"Πότε θα μπορούμε να λέμε ότι η Forest έγινε πλέον μεγάλη ομάδα;"
"Όταν θα πηγαίνει στο Emirates και δε θα χάνει πριν καν πατήσει χορτάρι".
Απλό είναι. Στο Anfield νικήσαμε, στο Old Trafford νικήσαμε, στο Tottenham Hotspur Stadium νικήσαμε, μάλλον μόνο στο καταραμένο γήπεδο του Λονδίνου έχουμε κάθε χρόνο επιδόσεις νεοφώτιστων. Χάνουμε με τα χέρια κάτω. Αυτό κάποτε πρέπει να αλλάξει. Όχι φέτος πάντως...

Ναι, είμαστε σε μεταβατικό στάδιο λόγω αλλαγής προπονητή (γκώσαμε πια μ' αυτά τα μεταβατικά στάδια). Αλλά όταν θέλεις να λέγεσαι ομάδα Ευρώπης και πας εκεί μέσα και κάνεις μία ευκαιρία κι αυτή από καραμπόλα, κάτι δεν πάει καλά. Τέσσερα χρόνια στην Premier League, απολογισμός ισάριθμες ήττες με συνολικό σκορ 13-1. Και όλα τα ματς με την ίδια εικόνα: την πανεύκολη επικράτηση των γηπεδούχων (ακόμα και στο 2-1 του 2023, όταν βάλαμε το γκολ στο τέλος). Δε βαρεθήκαμε;

Λυπάμαι που το λέω, αλλά στο δικό μου το μυαλό ο σημερινός αγώνας αντιμετωπίστηκε ως περίπου... προπονητικού χαρακτήρα. Τύπου "Ε ναι, με Arsenal παίζουμε, δεν το 'χουμε κυκλώσει κιόλας το παιχνίδι, δεν έγινε και κάτι άμα χάσουμε, ευκαιρία και για τον Άγγελο Ποστέκογλου να δει την ομάδα". Ναι, αλλά ο νέος προπονητής πριν από λίγες μέρες δήλωνε ότι περίμενε να δει από τους παίκτες του αντίδραση μετά το 0-3 από τη West Ham. Τι αντίδραση να δει με το πούλμαν που στήσαμε απέναντι σε μια Arsenal που της έλειπε ένα σωρό κόσμος (William Saliba, Bukayo Saka, Christian Nørgaard, Kai Havertz), που ξεκίνησε με τον Declan Rice στον πάγκο και έχασε τον Martin Ødegaard πριν συμπληρωθεί καν εικοσάλεπτο; Ή μήπως αυτοί είχαν λιγότερους διεθνείς από τους δικούς μας; Λοιπόν η ταπεινή μου γνώμη είναι ότι στην Premier League θα αρχίσουμε να διεκδικούμε πράγματα όταν θα χάνουμε από την Arsenal εκτός και θα "γίνεται κάτι"...

Η φάση είχε στραβώσει από τη μέρα που χτύπησε ο Ola Aina στον αγώνα Νότιας Αφρικής-Νιγηρίας. Και ουσιαστικά μείναμε με έναν ετοιμοπόλεμο πλάγιο μπακ, τον Neco Williams, που είχε καταπονηθεί και από 150 λεπτά με την Εθνική του συν ένα μεγάλο ταξίδι στο Καζακστάν. Το πλάνο μάλλον ήταν να μπει ο ακόμα όχι 100% έτοιμος Nicolò Savona κάποια στιγμή στο ματς, αλλά μέχρι τότε ο Morato (παίκτης που συζητιόταν η αποχώρησή του, μην ξεχνιόμαστε) έπρεπε να βγει στην αρένα με τα θηρία, και με το βαρύ κορμί του να αντιμετωπίσει τον Noni Madueke. Μαρκάρισμα καταδικασμένο σε αποτυχία φυσικά, ο Άγγλος διεθνής περνούσε όπως ήθελε τον άμοιρο Βραζιλιάνο γίγαντα που προσπαθούσε όσο μπορούσε, αλλά τι να κάνει; Ώσπου ήρθε ο τραυματισμός του Murillo και το σχήμα θέλαμε-δε θέλαμε έγινε πιο ορθόδοξο. Για να μην αδικούμε τον Savona, θα είχε κάνει το τέλειο παιχνίδι αν είχε μπει συγκεντρωμένος στο δεύτερο ημίχρονο και η βαθιά μπαλιά του συμπατριώτη του Riccardo Calafiori δεν τον έπιανε στον ύπνο. Ήταν ίσως το μόνο θετικό που αποκομίσαμε από το βασανιστήριο του Emirates, μαζί βέβαια με άλλο ένα ντεμπούτο: αυτό του Dilane Bakwa, που έδειξε περίτρανα γιατί η Forest επέμενε τόσο πολύ στην απόκτησή του όλο το καλοκαίρι και μας υποσχέθηκε με τον τρόπο του ωραία πράγματα για τη συνέχεια. 

Μπήκαμε με τέτοιο.. ενθουσιασμό στο ματς που μόλις στο 7' χρειάστηκε να αποτρέψει ο Matz Sels με μεγάλη επέμβαση το 1-0, νικώντας στο τετ α τετ τον Mikel Merino μετά από μια αναταραχή που προέκυψε σε ένα φάουλ του Ødegaard, που στο 18' θα άφηνε τη θέση του στον Ethan Nwaneri, μετά από μια σύγκρουση με δικό του συμπαίκτη (Jurriën Timber) έξω από την περιοχή μας, σύγκρουση που χειροτέρεψε ένα πρόβλημα που είχε στον ώμο. Ενδιάμεσα (11') ο Dan Ndoye, που ξεκίνησε με κέφι, είχε αφήσει πίσω του τον Calafiori και είχε σημαδέψει στην περιοχή τον Chris Wood με συρτή σέντρα, αλλά επενέβη ο David Raya και καπάκωσε τη μπάλα με ωραία προσπάθεια. Μετά απ' αυτό μείναμε αρκετή ώρα εντελώς ακίνδυνοι επιθετικά, και η Arsenal έχασε δύο ακόμα καλές ευκαιρίες: στο 25' σε κοντινή κεφαλιά του Timber από κόρνερ του Madueke κάποιος δικός μας έβαλε το κεφάλι του και γλιτώσαμε με ένα ακόμα κόρνερ, ενώ στο 31' ο Madueke πέρασε τον Ndoye που είχε σπεύσει να βοηθήσει τον Morato, προχώρησε με άνεση και γύρισε στη μικρή περιοχή για να προλάβει ο Murillo με υπερέκταση του ποδιού του τον Nwaneri. Από αυτή τη φάση προέκυψε όχι μόνο ο τραυματισμός του Βραζιλιάνου στόπερ, αλλά και το γκολ, αφού ο Madueke εκτέλεσε πάλι από δεξιά, ο οπισθοχωρημένος Wood απομάκρυνε με κεφαλιά και ο Martín Zubimendi, φετινό απόκτημα των Gunners από τη Real Sociedad, έπιασε έξω από την περιοχή ένα φοβερό βολέ που "έγλειψε" και το κεφάλι του Murillo πριν καταλήξει σχεδόν στο αριστερό "Γ" του ανήμπορου αυτή τη φορά Sels. 

Οι γηπεδούχοι είχαν πια αυτό που ήθελαν και κατέβασαν ταχύτητα, αφού πρώτα (36') ο Zubimendi δοκίμασε πάλι την τύχη του με τον ίδιο ακριβώς τρόπο αλλά έστειλε τη μπάλα λίγο πάνω από το οριζόντιο δοκάρι. Εμείς χάσαμε τον Murillo που δεν άντεξε. Ο Savona έκανε ντεμπούτο πριν της ώρας του (και μάλιστα στο 37ο λεπτό, όπως ο αριθμός στη φανέλα του) και πέρασε δεξιά, ο Williams πήγε αριστερά και ο Morato πήρε τη θέση του συμπατριώτη του στα στόπερ και πήγε, φυσικά, πολύ καλύτερα. Θα ισοφαρίζαμε μάλιστα και από το πουθενά στο πρώτο από τα επτά (!) λεπτά καθυστερήσεων του πρώτου μέρους, αν ο Morgan Gibbs-White, που έπαιξε όμορφα το "1-2" με τον Wood και βρέθηκε ξαφνικά απέναντι στον Raya, δεν αστοχούσε απελπιστικά υπό την πίεση δύο αντιπάλων του. 

Αλλαγές στο ημίχρονο ο Ange δεν έκανε, αλλά ό,τι και να είπε στους παίκτες του πήγε στο βρόντο, μόλις 46 δευτερόλεπτα μετά τη σέντρα του δεύτερου μέρους. Ο Calafiori έκανε μια κατά τα φαινόμενα όχι και τόσο ζυγισμένη μεγάλη μπαλιά μπροστά, αλλά ο Savona, που είχε σταθεί πολύ καλά ως τότε και θα στεκόταν και στη συνέχεια, δεν υπολόγισε καλά. Η μπάλα πέρασε πάνω από το κεφάλι του, ο Eberechi Eze κέρδισε, προχώρησε κι έβγαλε πολύ ωραία μπαλιά στη μικρή περιοχή, όπου ο Viktor Gyökeres δεν συγχωρεί και κεραυνοβόλησε εξ επαφής τον Sels. Εκεί έληξε ουσιαστικά ο αγώνας, αφού το ημιαυτόματο οφσάιντ αποφάνθηκε ότι ο νεαρός Ιταλός κάλυπτε τον Eze με... το προτεταμένο χέρι του. Μέχρι το 60', πάντως, είχαμε από ένα "αχ" για κάθε κερκίδα: Στο 52' ο Ndoye ξέφυγε πάλι από τον Calafiori (που αργότερα θα έπαιρνε και κίτρινη και θα γινόταν αλλαγή), σέντραρε στην περιοχή, ο Wood είδε τη μπαλα να του έρχεται πολύ χαμηλά, έβαλε το στήθος, η... ροζ θεά (πλάκα δεν έχει;) πήρε περίεργη τροχιά, κρέμασε τον Raya και σταμάτησε στο οριζόντιο δοκάρι του, ενώ δύο παίκτες της Arsenal έπεσαν πάνω στον Gibbs-White που προσπάθησε να επωφεληθεί από το ριμπάουντ. Και στο 59' ο Eze βρήκε δεξιά στην περιοχή μας τον Gyökeres, που αν και από πλάγια θέση σούταρε στην κλειστή γωνία του Sels, για να δει τη συμβολή των δοκαριών να σώζει τον γκολκίπερ μας. 

Μετά άρχισαν οι αλλαγές. Ο Ποστέκογλου απέσυρε τον καταβεβλημένο από το πολύωρο ταξίδι της επιστροφής Wood (τον άλλο μήνα πάει Αμερική...) και τον άχρωμο Callum Hudson-Odoi και μας παρουσίασε για πρώτη φορά τον Bakwa, που μπήκε στο ματς μαζί με τον Arnaud Kalimuendo. Ο Bakwa, που πήρε θέση στα δεξιά της επίθεσης για να πάει αριστερά ο Ndoye, έδειξε πολύ πιο... τσαμπουκάς από τον συμπατριώτη του που φανερά δεν έχει εγκλιματιστεί ακόμα, έκανε κάποιες ωραίες ντρίμπλες στον Calafiori που στο 68' βγήκε για ν' αποφύγει τη δεύτερη κίτρινη, αλλά και αργότερα στον Myles Lewis-Skelly που τον αντικατέστησε, έκανε και κάποιες φαρμακερές σέντρες με την άμυνα της Arsenal να ανταποκρίνεται, αλλά φάση δε βγάλαμε. Ίσα ίσα που στο 72' ο Timber γύρισε από δεξιά παράλληλα με το τέρμα, αλλά ο Rice, που είχε περάσει στο ματς μαζί με τον Lewis-Skelly αντί του Gyökeres (ο Mikel Arteta κατάλαβε ότι δεν θα είχε πρόβλημα να ξεκουράσει τους "καλούς" του), δεν πρόλαβε να σπρώξει τη μπάλα μέσα. Βγήκαν και ο MGW, αναποτελεσματικός και σήμερα, και ο Ibrahim Sangaré για να μπουν James McAtee και Ryan Yates (o Douglas Luiz έμεινε πάλι στον πάγκο με τις κάμερες να τον δείχνουν κάθε τόσο, μάλλον έφταιγε το... πείσμα του Nuno Espírito Santo για τη μεταγραφή που... δεν ήθελε) και ο Arteta απάντησε με Gabriel Martinelli και Leandro Trossard. Ο τελευταίος έβαλε και το τελευταίο καρφί στο φέρετρο, που λένε στην Αγγλία, αφού δευτερόλεπτα μετά την είσοδό του σέντραρε στο δεύτερο δοκάρι και ο Zubimendi νίκησε τον Williams στον αέρα και με κεφαλιά έστειλε για τρίτη φορά τον Sels να μαζέψει τη μπάλα από τα δίχτυα του (79'). Τίποτα απ' όσα έγιναν μετά δεν αξίζει τον κόπο να καταγραφεί στα "πρακτικά"...

Η Forest θα δώσει τρεις ακόμα σερί αγώνες εκτός έδρας -με Swansea για τo League Cup, Burnley για το πρωτάθλημα και Betis για το Europa League- πριν επιστρέψει στο City Ground για το ματς με τη Sunderland. Ο αγώνας μας άνοιξε την αυλαία της 4ης αγωνιστικής, στην οποία υπάρχουν ακόμα οι εξής αγώνες: σήμερα Bournemouth-Brighton, Crystal Palace-Sunderland, Everton-Aston Villa, Fulham-Leeds, Newcastle-Wolves, West Ham-Tottenham και Brentford-Chelsea και αύριο Burnley-Liverpool και Manchester City-Manchester United. 

Arsenal: Raya, Timber, Mosquera, Gabriel, Calafiori (Lewis-Skelly 68'), Ødegaard (Nwaneri 18'), Zubimendi, Merino, Madueke (Martinelli 78'), Eze (Trossard 79'), Gyökeres (Rice 68').
Forest: Sels, Williams, Milenković, Murillo (Savona 37'), Morato, Sangaré (Yates 73'), Anderson, Ndoye, Gibbs-White (McAtee 73'), Hudson-Odoi (Kalimuendo 60'), Wood (Bakwa 60').
Σκόρερς: Zubimendi 32', 79', Gyökeres 46'.
Διαιτητής: Darren England. Κίτρινες: Calafiori 61' - Williams 78'.
Θεατές: 60.167 (Forest: περίπου 3.000).

Άγγελος Ποστέκογλου: "Η Arsenal είναι καλή ομάδα, αλλά αυτό δεν αλλάζει την απογοήτευση όταν χάνεις. Το δεύτερο γκολ τους τελείωσε το παιχνίδι για μας, αλλά δεν μπορώ να κατηγορήσω τους παίκτες για έλλειψη προσπάθειας. Πέρασαν μια εβδομάδα που τους αποσυντόνισε και είναι άνθρωποι, πρέπει να το λογαριάζουμε κι αυτό. Μας στενοχωρεί το αποτέλεσμα, αλλά δεν έχω παράπονο από την προσπάθειά τους. Δεν θα έλεγα ότι ελέγχαμε τον αγώνα, αλλά τα παιδιά δούλευαν σκληρά για να κρατήσουν τους αντιπάλους μας μακριά από το τέρμα μας. Ακόμα και όταν χάναμε 1-0 είχαμε κάποιες καλές ευκαιρίες προς το τέλος του πρώτου μέρους. Θεωρούσα πως αν καταφέρναμε να αντέξουμε θα ξαναμπαίναμε στο ματς, αλλά δεχθήκαμε και δεύτερο γκολ ακριβώς μετά την ανάπαυλα. Η Arsenal είναι έμπειρη ομάδα και ξέρει πώς να διαχειρίζεται τέτοιες καταστάσεις, έχουμε λοιπόν πράγματα να μάθουμε από το σημερινό παιχνίδι. Αυτό που για μένα είναι σημαντικό είναι να ξεκινήσουμε δουλειά για το επόμενο, να κάνουμε μερικές προπονήσεις με τα παιδιά, που θα είναι πολύτιμες για μένα, τους συνεργάτες μου και τους ίδιους τους παίκτες. Έχουμε αρκετούς παίκτες που δεν έχουν ξεκινήσει δυναμικά τη θητεία τους στη Forest, αλλά έρχονται ματς στα οποία μπορούν να μπουν στο παιχνίδι, κι αυτό με ενθουσιάζει".

* Η φωτογραφία είναι από την ιστοσελίδα της εφημερίδας The Sun.