Να λοιπόν που φτάσαμε εδώ ακριβώς που βρισκόμασταν στην αρχή της προηγούμενης περιόδου... 4/4. Ήττες. Χάριν αστεϊσμού θα μπορούσαμε να πούμε ότι αυτή τη φορά δεν χάσαμε 2-1, το σημαντικό όμως είναι ότι αυτή τη φορά αξίζαμε 100% την ήττα που δεν αξίζαμε σε κανένα από τα τρία προηγούμενα ματς. Η Stoke, μακράν η καλύτερη ομάδα από όσες αντιμετωπίσαμε ως τώρα, μας περιόρισε σε έναν παθητικό ρόλο σε όλο το παιχνίδι, και χωρίς να κάνει και η ίδια πληθώρα ευκαιριών το διαισθανόσουν ότι κάποια στιγμή με την άριστη κυκλοφορία της θα άνοιγε την άμυνά μας. Όπερ και δυστυχώς εγένετο.

Είμαι βέβαιος ότι αυτή τη στιγμή έχουν φουντώσει ήδη στα social media οι κραυγές για την απομάκρυνση του Chris Hughton. Κραυγές άναρθρες, που δεν εξετάζουν ούτε ότι ο Ιρλανδός τεχνικός έχει μέχρι στιγμής περίπου μηδενική βοήθεια στο μεταγραφικό μέτωπο (η ευχάριστη είδηση είναι πάντως ότι είμαστε κοντά στον επαναδανεισμό του James Garner από τη Manchester United), ούτε ότι οι ατυχίες από τραυματισμούς και κάρτες χτυπάνε την ομάδα η μια μετά την άλλη, ούτε ότι μέσα σ' όλα αυτά έτυχε να αντιμετωπίσουμε στις τέσσερις πρώτες αγωνιστικές τέσσερις ομάδες που αυτή τη στιγμή βρίσκονται στην πρώτη δεκάδα του πρωταθλήματος (οι δύο μάλιστα στην πρώτη τετράδα και οι τρεις στην πρώτη επτάδα) - ουσιαστικά τετράδα με τις ισοβαθμίες. Αν με ρωτάτε λοιπόν "τις πταίει" που αυτή τη στιγμή η Forest βρίσκεται στην τελευταία θέση της Championship ως η μόνη ομάδα που δεν έχει πάρει ακόμα βαθμό, αν πρέπει οπωσδήποτε να δείξω κάποιον με το δάχτυλο, θα έδειχνα χωρίς δισταγμό τη διοίκηση. Γιατί ακόμα και αν αποτυγχάνει να κλείσει μεταγραφές επειδή οι παίκτες μάς σνομπάρουν ή γιατί δεν τους προσφέρει τα κατάλληλα εχέγγυα για να έρθουν, σίγουρα γι' αυτό δεν φταίει κανένας Hughton. Αναρωτιέμαι επίσης, αν διώξουμε εμείς τον προπονητή μας τι πρέπει να κάνει η Sheffield United με τα parachute payments και τους περισσότερους παίκτες από το ρόστερ της στην Premiership, η οποία βρίσκεται ακριβώς από πάνω μας, με έναν βαθμό από λευκή ισοπαλία και μόλις ένα γκολ σε τέσσερα ματς, αφού σήμερα κατάφερε να χάσει εντός από τη μετριότατη (και) φέτος Huddersfield. Προφανώς ο Slaviša Jokanović, που έχει οδηγήσει στο πρόσφατο παρελθόν Watford και Fulham στην άνοδο στα μεγάλα σαλόνια, πρέπει να κρεμαστεί για παραδειγματισμό από το άγαλμα του θρυλικού Derek Dooley έξω από το Bramall Lane.

Ναι, η Forest δεν ήταν καλή σήμερα. Δεν κατάφερε σε καμιά στιγμή να απειλήσει ουσιαστικά τους Potters, είχε μόνο ένα καλό πεντάλεπτο επιθετικά (20'-25') και παρά το γεγονός ότι δέχθηκε το γκολ 25 λεπτά πριν από τη λήξη δεν είχε τη δύναμη να διεκδικήσει κάτι από το ματς. Ναι, η απόφαση του Hughton να δώσει πάλι φανέλα βασικού στον Alex Mighten μετά από έναν αγώνα όπου στην παραμικρή σπρωξιά έπεφτε κάτω χωρίς να παίρνει φάουλ, απέναντι σε μια ομάδα δυναμική όσο και έμπειρη, όντως ελέγχεται. Δεν του βγήκαν οι αλλαγές στην ενδεκάδα του μάνατζερ των Reds, η αλήθεια είναι αυτή, με την εξαίρεση του Fin Back, που έπαιξε αναγκαστικά στη θέση του τιμωρημένου Jordan Gabriel και ήταν η μοναδική ευχάριστη νότα του ματς. Με ωριμότητα τριαντάρη, ο μόλις 18 ετών πιτσιρικάς, που έπαιζε μέσος στην Κ23 και μόλις φέτος στην προετοιμασία δουλεύτηκε στο δεξί άκρο της άμυνας, εντυπωσίασε με τις καίριες επεμβάσεις του, τις σίγουρες μεταβιβάσεις του, τα μηδενικά λάθη του και γενικά την ψυχραιμία που απέπνεε. Δεν έφταιγε καθόλου για το γκολ, παρ' όλο που μπήκε από την πλευρά του, γιατί απλούστατα ήταν στη θέση που έπρεπε, και μας έδειξε ότι έχει ένα λαμπρό μέλλον μπροστά του. Μη ξεχνάμε ότι και ο Matty Cash στην καταπληκτική χρονιά που έκανε στην επίσης καινούργια γι' αυτόν θέση του δεξιού μπακ ξεκίνησε με πολύ άσχημα παιχνίδια, που μας οδήγησαν στην καταστροφική απόφαση της απόκτησης του Carl Jenkinson!

Οι άλλες αλλαγές, όμως, "δεν". Εντάξει, για τον Gaëtan Bong τα έχουμε ξαναπεί, παίζει ελλείψει άλλου, και ήταν ακριβώς αυτός που περιμέναμε - ένα παιδαριώδες λάθος του κόντεψε πάλι να μας στοιχίσει γκολ. Ο Cafú, παρτενέρ του (αρχηγού) Ryan Yates σήμερα αντί του κακού την Τετάρτη Jack Colback, προσπάθησε φιλότιμα, κράτησε μπάλα όσο μπορούσε αλλά το ξέρουμε δα πως το ταβάνι του είναι περιορισμένο και δεν περιμέναμε από αυτόν να βγάλει τη μπάλα μπροστά (εκεί μας στοίχισε φοβερά το πρώτο μέτριο φετινό παιχνίδι του Philip Zinckernagel). O João Carvalho, που προτιμήθηκε από τον Brennan Johnson ως επιθετικός χαφ, ήταν από τους καλύτερους των Reds (με τα μπλε σήμερα) στο πρώτο ημίχρονο, αλλά η διαρκής οπισθοχώρηση της ομάδας τον οδήγησε στη μετριότητα και στην αλλαγή - άλλωστε είναι γνωστό πως δεν είναι ο παίκτης που θα τραβήξει το κάρο από τη λάσπη. Τέλος, ο Lyle Taylor, που αντικατέστησε μπροστά τον Lewis Grabban, ήταν και πάλι τα συνηθισμένα χαμηλά λιπαρά απέναντι σε μια σκληρή και δεμένη άμυνα. Όταν μπήκαν Johnson και Grabban, η υπόλοιπη ομάδα έδειχνε να έχει υποταγεί στη μοίρα της. Κι αυτό είναι ίσως το πιο κακό στοιχείο. Δεν έχουμε μια ομάδα από μαχητές - και αυτό αφορά κυρίως τους έμπειρους παίκτες. Πολλοί θα πουν ότι αυτό είναι δουλειά του Hughton, αλλά ο προπονητής είναι ψυχολόγος, όχι θαυματοποιός. Ας μην ξεχνάμε ότι ελάχιστους από τους σημερινούς παίκτες τούς έχει επιλέξει αυτός με τα δικά του κριτήρια. Εννέα παίκτες της σημερινής εντεκάδας (πλην του Zinckernagel και του Cafú που... μας έκανε δώρο ο Ολυμπιακός για να ανοίξει μια θέση στο ρόστερ του) ήρθε και τους βρήκε...

Το αμυντικό πλάνο, που ήταν αναπόφευκτο στην έδρα μιας ομάδας με 7 βαθμούς στα πρώτα τρία ματς, λειτούργησε αρκετά καλά στο πρώτο ημίχρονο, αν εξαιρέσει κανείς τη συνήθη βλακεία του Tobias Figueiredo να χρεωθεί με κίτρινη από το 28' για ένα εντελώς αχρείαστο σκληρό φάουλ πάνω στον Steven Fletcher στο κέντρο του γηπέδου και χωρίς ούτε υποψία κόντρας. Η Stoke, αν και πολύ καλύτερη, απείλησε μόλις δύο φορές: στο 5', όταν ωραίος συνδυασμός των γηπεδούχων από αριστερά κατέληξε σε σέντρα του Josh Tymon και βολέ του Tommy Smith ελάχιστα άουτ στο δεύτερο δοκάρι, και στο 32' σε επικίνδυνο γύρισμα του Smith, από τα δεξιά αυτή τη φορά, με τον Figueiredo να προλαβαίνει με τάκλιν τον Fletcher στη μικρή περιοχή. Με άξονες τον Sam Clucas (που υποτίθεται ότι "έπαιξε" και για μας το καλοκαίρι αλλά προσωπικά δεν το πολυπιστεύω, είναι ολοφάνερο ότι δεν ενδιαφερόμαστε πια για τριαντάρηδες) και τον Jacob Brown οι γηπεδούχοι ήταν συνέχεια μπροστά, με τη Forest να μη μπορεί να τους κάνει έστω να ιδρώσουν ούτε στο καλό της πεντάλεπτο που προαναφέραμε. Ο γκολκίπερ Josef Bursik ήταν θεατής χωρίς εισιτήριο σε όλο το παιχνίδι.

Όπως αναμενόταν, στο δεύτερο ημίχρονο δεν άργησαν να αρχίσουν οι επιθέσεις κατά κύματα, οι σέντρες που αν και καλές συνήθως αποκρούονταν και οι επικίνδυνες φάσεις. Στο 55' μετά από διαρκή πίεση στους δικούς μας κάτω από τη σέντρα η μπάλα έφτασε στα πόδια του Smith, που από καλή θέση σούταρε στην αγκαλιά του Brice Samba. Ο Κονγκολέζος, που παρά τα λάθη του στα προηγούμενα παιχνίδια διατηρεί τη θέση του, δεν είχε χρειαστεί να επέμβει ως τότε, το έκανε όμως και με το παραπάνω στη φάση του 61', όταν μετά από κακή μπαλιά του Zinckernagel έξω από την περιοχή μας ο Fletcher βρέθηκε από αριστερά απέναντί του και ο Samba απέκρουσε το πλασέ του. Στη συνέχεια της φάσης ο Bong είχε τη μπάλα στον έλεγχό του και πήγαινε να την αφήσει να βγει πλάγιο, αλλά ο Smith του την έκλεψε, ο Mario Vrančić προσοπάθησε να σεντράρει συρτά, ο Samba βρήκε τη μπάλα με το πόδι και ο τελικός αποδέκτης Brown την έστειλε στην έξω πλευρά των διχτυών. Ο ταλαιπωρημένος από την άμυνά του Samba δεν ήθελε να εκτελέσει το ελεύθερο ώσπου να συνέλθει λίγο και χρεώθηκε με κίτρινη κάρτα για καθυστέρηση...

Το γκολ "ψηνόταν" και δεν άργησε να έρθει. Στο 66' ζηλέψαμε όλοι καθώς οι παίκτες του Michael O'Neill, ξεκινώντας από δεξιά, με διαρκείς πάσες και έξυπνες προσποιήσεις έφεραν τη μπάλα στην αντίθετη πλευρά κρύβοντάς τη στην κυριολεξία. Ο Back έτρεξε πάνω στον Vrančić στο ύψος της περιοχής ως όφειλε, αλλά ο Βόσνιος έβγαλε πιο αριστερά στον Tymon, που σούταρε δυνατά με το αριστερό στην απέναντι γωνία και πήρε μέσα και το αριστερό χέρι του Samba, που δεν μπορούσε να κάνει και πολλά. Παρατηρήσατε κάτι; Ο Smith, o Tymon... Ναι, τα πλάγια μπακ-χαφ της Stoke, που μας ταλαιπώρησαν αφάνταστα σήμερα στο 3-5-2 του O'Neill, μας έδειξαν τη δική μας γύμνια σ' αυτόν τον τομέα και μας έκαναν να νοσταλγήσουμε τον Cyrus Christie (που παρεμπιπτόντως δεν υπολογίζεται καθόλου φέτος στην πρωτοπόρο Fulham και παίζει με την Κ23) και να αναρωτηθούμε γιατί στον κόρακα υπήρχε τέτοια πρεμούρα να μην ανανεωθεί το συμβόλαιο του Yuri Ribeiro (ακόμα χωρίς ομάδα) και να δοθεί δανεικός ο Νικόλας Ιωάννου προτού ακόμα βρεθεί αντικαταστάτης...

Εκεί, μετά το γκολ, παραδέχθηκα τους οπαδούς της Forest. Προσέξτε, τους αγνούς, που ακολουθούν την ομάδα παντού, όχι τους γκρινιάρηδες του City Ground που μερικές μέρες αργότερα τα είχαν βάλει μέχρι και με τους παίκτες της ακαδημίας μας και γιούχαραν την ομάδα στο ημίχρονο με το αποτέλεσμα στο 0-0! Αυτοί οι απίθανοι τύποι, κοντά στις τρεις χιλιάδες, τραγουδούσαν με όλη τους την ψυχή το γνωστό "Oh City Ground". Με συγκίνησαν. Γι' αυτούς και μόνο αξίζει η ομάδα να πάρει τα πάνω της...

Να τη σηκώσουν, πάντως, δεν κατάφεραν. Παρά την είσοδο των Grabban και Johnson, ό,τι είχε να επιδείξει η ομάδα ήταν η φάση του 79', όταν ο Johnson (που φάνηκε πολύ πιο έτοιμος για το παιχνίδι από τον Mighten, αλλά...) έκλεψε πανέξυπνα μέσα στην περιοχή από τον άγαρμπο Αυστραλό Harry Souttar, γύρισε από την τελική γραμμή στη μικρή περιοχή, ο Grabban πλάσαρε και η μπάλα έφυγε βασανιστικά δίπλα από το πρώτο δοκάρι - μάλλον κόρνερ και όχι άουτ όπως δόθηκε, αλλά λίγη σημασία έχει. Κατά τα άλλα, μια λάθος απόφαση του επόπτη που χρέωσε με επιθετικό φάουλ τον Zinckernagel που έφευγε μόνος από δεξιά και ένα φάουλ στην αριστερή γωνία της μεγάλης περιοχής που σπατάλησε με άδοξο τρόπο ο Johnson ήταν οι μοναδικές μας επιθετικές ενέργειες ως το τέλος. Η Stoke έδειξε τον κυνισμό που έπρεπε, με τους Clucas και Soutter να μη σκέφτονται την κίτρινη και να ανατρέπουν τους δικούς μας που πήγαιναν να γίνουν απειλητικοί, και ανάγκασε τον Samba σε μία ακόμα καλή επέμβαση στο 91' σε μακρινό σουτ του Jordan Thompson.

Όλα αυτά δεν είναι φυσικά ευοίωνα, και σίγουρα δεν είναι η κατάλληλη στιγμή να υποδεχθούμε σε τρεις μόλις μέρες τους Wolves για το League Cup. Όσο λίγο κι αν ξέρω ότι μετράει η γνώμη μου, για μένα μια καλή εμφάνιση απέναντι σε μια ομάδα Premiership, που μάλλον θα κατέβει με αρκετούς αναπληρωματικούς, πολλώ δε μάλλον μια νίκη, θα ήταν μια χαρά εν όψει της επίσκεψης στο Pride Park που ακολουθεί, και δεδομένης της μέτριας ως κακής φετινής κατάστασης της Derby λόγω οικονομικών προβλημάτων και απαγόρευσης μεταγραφών (0-0 εντός σήμερα με τη Middlesbrough πάντως και 5 βαθμοί) είναι βέβαιο ότι μια πέμπτη ήττα σε έναν αγώνα που όλοι γνωρίζουμε τη σημασία του δεν θα αντιμετωπιστεί καλά από κανέναν στο στρατόπεδο της Forest. Τα άλλα αποτελέσματα της 4ης αγωνιστικής: Χθες Bristol City-Swansea 0-1 (πρώτη νίκη για τους περσινούς φιναλίστ των πλέι-οφ) και σήμερα QPR-Barnsley 2-2, Blackburn-West Brom 1-2, Bournemouth-Blackpool 2-2 (από 2-0, τεράστια επιτυχία για τους νεοφώτιστους), Cardiff-Millwall 3-1, Coventry-Reading 2-1 (και πάλι με ανατροπή για τους Sky Blues, που φιγουράρουν πια στην 4η θέση), Fulham-Hull 2-0, Luton-Birmingham 0-5 (απίστευτο και εντελώς απρόσμενο ως προς τη διαφορά αποτέλεσμα), Preston-Peterborough 1-0 (πρώτοι βαθμοί για τους Lilywhites που μας άφησαν μόνους παραπονεμένους), Sheffield United-Huddersfield 1-2 (είπαμε, από το άγαλμα).

Stoke: Bursik, Østigård, Souttar, Wilmot, Smith, Clucas (Sawyers 86'), Allen, Vrančić (Thompson 71'), Tymon, Brown, Fletcher (Surridge 71').
Forest: Samba, Back, Figueiredo, McKenna, Bong, Yates, Cafú, Zinckernagel, Carvalho (Johnson 71'), Mighten, Taylor (Grabban 71'). 
Σκόρερ: Tymon 66'.
Διαιτητής: Oliver Langford. Κίτρινες: Clucas 85', Souttar 88' - Figueiredo 28', Samba 62'.
Θεατές: 21.346 (Forest: 2.679).

Chris Hughton: "Αυτή τη στιγμή η δική μου θέση δεν είναι κάτι που σκέφτομαι. Αυτό που σκέφτομαι είναι ότι ο σύλλογος διέρχεται μια μεταβατική περίοδο. Κάναμε μια προετοιμασία όπου η πλειοψηφία της ομάδας Κ23 έκανε προπόνηση μαζί μας. Είχαμε τραυματισμούς. Περνάμε μια δύσκολη περίοδο. Άσχετα από το ποιους παίκτες θα αποκτήσουμε, μιλάμε πλέον για μια νεανική, αναπτυξιακή ομάδα. Και με όλες αυτές τις αλλαγές προσπαθούμε να πάρουμε αποτελέσματα. Για την ώρα, αυτό είναι το μόνο πράγμα που σκέφτομαι. Καταλαβαίνω την απογοήτευση του κόσμου. Είμαι το ίδιο απογοητευμένος και θυμωμένος με τον καθένα τους. Γιατί έχω την ευθύνη της ομάδας. Είναι δική μου ευθύνη να πάρω αποτελέσματα, για τον σύλλογο και για τους φίλους μας. Θα κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε με τη βοήθεια των νέων αποκτημάτων. Την κριτική τη δέχομαι. Αν θα προτιμούσα να μη με αποδοκιμάζουν; Φυσικά. Αλλά αυτά είναι τα συναισθήματα του ποδοσφαίρου, τα πάνω και τα κάτω του. Φέραμε μαζί μας έναν υπέροχο κόσμο που στήριξε την ομάδα με τη φωνή του. Αλλά όταν τα πράγματα δεν εξελίσσονται όπως τα θέλουμε, εγώ είμαι ο μάνατζερ και αναπόφευκτα θα δεχθώ το μεγαλύτερο πλήγμα. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να δουλέψουμε σκληρά για να φέρουμε τους παίκτες που χρειαζόμαστε. Ήταν ένα δύσκολο καλοκαίρι όσον αφορά την απόκτηση παικτών. Η κατάσταση άλλαξε δραματικά. Η ομάδα μας έγινε πολύ πιο νεανική. Χάσαμε πολλούς παίκτες στο τέλος της προηγούμενης περιόδου και χρειαζόμαστε νέους. Αυτή η κατηγορία δεν συγχωρεί. Δεν πρόκειται μόνο για τους έντεκα στον αγωνιστικό χώρο, αλλά για τη δημιουργία ενός ρόστερ που μπορεί να αντέξει στις κακουχίες της κατηγορίας, και προς το παρόν δεν το έχουμε. Όμως κάθε ομάδα περνάει δύσκολες περιόδους. Δεν προσπαθούμε να δικαιολογηθούμε, έχουμε χάσει τα τέσσερα πρώτα ματς της σεζόν. Και τα τέσσερα στο γκολ. Αν ήμασταν καλύτεροι, αυτά τα παιχνίδια θα μπορούσαν να είχαν εξελιχθεί ευνοϊκά για μας".

* Η φωτογραφία είναι από την ιστοσελίδα της εφημερίδας Nottingham Post.