Αν ο Brian Clough ήταν ακόμα κοντά μας, σήμερα θα γινόταν 82 ετών. Πολλές είναι οι ιστορίες με αυτόν πρωταγωνιστή που έχουν να διηγηθούν άνθρωποι που υπηρέτησαν το αγγλικό ποδόσφαιρο από κάθε είδους πόστο, και εξακολουθούν ακόμα και στις μέρες μας, σχεδόν δεκατρία χρόνια μετά το θάνατό του, να χαρίζουν το γέλιο και να διατηρούν ζωντανό το πορτραίτο ενός από τους κορυφαίους μάνατζερ που γνώρισε ποτέ το άθλημα στο νησί. Με την ευκαιρία των γενεθλίων του, δημοσιεύουμε μία από αυτές, όπως τη διηγήθηκε ο Clive Tyldesley, γνωστός ραδιοφωνικός σπορτκάστερ.

"Ήμουν τότε φρέσκος στο επάγγελμα, μόλις είχα τελειώσει το πανεπιστήμιο στο Nottingham. Είχα πιάσει δουλειά σ' έναν τοπικό ραδιοφωνικό σταθμό, και μου είχαν αναθέσει να καλύπτω τους αγώνες της Forest, οπότε συχνά ταξίδευα μαζί με την ομάδα. Το πρώτο απ' αυτά τα ταξίδια δε θα το ξεχάσω ποτέ.

Η Forest έπαιζε στο Λονδίνο, και τότε, όπως όλες οι ομάδες, ταξίδευε με το τραίνο. Η αμαξοστοιχία θα έφευγε από τον σταθμό του Nottingham στις 9.30 το πρωί. Εγώ, και λόγω άγχους, φρόντισα να είμαι στη θέση μου στο τραίνο από τις 8.45. Φορούσα ένα πολύ ωραίο πουκάμισο, ένα γκρι παντελόνι και ένα μπλέιζερ σακάκι. Ο μπαμπάς μου σίγουρα θα ήταν πολύ περήφανος για μένα.

Γύρω στις 9.15 ανεβαίνει στο τραίνο ο Brian. Με ψιλογνώριζε, οπότε μόλις με είδε μου είπε: 'Καλημέρα νεαρέ, είσαι πολύ ευπρόσδεκτος να ταξιδέψεις μαζί μας, αλλά όταν ταξιδεύεις με τη Nottingham Forest πρέπει να φοράς γραβάτα'. Εγώ φυσικά τα έχασα και απάντησα: 'Ω, ζητώ συγγνώμη, κύριε Clough, δεν το ήξερα. Μην ανησυχείτε, δεν θα ξανασυμβεί'. Εκείνος όμως συνέχισε να στέκεται από πάνω μου και να με κοιτάζει. Μετά από 2-3 δευτερόλεπτα ξανάπε: 'Νεαρέ, είσαι πολύ ευπρόσδεκτος να ταξιδέψεις μαζί μας, αλλά όταν ταξιδεύεις με τη Nottingham Forest πρέπει να φοράς γραβάτα'. Εγώ ζήτησα πάλι συγγνώμη και προσπάθησα να το γυρίσω στην πλάκα, λέγοντας ότι την επόμενη φορά θα έφερνα μερικές μαζί μου για να διαλέξει ο ίδιος ποια θα φορούσα. Εκείνος δεν κουνήθηκε από τη θέση του και είπε για τρίτη φορά: 'Νεαρέ, είσαι πολύ ευπρόσδεκτος να ταξιδέψεις μαζί μας, αλλά όταν ταξιδεύεις με τη Nottingham Forest πρέπει να φοράς γραβάτα'. Αυτή τη φορά έχωσε και το χέρι του στην τσέπη του, έβγαλε μια λίρα και μου είπε: 'Το τραίνο φεύγει σε δέκα λεπτά'.

Τι να έκανα; Κατέβηκα κι άρχισα να τρέχω σαν τρελός στην αποβάθρα. Βγήκα από τον σταθμό, που ευτυχώς είναι σε πολύ κεντρικό σημείο στην πόλη, και μπήκα σίφουνας σ' ένα κατάστημα με ανδρικά ενδύματα που άνοιγε εκείνη τη στιγμή. Πέταξα τη λίρα στον μαγαζάτορα, άρπαξα την πρώτη γραβάτα που βρήκα μπροστά μου, τη φόρεσα όπως όπως και ξαναγύρισα τρέχοντας στη θέση μου στο τραίνο.

Πέντε λεπτά περίπου μετά την αναχώρηση του τραίνου, τον είδα να ξανάρχεται προς το μέρος μου, κι όταν με πλησίασε σχολίασε: 'Πολύ κομψό σε βλέπω σήμερα!'"