Μπορεί να πέφτω κι έξω, όμως δεν θυμάμαι μέσα δτη δεκαετία που αισίως ολοκληρώνεται κάποιον παίκτη της Forest πιο... βαρομετρικό από τον Joe Lolley. Πιο καταλυτικό για την απόδοση της ομάδας, και κυρίως για το αποτέλεσμα. Ίσως να υπάρχει μια μικρή ένσταση για τον παίκτη από το άλλο άκρο της επίθεσης τη σεζόν 2014-'15, τον Michail Antonio, που εδώ και πέντε σχεδόν χρόνια παίζει στην Premiership με τη West Ham. Αμφότεροι έγραψαν -και δικαίως- το όνομά τους στη λίστα των Παικτών της Σεζόν και λατρεύτηκαν από το κοινό του City Ground. Απλώς ο Lolley έμεινε μαζί μας περισσότερο...

Η φετινή σεζόν δεν έχει πάει ως τώρα και τόσο καλά για τον Joe. Ίσως οι αντίπαλες άμυνες πλέον να τον σημαδεύουν και να φυλάγονται περισσότερο από τις φαρμακερές του διεισδύσεις, που συνήθως συνοδεύονται από "θανατηφόρα" σουτ. Κάποιοι κακεντρεχείς είπαν ότι ίσως να μούτρωσε επειδή το καλοκαίρι ο σύλλογος ούτε καν συζήτησε το ενδεχόμενο να τον παραχωρήσει στην αγαπημένη του Aston Villa, μεταγραφή που θα του έδινε την ευκαιρία να ξαναπαίξει στην Premiership μετά από μια "πέρασε και δεν άγγιξε" θητεία εκεί με τη φανέλα της Huddersfield. Τελικά, όπως φαίνεται, όλα είναι ζήτημα αυτοπεποίθησης. Είχε απογοητευτεί ο Lolley να βρίσκει παντού μπροστά του πόδια απλωμένα και τα σουτ του να μη φτάνουν πια στο τέρμα. Σήμερα βρέθηκε η φιλότιμη, αλλά πάντα αφελής (εξ ου και τελευταία στη βαθμολογία) Luton, με τη χειρότερη άμυνα του πρωταθλήματος, να του δώσει δύο φορές την ευκαιρία να κάνει την αγαπημένη του κίνηση -διείσδυση από δεξιά, κοφτή ντρίμπλα προς τα αριστερά, δυνατό αριστερό σουτ- και φυσικά να το πληρώσει. Τη μία μάλιστα να "βοηθήσει" και η ίδια μέσω του τερματοφύλακά της...

Η Luton (για όποιον δεν θυμάται, "πελάτισσά μας" στους τελικούς του Wembley, όπου την έχουμε νικήσει το 1959 στο FA Cup και το 1989 στο League Cup) είχε να νικήσει μέσα στο City Ground από το μακρινό 1983, όταν στα πλαίσια του πρωταθλήματος της πρώτης κατηγορίας είχε επικρατήσει με 1-0. Η σημερινή ομάδα, προβιβασμένη από τη League One ως πρωταθλήτρια αλλά ουραγός στην Championship, πίστεψε ότι μπορούσε να τα καταφέρει, αφού και καλά ξεκίνησε και μετουσίωσε την υπεροχή της σε ένα πολύ όμορφο σε δημιουργία και εκτέλεση γκολ. Απέναντί της βρισκόταν μια Forest με τρεις αλλαγές στη σύνθεσή της σε σχέση με το ματς στο Reading (Chema εκτός και Lolley στη θέση του με τον Yuri Ribeiro να οπισθοχωρεί στο πόστο του αριστερού μπακ, Michael Dawson αντί του εκτός 18άδας λόγω κάποιου προβλήματος τραυματισμού Tobias Figueiredo, Albert Adomah αντί του ελαφρώς εκτός φόρμας τελευταία Sammy Ameobi), αλλά χωρίς ίχνος φρεσκάδας και σε παθητικό ρόλο. Και ναι, η Luton μπάζει αβέρτα πίσω, αλλά μπροστά πριν από τον αγώνα είχε μόλις δύο γκολ λιγότερα από μας (33 έναντι 35). 

Εμπνευστής της υπεροχής της στην αρχή του ματς ήταν ο James Bree. O 22χρονος μπακ, δανεικός από την Aston Villa, έδειξε ότι διαθέτει αναμφισβήτητη ποιότητα, καθώς οι πρώτες ευκαιρίες των Hatters, αλλά και το γκολ τους, ξεκίνησαν από τα πόδια του. Οι φιλοξενούμενοι απείλησαν για πρώτη φορά στο 3', όταν ο Bree εκτέλεσε φάουλ από αριστερά και ο Matty Pearson άγγιξε ελαφρώς τη μπάλα με το κεφάλι στη μικρή περιοχή και την έστειλε ελάχιστα άουτ. Το δεύτερο καμπανάκι ήχησε στο 11', πάλι από φάουλ του Bree από την ίδια σχεδόν θέση (ο Kazenga LuaLua ταλαιπώρησε πολύ τον Matty Cash στην αρχή), με τον Dan Potts να πιάνει κεφαλιά στο δεύτερο δοκάρι, την άμυνά μας να αποκρούει άτσαλα επιστρέφοντάς του ουσιαστικά τη μπάλα και τον άλλο ακραίο μπακ της Luton σχεδόν εξ επαφής να σουτάρει λίγο πάνω από το οριζόντιο δοκάρι. Η τρίτη, στο 23', ήταν και η φαρμακερή. Ο LuaLua κέρδισε τη μπάλα στο κέντρο, άνοιξε στον Pelly Mpanzu, αυτός έκανε υπέροχη τρύπα στον Bree, που γύρισε συρτά από την τελική γραμμή στον επερχόμενο Harry Cornick. Ο σέντερ φορ των Hatters, που δεν είχε φανεί καθόλου ως εκείνη τη στιγμή, με μονοκόμματο πλασέ νίκησε τον Brice Samba ο οποίος άγγιξε τη μπάλα αλλά δεν κατάφερε να αποτρέψει την πορεία της προς την αριστερή του γωνία.

Μέχρι εκείνη τη στιγμή οι Reds είχαν δηλώσει παρόντες μόνο στη φάση του 15', όταν σε κόρνερ του Lolley o Dawson έπιασε με πολλή πίεση την κεφαλιά στο δεύτερο δοκάρι και αστόχησε. Μετά σιγά σιγά άρχισαν να βγαίνουν μπροστά, με το προσωπικό μου παράπονο να είναι ότι ο κόσμος, αντί να στηρίξει στη στραβή, κατά τη συνήθειά του άρχισε τη μουρμούρα. Οι γκρινιάρηδες, αυτοί που πάνε μόνο στο City Ground, δυστυχώς κάνουν τη διαφορά, ενώ στα εκτός έδρας ματς το κοινό μας είναι πάντα ενθουσιώδες και... θορυβώδες. Τέλος πάντων, η πρώτη μας ευκαιρία μετά το γκολ ήταν μια λάθος κεφαλιά προς τα πίσω του Pearson σε κόρνερ του Lolley, αλλά η επέμβαση του Simon Sluga γλίτωσε τη Luton από τα χειρότερα. Οι φιλοξενούμενοι δεν τσιγκουνεύονταν να παραχωρήσουν κόρνερ, φτιάχνοντας σιγά σιγά έτσι μια μαγική εικόνα αφού όλα περνούσαν ανεκμετάλλευτα για μας. Κάπως καλύτερη ήταν η ευκαιρία του 33', όταν σε μια βαθιά μπαλιά του Dawson o προωθημένος Ribeiro τροφοδότησε με κεφαλιά στην περιοχή τον Adomah, που με άτσαλο σουτ από καλή θέση αστόχησε. Και ένα γύρισμα του Lolley στο 35' από την τελική γραμμή βρήκε στην περιοχή τον Tiago Silva, που όμως είχε γυρισμένη πλάτη στο αντίπαλο τέρμα και το ψαλιδάκι που επιχείρησε έφυγε ψηλά.

Η γκρίνια στις κερκίδες του ηλιόλουστου City Ground συνεχιζόταν, αλλά στο 36' ήρθε η λύτρωση. Μετά από μια "ύποπτη" φάση κάτω από τη σέντρα προς την περιοχή μας, όταν έγιναν διαδοχικά φάουλ στον Matty Cash και τον LuaLua που δεν σφυρίχτηκαν, o Ribeiro άλλαξε παιχνίδι με σαραντάρα μπαλιά στον Lolley κι αυτός προχώρησε, μπήκε στην περιοχή με τον Potts απλώς να παρακολουθεί, έφερε τη μπάλα στο αριστερό, σούταρε όχι πολύ δυνατά και... ανακουφίστηκε βλέποντας τη μπάλα στα δίχτυα, αφού ο Sluga, προφανώς άξιος συνεχιστής της μακράς παράδοσης των γκαφατζήδων Κροατών γκολκίπερ, την άφησε να περάσει κάτω από το σώμα του. Μαζί ανακουφίστηκε επιτέλους και η κερκίδα, και μέχρι να λήξει το ημίχρονο ο Sluga είχε ήδη προλάβει να ρεφάρει για το γκολ που δέχτηκε αποκρούοντας δυνατή κεφαλιά του Joe Worrall από κόρνερ του Silva (45+1'). Λίγο μετά το 1-1 (37') οι Hatters είχαν την τελευταία τους σοβαρή ευκαιρία για πολλή, πολλή ώρα, με τον Samba να αποκρούει σουτ του James Collins από δύσκολη ομολογουμένως θέση.

Η Forest που μπήκε στο ματς για το δεύτερο ημίχρονο δεν είχε καμιά σχέση με αυτή του πρώτου και προσπάθησε να επιβληθεί στον αγωνιστικό χώρο. Ένα ωραίο σουτ του Lolley από πάσα του Silva στο 47' έφυγε ψηλά, και στο 50' οι φιλοξενούμενοι είχαν την ατυχία να χάσουν και τον σκόρερ τους που αποχώρησε τραυματίας. Επτά λεπτά αργότερα, από βαθιά μπαλιά του Ben Watson, ο Lolley βρέθηκε πάλι φάτσα με τον Potts. Κίνηση καρμπόν, σουτ αυτή τη φορά πολύ ισχυρό και ευθύβολο στο απέναντι "Γ", ο Sluga μάλλον θα είδε αργότερα τη φάση στα highlights γιατι εκείνη τη στιγμή είδε απλώς μια μπάλα να περνάει. 2-1, ο κόσμος αναθάρρησε για τα καλά και οι Reds συνέχισαν στον ίδιο ρυθμό, αναστατώνοντας συνεχώς την άμυνα των αντιπάλων τους. Στο 62' o Silva με εκτέλεση φάουλ βρήκε πολύ όμορφα στην περιοχή τον Lewis Grabban, αυτός όμως έκανε κάτι μεταξύ κοντρόλ και πλασέ και ο Sluga μπλόκαρε. Στο 67' ο Sluga έκανε μια ακόμα καλή επέμβαση σε πολύ κοντινή κεφαλιά του Worrall από φάουλ του Silva, και στο 70' ο Ameobi, που είχε μπει στη θέση του Adomah, έπιασε από το ύψος της μεγάλης περιοχής ένα δυνατό αριστερό σουτ που κάπου κόντραρε πριν καταλήξει σαδιστικά κόρνερ δίπλα στο αριστερό δοκάρι. 

Η ώρα περνούσε, και η ανησυχία μεγάλωνε, με τη Luton να φτιάχνει την τελευταία της άξια λόγου φάση στο ματς, με τον Collins να σουτάρει από πλάγια και τον (μπαμπά από χθες) Samba σε ετοιμότητα να διώχνει σε κόρνερ. Οι παίκτες μας έκαναν και κάποιες καθυστερήσεις, ο Sabri Lamouchi παρ' ότι άκουγε το όνομά του να ξαναγίνεται σύνθημα λειτούργησε κάπως φοβικά και έβαλε τον Ryan Yates στη θέση του Lolley που κυνηγούσε το χατ-τρικ, όλα προδίκαζαν ένα φινάλε για γερά νεύρα. Κι όμως, οι Hatters όχι μόνο δεν απείλησαν ξανά, αλλά και μας χάρισαν και το τρίτο γκολ με τη συμπλήρωση του 90λεπτου χάρη σε ένα λάθος του αρχηγού τους. Ο Yates κέρδισε φάουλ από τον Ryan Tunnicliffe σε καλή θέση, ο Silva επιχείρησε να βάλει το πρώτο μας φετινό γκολ με απευθείας εκτέλεση και ο Sonny Bradley, τελευταίος στο τείχος δεξιά του Silva, βλέποντας τη μπάλα να τον περνάει ενστικτωδώς προέτεινε τον αγκώνα του και τη σταμάτησε. Ο Tony Harrington είδε την παράβαση, έδωσε το πέναλτι, ο Grabban ξεγέλασε τον Sluga σουτάροντας στο κέντρο της εστίας, 3-1, 15 γκολ φέτος για τον Τζαμαϊκανό, τέλος. 

Το πρώτο βήμα λοιπόν για την επαναπροσέγγιση της κορυφής έγινε, με τη Forest να πιάνει στην τέταρτη θέση τη Brentford (οι Bees, που χθες έμειναν στο 0-0 εκτός με τη Huddersfield, έχουν σαφώς καλύτερη διαφορά τερμάτων). Αν νικήσει και την Τετάρτη στο City Ground στον περίφημο εξ αναβολής αγώνα τη Reading, που προέρχεται από το χθεσινό 0-2 στο Λονδίνο από τη Millwall, θα προσπεράσει και την τρίτη Fulham (1-0 εντός την Παρασκευή τη Middlesbrough) και θα βρεθεί μόλις δύο πόντους πίσω από τη δεύτερη Leeds, που γκέλαρε ξανά το Σάββατο το μεσημέρι χάνοντας στο Λονδίνο με 1-0 από την QPR. Έκτη ανέβηκε η Swansea, που νίκησε εντός 2-1 τη Wigan, ενώ έναν βαθμό πίσω της βρίσκονται η Millwall και η Bristol City (1-0 εντός τη Barnsley). Τη μπούφλα της ημέρας δέχθηκε η Sheffield Wednesday, που έχασε εντός 5-0 από τη Blackburn! Τα υπόλοιπα αποτελέσματα: Birmingham-Cardiff 1-1, Derby-Hull 1-0 (η "αγαπημένη" μας περιμένει με αγωνία το πόρισμα της επιτροπής για το Financial Fair Play, και αν κριθεί ένοχη κινδυνεύει με αφαίρεση μέχρι και 21 βαθμών), Preston-Charlton 2-1. Η 28η αγωνιστική ολοκληρώνεται αύριο με τον αγώνα West Brom-Stoke, και αν οι Baggies νικήσουν φεύγουν τέσσερις βαθμούς από τη Leeds, οκτώ από τη Fulham και εννέα από μας.

Στα μεταγραφικά, τέλος, γράφτηκε σήμερα ότι οι Reds είναι έτοιμοι να πάρουν δανεικό για την υπόλοιπη σεζόν τον Γάλλο εξτρέμ Adama Diakhaby, τέσσερις φορές διεθνή με τη Γαλλία Κ21, ο οποίος έχει φέτος 18 συμμετοχές με τους Terriers (μερικές από τη θέση του σέντερ φορ) χωρίς να σκοράρει αλλά με τρεις ασίστ, έχει δε να παίξει ή να συμπεριληφθεί καν στη 18άδα από τα τέλη Νοεμβρίου. Λίγο δε πριν τελειώσω αυτό το κομμάτι διάβασα ότι η Sheffield United (της Premiership, αν ξεχάσατε) είναι έτοιμη να αποκτήσει τον εκτός 18άδας (και) σήμερα Jack Robinson! Θα παρακολουθούμε τις εξελίξεις...

Forest: Samba, Cash, Worrall, Dawson, Ribeiro, Watson, Sow, Silva (Carvalho 92’), Adomah (Ameobi 67’), Lolley (Yates 83’), Grabban.  
Luton: Sluga, Bree, Pearson, Bradley, Potts, Tunnicliffe, Rea (Lee 72’), Mpanzu, LuaLua, Cornick (Moncur 50’), Collins.
Σκόρερς: Lolley 36', 57', Grabban 90' (πέναλτι) - Cornick 23'.
Διαιτητής: Tony Harrington. Κίτρινες: Rea 35', Tunnicliffe 88', Potts 93'.
Θεατές: 27.081 (Forest: 25.527).

Sabri Lamouchi: "Αξίζαμε τους τρεις βαθμούς, κι ας μην παίξαμε και φανταστικά. Η αντίδραση (σ.σ. μετά την ισοφάριση-σοκ στο Reading) ήταν καλή, αλλά ο τρόπος που παίξαμε στο πρώτο ημίχρονο όχι. Ήμασταν πολύ καλύτεροι στο δεύτερο, αρκετά καλύτεροι τέλος πάντων ώστε να νικήσουμε. Φυσικά και είμαι ευχαριστημένος που νικήσαμε στο γήπεδό μας με τη στήριξη του κόσμου μας. Ήταν κάτι σημαντικό για το μέλλον και την υπόλοιπη σεζόν, πρέπει όμως να παίξουμε καλύτερα απ' ό,τι σήμερα, ιδιαίτερα στο πρώτο ημίχρονο. Δεν ξέρω γιατί αρχίσαμε έτσι, υποφέραμε πολύ και δεν μπορούσαμε να αλλάξουμε τρίτη πάσα. Ευτυχώς ισοφαρίσαμε πριν την ανάπαυλα και αρχίσαμε το δεύτερο μέρος με διαφορετική συμπεριφορά και με τους παίκτες πολύ πιο αποφασισμένους απ' ό,τι στο πρώτο. Τον Lolley έτσι θέλουμε να τον βλέπουμε σε κάθε ματς, εντός και εκτός, γιατί είναι παίκτης-κλειδί για μας. Ό,τι ώρα θέλει μπορεί να κάνει τη διαφορά. Σήμερα ήταν ο κορυφαίος μας. Ξέρω την ποιότητά του, όλοι την ξέρουν άλλωστε. Θα χρειαστούμε όλους μας τους παίκτες γιατί η σεζόν έχει μεγάλη διάρκεια και είναι σκληρή και κουραστική. Οι παίκτες μου αξίζουν τη βαθμολογική τους θέση γιατί δουλεύουν σκληρά, έχουν ποιότητα και παίζουν ως ομάδα. Είμαι περήφανος γι' αυτούς και για την ομάδα. Είναι φίλοι, είναι οικογένεια και είναι όλοι αφοσιωμένοι στον κοινό στόχο. Κανείς δεν μπορεί να πει από τώρα τι θα συμβεί στο τέλος της σεζόν. Η δική μου δουλειά είναι να παίρνω το μάξιμουμ από κάθε παίκτη, ώστε όταν έρθει εκείνη η στιγμή να μην είμαστε καθόλου μετανιωμένοι".

* Η φωτογραφία είναι από την επίσημη ιστοσελίδα του συλλόγου.