), Saϊss, Neves (Mir 78'), Douglas (Gibbs-White 46'), Cavaleiro, Jota, Bonatini.
Forest: Smith, Lichaj, Mancienne, Worrall, Fox, Bouchalakis, Cash, Bridcutt (Clough 69'), Osborn, Dowell (Darikwa 83'), Brereton.
Σκόρερς: Dowell 40', Osborn 43'.
Διαιτητής: Robert Madley. Κίτρινες: Coady 38', Jota 65', Bennett 93' - Fox 6', Worrall 19', Bridcutt 30'.
Θεατές: 29.050 (Forest: περίπου 1.500).

Aitor Karanka: "Για μένα το πιο σημαντικό είναι πως όλοι τα έδωσαν όλα για τη νίκη. Απέναντι στην Aston Villa είχαμε μόνο δύο μέρες για να προετοιμαστούμε, ενώ τώρα είχαμε μια εβδομάδα για να κάνουμε την προετοιμασία μας όπως εγώ θέλω. Η δουλειά που κάναμε στο γήπεδο στην προπόνηση, αλλά και η ανάλυση του αντιπάλου, ήταν καλές, αλλά η προσήλωση των παικτών στο πλάνο μας καταπληκτική. Είχαμε ανάγκη να 'μεγαλώσουμε' και να βάλουμε περισσότερη ένταση στο παιχνίδι μας. Έχουμε την ποιότητα, έχουμε μια πραγματικά καλή ομάδα και κυκλοφορήσαμε τη μπάλα πολύ καλά. Όταν παίζουμε με μεγαλύτερη ένταση μπορούμε να βελτιωθούμε, όμως αυτό δεν ήταν παρά το πρώτο βήμα σε μια μεγάλη πορεία. Η ομάδα ήταν οργανωμένη και δούλευε όλη μαζί. Είναι πρωταρχικής σημασίας για μένα να παλεύουν οι παίκτες ο ένας για τον άλλο. Είναι φυσικά σημαντικό που νικήσαμε εδώ, αλλά ακόμα πιο σημαντικό είναι ότι η νίκη προήλθε από μια εξαιρετική εμφάνιση, και οι φίλοι μας μπορούν να είναι περήφανοι για τους παίκτες. Είναι πάντα σημαντικό να βάζεις γκολ, αλλά ο τρόπος που αμυνθήκαμε, ο τρόπος που οι παίκτες στήριξαν ο ένας τον άλλο, έδειξε ότι γνωρίζουν πως είναι εξίσου σημαντικό να κρατάς την εστία σου ανέπαφη. Αν συνεχίσουμε να δουλεύουμε έτσι μπορούμε να βελτιωθούμε. Αυτή ήταν απλώς η πρώτη νίκη".

* Η φωτογραφία είναι από την ιστοσελίδα της εφημερίδας Nottingham Post.