Η πρώτη αγωνιστική μετά από διακοπή πρωταθλήματος πάντα κρύβει παγίδες. Θα δείτε και παρακάτω στα υπόλοιπα αποτελέσματα. Η Burnley για δεύτερη φορά μέσα σε λίγες μέρες έφυγε αήττητη από το City Ground, και αν το ψάξει κανείς λιγάκι θα οδηγηθεί στο συμπέρασμα ότι μάλλον και πάλι άξιζε τη νίκη -έστω και στα σημεία- περισσότερο από εμάς. Η Forest πήρε τελικά τον βαθμό και αναρριχήθηκε στην όγδοη θέση της βαθμολογίας (την ίδια, παρεμπιπτόντως, που θα κατείχε και με νίκη με 2-1, απλώς με περισσότερους βαθμούς), αλλά πραγματικά είχε πολύ καιρό να μας προβληματίσει έτσι με την απόδοσή της.

Λίγο οι τραυματισμοί (κυριότεροι του Serge Aurier και του Danilo), λίγο ότι κάποιοι από τους παίκτες που αποκτήθηκαν την τελευταία στιγμή προορίζονται για βασικοί, ο Steve Cooper αναγκάστηκε να αλλάξει τη διάταξή του στο φουλ επιθετικό αλλά με το ρίσκο της λειψανδρίας στο κέντρο 4-2-3-1 και να ρίξει πολλούς νέους μαζί στα βαθιά, και για να το πούμε κομψά οι περισσότεροι δεν τον δικαίωσαν. Μόνο ο Callum Hudson-Odoi ήταν δραστήριος όσο έπαιξε, πέτυχε κι ένα εκπληκτικό γκολ και έσωσε την παρτίδα - αλλά κι αυτός έκανε πολλές βεβιασμένες ενέργειες και υστέρησε στην τελική πάσα. Κατά τα άλλα, το χάος. Ο Gonzalo Montiel ήταν κάθε άγγιγμα και λάθος και έχασε δεκάδες φορές τον προσωπικό του αντίπαλο, ο Ibrahim Sangaré στο ντεμπούτο του με κάποιες πολύ επιπόλαιες ενέργειες σε έκανε να αναρωτιέσαι γιατί δαπανήθηκαν τόσα χρήματα για τη μεταγραφή του, Nuno Tavares και Divock Origi έμειναν σε ρηχά νερά (αν και ο πρώτος τουλάχιστον ξεμπλόκαρε το... δεξί άκρο της άμυνας με την είσοδό του και το δεύτερος δεν τροφοδοτήθηκε και ιδιαίτερα).

Αλλά και οι παλιοί τάχα τα πήγαν καλά; Κακές βραδιές για Scott McKenna και Orel Mangala, μάλλον ανέμπνευστος ο Morgan Gibbs-White, o Anthony Elanga που συνήλθε από τον τραυματισμό του με την Εθνική Σουηδίας μάλλον θα μένει όπως κι εγώ με την απορία γιατί χρησιμοποιείται στα δεξιά ενώ είναι πάρα πολύ πιο αποτελεσματικός στα αριστερά. Ίσως ο κορυφαίος όλων να ήταν ο Ola Aina, ενώ ο Joe Worrall που ήταν άψογος σε όλο το υπόλοιπο ματς αδίκησε τον εαυτό του στη φάση του γκολ των Clarets.

Ας μη μείνουμε όμως στα ατομικά, γιατί θα χάσουμε το δάσος που λένε. Πέραν του πρώτου 15λέπτου, η ομάδα αποσβόλωσε τον κόσμο που πήγε πάλι να στηρίξει και τον ξενέρωσε φοβερά - σε σημείο να μη "σπρώχνει" ούτε όταν η Burnley έμεινε με δέκα παίκτες και απέμενε κανένα πεντάλεπτο ακόμα. Χάλασε και η πανηγυρική ατμόσφαιρα για τα 125 χρόνια του City Ground, χάλασαν όλα. Όταν παίζεις εκτός σε μια δύσκολη έδρα, όταν παίζεις εντός ας πούμε με τη Manchester City ή κάποια ανάλογου διαμετρήματος ομάδα, είναι λογικό να προσέχεις πίσω, να δίνεις χώρο και να ψάχνεις την κόντρα. Αλλά όταν παίζεις με τη δεύτερη από το τέλος που ως τώρα είχε μηδέν βαθμούς σε τρεις αγώνες και παθητικό 11 γκολ; Γίνεται μια νεοφώτιστη ομάδα να σου κάνει κατοχή σχεδόν 55% στο γήπεδό σου, ενώ μάλιστα ξέρεις πώς περίπου παίζει έχοντας κοντραριστεί μαζί της και στο League Cup; (Εντάξει, μεγάλες διαφορές στις συνθέσεις και των δύο ομάδων ανάμεσα σε εκείνο το παιχνίδι και το σημερινό, αλλά και τα "δεύτερα" ίδιες οδηγίες ακολουθούν.) Και φυσικά όσο περνάει η ώρα αυτό το "πίσω, πίσω, πίσω" δημιουργεί συγχύσεις και -στην περίπτωση του σημερινού αγώνα- προϋποθέσεις να μην περάσεις ένα καθόλου καλό βράδυ. Tο VAR, το ξέρουμε όλοι, μάς έχει στερήσει πολλά (ακόμα κι απόψε την έκανε την κουτσουκέλα του), αλλά στην προκειμένη περίπτωση μας έσωσε από βέβαιη ήττα. Αν το διαφαινόμενο ως 1-2 στο 76' δεν ακυρωνόταν με τη βοήθεια της τεχνολογίας, δεν μας έβλεπα καθόλου καλά.

Μετά τη σιγή για τα θύματα του Μαρόκου και της Λιβύης που υποχρέωσε τους παίκτες να φορέσουν για άλλη μια φορά μαύρα περιβραχιόνια ("Συνέχεια μ' αυτά παίζουμε, μαυρίζει μαζί και η ψυχή μας" - πόσο δίκιο έχεις, Γιώργο Μασούρα), το πρώτο σουτ έγινε από τον άνθρωπο που -θα δείτε παρακάτω γιατί- θα θέλει να ξεχάσει αυτό το ματς όσο πιο γρήγορα γίνεται: τον Νοτιοαφρικανό κυνηγό Lyle Foster, που στο 4' έστειλε τη μπάλα συστημένη στην αγκαλιά του Matt Turner (ο Αμερικανός περιόρισε τον Οδυσσέα Βλαχοδήμο στον πάγκο και κατ' εμέ σωστά, ήταν σταθερότατος και δεν φταίει καθόλου για το γκολ). Ακολούθησε μεγάλη πίεση από τους Reds, που οδήγησε στο κιτρίνισμα του άλλου γκολκίπερ (του πρωταθλητή Ευρώπης με την Κ21 της Αγγλίας James Trafford) για καθυστέρηση μόλις στο... 11', στην πάσα του Hudson-Odoi στον Taiwo Awoniyi που από καλή θέση κοντραρίστηκε πάνω στο σουτ από τον Ameen Al-Dakhil στο 14' και στο κλέψιμο του Awoniyi από τον Jordan Beyer και το σουτ του Hudson-Odoi που απέκρουσε εντυπωσιακά σε κόρνερ ο Trafford στο 16'.

Μετά, ανεξήγητα, η ομάδα γύρισε πίσω και περίμενε. Ήταν μέρος του πλάνου; Μόνο ο Steve ξέρει. Ο Turner αναγκάστηκε κι αυτός να επιστρατεύσει τα αντανακλαστικά του στο 29' και να αποκρούσει το σουτ του Zeki Amdouni σε μια φάση που ξεκίνησε από την ανόητη επιμονή του Elanga να πάει να ξεφύγει με ντρίμπλες έξω από τη μεγάλη μας περιοχή. Ακολούθησε δεύτερη προειδοποιητική βολή στο 33', με ένα πολύ επικίνδυνο γύρισμα του Josh Cullen στη μικρή περιοχή άσχετα αν δεν βρέθηκε κανένας να επωφεληθεί, και τελικά η τιμωρία. Στο 42' ο Luca Koleosho, που είχε κάνει γιο-γιο σε όλο το πρώτο μέρος τον Montiel, έγινε αποδέκτης μιας βαθιάς μπαλιάς που πέρασε (πάλι) πάνω από το κεφάλι του Αργεντίνου, πέρασε φυσικά στο σπριντ τον Worrall που έπρεπε όσο ήταν εκτός περιοχής να πέσει και να τον κόψει, σέντραρε συρτά στο πέναλτι όπου ο Foster έπιασε αέρα και ο επερχόμενος Amdouni, από το ύψος της περιοχής με καταπληκτικό συρτό αριστερό σουτ, δεν άφησε κανένα περιθώριο αντίδρασης στον Turner, που έτσι κι αλλιώς με τόσο κόσμο μπροστά του είδε πολύ αργά τη μπάλα να πηγαίνει προς τη δεξιά γωνία του. Έτσι ο Ελβετός διεθνής αρχίζει να μας κάνει σιγά σιγά πελάτες του, αφού ήταν ο σκόρερ και του νικητήριου γκολ στον αγώνα του League Cup. Η μόνη αντίδραση της Forest ως την ανάπαυλα ήταν μια επέλαση του Elanga, που κατέληξε σε ένα όχι και τόσο δυνατό σουτ και στο μπλοκάρισμα της μπάλας από τον Trafford.

Κλασικά τώρα, ημίχρονο, περιμέναμε να δούμε τα αποτελέσματα μιας εμπνευσμένης ομιλίας (ή... κατσάδας) του Cooper στα αποδυτήρια - προσωπικά περίμενα και την αλλαγή του Montiel που προϊόντος του χρόνου γινόταν όλο και πιο απαράδεκτος. Κι όμως! Στο ίδιο έργο θεατές... Μόλις άουτ πέρασε το σουτ του Charlie Taylor μετά την απόκρουση της άμυνάς μας σε κόρνερ στο 51', και τον Steve τον έζωσαν τα φίδια. Επιτέλους ο Montiel βγήκε, ο Tavares μπήκε και πήγε αριστερά και ο Aina μετακινήθηκε στα δεξιά για να αναχαιτίσει κάπως τον Koleosho (το κατάφερε σε πολύ μεγάλο βαθμό). Σχεδόν αμέσως (61') το ματς ήρθε στα ίσα. Ο Sangaré σέντραρε από δεξιά, ο Awoniyi αν και είχε δύσκολο έργο κατέβασε με κόπο τη μπάλα (χωρίς να χρησιμοποιήσει καθόλου το χέρι του, όπως τσέκαρε και το VAR), άφησε στον Hudson-Odoi κοντά στην αριστερή γωνία της μεγάλης περιοχής κι εκείνος εξαπέλυσε ένα ασύλληπτο δεξί φαλτσαριστό σουτ, που παρά την προσπάθεια του Trafford έστειλε τη μπάλα να χτυπήσει στο απέναντι δοκάρι του και να χαϊδέψει τα δίχτυα του "Γ". Ήδη από τα υποψήφια Γκολ της Χρονιάς! Ονειρεμένο ντεμπούτο για τον νεαρό Άγγλο.

Ο Vincent Kompany αντέδρασε αμέσως, και παρ' όλο που έβγαλε τον σκόρερ του και τον Johann Berg Guðmundsson η είσοδος των Sander Berge και Anass Zaroury (κρατούσε τη σημαία του Μαρόκου στον πάγκο κατά τη διάρκεια της σιγής) η ομάδα του ανέκτησε τον έλεγχο του αγώνα, αφού οι δικοί μας δεν κατάφεραν να εκμεταλλευτούν το μομέντουμ ούτε στο ελάχιστο (θα το πετύχαιναν ίσως αν οι Varίστες δεν κοιμούνταν στο καταφανέστατο χέρι που έκανε ο Cullen στο σουτ του Awoniyi στο 65' με τον βραχίονα απλωμένο). Ίσα ίσα που βγήκε και ο δικός μας σκόρερ μαζί με τον κακό Mangala για να περάσουν ο Ryan Yates και ο Origi στη δική του πρεμιέρα με τα κόκκινα. Ο Zaroury ευτυχώς σούταρε ψηλά στο 73' σε κακή απόκρουσή μας σε δυνατό πλάγιο του Connor Roberts, κι ακόμα πιο ευτυχώς στο 76', δευτερόλεπτα μετά την έξοδο του "πονοκεφάλου" Koleosho και την είσοδο του δανεικού από τη Genk Mike Trésor (έπαιξε και στα ματς με τον Ολυμπιακό πριν πάει στους Clarets) ακυρώθηκε μέσω VAR το γκολ του Foster. Σε νέα βαθιά μπαλιά που έπιασε τον Tavares εκτός θέσης, ο McKenna φάνηκε να προλαβαίνει τον Berge, γλίστρησε όμως και ο Νορβηγός τον πέρασε, οπότε μετά ήταν εύκολο για τον Foster να σκοράρει σε ουσιαστικά άδειο τέρμα μετά τη μπαλιά του. Για καλή μας τύχη ο Berge είχε κατεβάσει τη μπάλα με το χέρι, πράγμα που αρχικά δεν είχε φανεί, και η τεχνολογία ξανάβαλε τις καρδιές μας στη θέση τους. 

Ως το τέλος δεν είχαμε κάποια καθαρή ευκαιρία εκατέρωθεν, παρά μόνο ένα πολύ άστοχο σουτ του Sangaré -αν λάβει κανείς υπόψη από πόσο καλή θέση έγινε- μετά το τακουνάκι του Gibbs-White στο 88' και μια κεφαλιά του Foster μόλις έξω από κόρνερ του Trésor τρία λεπτά αργότερα. Είχε μπει και ο Chris Wood αντί του Awoniyi, μπας και είχε ακόμα ρέντα στα τελευταία λεπτά (θυμηθείτε τα δύο γκολ του με Manchester City και Sheffield United), αλλά τζίφος. Μπορεί οι Clarets να έμειναν δέκα στο 94', μετά το ηλίθιο χτύπημα του Foster στον Yates σε μια στημένη φάση, αλλά είπαμε, οι δικοί μας δεν... στρόφαραν αυτή τη φορά. Ανέβηκαν έτσι στην όγδοη θέση και το Σάββατο ταξιδεύουν στο Manchester για το ματς με τη City, που ως τώρα έχει 5 στα 5...

Οι Citizens είναι φυσικά πρώτοι (μετά και το 3-1 στο Λονδίνο επί της West Ham), αλλά δύο βαθμούς πίσω τους ακολουθούν τρεις ομάδες: η Tottenham, που έχανε στο γήπεδό της 0-1 από τη Sheffield United στο 98' και κάπως κατάφερε στο 100' να κάνει το 2-1 (ντεμπούτο για Brennan Johnson ως αλλαγή στο 80' και με ακυρωμένο γκολ μάλιστα), η Liverpool μετά τη σπουδαία νίκη της με 3-1 στο Wolverhampton και η Arsenal που έσπασε μια μικρή κακή παράδοση, νικώντας 1-0 στο Goodison Park την Everton. Τέταρτη η εκπληκτική Brighton, που λίγες μέρες πριν το ματς με την ΑΕΚ για το Europa League ταπείνωσε τη Manchester United μέσα στο σπίτι της (3-1) και ακολουθούν η West Ham και η Aston Villa, που νίκησε στο Birmingham με 3-1 την Crystal Palace. Χωρίς βαθμό πλέον μόνο η Luton, που λύγισε μετά από μάχη με τη Fulham στο Λονδίνο (1-0) και κατά τα άλλα Newcastle-Brentford 1-0 και Bournemouth-Chelsea 0-0.

Forest: Turner, Montiel (Tavares 54'), Worrall, McKenna, Aina, Mangala (Yates 71'), Sangaré, Elanga, Gibbs-White, Hudson-Odoi (Origi 71'), Awoniyi (Wood 88').
Burnley: Trafford, Roberts, Al-Dakhil, Beyer (Delcroix 87'), Taylor, Cullen, Brownhill, Guðmundsson (Zaroury 63'), Amdouni (Berge 63'), Koleosho (Trésor 76'), Foster. 
Σκόρερς: Hudson-Odoi 61' - Amdouni 41'.
Διαιτητής: Robert Jones. Κίτρινες: Mangala 32', Montiel 34' - Trafford 11', Cullen 99'. Κόκκινη: Foster 94' (απευθείας).
Θεατές: 28.958.

Steve Cooper: "Ήμασταν καλοί στο ξεκίνημα του αγώνα. Φτάσαμε σε κάποιες καλές θέσεις, αλλά δεν το εκμεταλλευτήκαμε όπως έπρεπε. Φέρναμε τη μπάλα μπροστά, είχαμε ρυθμό, αλλά στην Premier League πρέπει να απειλείς περισσότερο. Η εμφάνισή μας έτσι κι αλλιώς δεν θα ήταν ολοκληρωμένη με τόσους νέους παίκτες να ξεκινάνε. Στο δεύτερο ημίχρονο ήμασταν καλοί ξανά. Όταν φτιάχνεις φάσεις, ελπίζεις να έρθει και το γκολ. Αυτό που πετύχαμε ήταν μάλλον το πρώτο τέτοιου τύπου από τότε που ανεβήκαμε στην Premier League. Πολλά έχουν συμβεί στη ζωή του Hudson-Odoi από τότε που είχα ξαναδουλέψει μαζί του. Εδώ στη Forest θα τον στηρίξουμεκαι θα του δώσουμε τα πάντα. Είμαι ενθουσιασμένος που τον έχω πάλι κοντά μου. Τον συμβουλεύω να σκεφτεί το γκολ για κανένα εικοσάλεπτο και μετά να σκεφτεί πώς θα βελτιωθεί. Μετά από λίγους αγώνες πιθανό να είναι πιο παραγωγικός. Θέλουμε να γράφουμε νίκες, αλλά από έναν τέτοιο αγώνα πέρσι ίσως να μην παίρναμε ούτε έναν βαθμό. Επίσης ένα σουτ του Morgan κόπηκε από χέρι. Και οι αντίπαλοί μας όμως είδαν ένα γκολ τους να ακυρώνεται. Δεν ξέρω, συνεχίζω να σκέφτομαι τι μας συνέβη στο Old Trafford πριν από λίγες εβδομάδες. Δεν έχω δει το χέρι, μου λένε ότι ήταν καθαρό".

* Η φωτογραφία είναι από την ιστοσελίδα της εφημερίδας The Independent.