Αν η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται, μάλλον το δικό της πρωινό ήταν ηλιόλουστο όπως το Cardiff σήμερα και αναμένονται ακόμα καλύτερες μέρες. Μιλάμε βέβαια για την πρεμιέρα του νέου μας χορηγού φανέλας ως το τέλος της σεζόν, μετά το κάζο με την πτώχευση της Football Index. H BOXT έχει έδρα το Leeds (δεν θέλω "ου") και -έκπληξη, έκπληξη- δεν έχει σχέση με το στοίχημα! Η (πολυβραβευμένη στην Αγγλία, διαβάζω) εταιρεία ειδικεύεται στα οικιακά συστήματα θέρμανσης και ήταν ήδη χορηγός της ομάδας. Το βέβαιο είναι ότι στο θριαμβευτικό ποδαρικό της στον "αναβαθμισμένο" ρόλο της η Forest ζέστανε τις καρδιές των φίλων της!
Η Cardiff καιγόταν για βαθμούς για να ολοκληρώσει τη θεαματική της στροφή αφότου έφυγε ο "αγαπημένος μας" Neil Harris και ανέλαβε τις τύχες της ο Mick McCarthy, μετά από μια σύντομη θητεία στον ΑΠΟΕΛ, δίνοντάς τα όλα για να ξαναμπεί στην εξάδα. Από τον Ιανουάριο, όταν ο εξίσου επιτυχημένος στην Championship με τον Chris Hughton βετεράνος μάνατζερ (έχει επίσης δύο ανόδους, με τη Sunderland το 2005 και τους Wolves το 2009) πρωτοπάτησε το πόδι του στο Cardiff City Stadium, μέχρι σήμερα οι Bluebirds είχαν ηττηθεί μόνο μία φορά. Όλα ήταν υπέρ τους: η νίκη στο ουαλικό ντέρμπι και μάλιστα εκτός έδρας επί της μισητής αντιπάλου Swansea στο τελευταίο ματς πριν τη διακοπή, η πολύ καλή κατάσταση των διεθνών τους (Harry Wilson, Kieffer Moore, Jonny Williams) την οποία διαπίστωσα ιδίοις όμμασι παρακολουθώντας την Ουαλία για χάρη του Brennan Johnson, το εύκολο 2-0 στο City Ground στον πρώτο γύρο στο προτελευταίο ματς του Sabri Lamouchi στον πάγκο μας.
Ναι, αλλά υπήρχε τον Ιανουάριο, λίγο πριν αναλάβει ο McCarthy, και το υπέρ μας 1-0 στο FA Cup. Αυτό ίσως να μην το έλαβε και πολύ υπόψη ένεκα των "ειδικών" συνθηκών των διοργανώσεων Κυπέλλου, αλλά έκανε λάθος, με συνέπεια ο παλιός του συμπαίκτης στην Εθνική Ιρλανδίας και φίλος να τον δέσει κόμπο. Προσωπικά δεν έχω ξαναδεί τη Forest φέτος τόσο διαβασμένη. Διάδρομοι μηδέν, ελάχιστες ευκαιρίες από την τρίτη καλύτερη επίθεση της Championship πίσω μόνο από τη Brentford και τη Norwich, φανταστική αλληλοκάλυψη και αυτοπεποίθηση, χτύπημα στην κατάλληλη στιγμή, χάλασμα του παιχνιδιού (και του μυαλού) των Bluebirds, μεγάλη νίκη που σπάει το αρνητικό σερί των έξι αγώνων χωρίς τρίποντο, μας απομακρύνει ακόμα περισσότερο από την επικίνδυνη ζώνη και δίνει νέες ελπίδες να ολοκληρωθεί αυτή η περίεργη σεζόν με καλές εντυπώσεις και να πάρουν σειρά οι ελπίδες για την επόμενη.
Η επιστροφή του Joe Worrall από τον τραυματισμό του ήταν το γεγονός της ημέρας πριν γίνει η σέντρα. Ο Joe πήρε τη θέση του Tobias Figueiredo (που έμεινε εκτός αποστολής χωρίς να έχει ειπωθεί κάτι για πρόβλημα) σχηματίζοντας το δίδυμο με τον Scott McKenna για το οποίο έχουμε μεγάλες προσδοκίες. Ο Joe ήταν, είναι αλήθεια, λίγο σκουριασμένος από την αποχή, σιγά όμως μην το άφηνε να τον επηρεάσει. Όλη μας γενικά η άμυνα πήγε καλά, και για μένα η μεγάλη έκπληξη ήταν ο Tyler Blackett, που προτιμήθηκε αντί του Yuri Ribeiro για τη θέση του τραυματία Gaëtan Bong και με την εμφάνισή του έδειξε γιατί, τόσο αμυντικά όσο και επιθετικά. Η τρίτη και τελευταία αλλαγή σε σχέση με το ματς του Λονδίνου με τη Brentford ήταν η απουσία του Filip Krovinović, έτσι ώστε ο Ryan Yates να βοηθήσει με τα τρεξίματά του στο κέντρο τον σαφώς πιο δημιουργικό James Garner, με τον Cafú να παίζει δεύτερος ψευτοκυνηγός πίσω από τον Lewis Grabban, αλλά ουσιαστικά να συμβάλλει στο ακόμα μεγαλύτερο φόρτωμα του άξονα.
Θα το πιστέψετε ότι τη μεγαλύτερη ευκαιρία τους στον αγώνα οι γηπεδούχοι την έχασαν στο 7'; Κι όμως. Στην προσπάθειά τους να μας αιφνιδιάσουν και να περάσουν ένα ευχάριστο απόγευμα, βρήκαν μέσω του Wilson τον Leandro Bacuna, δεξιά στην περιοχή μας και ουσιαστικά απέναντι από τον Brice Samba. Ο επιθετικός από το Κουρασάο σούταρε με το δεξί, αλλά ο γκολκίπερ μας με ρεφλέξ που θύμισαν πολύ την περσινή περίοδο έπεσε στα δεξιά του και μπλόκαρε με το ένα χέρι! Αποφεύγοντας λοιπόν την αρχική πίεση, η Forest σιγά σιγά ισορρόπησε, βγήκε μερικές φορές μπροστά χωρίς ιδιαίτερες αξιώσεις και, αφού στο 18' σε σέντρα του Joe Ralls ο Tom Sang νίκησε τον McKenna στον αέρα αλλά έστειλε την κεφαλιά του ψηλά, στο 21' είχε την πρώτη της τελική. Ο Sammy Ameobi ελίχθηκε με τον γνωστό του τρόπο από δεξιά, έφερε τη μπάλα στο αριστερό και σούταρε, εύστοχα όπως φάνηκε και στο ριπλέι, αλλά δυστυχώς γι' αυτόν πριν η μπάλα φτάσει στο τέρμα ο Aden Flint έβαλε το κεφάλι του και έδιωξε σε κόρνερ.
Και ήρθε η φάση του 29'. Και πάλι ο Ameobi έγινε κάτοχος της μπάλας στη δεξιά γωνία της μεγάλης περιοχής και άνοιξε πολύ όμορφα στον Cyrus Christie, που είχε βγει στο overlap. Ο Ιρλανδός διεθνής σήκωσε το κεφάλι και, ενώ αρκετοί Reds βρίσκονταν ήδη στην περιοχή (πράγμα σπάνιο φέτος), επέλεξε να σημαδέψει στο πέναλτι τον Garner που ερχόταν με φόρα από πίσω. Ο πιτσιρικάς στον βηματισμό του έκανε το δυνατό πλασέ με το δεξί, έστειλε τον Dillon Phillips που δεν είχε καμιά τύχη να μαζέψει τη μπάλα από τα δίχτυα του, πανηγύρισε το δεύτερο γκολ του με τη φανέλα μας (και στην επαγγελματική του καριέρα γενικότερα) και... μείωσε ακόμα περισσότερο τις πιθανότητες να μας τον αφήσει και του χρόνου ο Ole Gunnar Solskjær. Ο πιτσιρικάς είναι έτοιμος παίκτης και φαίνεται σε κάθε του κίνηση - θα προσέξατε, στη μετάδοση της Nova, τον αριστοτεχνικό τρόπο που έκοβε τις μπαλιές των γηπεδούχων στο κέντρο γλιστρώντας με απίστευτη ταχύτητα και οξυδέρκεια προς τη μπάλα πάνω στο χορτάρι. Από την άλλη, ας πούμε και κάτι καλό για τον Christie, που μετά από μια κακή περίοδο προσαρμογής αναδεικνύεται σε σημαντικότατο κομμάτι του επιθετικού μας παιχνιδιού, κι όμως στο Nottingham κάποιοι επιμένουν να τον βρίζουν! Να πούμε λοιπόν απλώς ότι η ασίστ αυτή ήταν η πέμπτη φετινή του σε 37 αγώνες, έπιασε δηλαδή τον αριθμό που είχε η περσινή αποκάλυψή μας, ο Matty Cash, σε 45! Ήταν ο άνθρωπος που δημιούργησε το μοναδικό γκολ του αγώνα, αλλά και αυτός που κράτησε τη νίκη, όπως θα δούμε παρακάτω.
Άλλη σοβαρή φάση στο πρώτο ημίχρονο δεν υπήρξε, εκτός από ένα μακρινό δυνατό σουτ του Will Vaulks που πέρασε σύριζα άουτ στο 43', και ενώ ο Samba είχε απογειωθεί αλλά δεν είμαι βέβαιος ότι θα προλάβαινε αν η μπάλα πήγαινε μέσα. Ο μέσος της Cardiff πήγαινε σαν αεικίνητο, μέχρι να αντικατασταθεί στο 84', από τη μια γραμμή του γηπέδου στην άλλη για να σημαδεύει με δυνατά πλάγια άουτ το κεφάλι του Moore ή του Flint. Δεν ξέρω, το βρήκα κάπως αναχρονιστικό να βασίζεται τόσο πολύ η επίθεση μιας ομάδας που κυνηγάει άνοδο σε τέτοιου είδους εκτελέσεις (πάνω από δέκα πρέπει να ήταν και στη συντριπτική τους πλειοψηφία απομακρύνθηκαν εύκολα). Όπως αναμενόταν, στο ίδιο σκηνικό άρχισε και το δεύτερο μέρος, αν και την πρώτη φάση τη φτιάξαμε εμείς, με τον Garner στο 48' από πλάγια αριστερά στην περιοχή να πιάνει το σουτ, τον Curtis Nelson να ακουμπάει λίγο τη μπάλα και τον Phillips να διώχνει καλού κακού σε κόρνερ.
Από εκεί και πέρα άρχισε η σταδιακή εγκατάσταση των Bluebirds γύρω από την περιοχή μας. Στο 50' ο Song σέντραρε, ο McKenna δεν απέκρουσε και πολύ καλά με το πόδι και ο επερχόμενος Bacuna σούταρε στα πουλιά. Μετά από μια αναστάτωση στην περιοχή μας και αρκετές κόντρες στο 57', ο Moore (σκόρερ και των δύο γκολ στο ματς του πρώτου γύρου) βρέθηκε για πρώτη και μοναδική φορά απέναντι από τον Samba, αλλά ο Christie έπεσε στα πόδια του και αποσόβησε βέβαιο γκολ. Πάλι ο Bacuna βρέθηκε σε καλή θέση στην περιοχή μας και δεξιά στο 65', αυτή τη φορά όμως ο McKenna ήταν παρών και αποτελεσματικός και κόντραρε το σουτ του σε κόρνερ.
Ο McCarthy είδε κι απόειδε, ξέχασε το αγαπημένο του 3-4-3 και φόρτωσε την επίθεσή του, βάζοντας τον παλιόφιλο Williams (με τελείως αλλαγμένη φάτσα, όπως λέγαμε και στο άρθρο για τους διεθνείς), τον Josh Murphy και τον Sheyi Ojo. Από αυτούς μόνο ο δεύτερος πήγε κάτι να κάνει στο 84', βγάζοντας με σέντρα του σε θέση λουκούμι τον εκτελούντα χρέη σέντερ φορ από το 80' και μετά κεντρικό αμυντικό Flint, αλλά η κεφαλιά του αρχηγού της Cardiff έφυγε πάνω από τα δοκάρια ανακουφίζοντάς μας. Αλλά και εμείς είχαμε την ευκαιρία μας να καθαρίσουμε το ματς. Στο 74', μετά από εύκολο μπλοκάρισμα της μπάλας σε μακρινό σουτ του Marlon Pack, o Samba έβγαλε τη μπάλα όπως συνηθίζει κατευθείαν μπροστά και ο τελικός αποδέκτης Alex Mighten μπήκε στην περιοχή, αλλά δεν έδωσε δεξιά του στον αμαρκάριστο Lyle Taylor με συνέπεια να κοντραριστεί και να τη χάσει. Ο σκόρερ τριών γκολ στο "παράθυρο" της διακοπής με τη φανέλα του ταπεινού Μοντσερά είχε πάρει από το 72' τη θέση του και πάλι μέτριου Grabban, με τον Hughton να τον προτιμά από τον Glenn Murray μήπως και η ρέντα του συνεχιστεί. Ίσως και να γινόταν αν ο Alex ήταν πιο προσεκτικός... Στο 87' ο Jack Colback επανεμφανίστηκε μετά από ακριβώς δύο μήνες (εναντίον της Coventry στο St. Andrew's είχε αντικαταστήσει όπως και σήμερα τον Cafú, που βγαίνοντας είχε μια κοκορομαχία με τον Flint, πήρε κίτρινη κάρτα και συνέχισε να βρίζει και να κοπανιέται πηγαίνοντας να καθίσει στην εξέδρα) και, παρά την κατασκήνωση των γηπεδούχων από τη σέντρα και κάτω, άλλη φάση της προκοπής δεν έγινε ούτε στα τέσσερα λεπτά των καθυστερήσεων. Ίσως η μεγαλύτερη επιτυχία της σημερινής Forest να ήταν ακριβώς αυτή: η "απαγόρευση" σε μια τόσο επιθετική ομάδα να της κάνει φάσεις.
Οι Reds βρέθηκαν έτσι στη 16η θέση, ισοβαθμώντας με την Preston μετά το εντός 1-1 της τελευταίας με την πρωτοπόρο Norwich (εκτός αποστολής για τα "Καναρίνια" που δέχθηκαν την ισοφάριση στο 95' ο Δημήτρης Γιαννούλης) και προσπερνώντας τους Lilywhites στη διαφορά τερμάτων, και τη Δευτέρα στο City Ground, δίνουν τον δεύτερο αγώνα αυτού που έχω ονομάσει "πασχαλινού σάντουιτς" (το Πάσχα των Άγγλων είναι μεθαύριο), με αντίπαλο την αναγεννημένη τελευταία QPR του Mark Warburton, που σήμερα στο Loftus Road συνέτριψε με 3-0 την Coventry. Οι Sky Blues ήταν μία από τις τρεις ομάδες που βρίσκονται από κάτω μας και σήμερα ηττήθηκαν, με τη Rotherham να φεύγει επίσης χωρίς βαθμό από το Λονδίνο απέναντι στη Millwall (1-0) και τη Sheffield Wednesday να χάνει με το ίδιο σκορ κάπου εκεί δίπλα, στο Watford. Αργότερα, με έναρξη στις 10 μ.μ. ώρα Ελλάδας, με γκέλα κινδυνεύει και η Birmingham που αντιμετωπίζει εντός τη φιλόδοξη Swansea, όπως και η Huddersfield που υποδέχεται αύριο τη Brentford. Τα υπόλοιπα αποτελέσματα της 39ης αγωνιστικής: Bournemouth-Middlesbrough 3-1, Bristol City-Stoke 0-2, Derby-Luton 2-0 (ακόμα και στην ευτυχία υπάρχουν όρια), Wycombe-Blackburn 1-0 (το παλεύουν οι ουραγοί παρ' ότι είναι σχεδόν ήδη καταδικασμένοι), Barnsley-Reading 1-1.
Cardiff: Phillips, Nelson, Flint, Brown, Sang, Vaulks (Colwill 84'), Pack, Ralls (Williams 71'), Wilson (Murphy 71'), Bacuna (Ojo 71'), Moore (M. Harris 84').
Forest: Samba, Christie, Worrall, McKenna, Blackett, Yates, Garner, Ameobi, Cafú (Colback 87'), Mighten, Grabban (Taylor 72').
Σκόρερ: Garner 29'.
Διαιτητής: Gavin Ward. Κίτρινες: Pack 14', Brown 37' - Christie 26', Grabban 55', Cafú 87'.
Θεατές: -
Chris Hughton: "Είναι μια τεράστια νίκη, λόγω του τρόπου με τον οποίο κατακτήθηκε. Είχαμε απέναντί μας μια πολύ καλή ομάδα και ο καθένας μπορεί να δει γιατί είχε τόσο καλή πορεία τελευταία, αφού παίζει με έναν τρόπο που είναι πολύ δύσκολα αντιμετωπίσιμος. Έχει πολύ καλούς παίκτες, έπρεπε να παλέψουμε σκληρά και τελικά ίσως να νιώθεις πιο καλά αποσπώντας μια τέτοια νίκη παρά σε έναν ισορροπημένο αγώνα. Πρέπει να είσαι συγκεντρωμένος επί 90 λεπτά, και νομίζω πως ήμασταν. Μιλήσαμε με τα παιδιά και είπαμε ότι όσες μακρινές μπαλιές και να αποκρούεις, αν σου ξεφύγει κάποια ή χάσεις τον παίκτη σου μπορεί η Cardiff να πετύχει το γκολ που χρειάζεται, οπότε η συγκέντρωση και η αποφασιστικότητα πρέπει να είναι σε πολύ υψηλά επίπεδα. Εκτός από όλα αυτά, πρέπει να μπορείς και να παίξεις μπάλα, και καμιά φορά είναι δύσκολο, γιατί τέτοια παιχνίδια είναι διαρκώς σταμάτα-ξεκίνα και δυσκολεύεσαι να πιάσεις ρυθμό. Και μετά πρέπει να βρεις και εκείνη την ποιοτική στιγμή που θα σου χαρίσει τη νίκη, και από τις δύο ομάδες τη βρήκαμε εμείς με ένα θαυμάσιο γκολ. Είπαμε ότι δεν θα λειτουργούσαν για μας οι ψηλές σέντρες σήμερα, αφού η Cardiff έχει ψηλούς αμυντικούς που τις αντιμετωπίζουν εύκολα, οπότε έπρεπε να σεντράρουμε πιο χαμηλά και ήμασταν τυχεροί που κάναμε αυτό ακριβώς και ακολούθησε μια καταπληκτική εκτέλεση. Θα ήταν καλύτερα για μας αν είχαμε καταφέρει να βάλουμε και δεύτερο γκολ, γιατί θα μας ξαλάφρωνε λίγο από την πίεση και το παιχνίδι θα άνοιγε λίγο, αφού με το σκορ στο 1-0 είσαι αναγκασμένος να προστατέψεις ένα πολύτιμο προβάδισμα. Η ισορροπία ανάμεσε σε αυτά τα δύο είναι πάντα δύσκολη, και αν κατάφερναν να ισοφαρίσουν θα κατηγορούσαμε τους εαυτούς μας που δεν κάναμε περισσότερα με τη μπάλα στα πόδια. Αλλά είναι όμορφο συναίσθημα να κερδίζεις έναν τέτοιου τύπου αγώνα απέναντι σε μια τόσο καλή ομάδα. Αν μας έλεγαν ότι θα παίρναμε τέσσερις βαθμούς από τα παιχνίδια με Brentford και Cardiff, σίγουρα θα ήμασταν πολύ χαρούμενοι. Είναι ωραίο συναίσθημα για να το πάρουμε μαζί μας σε ένα πολύ δύσκολο ματς τη Δευτέρα απέναντι σε μια καλή και φορμαρισμένη ομάδα".
* Η φωτογραφία είναι από την ιστοσελίδα της εφημερίδας Nottingham Post.