Ακόμα και το πολυαναμενόμενο πρώτο ευρωπαϊκό παιχνίδι στο City Ground μετά από τριάντα χρόνια παρά κάτι μήνες εξελίχθηκε σε εφιάλτη. Σαν κάποιος να την έχει μουτζώσει την ομάδα, την ίδια ομάδα που εντυπωσίασε μόλις την περασμένη Πέμπτη στην Ισπανία απέναντι στη Betis. Απέναντι σε ένα τίμιο, αλλά μέχρι εκεί δανέζικο συγκρότημα, οι Reds κατάφεραν να συλληφθούν κοιμώμενοι σε δύο στημένες φάσεις και να το πληρώσουν ακριβά. Οι φιλοξενούμενοί μας δεν έκαναν ούτε μία φάση ακόμα σε όλο το ματς, πέραν μιας κόντρας που τους κλείδωσε τη νίκη σε μια φάση που έπρεπε να είχε τελειώσει πριν καν αρχίσει!

"Από παντού χτυπάει το κακό", έλεγε η Μήδεια στην ομώνυμη τραγωδία του Ευριπίδη, και η πρωτοφανής γκαντεμιά που έχει χτυπήσει τους Reds δεν γινόταν φυσικά να περιοριστεί απλώς στην ήττα. Φάγαμε δύο γκολ την ώρα που παίζαμε με μείον έναν στην άμυνα, αφού ο Murillo από τη φάση του 18' και μετά (όταν παραχώρησε το φάουλ που απέφερε το 0-1) δε μπορούσε ούτε να περπατήσει. Δεν έγινε αλλαγή, φάγαμε και δεύτερο με εκείνον ανήμπορο να βοηθήσει. Βγήκε μετά το 1-2, τον χάσαμε πριν καν επιστρέψει και μάλλον δεν τον υπολογίζουμε την Κυριακή με τη Newcastle. Και φυσικά ευχαριστούμε την UEFA που μας έστειλε τον κύριο Willy Delajod, μάλλον το χειρότερο μέλος της ξακουστής γαλλικής των διαιτητών σχολής, που μέσα σ' όλα τα στραβά μας ήταν πάντα παρών για να μας εκνευρίσει, να επιτρέψει το σκληρό παιχνίδι των Δανών και στο τέλος, αφού μέτρησε κι ένα αντικανονικό γκολ εναντίον μας, να μας δώσει κι ένα πέναλτι για να χρυσώσει το χάπι. Πολύ κακός διαιτητής, που το έπαιζε και άνετος και χαμογελαστός σφυρίζοντας με δύο μέτρα και δύο σταθμά. Μας αηδίασε.

Μιλώντας για την τύχη και τη διαιτησία δεν υπονοώ ότι όλα στη Forest δούλεψαν τέλεια. Ίσα ίσα, που προσωπικά δεν κατάλαβα την απόφαση του Άγγελου Ποστέκογλου μετά την απώλεια του Oleksandr Zinchenko λόγω τραυματισμού (θυμίζω ότι δεν είχαμε ούτε τον Douglas Luiz) να παίξει με τρία σέντερ μπακ (Nikola Milenković, Morato, Murillo) και να χρίσει μπακ-χαφ τον Neco Williams αριστερά και τον... Dan Ndoye δεξιά. Εφόσον υπάρχει διαθέσιμος καθαρόαιμος δεξιός μπακ και λέγεται Nicolò Savona, έπρεπε να χρησιμοποιηθεί από την αρχή και όχι να μπει στο μη περαιτέρω, όταν δηλαδή χτύπησε ο Murillo. Παρ' όλα αυτά, ακόμα κι αν αυτό χρεωθεί στον Ελληνοαυστραλό ως λάθος, δεν μπορεί με τίποτα να δικαιολογήσει τους παίκτες για τα δύο γκολ επιπέδου νηπιαγωγείου που δέχθηκαν και ήταν ξεκάθαρα αποτέλεσμα έλλειψης συγκέντρωσης, την οποία δεν... διδάσκει κανένας προπονητής. Ή την έχεις, ή δεν την έχεις. Πέρσι την είχαμε και αναδείξαμε μία από τις κορυφαίες άμυνες της Premier League, με 13 clean sheets. Φέτος δεν την έχουμε και δεν μπορούμε να κρατήσουμε την εστία μας ανέπαφη ούτε με αίτηση. Τόσο απλά...

Επιθετικά δεν ήμασταν τόσο δημιουργικοί όσο άλλες φορές. Πετύχαμε ένα γκολ που θύμισε περσινή Forest, αλλά και πάλι όταν ερχόταν η ώρα για την τελική πάσα ή την τελική προσπάθεια τα χάναμε. Πιέσαμε όσο δεν πήγαινε άλλο, βάλαμε δύο γκολ που ακυρώθηκαν ως οφσάιντ, είχαμε κλείσει τους Δανούς στα καρέ τους στο μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα. Αλλά η περσινή αποτελεσματικότητα έχει φύγει από το παράθυρο. Φταίει γι' αυτό ο σημερινός προπονητής; Όποιος πει "ναι" για μένα αγγίζει τα όρια του παράλογου. Γι' αυτό και ως οπαδός της Forest ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ γι' αυτό που θεωρώ ΚΑΤΑΝΤΙΑ: τα συνθήματα που ακούστηκαν στο 1-3 και αποθέωναν τον προηγούμενο προπονητή. Έναν άνθρωπο που στο κάτω κάτω αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε άλλη ομάδα, ανταγωνιστική μας, και που -αν θέλουμε να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους- ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕ ΟΛΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΠΑΧΑΛΟ αμαυρώνοντας την εικόνα του συλλόγου με τη δημόσια αντιπαράθεσή του με τον ιδιοκτήτη και τραβώντας το σκοινί όσο μπορούσε για να φύγει, εισπράττοντας φυσικά και τη σχετική αποζημίωση. Βρείτε μου τώρα έναν λόγο να τον αποθεώσω μετά απ' όλα αυτά. Είναι 100% ΑΔΙΚΟ για τον τωρινό προπονητή, όπως και τα "You're getting sacked in the morning" (θα απολυθείς πρωί πρωί) που άκουσε. Ο προηγούμενος προπονητής είχε αναλάβει μια ομάδα συμμαζεμένη, που ο προκάτοχός του απλώς δεν διέθετε τα εφόδια για να την πάει παραπέρα στην Premier League. Ο σημερινός παρέλαβε ένα χάος που ο προκάτοχός του δημιούργησε: με την κακή εικόνα στο τέλος της προηγούμενης χρονιάς που οδήγησε στην απώλεια του Champions League, με τα φιλικά του ενός γκολ σε 7 ματς, με την πρεμούρα του να συγκρουστεί και να φύγει αφήνοντας την ομάδα που υποτίθεται αγαπούσε στην τύχη της (όπως είχε κάνει και παλιότερα στους Wolves, που ουσιαστικά δεν έχουν ορθοποδήσει από τότε). Κακός βαθμός λοιπόν από μένα στον κόσμο απόψε, έστω εξαιρώντας τα παιδιά του Forza Garibaldi για το όμορφο κορεό που είχαν φτιάξει για την είσοδο των ομάδων.

Από το πρώτο κιόλας λεπτό η Midtjylland έδειξε την τακτική της: μαρκαρίσματα στα όρια του κατς, γκρίνια στο διαιτητή (ακριβώς, κύριε Gue-Sung Cho) και καθυστερήσεις. Κι όμως, η απύθμενη ανικανότητα του Delajod ανακάλυψε κίτρινη κάρτα για τον Morato στο... 46ο δευτερόλεπτο σε ένα απλό μαρκάρισμα, ενώ αργότερα μόνο συγγνώμη δεν ζήτησε από τον Ousmane Diao για ένα βίαιο μαρκάρισμα που στην Αγγλία θα ήταν κίτρινη κάρτα χωρίς δεύτερη κουβέντα. Κάναμε το πρώτη τελική μας στο 15' με τον Elliot Anderson (αυτός κι αν έφαγε το ξύλο της χρονιάς του), που έκλεψε τη μπάλα από τον παλιό γνώριμο (παίκτης γαρ της Bournemouth μέχρι πέρσι) Philip Billing, προχώρησε και σούταρε πάνω από το οριζόντιο δοκάρι, ενώ στο 16' άστοχο ήταν κι ένα σουτ του Callum Hudson-Odoi μετά από την αγαπημένη του κίνηση. Και ήρθε η άτυχη στιγμή του 18', όταν ο Murillo έκανε ένα εντελώς αχρείαστο φάουλ στον Cho μακριά από την περιοχή μας και δεξιά. Το χτύπησαν μέσα στα καρέ μας, o Victor Bak μόλις βρήκε τη μπάλα με το κεφάλι, αυτή πέρασε αργά και βασανιστικά απ' όλο τον κόσμο και στο δεύτερο δοκάρι ο Diao με το μυτάκι σκόραρε σε άδειο τέρμα. Εγκληματική ολιγωρία...

Παρ' όλα αυτά, όπως και με τη Betis, οι Reds αντέδρασαν αμέσως, και όπως είπαμε το γκολ της ισοφάρισης θύμισε κάτι από τα περσινά. Αρχικά ο Ndoye, που είχε κέφια σήμερα, στο 20' συνέκλινε προς τον άξονα και σούταρε δυνατά με το αριστερό για να αποκρούσει σε κόρνερ ο Elías Rafn Ólafsson στην αριστερή του γωνία. Μέσα στην αναταραχή που έφερε το κόρνερ ο Morgan Gibbs-White σούταρε, ο Milenković έβαλε το πόδι του, η μπάλα πήρε ύψος και ο Ισλανδός γκολκίπερ αναγκάστηκε να τεντωθεί πάλι ολόκληρος και να διώξει τη μπάλα πάνω από το οριζόντιο δοκάρι. Και στο 22' ο Matz Sels με βαθιά μπαλιά βρήκε σε θέση δεξιού εξτρέμ τον Gibbs-White, που με τη μία έκανε στην περιοχή την ίδια φαρμακερή μπαλιά που είχε κάνει πάνω κάτω στο ίδιο σημείο του αγώνα στην Ισπανία, και στο δεύτερο δοκάρι ο Ndoye, που με κάποιο τρόπο είχε αλλάξει πλευρά, σκόραρε από κοντά (φωτογραφία επάνω). 

Λέγαμε "τώρα θα γείρει το γήπεδο". Αμ δε! Σχεδόν αμέσως (24') οι φιλοξενούμενοι κέρδισαν κόρνερ από αριστερά. Λες και το ήξερα, είπα στα παιδιά που βλέπαμε μαζί το ματς: "Προσοχή στον Billing, μας έχει κάνει χουνέρια στο παρελθόν". Τι ήταν να το πω; Ο Aral Şimşir το χτύπησε στο πρώτο δοκάρι, ο Δανός... βαψομαλλιάς κέρδισε την πρώτη κεφαλιά, ο Sels έσωσε τη δεύτερη του Martin Erlić και εξ επαφής ο Mads Bech έστειλε τη μπάλα στα δίχτυα. Απίστευτο. 2 στα 2. Ο Murillo βγήκε κουτσαίνοντας, ο Savona πήρε τη θέση του, ο Ndoye πήγε μπροστά, γυρίσαμε στο ορθόδοξο 4-2-3-1 αλλά φάσεις δεν κάναμε. Μέχρι την ανάπαυλα κατέγραψα μόνο μια περίεργη κεφαλιά του Diao από κόρνερ του Şimşir που ο Sels είδε να περνάει δίπλα στο δεξί δοκάρι του (32') και ένα μακρινό σουτ του Anderson πάνω στον Ólafsson (36').

Το δεύτερο ημίχρονο ξεκίνησε με ένα ακόμα σουτ του Anderson, μέσα από την περιοχή αυτή τη φορά, που πέρασε δίπλα από το αριστερό δοκάρι του Ólafsson (48'). Εξίσου κοντά έφτασε κι ένα σουτ του Ibrahim Sangaré μετά από εκτέλεση φάουλ του Anderson με κοντινή πάσα (65'). Στο 66' ο Ndoye έκανε μια ωραία προσπάθεια και γύρισε προς την περιοχή, όπου ο Savona δεν άφησε τη μπάλα να φτάσει στον Igor Jesus και πλάσαρε με τη μία άστοχα. Σε όλο αυτό το διάστημα το παιχνίδι παιζόταν από το κέντρο προς την περιοχή της Midtjylland. Η τριπλή αλλαγή του Mike Tullberg μπέρδεψε κάπως τα πράγματα και ο ρυθμός έπεσε, ώσπου ο Ποστέκογλου αποφάσισε να κάνει τη δεύτερη και τελευταία αλλαγή του, με τον Chris Wood στη θέση του Jesus (ο ήρωας της Σεβίλλης, που μάλιστα κλήθηκε και στην Εθνική Βραζιλίας, δεν τροφοδοτήθηκε σωστά αυτή τη φορά και έμεινε σε ρηχά νερά. Λένε πως ο Ange άργησε να κάνει αλλαγές. Τον καταλαβαίνω, πλην του Νεοζηλανδού δεν έβλεπα ούτε εγώ σε ποιον θα μπορούσε να βασιστεί, δεν υπήρχε άλλος game changer στον πάγκο). 

Πήραμε πάλι πάνω μας. Ο Wood ανέλαβε δράση αμέσως παίζοντας το "1-2" στην περιοχή με τον Ndoye, αλλά ο Ελβετός κώλωσε απροσδόκητα όταν βρέθηκε απέναντι στον Ólafsson και κόπηκε (78'), και δευτερόλεπτα αργότερα έστειλε τη μπάλα στα δίχτυα από πάσα του Anderson μετά από ασθενή απόκρουση του Ólafsson σε σουτ του Williams, όμως το γκολ ακυρώθηκε γιατί ο Elliot ηταν εκτεθειμένος όταν πήρε το ριμπάουντ. Την ίδια πίκρα άφησε και η φάση του 81', όταν πάλι ο Wood σκόραρε από εξαιρετική κάθετη του Sangaré, αλλά αυτή τη φορά ο ίδιος ο σκόρερ βρισκόταν πίσω από την άμυνα τη στιγμή της πάσας. Ο Ιβοριανός πάντως δεν τα παράτησε και στο 86' βρήκε στην περιοχή και τον Gibbs-White, που όμως από πολύ καλή θέση σούταρε πάνω στον Ólafsson. Έτσι φτάσαμε στη φάση του 88', με τον Hudson-Odoi να ελέγχει έξω από την αντίπαλη περιοχή, την ώρα που όλη η Forest ήταν μπροστά και πίεζε, τον Darío Osorio να του παίρνει τη μπάλα εμφανώς με φάουλ, τους Δανούς να ξεκινούν αντεπίθεση και τον τελικό αποδέκτη Valdemar Andreasen να βρίσκεται απέναντι στον Sels και να πλασάρει εύστοχα. Ούτε ο Delajod, ούτε ο VAR Jérôme Brisard καταδέχθηκαν ν' ακούσουν τις διαμαρτυρίες των Reds. Και αποδεικνύοντας απλώς πόσο κακοί διαιτητές είναι, στο 93' έσπευσαν, ο δεύτερος να υποδείξει και ο πρώτος να καταλογίσει με την πρώτη ματιά στην οθόνη, πέναλτι σ' ένα μαρκάρισμα του Anderson από τον Diao, απ' αυτά που έχουμε δει και να σφυρίζονται, και να μη σφυρίζονται. Ο Wood έστειλε τον Ólafsson από τη λάθος γωνία, αλλά ήταν πια αργά για ανατροπές και η Forest κατρακύλησε στη βαθμολογία του Europa League, ενώ μετά τη διακοπή των πρωταθλημάτων την περιμένει το πιο δύσκολο εντός έδρας παιχνίδι της στη διοργάνωση, αυτό με την Porto.

Forest: Sels, Milenković, Morato, Murillo (Savona 28'), Ndoye, Sangaré, Anderson, Williams, Gibbs-White, Hudson-Odoi, Igor Jesus (Wood 75'). 
Midtjylland: Ólafsson, Diao, Erlić, Bech, Mbabu (Lee 66'), Castillo (Bravo 67'), Billing, Bak, Júnior Brumado (Franculino 88'), Cho (Andreasen 67'), Şimşir (Osorio 58').
Σκόρερς: Ndoye 22', Wood 93' (πέναλτι) - Diao 18', Bech 24', Andreasen 88'. 
Διαιτητής: Willy Delajod (Γαλλία). Κίτρινες: Morato 1', Igor Jesus 72', Gibbs-White 76' - Mbabu 55', Diao 94'.
Θεατές: 29.323. 

Άγγελος Ποστέκογλου: "Ο κόσμος είναι απογοητευμένος. Έχει δικαίωμα να εκφράσει την άποψή του. Την άκουσα. Τίποτα δεν με εκπλήσσει στο ποδόσφαιρο. Σ' αυτό το κλίμα ζούμε. Έτσι γίνονται τα πράγματα. Δεν έχω κανέναν έλεγχο σ' αυτό. Ευθύνη μου είναι να γράψω νίκες με την ομάδα και να την πάω μπροστά. Θα προτιμούσα ο κόσμος να είναι αισιόδοξος όσον αφορά αυτό που κάνω. Μπορώ να του αλλάξω γνώμη μόνο φέρνοντας νίκες. Παρ' όλα αυτά, η προσέγγισή μου δεν πρόκειται ν' αλλάξει. Πιστεύω πραγματικά στη διαδικασία και θεωρώ ότι δεν είμαστε μακριά από το να γίνουμε η ομάδα που θα αφήσει πίσω της την παρούσα κατάσταση και θα παίρνει αποτελέσματα. Τίποτα απ' όσα είδα απόψε δεν αλλάζει τη γνώμη μου. Καταλαβαίνω ότι η ατμόσφαιρα στο γήπεδο δεν θα είναι υπέροχη, καταλαβαίνω τη στάση του κόσμου αυτή τη στιγμή, ειδικά απέναντί μου, όμως όλα αυτά δεν είναι αχαρτογράφητα νερά για μένα. Πιστεύω πως είμαστε στον σωστό δρόμο, κι όταν ξεπεράσουμε αυτή την περίοδο αβεβαιότητας θα μπούμε στη σωστή τροχιά. Το αποτέλεσμα ήταν κακό φυσικά. Ήταν μια σημαντική βραδιά για πολλούς λόγους κι όμως είδαμε την ίδια ιστορία. Αδικήσαμε τον εαυτό μας σε καθοριστικές στιγμές και βρεθήκαμε μ' ένα βουνό μπροστά μας για να το ανεβούμε. Θα είναι δύσκολο να νικάμε αν επιτρέπουμε στον αντίπαλο να σκοράρει κάθε φορά που πλησιάζει το τέρμα μας".

* Η φωτογραφία είναι από την ιστοσελίδα της εφημερίδας The Guardian.