Τι λέτε κι εσείς, δεν ήταν απόλαυση αυτή η εσωτερική χαλαρότητα στο τελευταίο ματς της χρονιάς; Ενώ στο Leeds, στο Leicester και στο Liverpool χιλιάδες ανησυχούντες οπαδοί έτρωγαν με μανία τα νύχια τους, η Forest αποχαιρέτησε τη φετινή σεζόν με μια ωραιότατη ισοπαλία με την Crystal Palace και ευχαρίστησε τους φίλους της που είχαν ταξιδέψει στο Λονδίνο με τον τρόπο που βλέπετε παραπάνω. Χωρίς να αγχωθεί, χωρίς να κάνει σοβαρά λάθη, χωρίς να την ενδιαφέρει τι γινόταν αλλού, χωρίς καν να τη χαλάσει ότι μέτρησε σε βάρος της ένα γκολ που έπρεπε να είχε ακυρωθεί! Φοβερό συναίσθημα δεν είναι;

Αντιγράφω από δημοσίευση οπαδού της ομάδας στο Twitter: "Τριάντα μεταγραφές, λέγανε. Δεν θα δέσουν ποτέ μεταξύ τους, λέγανε. Θα έχει πέσει μέχρι τα Χριστούγεννα, λέγανε. Καλή επιστροφή στην Championship, λέγανε. Waka-waka eh eh, ποιος νοιάζεται, η Forest σώθηκε!" Αυτό το Waka, για όσους έχουν χάσει επεισόδια, είναι το τραγούδι -σε καθαρά αφρικάνικες επιρροές- που χόρευαν ημίγυμνοι οι παίκτες μας στα αποδυτήρια μετά τη νίκη επί της Arsenal, με μέγα ενορχηστρωτή όπως πάντα τον Jesse Lingard! Όπου γάμος και χαρά η Βασίλω πρώτη, όπως φυσικά και στο ανωτέρω στιγμιότυπο μετά τη λήξη του σημερινού αγώνα στο Selhurst Park. Έναν χρόνο κάθισε, πολλή μπάλα δεν έπαιξε, αλλά τουλάχιστον πέρασε καλά και όπως λέγεται βοήθησε και τους άλλους να περνάνε καλά! Έχει κι αυτό τη σημασία του...

Η Forest, ανήμερα της 43ης επετείου του θριάμβου της Μαδρίτης, έκλεισε τη χρονιά όμορφα, παίζοντας ελεύθερα απέναντι σε μια ομάδα που μετά την έλευση του γερόλυκου των πάγκων (και φοβερά διαβασμένου ανθρώπου, παρεμπιπτόντως) Roy Hodgson έσωσε την κατηγορία στο άψε-σβήσε και κατέβηκε πάνοπλη για να ικανοποιήσει τον κόσμο της στο τελευταίο εντός έδρας παιχνίδι της για φέτος. Ευτύχησε να προηγηθεί σε ένα ακόμα γκολ-επιτομή της καταπληκτικής της φετινής ικανότητας να χτυπάει στην κόντρα, ισοφαρίστηκε σε μια φάση που έπρεπε να είχε σταματήσει πριν καν γίνει η σέντρα που απέφερε το γκολ, και στο τέλος όλοι μαζί ένα κουβάρι (συμπεριλαμβανομένου και του ιδιοκτήτη) πανηγύρισαν ξανά στον αγωνιστικό χώρο μαζί με τους 2.600 περίπου φίλους των Reds. Αυτούς που κατά τον Steve Cooper "στη φετινή περίοδο παρέδωσαν μαθήματα για το πώς πρέπει να στηρίζεις μια ομάδα"...

Και ο Cooper, πάντως, έκανε μόνο τις απαραίτητες αλλαγές. Έξω οι Keylor Navas, Felipe και Danilo, που είχαν βγει και οι τρεις λόγω τραυματισμού από τον αγώνα με την Arsenal, μέσα ο Wayne Hennessey (στην επιστροφή του στο γήπεδο όπου πέρασε επτά χρόνια καριέρας), ο Willy Boly και ο Brennan Johnson, με το μαλλί βαμμένο ξανθό! Στον πάγκο βρέθηκαν ο πιτσιρικάς γκολκίπερ George Shelvey, λίγες μέρες μετά την υπογραφή του νέου συμβολαίου του, και ο ξεχασμένος Alex Mighten, μάλλον για ψυχολογικούς λόγους (το καλοκαίρι θα είναι η ώρα λήψης σημαντικών αποφάσεων για το μέλλον του από τον σύλλογο και τον ίδιο). Και οι Reds υπομονετικά περίμεναν τους αντιπάλους τους, που μπήκαν για να προσφέρουν γκολ και θέαμα αλλά γρήγορα διαπίστωσαν ότι δεν ήταν και τόσο εύκολο, παρά τη διάθεση του Michael Olise που δημιούργησε αρκετά προβλήματα στον Renan Lodi. Μετά από δύο αναγνωριστικά σουτ εκτός περιοχής, στο 5' από τον Olise πάνω στον Hennessey και στο 10' από τον Serge Aurier μετά από τη γνωστή αναμπουμπούλα από το πλάγιο του Moussa Niakhaté άουτ, ήρθε ένα συρτό φάουλ του Olise από δεξιά σαν κοντινό κόρνερ προς το "D" όπου ο Ebe Eze σούταρε αλλά για λίγο δεν βρήκε τέρμα, και κυρίως στο 29' η απόπειρα του Cheick Doucouré από καλή θέση που σταμάτησε, όπως και αρκετές ακόμα προσπάθειες των γηπεδούχων, στο σώμα του Joe Worrall (στην εξέλιξη της φάσης ο Will Hughes σούταρε από πλάγια δεξιά και ο Hennessey απέκρουσε, όμως προηγουμένως είχε σημειωθεί οφσάιντ). 

Έτσι φτάσαμε στη φάση του 31', που θύμιζε πολύ την αντίστοιχη του γκολ με την Arsenal. Με τη διαφορά ότι σήμερα ο Morgan Gibbs-White (που παρέλαβε το βραβείο του Παίκτη της Σεζόν στο χορτάρι του Selhurst Park και φωτογραφήθηκε με αυτό με φόντο τις κερκίδες του λονδρέζικου γηπέδου) έκλεψε μεν πάλι τη μπάλα στο κέντρο μετά από λάθος πάσα αντιπάλου, αλλά δεν χρειάστηκε να τρέξει μέχρι την αντίπαλη περιοχή. Με μπαλιά-ποίημα με το εξωτερικό φάλτσο έβγαλε στην πλάτη της άμυνας τον Taiwo Awoniyi που, παρά το γεγονός ότι και ο Sam Johnstone βγήκε από την εστία του και ο Joachim Andersen τον πρόφτασε στο σπριντ, με δύο ντρίμπλες κάρφωσε τον Δανό στη θέση του και σούταρε ψύχραιμα με το αριστερό κάτω από το σώμα του τρίτου γκολκίπερ της Εθνικής Αγγλίας μετά τον τραυματισμό του Dean Henderson, σκοράροντας για τέταρτο συνεχόμενο παιχνίδι! Έτσι ο Taiwo, μας πληροφορούν οι στατιστικολόγοι, έγινε ο τέταρτος μόλις παίκτης της Forest που πετυχαίνει διψήφιο αριθμό γκολ στην ίδια σεζόν στην Premier League, μετά τους Nigel Clough, Stan Collymore (τελευταίος Red που είχε σκοράρει σε τέσσερα σερί ματς) και Bryan Roy! (Θυμίζω ότι ο Johnson σταμάτησε στα εννέα γκολ στο πρωτάθλημα.)

Μάλιστα λίγο έλειψε να γίνει και το 0-2 πέντε λεπτά αργότερα, όταν σε κόρνερ του Gibbs-White από δεξιά ο Boly έπιασε την κεφαλιά προς το δεύτερο δοκάρι, όπου ο Johnstone αναγκάστηκε να γίνει λάστιχο για να διώξει τη μπάλα μπροστά από τον Awoniyi, που περίμενε για να χτυπήσει και πάλι. Η Palace αντέδρασε με την τελευταία της φάση στο πρώτο μέρος, όταν σε άλλο ένα φάουλ του Olise ο Odsonne Édouard αστόχησε στην κεφαλιά του (39'). 

Στην ανάπαυλα ο Cooper άλλαξε τον Lodi με τον Harry Toffolo. Ο Βραζιλιάνος δεν έδειχνε να έχει κάτι, έμεινε ως το τέλος με τα... ρούχα της δουλειάς και στα πανηγύρια εθεάθη να κλαίει και πάλι, αυτή τη φορά στην αγκαλιά του Βαγγέλη Μαρινάκη. "Τελευταίο παιχνίδι με αυτή την υπέροχη ομάδα. Ευχαριστώ τους πάντες στη Forest που με δέχθηκαν με αγάπη και επαγγελματισμό. Θα είμαι για πάντα Red", έγραψε στο Twitter o Lodi, που χάρη στο πέρασμά του από το City Ground ξαναβρήκε θέση στην Εθνική Βραζιλίας και είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι θα ήθελε πολύ να μεταγραφεί μόνιμα στους Reds από την Atlético Μαδρίτης. Σίγουρα η υπόθεσή του θα μας απασχολήσει το καλοκαίρι, όπως και του Henderson, που πατερίτσες-ξεπατερίτσες βρέθηκε και στο Selhurst Park!

Το δεύτερο ημίχρονο άρχισε με τους Eagles διαρκώς μπροστά, τον Olise να... ελίσσεται από δεξιά και να σουτάρει άστοχα με το αριστερό στο 48' και δέκα λεπτά μετά να σεντράρει και τον Worrall να κλέβει τη μπουκιά από το στόμα του Édouard που είχε ήδη απασφαλίσει στη μικρή περιοχή. Η ισοφάριση ήρθε στο 66', με τον Eze πάντως να κερδίζει εμφανέστατα τη μπάλα με το χέρι και να πασάρει στον Olise πριν ο γεννημένος στο Λονδίνο Γάλλος κάνει τη σέντρα και ο Hughes (που τα άκουγε συνέχεια από τους δικούς μας λόγω της θητείας του στη Derby!) με κεφαλιά στο πρώτο δοκάρι στείλει τη μπάλα να χτυπήσει στο κεφάλι του Boly και να περάσει πάνω από τον Hennessey. Υποτίθεται ότι στο VAR κοίταξαν τη φάση, αλλά όλως περιέργως κατακύρωσαν το γκολ. Δεν πειράζει - είπαμε, σήμερα ήμασταν large! Ο Hodgson έβγαλε τον Édouard και πέρασε στη θέση του τον φοβερής σωματικής διάπλασης συμπατριώτη του Jean Mateta, που δεν είχε μπει καλά καλά (70') και ανάγκασε τον Hennessey να βγει μπροστά του σε μια αναστάτωση στην περιοχή μας και να διώξει με γροθιά.

Το ματς κυλούσε ήσυχα, Olise και Jordan Ayew έκαναν ό,τι μπορούσαν για να παρασύρουν τον διαιτητή Thomas Bramall να τους δώσει πέναλτι χωρίς να το καταφέρνουν (ειδικά ο πρώτος θέλει... ξύλο, δεν κάνουν τέτοια πράγματα σε αδιάφορο παιχνίδι τελευταία αγωνιστική) και ο Cooper έκανε τις επόμενες κινήσεις του βάζοντας τον επίσης γνώριμο του Selhurst Park Cheikhou Kouyaté στη θέση του Orel Mangala και τον Emmanuel Dennis αντί του Boly και αλλάζοντας, όπως καταλαβαίνετε, και το σύστημα από 3-4-3 σε 4-3-3. Η Forest έπαιξε καλύτερα από κει και πέρα, αλλά είχε να επιδείξει μόνο μία ακόμα καλή κόντρα στο 81', όταν ο Kouyaté έβγαλε μπροστά τον Awoniyi κι εκείνος πέρασε στον Dennis που σούταρε, αλλά όχι ιδιαίτερα δυνατά και ο Johnstone έπεσε και μπλόκαρε. Η Palace είχε δύο ακόμα καλές στιγμές, στο 87' όταν ο Olise βρήκε τον Mateta στη μικρή περιοχή αλλά ο Worrall ήταν και πάλι εκεί για να τον κόψει σε κόρνερ και στο 91' με την ατομική προσπάθεια και το σουτ του Eze πάνω στον Hennessey. Το τελευταίο σφύριγμα του Bramall βρήκε άπαντες ευχαριστημένους, και μάλλον και τους αδελφούς Jordan και André Ayew, που για 4-5 λεπτά έπαιξαν αντίπαλοι! O Γκανέζος, σύμφωνα με το ρεπορτάζ, θα αποχαιρετήσει κι αυτός το καλοκαίρι το City Ground, μαζί με τον Lingard και τον Jack Colback (τουλάχιστον). Έχω την αμυδρή εντύπωση ότι δεν θα λείψει και πολύ...

Το γεγονός της τελευταίας αγωνιστικής μιας Premier League με ρεκόρ συγκομιδής τερμάτων σε πρωτάθλημα με 20 ομάδες (1.084, μέσος όρος 2,85) ήταν, φυσικά, η μάχη για τη σωτηρία. Η Leeds αποχαιρέτησε από νωρίς, καθώς δεν πρόβαλε την παραμικρή αντίσταση στην Tottenham, που πέρασε σίφουνας από το Elland Road (1-4), αλλά τελικά έμεινε εκτός Ευρώπης αφού η Aston Villa νίκησε εντός με 2-1 τη Brighton και καπάρωσε την έβδομη θέση που οδηγεί στο Conference League. H Leicester τα πήγαινε καλά στο King Power με τη West Ham (νίκησε 2-1) και ήταν εκείνη που παρέμενε στην κατηγορία μέχρι το 57', όταν το χρυσό γκολ του Abdoulaye Doucouré (καμιά σχέση με τον Cheick της Palace αν και παίζουν και οι δύο στην Εθνική του Μάλι) έδωσε τη νίκη-παραμονή στην Everton επί της Bournemouth και την καταδίκασε σε υποβιβασμό. Την Ευρώπη δεν πρόλαβε ούτε η Brentford, παρά τη μεγάλη νίκη στο γήπεδό της με 1-0 επί της πρωταθλήτριας Manchester City, που βγαίνει Champions League μαζί με Arsenal (5-0 εντός τους Wolves), Manchester United (2-1 εντός τη Fulham) και Newcastle (1-1 εκτός με Chelsea). Στο Europa League βγαίνουν η Liverpool (απίστευτο 4-4 εκτός με την ουραγό Southampton ενώ βρέθηκε να χάνει 4-2!) και Brighton, ενώ οι αγγλικές ομάδες στην Ευρώπη θα γίνουν οκτώ αν η West Ham στις 7 Ιουνίου κατακτήσει το Conference League και προβιβαστεί στο Europa. Αξιοσημείωτο είναι ότι καμιά ομάδα δεν άλλαξε βαθμολογική θέση την τελευταία αγωνιστική! Η Forest λοιπόν τερμάτισε 16η, έναν βαθμό πίσω από τη Bournemouth και δύο από τη West Ham και δύο μπροστά από την Everton, την τελευταία ομάδα που σώθηκε. Και του χρόνου!

Crystal Palace: Johnstone, Ward, Andersen, Guéhi, Mitchell, Doucouré (McArthur 68'), Hughes (Riedewald 90'), Olise (Ahamada 90'), Eze, J. Ayew, Édouard (Mateta 67').
Forest: Hennessey, Worrall, Boly (Dennis 72'), Niakhaté, Aurier, Yates, Mangala (Kouyaté 72'), Lodi (Toffolo 46'), Gibbs-White (A. Ayew 89'), Johnson, Awoniyi (Surridge 89').
Σκόρερς: Hughes 66' - Awoniyi 31'.
Διαιτητής: Thomas Bramall. Κίτρινες: Gibbs-White 43', Yates 80'.
Θεατές: 25.198.

Steve Cooper: "Μάλλον θα έπρεπε να υπάρχει μια υποψία απογοήτευσης, αφού ήμασταν μπροστά στο σκορ και δεν απειλούμασταν ιδιαίτερα. Όμως ήταν μια καλή εμφάνιση. Παίζαμε μακριά από το γήπεδό μας και όλοι ξέρουν τι συνέβαινε αυτή τη χρονιά στα εκτός έδρας ματς. Μετά την εξασφάλιση της παραμονής την περασμένη εβδομάδα, μου άρεσε πολύ η συγκέντρωση των παιδιών και η συμπεριφορά τους μέσα στο γήπεδο. Άλλωστε μου το είχαν δείξει όλη την εβδομάδα και δεν φοβόμουν μήπως συμβεί το αντίθετο. Ήταν ένα καλό παιχνίδι και ένας αξιοπρεπής τρόπος να ολοκληρώσουμε τη σεζόν. Για τον Awoniyi έχω να πω ότι πάντα κάθε προπονητής θέλει να σκοράρει ο σέντερ φορ του. Έχω ξαναπεί ότι μας έλειψε πολύ όταν τραυματίστηκε και έμεινε έξω τρεις μήνες. Τα πήγαινε πολύ καλά πριν χτυπήσει και ήταν θαυμάσιο που τον είχαμε πάλι μαζί μας σε τέτοια φόρμα όταν επέστρεψε. Έχουμε μπροστά μας ένα καλοκαίρι όπου πρέπει να δουλέψουμε πολύ. Και εντός και εκτός γηπέδου. Πρέπει να εξασφαλίσουμε ότι θα συνεχίσουμε να εξελισσόμαστε ως ομάδα της Premier League. Έχουμε πολλά ακόμα να κάνουμε. Είναι μια κατάσταση πολύ διαφορετική από την περσινή, όταν κατακτήσαμε την άνοδο. Τώρα έχουμε μια βάση για να δουλέψουμε. Δώσαμε στον εαυτό μας μια ευκαιρία, αλλά οφείλουμε να την εκμεταλλευτούμε".

* Η φωτογραφία είναι από την ιστοσελίδα της εφημερίδας Nottingham Post.