Είχαμε να το λέμε, που να πάρει ο διάολος, ότι πέρσι δεν είχαμε δεχτεί ούτε ένα από τα καταραμένα γκολ των καθυστερήσεων που μας στερούσαν βαθμό ή βαθμούς. Και σίγουρα δεν είναι ό,τι καλύτερο να ξεκινάς μια σεζόν μ' αυτό τον τρόπο. Η Forest, χτυπημένη εκτός των άλλων προβλημάτων της (κορονοϊός, απουσία μεταγραφών) και από δύο απουσίες της τελευταίας στιγμής, ήταν στο πρώτο ημίχρονο πολύ καλύτερη της Coventry, προηγήθηκε, έχασε φανταστική ευκαιρία για το 0-2, είχε ακόμα έναν τραυματισμό μέσα στο ματς, έλεγχε απόλυτα τα πάντα ως το 80' και μετά κατέρρευσε φεύγοντας τελικά με αδειανά τα χέρια...

Όλη η τύχη που έλειψε πέρσι στην Coventry στις μεταξύ μας αναμετρήσεις (όπου πήραμε έξι βαθμούς αν και δεν αξίζαμε ούτε τους μισούς) της δόθηκε απλόχερα σήμερα. Ήταν σαν εκείνο το αξέχαστο δικό μας παιχνίδι με τη West Ham, τον Σεπτέμβριο του 2004, έξι μέρες μετά την απώλεια του Brian Clough. Οι φιλοξενούμενοι προηγήθηκαν με ένα δικό μας παιδί, τον Marlon Harewood, και είχαν το προβάδισμα ως το 84', όταν ισοφάρισε ο Paul Evans και στις καθυστερήσεις ο... μισητός της εξέδρας Marlon King μας έδωσε τη νίκη. Ήταν σαν το πνεύμα του Cloughie να πλανιόταν πάνω από το City Ground και να ήθελε τη νίκη. Έτσι και σήμερα. Οι Sky Blues παρουσιάστηκαν με μαύρα περιβραχιόνια, θρηνώντας το χαμό του George Curtis, που έφυγε στις 17 Ιουλίου. Ο Curtis είχε τιμήσει τη γαλάζια φανέλα ως παίκτης για 14 ολόκληρα χρόνια, ενώ ως μάνατζερ είχε οδηγήσει την αγαπημένη του ομάδα στον μοναδικό της εθνικό τίτλο μέχρι σήμερα: το FA Cup του 1987. George, αιωνία σου η μνήμη. Μη βγάλεις όμως γλώσσα απόψε στον Brian εκεί πάνω γιατί δεν είναι και ο πιο ψύχραιμος τύπος...

Από το μεσημέρι μας είχαν ζώσει τα φίδια με τον γνωστό "ξερόλα" της εφημερίδας The Sun Alan Nixon να "ανακοινώνει" στο Twitter ότι θα κατεβαίναμε με μια σοβαρή απουσία στην Coventry Building Society Arena, κάποτε Ricoh Arena, που υποδέχθηκε πάνω από 20 χιλιάδες κόσμο μετά από δύο χρόνια (εξαιτίας κάποιων ιδιαιτεροτήτων στο ιδιοκτησιακό καθεστώς του γηπέδου η Coventry ξεσπιτώθηκε στο St Andrew's του Birmingham, όπου και γιόρτασε την άνοδό της στην Championship και την παραμονή της σε αυτή). Ο δημοσιογράφος επισήμαινε ότι δεν επρόκειτο για αποχώρηση, αλλά για τραυματισμό. Το μυαλό όλων μας πήγε στον Joe Worrall, και όντως αυτός ήταν: πρόβλημα στη γάμπα και δύο εβδομάδες εκτός. Ο δαιμόνιος ρεπόρτερ δεν μας είπε βέβαια για τον Lewis Grabban, επίσης εκτός αποστολής, για τον οποίο περιμέναμε τις δηλώσεις του Chris Hughton για να μάθουμε τι συμβαίνει (κορονοϊός τελικά, είναι ακόμα σε απομόνωση).

Ο Ιρλανδός έκανε τα αυτονόητα: έβαλε στη θέση του Worrall τον Loïc Mbe Soh και σε αυτή του Grabban τον Lyle Taylor. Προτίμησε να μη στερήσει το κέντρο μας από την παρουσία του Jack Colback, που στην καριέρα του έχει παίξει και αριστερός μπακ, πέφτοντας έτσι στην ανάγκη του Gaëtan Bong. Οι δύο τους θα ήταν οι κύριοι υπαίτιοι της ισοφάρισης, με τον Bong μάλιστα να μας κάνει να σταυροκοπιόμαστε (πιστεύουμε δεν πιστεύουμε) κάθε φορά που έπαιρνε τη μπάλα, και είμαστε τυχεροί που δεν μας στοίχισε πέναλτι και αποβολή στην ίδια φάση, όταν με τη μπάλα στον αέρα από στημένο χαστούκισε τον Callum O'Hare χωρίς να τον δει ο διαιτητής! Ελπίζω αυτό να ήταν το τελευταίο του παιχνίδι με τη Forest. Ο Brice Samba διατήρησε την επί δύο χρόνια παρουσία του στο τέρμα, με τον Jordan Gabriel στα δεξιά του και τον Scott McKenna ως αριστερό σέντερ μπακ, Colback και Ryan Yates ανέλαβαν τον άξονα (ο τελευταίος αρχηγός απόντων των Grabban-Worrall), o Alex Mighten και ο Joe Lolley έπιασαν τα φτερά, ο Brennan Johnson πήρε θέση πίσω από τον Taylor. Δεν ήταν κακή η ενδεκάδα, αλλά ο πάγκος ήταν πιο ρηχός κι από τον Σχοινιά. 

Το κοινό της Coventry, κάτι παραπάνω από 16.000, ήταν λογικό να θέλει πάρτι, ο Mark Robins είπε κάτι γραφικά "football is coming home", αλλά στο πρώτο ημίχρονο υπήρχε μόνο Forest. Μην κοιτάτε το πάνω από 60% στην κατοχή. Οι Reds ήταν τα αφεντικά του αγώνα και έβγαιναν μπροστά όποτε ήθελαν. Μόλις στο 7' ο Taylor άνοιξε στον Lolley στην περιοχή, αλλά το κοντρόλ του τελευταίου ήταν απογοητευτικό και η άμυνα καθάρισε. Στο 14' ο Bong, στη μοναδική σωστή ενέργειά του σε όλο το παιχνίδι, έβγαλε μπροστά τον Taylor με βαθιά μπαλιά παράλληλη στη γραμμή του πλαγίου, ο φορ μας μπήκε στην περιοχή από πλάγια αριστερά αλλά έκανε τα πράγματα ακόμα πιο δύσκολα σουτάροντας απελπιστικά με το... εξωτερικό φάλτσο του δεξιού ποδιού του. Ο ορεξάτος στο πρώτο ημίχρονο Lolley είχε διπλή ευκαιρία μέσα στην περιοχή στο 23', κοντραρίστηκε όμως και τις δύο φορές και κέρδισε μόνο το κόρνερ. Στο 27' ένα πονηρό φάουλ του Colback από πλάγια δεξιά με το αριστερό μπλόκαρε με δυσκολία ο Simon Moore, και στο 36' οι Reds πήραν ένα δικαιότατο προβάδισμα. Ο Mbe Soh έγινε κάτοχος της μπάλας στην άμυνά μας και πέρασε πολύ ωραία κάθετα στον Johnson στον κύκλο της σέντρας. Αυτός αμέσως ξεχύθηκε από τα δεξιά, άφησε πίσω του και καταϊδρωμένο τον Ben Sheaf, έφτασε δεξιά από την περιοχή και έβγαλε μια φανταστική ξυραφιά στην καρδιά της άμυνας, όπου ο Fankaty Dabo μπερδεύτηκε και κόλλησε στο χορτάρι και ο Taylor από τη γραμμή της μικρής περιοχής εκτέλεσε τον Moore για το πρώτο του εκτός έδρας γκολ με τη φανέλα της Forest!

Δυστυχώς ο Mbe Soh, που τα πήγαινε περίφημα απέναντι στον μόνιμο μπελά μας Martyn Waghorn, ο οποίος φέτος μετακόμισε από την καταρρέουσα Derby στην Coventry, δεν θα έβγαζε καν το ημίχρονο. Λίγο πριν το τέλος τραυματίστηκε και ανάγκασε τον Tobias Figueiredo, που ως πιο έμπειρος προτιμήθηκε για τη 18άδα από τον πιτσιρικά συμπατριώτη του Baba Fernandes ενώ δεν είχε παίξει κανένα φιλικό (να θυμίσουμε ότι οι Άγγλοι επανέφεραν τις 18άδες και τις τρεις αλλαγές), να μπει άρον-άρον στο παιχνίδι. Παρ' όλα αυτά, στο τρίλεπτο των καθυστερήσεων που κρατήθηκαν η Forest είχε την ευκαιρία να διευρύνει το προβάδισμά της και να μπει στο δεύτερο μέρος ως απόλυτο φαβορί για τη νίκη. Ο Lolley μέσα στην περιοχή έβγαλε μια καταπληκτική κάθετη στον Johnson, που προχώρησε από δεξιά και πλάσαρε στην έξοδο του Moore. Το πλασέ ήταν μια χαρά, αλλά τελευταία στιγμή ο γκολκίπερ των γηπεδούχων άπλωσε το χέρι, η μπάλα πήρε ύψος και πέρασε πάνω από το οριζόντιο δοκάρι. Αν είχε μπει αυτό το γκολ σίγουρα τώρα θα μιλούσαμε διαφορετικά...

Ήταν επόμενο να μπουν οι γηπεδούχοι δυνατά στο δεύτερο ημίχρονο. Παρ' όλα αυτά, το σουτ του 19χρονου Ολλανδού (δανεικού από την Chelsea) Ian Maatsen από καλή θέση στο 48' πέρασε ψηλά και στο 55' οι φίλοι της Coventry θα θυμήθηκαν με αγωνία την περσινή τους πρωτιά σε όλη την Championship στα... δοκάρια (26!) όταν ο Sheaf με όλο το τέρμα στο έλεός του μετά από ωραία εναλλαγή με τον O'Hare σούταρε στο οριζόντιο. Εμείς από την άλλη ανακουφιστήκαμε (πού να ξέραμε) όταν στο 69' ο Robins απέσυρε τον Waghorn, που δύο λεπτά νωρίτερα στην κόντρα είχε σουτάρει άψυχα στα χέρια του Samba, για χάρη του Tyler Walker. Λίγο αργότερα ο Hughton έβγαλε τον Mighten, που είχε φάει αρκετό ξύλο και είχε φορτώσει δύο αντιπάλους με κίτρινη (όπως ακριβώς και ο Johnson, καλωσόρισες Brennan στην Championship) για να δώσει τα πρώτα λεπτά συμμετοχής στον Philip Zinckernagel. Ο Δανός, που έκανε την πρώτη του προπόνηση με την ομάδα μόλις... χθες, έπεσε σε διάστημα απόλυτης κυριαρχίας των γηπεδούχων και δεν κατάφερε και πολλά, αν όμως στο 79' στην παμπόνηρη εκτέλεση κόρνερ του από αριστερά στο πρώτο δοκάρι η μπάλα έβρισκε απλώς κάποιον, συμπαίκτη η αντίπαλο, το ματς θα είχε τελειώσει. Αντ' αυτού, στο 81' ο "σβούρας" O'Hare με έναν καταπληκτικό ελιγμό από δεξιά άφησε στον τόπο Colback και Bong, σέντραρε συρτά, ο McKenna απομάκρυνε, ένας παίκτης της Coventry απέτυχε να κοντρολάρει αλλά χωρίς να το θέλει έστρωσε στον Viktor Gyökeres. Ο Σουηδός, άφαντος μέχρι εκείνη τη στιγμή, δεν είχε πρόβλημα να κεραυνοβολήσει τον Samba από το πέναλτι.

Η γνωστή φοβική Forest που νομίζαμε ότι είχαμε αφήσει πίσω μας εμφανίστηκε και πάλι. Και όπως ήταν φυσικό οι γηπεδούχοι πίστεψαν στην ολική ανατροπή. Πέρσι είχαν κάνει μία όλη κι όλη, πάλι στην πρεμιέρα επί της QPR! Στα άλλα ματς που είχαν βρεθεί πίσω το πολύ να αποσπούσαν την ισοπαλία... Στο 86' ο αρχηγός τους Kyle McFadzean έπιασε κεφαλιά σε εκτέλεση φάουλ του Gustavo Hamer από δεξιά, αλλά ο Samba μπλόκαρε. Ο Hughton άλλαξε τον Taylor που πάθαινε κράμπες (όπως και ο Lolley, απόρροια της εισβολής του κορονοϊού που έκανε άνω κάτω το πρόγραμμα των προπονήσεων) με τον Cafú, και ήταν πλέον προφανές ότι πηγαίναμε για την ισοπαλία. Δόθηκαν έξι λεπτά καθυστερήσεων και το φάγαμε στο τελευταίο... Ο Yates έκανε ένα αχρείαστο φάουλ στον O'Hare στα αριστερά έξω από την περιοχή, το χτύπησε κι αυτό ο Hamer, στο δεύτερο δοκάρι ο Dom Hyam έπιασε την κεφαλιά, ο Samba έκανε κάτι που έμοιαζε με σωτήρια απόκρουση, αλλά η μπάλα στρώθηκε στον McFadzean, που σούταρε δυνατά. Η μπάλα κάπου βρήκε, μπέρδεψε τον Samba που είχε πολύ κόσμο μπροστά του, μόλις που την άγγιξε για να τη στείλει στο αριστερό δοκάρι του και μέσα. Ο McFadzean έτσι εξιλεώθηκε για το πέναλτι που είχε κάνει πέρσι στον Taylor στις καθυστερήσεις και είχαμε πάρει τη νίκη στο City Ground, και ο Hughton ηττήθηκε για πρώτη φορά στην προπονητική του καριέρα από την Coventry. Στην κερκίδα ο Dane Murphy έπαιρνε μια πρώτη γεύση του τι εστί Forest και πόσο σύντομη είναι για μας η διαδρομή από τον Όλυμπο στα Τάρταρα...

Υπάρχει κάτι θετικό σε τέτοια ήττα; Ναι, και είναι η εμφάνιση των νεαρών. Johnson, Mighten και Gabriel τα πήγαν από καλά ως εξαιρετικά και έδειξαν ότι μπορούμε να βασιζόμαστε πάνω τους (λίγες ώρες αφότου κυκλοφόρησαν φήμες ότι παίρνουμε τον 29χρονο δεξιό μπακ Liam Palmer από τη Sheffield Wednesday ώστε να παραχωρήσουμε τον Gabriel σε Blackpool ή Sunderland...). Παλέψαμε κόντρα στις ατυχίες για 80 λεπτά. Δεν ήταν άσχημα. Απλώς έμεινε το "γαμώ το" του τέλους, γιατί τέτοια τιμωρία που δεν κάναμε το 2-0 όσο μπορούσαμε ήταν πραγματικά σκληρή και δεν την αξίζαμε. Ούτε η ομάδα, ούτε οι παρά λίγο τέσσερις χιλιάδες που ταξίδεψαν για να της συμπαρασταθούν...

Διάλειμμα την Τετάρτη το βράδυ εναντίον της Bradford για το League Cup και ξανά στην έδρα μας το άλλο Σάββατο με αντίπαλο τη δυνατή και φέτος Bournemouth, που με νέο μάνατζερ τον Scott Parker (μέχρι πέρσι στη Fulham) στην πρεμιέρα της Παρασκευής έφερε 2-2 στην έδρα της με τη West Brom (του περσινού κόουτς της Barnsley Valérien Ismaël). To Σάββατο είχαμε τη νίκη-έκπληξη της Birmingham μέσα στο Sheffield απί της United των πολλών "πρώην" μας με 1-0, και νωρίτερα Blackburn-Swansea 2-1, Bristol City-Blackpool 1-1, Cardiff-Barnsley 1-1, Derby-Huddersfield 1-1, Luton-Peterborough 3-0, Preston-Hull 1-4, QPR-Millwall 1-1, Stoke-Reading 3-2. Το μεσημέρι της Κυριακής Fulham και Middlesbrough αναδείχθηκαν ισόπαλες με 1-1 στο Λονδίνο.

Coventry: Moore, Hyam, McFadzean, Dacosta (Rose 45’), Dabo, Sheaf, Hamer, Maatsen (Jones 70’), O’Hare, Gyökeres, Waghorn (Walker 69').
Forest: Samba, Gabriel, Mbe Soh (Figueiredo 45'), McKenna, Bong, Colback, Yates, Mighten (Zinckernagel 75’), Johnson, Lolley, Taylor (Cafú 88’).
Σκόρερς: Gyökeres 81', McFadzean 96' - Taylor 36'.
Διαιτητής: James Linington. Κίτρινες: Sheaf 34', McFadzean 49', Maatsen 55', Hamer 61' - Taylor 58'.
Θεατές: 20.843 (Forest: 3.784, οι περισσότεροι φίλαθλοι φιλοξενούμενης ομάδας στην αγωνιστική).

Chris Hughton: "Περάσαμε κάποιες δύσκολες μέρες. Οφείλουμε να το αντιμετωπίσουμε και να συνεχίσουμε. Αυτή τη στιγμή, με την εξαίρεση ενός από τους νεαρούς, είμαστε καθαροί από κορονοϊό. Κάνουμε τεστ κάθε μέρα και για πέντε μέρες είμαστε καθαροί. Δουλέψαμε σε μικρότερα γκρουπ, πράγμα που είχε και κάποια πλεονεκτήματα. Όταν όμως στην ομάδα υπάρχουν αρκετοί παίκτες που έχουν χάσει σημαντικό αριθμό προπονήσεων, είναι λογικό προς το τέλος του αγώνα η αντίπαλη ομάδα να πάρει τα πάνω της, ειδικά σε μια τόσο συγκινησιακά φορτισμένη γι' αυτή μέρα. Αν παραμείνεις συγκεντρωμένος, μπορείς να ελπίζεις ότι θα πάρεις καλύτερες αποφάσεις. Εμείς στο τέλος του αγώνα δεν καταφέραμε να πιάσουμε το ρυθμό που είχαν οι αντίπαλοί μας. Προφανώς ούτε τις σωστές αποφάσεις πήραμε. Όλα αυτά είναι μέρος του παιχνιδιού, γι' αυτό δεν θέλω να αναζητήσω δικαιολογίες. Αλλά οι δύο τελευταίες εβδομάδες ήταν πολύ δύσκολες. Αναγκαστήκαμε να ματαιώσουμε δύο φιλικά και είχαμε αρκετούς παίκτες που δεν προπονήθηκαν όπως θα θέλαμε. Όμως τέτοιες δυσκολίες πρέπει να τις ξεπερνάς. Πιστεύω πως ήμασταν καλοί για 65-70 λεπτά. Τους περιορίσαμε σε ελάχιστες ευκαιρίες και πετύχαμε ένα ωραίο γκολ. Όταν όμως προς το τέλος κουραστήκαμε και οι αντίπαλοι ανέβαιναν, έπρεπε να πάρουμε πιο σωστές αποφάσεις".

* Η φωτογραφία είναι από την ιστοσελίδα της εφημερίδας Nottingham Post.