O Ben Osborn χαιρετά το κοινό του City Ground, μετά την ολιγόλεπτη συμμετοχή του στο φιλικό με την Crystal Palace. Για τελευταία φορά, όπως αποδείχθηκε. Ήταν αναμενόμενο να επανέλθει με νέα βελτιωμένη πρόταση η Sheffield United (που σύμφωνα με πληροφορίες ανέβηκε από τα 3 στα 5 εκατομμύρια λίρες), και λογικό (με την ψυχρή λογική των business) να την αποδεχθεί η διοίκηση της Forest, η οποία έτσι κι αλλιώς του χρόνου το καλοκαίρι έχανε τον παίκτη ως ελεύθερο. Ο Ben είχε μπροστά του μια πρόταση για Premiership εδώ και τώρα, κι από την άλλη μια πιθανότητα για άνοδο. Εσείς στη θέση του τι θα κάνατε;

Ο Osborn βρίσκεται στη Forest από τα 9 του χρόνια, αφού προηγουμένως είχε περάσει μια χρονιά στους πιτσιρικάδες της ομάδας της πόλης όπου μεγάλωσε. Της Derby δηλαδή... Στις 5 Αυγούστου κλείνει τα 24, οπότε κάντε τα μαθηματικά. Μια ζωή με το δεντράκι στο στήθος. Μετά από εντυπωσιακές εμφανίσεις του με την Κ19 και την Κ23, ο τότε υπηρεσιακός προπονητής Gary Brazil αποφάσισε να τον ρίξει στη μάχη με την πρώτη ομάδα στις 29 Μαρτίου 2014, σε ένα ματς με την Ipswich. Εκτός έδρας. Έπαιξε και στα 90 λεπτά του αγώνα. Μετρήστε πόσοι προπονητές πέρασαν από τότε: Stuart Pearce (με αυτόν στον πάγκο ο Ben πέτυχε το πιο αξέχαστο γκολ του με την κόκκινη φανέλα, το νικητήριο στο 2-1 επί της Derby στο Pride Park στις 17/1/2015), Dougie Freedman, Philippe Montanier, Mark Warburton, Aitor Karanka, Martin O'Neill. ΟΛΟΙ τον θεώρησαν απαραίτητο - ακόμα και ο τωρινός Sabri Lamouchi, που δεν τον κοουτσάρισε ποτέ σε επίσημο ματς, παραδέχθηκε πως αν ήταν στο χέρι του θα τον κρατούσε. Κάπως έτσι μάζεψε 230 συμμετοχές στη Forest (με 16 γκολ και 31 ασίστ) παίζοντας όπου είχε ανάγκη η ομάδα: αριστερός εξτρέμ, κεντρικός χαφ, αριστερός μπακ. Ήταν η προσωπική μου ελπίδα να σπάσει τις 400 συμμετοχές του Wes Morgan, σε μια εποχή όπου δεν υπάρχουν πια ούτε "σημαίες", ούτε "τοτέμ". Αγωνίστηκε και στις Εθνικές ομάδες της Αγγλίας Κ18, Κ19 και Κ20. Αναδείχθηκε Παίκτης της Σεζόν για τη Forest το 2017-'18.

Κι όμως, αυτόν τον υπερπολύτιμο παίκτη, αυτόν τον στρατιώτη της ομάδας, το μισό γήπεδο δεν τον ήθελε! Είναι αξιοσημείωτο πως ενώ στις αρχές του καλοκαιριού έγινε ο κακός χαμός για να μη φύγει ο Joe Lolley, τώρα οι αντιδράσεις ήταν του τύπου "πάρτε τα λεφτά πριν αλλάξουν γνώμη". Δεν πιστεύω να υπάρχει παίκτης της Forest που να έχει ακούσει όσα ο Ben τα τελευταία 1-2 χρόνια. Τα πιο χαρακτηριστικά: "δε μπορεί να βγάλει μια σέντρα της προκοπής", "τρέχει συνέχεια άσκοπα", "μια μετριότητα είναι", "με τέτοιους παίκτες δεν ανεβαίνουμε ποτέ", "αν ο Osborn βγήκε Παίκτης της Σεζόν, σκέψου πόσο χάλια ήταν οι άλλοι", "παίζει μόνο και μόνο επειδή είναι από τις Ακαδημίες", "ένα γκολ με τη Derby όλη του η προσφορά", "ξεφορτωθείτε τον όσο είναι καιρός". Είναι ο ίδιος κόσμος που κάποτε αποθέωνε παίκτες με πολύ μικρότερη προσφορά, όπως ο αλαζονικός και ορισμός της βεντέτας Henri Lansbury και ο ταλαντούχος αλλά τεμπέλαρος Lewis McGugan (αυτό για όσους πιστεύουν ακόμα ότι ο κόσμος διαθέτει αλάνθαστο κριτήριο - ας δουν πού κατέληξαν αυτοί οι δύο). Ο Osborn δεν ξεχειλίζει από ταλέντο, δεν είναι Lionel Messi, αλλά σέβεται πάντα τη φανέλα που φοράει και φεύγει από το γήπεδο έχοντας δώσει ό,τι έχει και δεν έχει.

Παρά τη λαίλαπα του modern football, ευτυχώς υπάρχουν και μάνατζερ παλαιάς κοπής που εκτιμούν ακόμα τις κλασικές αγγλικές αξίες. Κι αφού δεν τον χρειάζεται η Forest που είναι ακόμα στην Championship, τον χρειάζεται η United που ανέβηκε! Προσωπικά τρέφω πολύ μεγάλη εκτίμηση για τον Chris Wilder, έχω δει ντοκιμαντέρ με τον τρόπο που δουλεύει στις προπονήσεις και που λειτουργεί γενικά (ακόμα και σε μεταγραφικές περιόδους), και πιστεύω πως στη θέση του Ben κι εγώ θα πήγαινα τρέχοντας αν με ήθελε. Τίμιος, δίκαιος. πιστεύει στο εγχώριο ταλέντο και πέτυχε δύο σερί ανόδους με τους Blades, έχοντας στο ρόστερ του παίκτες που ποτέ δεν πίστεψαν άλλοι, με πρώτο και κύριο τον Billy Sharp, γέννημα-θρέμμα του Sheffield, που έφυγε από τη Forest πριν έξι χρόνια ως... αποτυχημένος. Ξέρει ότι με αυτές τις προϋποθέσεις θα είναι δύσκολο να σταθεί στη μεγάλη κατηγορία, αλλά δεν δείλιασε μπροστά στην πρόκληση. Ούτε δίστασε να συνεχίσει με την ίδια συνταγή που του φέρνει τις επιτυχίες τόσα χρόνια. Θα το τολμήσω: ένας Brian Clough των φτωχών στη σημερινή δύσκολη εποχή, όπου οι ξένοι προπονητές μετά την Premiership έχουν αρχίσει να κατακλύζουν και την Championship. Δεν πήρε τον Ben για να του γυαλίζει τον πάγκο, αλλά γιατί πιστεύει ότι μπορεί να βοηθήσει. Αυτή η μεταγραφή αποτελεί 100% δικαίωση του παίκτη, και ελπίζω με όλη μου την καρδιά να διαπρέψει και στο ανώτατο επίπεδο.

Ο κάποτε "Who put the goal in the Derby net? Super Benny Osborn" των φίλων της Forest υπέγραψε με τους Blades τριετές συμβόλαιο (το ακριβές ποσό της μεταγραφής κατά τα συνηθισμένα δεν ανακοινώθηκε) και ετοιμάζεται για την πιο μεγάλη πρόκληση της σύντομης καριέρας του. Εμείς απλώς να ευχηθούμε, εκτός από τα καθιερωμένα για υγεία και επιτυχίες, να μη χώρισαν σήμερα για πάντα οι δρόμοι μας. Τον χαιρετίσαμε από μακριά στο "Γ. Καραϊσκάκης" με την ελπίδα του τελευταίου αυτόγραφου, αφού στο Περιστέρι βγήκαν πολλοί παίκτες μαζί και δεν τον προλάβαμε. Στα ίδια μέρη να ξαναβρεθούμε...

* Η φωτογραφία είναι από την ιστοσελίδα της εφημερίδας Nottingham Post.