Αν ο Brian Clough ήταν ακόμα κοντά μας, σήμερα θα γινόταν 88 ετών. Όπως θα έχετε μάθει πια, κάθε 21η Μαρτίου, στα γενέθλιά του, θυμόμαστε μια από τις αμέτρητες ιστορίες που σκιαγραφούν τον ιδιαίτερο χαρακτήρα του προπονητή που άλλαξε για πάντα την ιστορία της ομάδας μας, όπως τη διηγείται ένας άνθρωπος που τον έζησε από κοντά. O Brian Laws, για πέντε χρόνια βασικός δεξιός μπακ της Forest επί Clough και σημερινός σχολιαστής των αγώνων των Reds από το ραδιόφωνο του BBC Nottingham στο πλευρό του Colin Fray, θυμάται με πόσο ασυνήθιστο τρόπο ξεκίνησε η γνωριμία του με τον "Cloughie"…

"Έπαιζα τότε στη Middlesbrough και ήμουν φυσικά ενθουσιασμένος που με ήθελε η Forest, μια από τις καλύτερες ομάδες στην Αγγλία", λέει ο Laws. "Και ήμουν εξίσου ενθουσιασμένος που θα συναντούσα τον Clough. Μπήκα λοιπόν στο γραφείο του, κι εκείνος μπήκε κατευθείαν στο θέμα.

‘Θα σε ρωτήσω κάτι’, μου είπε. ‘Είσαι καλός ή κακός παίκτης;’

Πίστεψα ότι θα έδειχνα αυτοπεποίθηση σαν του έλεγα ότι είμαι καλός παίκτης, και αυτό έκανα. ‘Χα! Αυτό θα το δούμε’, ήταν η αντίδρασή του. ‘Γιατί, ξέρεις, δεν σ’ έχω δει ποτέ να παίζεις (σ.σ. η απόκτηση του Laws ήταν εισήγηση του βοηθού του Clough Ron Fenton). Ένα πράγμα θα σου πω: Αν είσαι πράγματι καλός, να λες σε όλους ότι εγώ είπα να έρθεις στη Forest. Αν είσαι χάλια, να λες ότι σ’ έφερε ο Fenton’.

Έτσι ξεκινήσαμε. Ίσως άλλος στη θέση μου να έφευγε, αλλά εγώ ήθελα να παίξω σ’ αυτή την ομάδα. Και νόμιζα ότι μου έκανε πλάκα, αλλά όντως δεν με είχε δει ποτέ να παίζω".

Οι πρώτες μέρες του Laws στη Forest επίσης δεν κύλησαν όπως νόμιζε. Στην προετοιμασία τα έδωσε όλα από την αρχή, ενώ οι "παλιοί" που είχαν και την εμπειρία του παρελθόντος ξεκίνησαν χαλαρά, με αποτέλεσμα… να τ’ ακούσει από τον αρχηγό Stuart Pearce επειδή έκανε τους συμπαίκτες του να φαίνονται τεμπέληδες! Σαν να μην έφτανε αυτό, επειδή ο Laws δεν είχε μετακομίσει ακόμα και πηγαινοερχόταν στο Middlesbrough, o Clough τον έβαλε να του κάνει τον κούριερ!

"Στην αρχή πίστευα ότι το γεγονός ότι είχαμε αγωνιστεί στην ίδια ομάδα είχε παίξει το ρόλο του στην απόκτησή μου", λέει. "Όμως η προετοιμασία μας δεν είχε τελειώσει ακόμα και υποψιάστηκα ότι ίσως και να με ήθελε… για κάτι άλλο. Είχαμε πάει για φιλικά στην Ιταλία και στο αεροδρόμιο, όταν επιστρέφαμε, ο Clough ήρθε και μου έδωσε ένα πάκο χαρτονομίσματα κι ένα μπουκάλι ουίσκι. Μου είπε να τα πάω στον αδελφό του, τον Joe, στο Middlesbrough, κι έφυγε! Εγώ ούτε καν ήξερα ότι είχε αδελφό, νόμιζα ότι ήταν μοναχοπαίδι. Πάω λοιπόν στον Nigel Clough και του λέω: ‘Nige, ο μπαμπάς σου μου έδωσε αυτά τα λεφτά’. Τρομοκρατήθηκε. ‘Κρύψ’ τα ρε παιδάκι μου, κρύψ’ τα!’

Τέλος πάντων, τον ρώτησα ποιος ήταν ο αδελφός του πατέρα του, κι εκείνος μου έδωσε τη διεύθυνσή του και το τηλέφωνό του. Τον πήρα τηλέφωνο, και η φωνή ήταν ίδια του Clough. Πήγα και τον βρήκα, και στεκόταν έξω απ’ το σπίτι του. Έδειχνε μάλιστα μεγάλη μυστικοπάθεια, σαν να φοβόταν μη μας δει κανένα μάτι. Μου είπε να μπω στην αυλή του με την όπισθεν και να ανοίξω το πορτμπαγκάζ. Το έκανα, και μετά άκουσα έναν δυνατό θόρυβο κι εκείνος έκλεισε το πορτμπαγκάζ. Όπως καταλαβαίνετε, αναρωτιόμουν τι στην ευχή είχε βάλει στο αυτοκίνητό μου!

Του έδωσα αυτά που του έστελνε ο Clough και έφυγα πανικόβλητος. Στο δρόμο όμως σκέφτηκα ότι δεν γινόταν να οδηγήσω μέχρι το Nottingham σ’ αυτή την κατάσταση. Σταμάτησα λοιπόν, άνοιξα το πορτμπαγκάζ και είδα μέσα ένα σακί. Το άνοιξα και ήταν γεμάτο πατάτες! Συνέχισα το ταξίδι -ήταν Δευτέρα πρωί- και όταν έφτασα στο πάρκινγκ του City Ground o Clough ήταν στημένος εκεί και με περίμενε. Άνοιξε το πορτμπαγκάζ κι άρχισε να παίρνει τις πατάτες και να τις μυρίζει. ‘Πω πω, δεν βγαίνουν πια τέτοιες πατάτες σήμερα! Να, θέλεις μία; Πάρε’. Για τον κόπο μου και τη λαχτάρα που είχα περάσει, η αμοιβή μου ήταν… μία πατάτα!"

* Η φωτογραφία με τον Clough, τον Des Walker και τον Laws στα δεξιά είναι από την ιστοσελίδα της Λέσχης Φίλων της Forest στην Τσεχία.