Μια πολύ περίεργη σεζόν ολοκληρώθηκε με έναν πολύ περίεργο -έως ύποπτο- τρόπο. Ειλικρινά δεν έχω ξαναδεί ομάδα να χάνει με ανατροπή χωρίς -αν όλα λειτουργούσαν κανονικά- να δεχτεί γκολ. Η Forest σήμερα έπρεπε να βάλει τουλάχιστον τέσσερα γκολ στην Preston, σπατάλησε για πολλοστή φορά τις πολύ καλές ευκαιρίες που δημιούργησε, πέτυχε ένα απίθανο γκολ και δέχτηκε δύο από το οποία δεν έπρεπε να μετρήσει... κανένα. Αν συνυπολογίσουμε και τη χείρα βοηθείας της Cardiff που στο παρά ένα έσωσε από βέβαιο υποβιβασμό τη Derby, το απόγευμά μας πήγε χάλια. Και η τσαντίλα μας έχει και παραέχει ονοματεπώνυμο.

My name is Bond. Darren Bond. Ένας ακόμα από τους ανεπαρκέστατους διαιτητές της Championship, ένας ακόμα από τους λόγους που η αγγλική διαιτησία -τον καιρό που μεγάλωνα σεβαστή και θαυμαστή από όλους με γίγαντες της σφυρίχτρας όπως ο Clive Thomas και ο συγχωρεμένος πλέον Pat Partridge- αυτή τη στιγμή σνομπάρεται στις μεγάλες διοργανώσεις και πάει από το κακό στο χειρότερο. Ένας εντελώς ανίκανος διαιτητής, "συνεπικουρούμενος" από έναν εξίσου ανίκανο επόπτη που χάρισε δύο γκολ στους Lilywhites, στο ένα μάλιστα... αναιρώντας τον ίδιο τον εαυτό μου. "Βαράτε τον ρε, τι τον κοιτάτε", που θα έλεγε κι ο αείμνηστος Χάρυ Κλυν. Εμείς λέμε "VARάτε τους όλους μπας και γλιτώσουμε". Το ποτήρι ξεχείλισε και η εισαγωγή του VAR στους αγώνες της Championship είναι πλέον ζήτημα ζωής και θανάτου. Από έλλειψη VAR άλλωστε κόντεψε να σωθεί σήμερα και η Sheffield Wednesday, που πέτυχε το παρά λίγο νικητήριο γκολ της από θέση οφσάιντ (να τα λέμε κι αυτά κι ας μη μας αρέσουν), με διαιτητή εκεί τον "πολύ" Mike Dean, διαιτητή Premier League και διεθνή παρακαλώ! Πείτε το "VAR γιατί χανόμαστε", πείτε το "No VAR no party", όπως θέλετε πείτε το αλλά εγκαταστήστε το το τιμημένο μπας και δούμε άσπρη μέρα!

Δεν άξιζε στη Forest αυτό το φινάλε, κι ας πρέπει να μαστιγώσει και πάλι τον εαυτό της που δεν σκόραρε όταν έπρεπε ώστε να διαχειρίζεται το παιχνίδι με περισσότερη άνεση. Ειδικά στο πρώτο μέρος οι Reds πάτησαν την Preston, που για να μην ξεχνάμε προερχόταν από τέσσερις σερί νίκες, με υπηρεσιακό πλέον στον πάγκο της τον Frankie McAvoy μετά την απόλυση (ύστερα από τέσσερα χρόνια θητείας) του Alex Neil, ο οποίος πλήρωσε το μάρμαρο για τη βύθιση κάτω από τη μέση της βαθμολογίας μιας ομάδας που είχε αρχικά φανεί ότι διεκδικούσε πλέι-οφ. Δεν προλάβαινα να σημειώνω φάσεις, όπως θα δείτε και παρακάτω. Μετά το 1-2 η Forest ξεφούσκωσε εντελώς. Δεν είναι κι εύκολο στο τελευταίο παιχνίδι της σεζόν, όπου μάλιστα δεν κρίνεται και τίποτα απολύτως, να δέχεσαι ανατροπή 100% από διαιτητικά λάθη και να έχεις κουράγιο να παλέψεις για να διορθώσεις τις βλακείες κάποιου άλλου σε βάρος σου.

Ο Chris Hughton, πιστός στις αρχές του μέχρι το τέλος, παρέταξε και σ' αυτό το άχρωμο, άοσμο και άγευστο λόγω έλλειψης ενδιαφέροντος και κόσμου ματς (ούτε καν βράβευση του Παίκτη της Σεζόν ως είθισται στο τελευταίο εντός έδρας παιχνίδι δεν έγινε αφού η ψηφοφορία δεν έχει καν ξεκινήσει!) σχεδόν την κορυφαία του ενδεκάδα. Δύο μόνο αλλαγές έκανε, δοκιμάζοντας το δίδυμο Lewis Grabban - Lyle Taylor μπροστά με τον πρώτο σε ρόλο "δεκαριού" (ο Taylor πήρε τη θέση του Cafú) και βάζοντας δίπλα στον Joe Worrall τον Loïc Mbe Soh αντί του Scott McKenna. O Σκοτσέζος, που έχει και Euro μπροστά του ως ο μόνος εκπρόσωπος των Reds στη διοργάνωση, δεν υπήρχε λόγος να ρισκάρει κάποιον τραυματισμό. Αντίθετα, ο νεαρός Γάλλος, που είχε συμπεριληφθεί φέτος 44 φορές στην αποστολή αλλά είχε χρησιμοποιηθεί μόνο 7 (τις δύο για ελάχιστα λεπτά ως αλλαγή), είχε σκοράρει κιόλας απέναντι στη Middlesbrough και είχε αποσπάσει πολλά κολακευτικά σχόλια από τον Hughton για τη δουλειά του στις προπονήσεις, έπρεπε να ανταμειφθεί, και έδειξε και πάλι με το σταθερό του παιχνίδι πόσο καλός παίκτης είναι και πόσο μπορεί να βοηθήσει του χρόνου, ειδικά αν φύγει κάποιος από τους Worrall και Tobias Figueiredo (ή, ο μη γένοιτο, και οι δύο). Το μόνο που με στενοχώρησε ήταν ο αποκλεισμός από την 20άδα του Michael Dawson. Ο Hughton είχε δηλώσει πρόσφατα ότι δεν ξέρει τι θα θελήσει να κάνει ο αρχηγός (να αποσυρθεί ή να δεχτεί μια πρόταση από ομάδα χαμηλότερης κατηγορίας) και ότι "η πόρτα της Forest θα είναι γι' αυτόν πάντα ανοιχτή". Μετά και την παρουσία του στην αποστολή για το Hillsborough περίμενα να παίξει, έστω για λίγο. Δεν...

Κι άρχισε το παιχνίδι στο κρύο και βροχερο City Ground, και η Forest ήταν σχεδόν συνέχεια μπροστά (σε μια εξαιρετική κάθετη μπαλιά με τη μία του Grabban στον Filip Krovinović στα πρώτα δευτερόλεπτα η άμυνα πρόλαβε κι έκοψε την εφόρμηση του Κροάτη και στο 4' ο Ryan Yates είδε ένα μακρινό του σουτ να φεύγει άουτ), αλλά λίγο έλειψε να πληρώσει μια ηρωική έξοδο τύπου Μεσολογγίου από τον τερματοφύλακά της. Στο 9' σε σέντρα από αριστερά του παλιού μας γνώριμου Greg Cunningham o Brice Samba ένας θεός ξέρει τι ήθελε να κάνει, ο Ched Evans τον πρόλαβε στην έξοδο αλλά σε κενό τέρμα έστειλε την ψηλοκρεμαστή κεφαλιά του πάνω από το οριζόντιο δοκάρι. Οι Reds σοβαρεύτηκαν, και αφού στο 14' ο Krovinović μετά από κακή απόκρουση του Liam Lindsay σε χαμηλή σέντρα του Yuri Ribeiro σούταρε απευθείας με το δεξί άστοχα από πολύ καλή θέση, στο 17' άνοιξαν το σκορ με ένα φοβερό γκολ. Ο Krovinović, σε θέση αριστερού εξτρέμ όπως τον χρησιμοποιούσε τελευταία ο Hughton, άνοιξε στον άξονα στον James Garner κι αυτός με πολύ δυνατό αλλά καλοζυγισμένο σουτ από τα 25 περίπου μέτρα έστειλε τη μπάλα στο αριστερό "Γ" του Daniel Iversen, που το έφαγε όρθιος αν και δεν είχε καμιά απολύτως τύχη. Ήταν, νομίζω, ένα κατευόδιο ανάλογο της παρουσίας και της προσπάθειας του μικρού, που του χρόνου μάλλον θα κυνηγήσει τα μεγάλα του όνειρα στη Manchester United και το αξίζει...

Οι Reds συνέχισαν στον ίδιο ρυθμό, ήταν οι απόλυτοι κυρίαρχοι στο πρώτο ημίχρονο, δεν απειλήθηκαν καθόλου και έκαναν τους αντιπάλους τους να περιμένουν με ανυπομονησία το σφύριγμα του Bond για την ανάπαυλα. Στο 19' ο Krovinović βρήκε πολύ όμορφα και σε θέση βολής στην περιοχή τον Anthony Knockaert, που όμως μπερδεύτηκε και έπιασε αέρα. Ένα λεπτό αργότερα, σε γέμισμα στην περιοχή του Cyrus Christie, o Yates πετάχτηκε στην καρδιά της άμυνας και υπό πίεση προσπάθησε να σκοράρει με μια εντυπωσιακή προβολή, αστοχώντας για πολύ λίγο. Στο 22' ήταν η σειρά του Knockaert να βγάλει χαμηλή σέντρα από δεξιά κατευθείαν πάνω στον Grabban, που όμως δεν σούταρε και πολύ δυνατά και έστειλε τη μπάλα πάνω στον Iversen. O Γάλλος στο 36' μετά από αρκετές ντρίμπλες έφερε τη μπάλα στο αριστερό του και έπιασε ένα γερό σουτ που έφυγε σφυρίζοντας ελάχιστα έξω από το αριστερό δοκάρι. Ο Iversen επενέβη στο 39' για να διώξει σε κόρνερ μια σέντρα από δεξιά του Taylor που βρήκε σε κάποιο πόδι και πήγαινε μέσα, και σε 44' γκολ του Taylor με κοντινό πλασέ σε σύγχυση μετά από κόρνερ του Garner ακυρώθηκε, αφού ο Worrall είχε σπρώξει τον αντίπαλό του για να πάρει την πρώτη κεφαλιά. Ήταν η μόνη σωστή απόφαση του Bond στο ματς!

Δυστυχώς το ξεκίνημα της επανάληψης δεν βρήκε τη Forest στην ίδια διάθεση. Παρ' όλα αυτά, μπορούσε και όφειλε να σκοράρει στο 51', όταν φύγαμε τέσσερις με έναν στην κόντρα και ο Knockaert άνοιξε στον Krovinović, που από το ύψος της περιοχής έκανε ένα καλό σουτ ξυστά άουτ από το δεξί δοκάρι αλλά δεν είχε δει ότι δεξιά του περίμενε εντελώς μόνος του ο Christie. Δύο λεπτά αργότερα ήρθε το πρώτο χτύπημα του Bond - συγγνώμη, της Preston. Μια κάθετη μπαλιά από πολύ πίσω του Alan Browne στον Evans και μια εξαιρετική προσποίηση του τελευταίου έφεραν τη μπάλα στον Scott Sinclair, που μπήκε από αριστερά στην περιοχή, έκανε τη σέντρα πέρα από εκεί που μπορούσε να επέμβει ο Samba και πάνω στη γραμμή ο Tom Bayliss νίκησε τον Ribeiro και έσπρωξε τη μπάλα στο άδειο τέρμα. Το ότι ο Bayliss ήταν αρκετά πιο μπροστά από τον Πορτογάλο (άρα οφσάιντ) και για να τη σπρώξει χρησιμοποίησε το αριστερό του χέρι είναι απλά λεπτομέρειες. Όπως βλέπετε στη φωτογραφία πάνω, ο Samba έξαλλος έφυγε με σπριντ από το τέρμα και πήγε καροτσάκι τον Bond μέχρι τη σέντρα, αλλά το μόνο που κατάφερε ήταν να εισπράξει μια κίτρινη κάρτα. Ευτυχώς μάλιστα που δεν πήρε και δεύτερη, αφού τον έπνιγε το δίκιο και δεν σταμάτησε να διαμαρτύρεται...

Κι όμως, η Forest παρά το σοκ θα μπορούσε να ξαναπάρει προβάδισμα στο 60', όταν μια βαθιά μπαλιά του Mbe Soh έφερε τον Grabban να βγαίνει έξυπνα πίσω από την άμυνα, να κοντρολάρει καλά, να πλασάρει (όχι με πολλή δύναμη, είναι αλήθεια) αλλά να νικιέται από τον Iversen. Ή στο 62', με τον Knockaert να κάνει πάλι ντρίμπλες έξω από την περιοχή και δεξιά και να τροφοδοτεί τον Yates, το σουτ του οποίου έφυγε εκατοστά έξω από το αριστερό δοκάρι. Λιγότερες πιθανότητες είχε ένα δεξί φαλτσαριστό σουτ του Taylor από αριστερά και έξω από την περιοχή, που έφυγε γύρω στο... ένα μέτρο άουτ, και μετά έγινε το έλα να δεις! Στο 67', μετά από ένα κόρνερ της Preston, ο επόπτης Robert Hyde, που έλεγχε την περιοχή μας και προφανώς αγρόν ηγόραζε στο γκολ του Bayliss, σήκωσε για οφσάιντ. Ο Bond είχε την πλάτη γυρισμένη και δεν τον είδε ή δεν του έδωσε σημασία, ο Hyde πειθήνια... ξανακατέβασε τη σημαία, έγινε το γέμισμα στην περιοχή μας, ο Evans κέρδισε την κεφαλιά στο δεύτερο δοκάρι και ο Lindsay, που είχε ξεμείνει μπροστά λόγω του κόρνερ, με νέα κεφαλιά εκτέλεσε εξ επαφής τον Samba. Όπως εύκολα καταλαβαίνει κανείς η διαμαρτυρία έπεσε σύννεφο, και ο Bond που είχε δείξει σέντρα πήγε κοντά στον Hyde. Τα είπανε, τα μιλήσανε, τα συμφωνήσανε κι ο Bond ξανάδειξε σέντρα! Πώς σας φαίνεται; Όμορφα κι ωραία πράγματα.

Ένα λεπτό μετά η Preston, και ενώ οι δικοί μας δεν είχαν συνέλθει ακόμα από τα νεύρα τους, έβγαλε ξανά στην περιοχή τον καλύτερο παίκτη της (αλλά και πολύ... βρωμιάρη, με ύπουλα χτυπήματα από πίσω που δεν τιμωρήθηκαν και φτηνούς τσαμπουκάδες) Evans, που έπιασε το δεξί σουτ και ο Samba έπεσε και απέκρουσε σε κόρνερ. Από κει και πέρα δεν έγινε καμιά φάση από κανέναν. Παρά τις αλλαγές του Hughton (o Alex Mighten αντί του Krovinović και ο Glenn Murray στη θέση του Grabban), οι Reds ένιωθαν τα πόδια τους βαριά, οι αντίπαλοί τους έκαναν φάουλ και καθυστερήσεις και η μαγική εικόνα ολοκληρώθηκε δέκα δευτερόλεπτα πριν τα τέσσερα επιπλέον λεπτά που είχε δείξει ο Bond. Ενώ ο Ribeiro είχε ήδη σηκώσει το πόδι για να κάνει το τελευταίο γέμισμα, ο ρέφερι από το Lancashire μάλλον θα σκέφτηκε "άσε μη γίνει καμιά στραβή" και σφύριξε λήξη. Άξιος ο μισθός του, που κατάφερε να κάνει κουλουβάχατα ένα τόσο αδιάφορο από βαθμολογική άποψη ματς.

Η Forest τερμάτισε στη 17η θέση, χειρότερή της επί ελληνικής διοίκησης μαζί με αυτή της περιόδου 2017-'18 όταν είχε πρωτοαναλάβει, πέφτοντας μία σε σχέση με την περασμένη εβδομάδα αφού η Coventry διέλυσε εντός 6-1 τη Millwall και μας προσπέρασε, κάτι που δεν κατάφεραν να κάνουν η Birmingham, που διαλύθηκε κι αυτή με 5-2 εκτός από τη Blackburn, και η Bristol City, που ηττήθηκε 1-3 στο γήπεδό της από τη Brentford. Οι τρίτοι Bees είχαν καπαρώσει την τρίτη θέση από την περασμένη εβδομάδα και θα αντιμετωπίσουν με πλεονέκτημα έδρας τη Bournemouth, η οποία κατάφερε να χάσει 2-0 εντός από την αδιάφορη Stoke και να παραχωρήσει την πέμπτη θέση στην καταπληκτική Barnsley, που έφερε 2-2 στην έδρα της με την  πρωταθλήτρια Norwich (90 λεπτά ο Δημήτρης Γιαννούλης). Οι Tykes θα παίξουν με μειονέκτημα έδρας με την τέταρτη Swansea, που έχασε 2-0 στο πάρτι της δεύτερης Watford στο Vicarage Road για την άνοδο.

Εντάξει, να μη σας ταλαιπωρώ άλλο, θα σας πω τι έγινε και στις θέσεις του υποβιβασμού. Αρχικά να δώσουμε συγχαρητήρια στη γενναία Wycombe, που νικώντας σήμερα 3-0 μέσα στο Middlesbrough τερμάτισε 22η και με το κεφάλι ψηλά, μην καταφέρνοντας να αποφύγει την επιστροφή στη League One λόγω της πολύ κακής διαφοράς τερμάτων που είχε συσσωρεύσει πριν... συνέλθει. Η 23η, τελικά, Rotherham ήταν η άτυχη της ημέρας. Παίζοντας 11 αγώνες σε διάστημα 38 ημερών, οι Millers κρατούσαν ως το 89' τη σωτηρία τους στα χέρια τους προηγούμενοι από το 8' μέσα στο Cardiff, όμως ο Marlon Pack δεν έδειξε καμιά συμπόνια και ισοφάρισε, στέλνοντάς τους επίσης εκεί που ήταν πέρσι. Με το 0-1 η Rotherham σωζόταν αν έμενε το 3-3 στο Pride Park ανάμεσα στη Derby και στη Sheffield Wednesday, πράγμα που συνέβη. Εκεί έγινε άλλος χαμός. Στις καθυστερήσεις του πρώτου μέρους έγινε το 0-1, στις αρχές του δεύτερου το 2-1, μετά το 2-3 (με το γκολ οφσάιντ που λέγαμε), για να καθαρίσει με πέναλτι ο Martyn Waghorn, ήρωας των Rams με δύο γκολ μετά μάλιστα από μια απίστευτη σύγκρουση με το... κάθετο δοκάρι στο πρώτο ημίχρονο! Λόγω αυτού του τραυματισμού του Waghorn το ματς καθυστέρησε πολύ, πριν καν ολοκληρωθεί η κανονική διάρκεια είχε τελειώσει το παιχνίδι της Rotherham και η Wednesday έπρεπε πια να τα δώσει όλα για το 3-4, για να στείλει τη Derby στη League One και να μείνει αυτή. Οι Owls δεν τα κατάφεραν και τερμάτισαν τελευταίοι, πληρώνοντας την ανευθυνότητα της διοίκησής τους που οδήγησε στους -12 βαθμούς (αργότερα έγιναν -6 αλλά η ζημιά αποδείχθηκε ανεπανόρθωτη). Στα άλλα, εντελώς αδιάφορα ματς της 46ης και τελευταίας αγωνιστικής είχαμε QPR-Luton 3-1 και Reading-Huddersfield 2-2. Αυτά, και σ' άλλα με υγεία, με φιλάθλους στο γήπεδο και όσον αφορά τη Forest με μυαλό που φέτος έλειψε πολύ...

Forest: Samba, Christie, Worrall, Mbe Soh, Ribeiro, Garner, Yates, Knockaert, Krovinović (Mighten 74'), Grabban (Murray 82'), Taylor.
Preston: Iversen, Storey, Lindsay, Hughes, Van Den Berg, Ledson (Whiteman 70'), Bayliss (Barkhuizen 70'), Cunningham, Browne, Evans (Maguire 89'), Sinclair (Potts 82').
Σκόρερς: Garner 17' - Bayliss 53', Lindsay 67'.
Διαιτητής: Darren Bond. Κίτρινες: Samba 53' - Ledson 63'.
Θεατές: -

Chris Hughton: "Σε τελική ανάλυση χάσαμε εξαιτίας των λαθών που κάναμε. Πέρα απ' αυτό, όμως, το πρώτο γκολ έπρεπε να ακυρωθεί ως χέρι και στο δεύτερο ο Browne ήταν οφσάιντ και γύρισε σε κανονική θέση, αφού όμως εμπόδισε αντικανονικά τον Christie. Στο πρώτο ημίχρονο πιστεύω πως ήμασταν πολύ καλοί και είχαμε ευκαιρίες να διευρύνουμε το προβάδισμά μας, όταν όμως δεν εκμεταλλεύεσαι τις ευκαιρίες μπορεί να συμβούν αυτά που συνέβησαν. Ο αγώνας ήταν μια περίληψη της σεζόν για μας, αφού βάζαμε συνεχώς στον εαυτό μας μεγάλη πίεση για να μην κάνουμε λάθη πίσω επειδή δεν εκμεταλλευόμασταν τις ευκαιρίες μας στην επίθεση. Χωρίς αμφιβολία ήταν ένας πολύ απογοητευτικός τρόπος να τελειώσει η χρονιά, και όχι αυτός με τον οποίο θέλαμε να ξεκινήσει το καλοκαίρι μας. Αυτό το καλοκαίρι θα έχει πολλή δουλειά και ελάχιστη άνεση, με πολλά τηλεφωνήματα που πρέπει να κάνουμε και πολλά βίντεο που πρέπει να δούμε, αλλά σίγουρα με την έναρξη της νέας περιόδου θα ήθελα να βρίσκομαι κοντά στο να έχω στα χέρια μου ένα ανταγωνιστικό ρόστερ. Ο Grabban ήταν σήμερα πολύ αποτελεσματικός στον ρόλο του 'δεκαριού' και ήταν μια καλή ευκαιρία για μας να δούμε τον Lewis να παίζει αυτόν τον ρόλο με τον Lyle μπροστά του. Γενικά ο Lewis παίζει αρκετά σ' αυτή τη θέση στη διάρκεια των αγώνων, καθώς έρχεται πολύ πίσω για να πάρει μπάλα, οπότε ήταν για μας μια χρήσιμη άσκηση και πιστεύω πως ήταν πολύ καλός με τη μπάλα στα πόδια".

* Η φωτογραφία είναι από την επίσημη ιστοσελίδα του συλλόγου.