Το σίριαλ του καλοκαιριού είχε αίσιο τέλος για τη Forest. Από χθες είχε κυκλοφορήσει ότι οι Reds είχαν συμφωνήσει με τους Wolves για τη μεταγραφή του Morgan Gibbs-White με το ποσό των 25 εκατομμυρίων λιρών (πάει, όπως καταλαβαίνετε, το προηγούμενο του Taiwo Awoniyi), που μπορεί να φτάσει κοντά στα 45 με τα διάφορα μπόνους. Πάρα πολλά λεφτά και μεγάλο το βάρος στις πλάτες ενός 22χρονου, άσχετα αν κουβαλάει ήδη εμπειρία 48 εμφανίσεων στην Premier League, (δύο φέτος ως βασικός). Υπέγραψε και πήρε τη φανέλα με το 10. Ξέρετε, του Tony Woodcock και του Trevor Francis. Θα γίνει άραγε "το δέκα το καλό";
Κακά τα ψέματα, όταν δαπανάς τόσα χρήματα για έναν παίκτη περιμένεις να γίνει αυτό που στην Αμερική λένε "franchise player". Ο άνθρωπος, δηλαδή, πάνω στον οποίο θα χτίσεις την ομάδα σου για το μέλλον. Με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται όταν έχεις στην ομάδα μπαρουτοκαπνισμένους βετεράνους όπως ο Dean Henderson ή ο Jesse Lingard. O Morgan ήρθε στη Forest για να γίνει πρώτο όνομα. Τον πολιορκούσαμε από τον Ιούνιο, τον αποκτήσαμε σχεδόν τρεις μήνες μετά. Το ξέραμε βέβαια ότι ο Jorge Mendes θα μας έγδυνε - το είχε κάνει άλλωστε και με τον João Carvalho, που επίσης φόρεσε το 10 αλλά αποδείχθηκε φούσκα, τόσο στη Forest όσο και στον Ολυμπιακό, και ετοιμάζεται να πάρει την άγουσα για την πατρίδα του και να ενταχθεί στο δυναμικό της ταπεινής Estoril. Εδώ όμως δεν μιλάμε για κάποιον άγνωστο παίκτη, αλλά για κάποιον που πέρσι με τους Wolves σκόραρε μέσα στο City Ground στο League Cup (ok, είχαμε κατεβάσει τους πιτσιρικάδες) και με τη Sheffield United μας έκανε τη ζωή δύσκολη στα ημιτελικά των πλέι-οφ, πέτυχε και πάλι γκολ στην έδρα μας και ήταν ένας διαρκής πονοκέφαλος, κι ας νικήθηκε από τον Brice Samba στο τελευταίο πέναλτι (δεν ήταν ο μόνος άλλωστε). Συνολικά τον αντιμετωπίσαμε πέρσι πέντε φορές (έδωσε και την ασίστ στον παλιόφιλο Billy Sharp στο 1-1 του Bramall Lane στην κανονική περίοδο)! Η αξία του δεν αμφισβητείται. Την ψυχική του δύναμη πρέπει να δείξει.
Ο Steve Cooper τον γνωρίζει πολύ καλά, και επέμεινε ιδιαίτερα να γίνει αυτή η μεταγραφή. Ο Gibbs-White ήταν μέλος της Εθνικής Αγγλίας Κ17 με την οποία ο Steve κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο το 2017 (όπου μεταξύ άλλων σκόραρε και στο εντυπωσιακό 5-2 του τελικού με την Ισπανία), τον είχε δε και δανεικό στη Swansea την περίοδο 2020-'21. Η παρουσία του προπονητή μας έπαιξε μεγάλο ρόλο σε όλη την πορεία αλλά και ιδιαίτερα στην τελευταία πράξη του δράματος, όταν η Everton προσπάθησε την ύστατη ώρα να τον αρπάξει μέσα από τα χέρια μας ενώ είχαμε συμφωνήσει και με τους Wolves, και με τον ίδιο. Ο Morgan προτίμησε να παίξει και πάλι για τον Steve, πέρασε τα ιατρικά του χθες και έβαλε την υπογραφή του. Τώρα αν ο Steve έχει χιούμορ θα τον κατεβάσει κανονικά αύριο στο Goodison Park, και αν σκοράρει κιόλας θα είναι η τέλεια απάντηση στην... αεροπειρατεία του Frank Lampard!
O Gibbs-White, γέννημα-θρέμμα των Wolves στους οποίους έπαιζε από τα οκτώ του χρόνια, γεννήθηκε στις 27 Ιανουαρίου 2022 στο Stafford των West Midlands, και μάλιστα στην ομάδα του σχολείου του είχε κάποια στιγμή προπονητή τον δεξιό μπακ των Reds τη δεκαετία του 1990 Des Lyttle! Οι συμπτώσεις δεν σταματούν εκεί. Μαθαίνοντας τα νέα, κάποιος έγραψε στο Twitter: "Ώστε η Forest απέκτησε έναν 22χρονο από το Staffordshire που γεννήθηκε στα τέλη Ιανουαρίου, έμαθε μπάλα στην ακαδημία των Wolves και θα φορέσει το Garibaldi με το νούμερο 10. Χμμ". Αυτός ο κάποιος δεν είναι άλλος από τον Stan Collymore, που εννοεί φυσικά τον εαυτό του! Είναι γεννημένος στο Tittensor του Staffordshire, πέρασε πιτσιρικάς από την ακαδημία των Wolves, στα 22 του τον αποκτήσαμε από τη Southend και στα δύο χρόνια που πέρασε στο City Ground, πριν μεταγραφεί στη Liverpool, έκανε πράματα και θάματα με το Νο 10 στην πλάτη, με 41 γκολ σε 65 αγώνες μόνο στο πρωτάθλημα! Στην πρώτη σεζόν του ανεβήκαμε ξανά στην Premier League και στη δεύτερη βγήκαμε στην Ευρώπη! Μια και το 'φερε η κουβέντα, η συμφωνία με τον Gibbs-White είναι πενταετής και αν όλα πάνε καλά θα τον κρατήσει κοντά μας ως το 2027.
Πολύ μικρός έπαιξε στην πρώτη ομάδα των Wolves, όταν αγωνίζονταν ακόμα στην Championship. Έκανε το ντεμπούτο του στα 16, τον Ιανουάριο του 2017, μπαίνοντας αλλαγή στη νίκη με 2-0 επί της Stoke (που τότε έπαιζε στην Premiership) για το FA Cup. Ένα μήνα αργότερα πρωτοεμφανιζόταν και στο πρωτάθλημα, στην εντός έδρα ήττα με 1-0 από τη Wigan. Εκείνη τη χρονιά έπαιξε 8 φορές, και την επόμενη, που ήταν και η σεζόν της ανόδου για τους Wolves, 15. Τον Ιανουάριο του 2018 μάλιστα υπέγραψε και νέο συμβόλαιο που θα τον κρατούσε στην ομάδα ως το 2022 (το ανανέωσε για άλλα τρία χρόνια τον Αύγουστο του 2020). Στην Premier League έπαιξε αμέσως, στην πρεμιέρα της σεζόν, και για πρώτη φορά βασικός τον Δεκέμβριο, απέναντι στην Chelsea παρακαλώ, δίνοντας μάλιστα και την ασίστ στον Raúl Jiménez για το νικητήριο γκολ (2-1). Εκείνη τη σεζόν συμπλήρωσε 26 συμμετοχές στη μεγάλη κατηγορία, τις περισσότερές του μέχρι σήμερα. Τον Αύγουστο του 2019 πέτυχε και το πρώτο του γκολ με την πρώτη ομάδα των Wolves, στο εύκολο 4-0 με τους Αρμένιους της Pyunik για το Europa League (εκεί έπαιξε σε άλλα έξι ματς, αλλά δεν αγωνίστηκε στα δύο με τον Ολυμπιακό, για όποιον έχει απορία).
Το... κορονοπάρτι στο οποίο συμμετείχε τον Μάιο του 2020 του έκανε ζημιά, αφού όχι μόνο τιμωρήθηκε από τον σύλλογό του, αλλά και αποφασίστηκε να δοθεί δανεικός στη Swansea του Cooper για το 2020-'21. Σκόραρε στο ντεμπούτο του εναντίον της Preston, αλλά δεν έπαιξε πολύ (6 ματς, 1 γκολ), γιατί έπαθε κάταγμα στο πόδι σε έναν αγώνα με τη Millwall. Επανήλθε μετά από δύο μήνες και με τις -ελάχιστες έστω- εμφανίσεις του κέρδισε την επιστροφή του στο Molineux τον Ιανουάριο. Έπαιξε 11 ματς στην Premier (13 συνολικά) και πέτυχε το παρθενικό του γκολ στα μεγάλα σαλόνια στην 41η συμμετοχή του δίνοντας τη νίκη στο τέλος στους Wolves με 2-1 απέναντι στη Brighton. Όλα έδειχναν ότι ο Bruno Lage, που αντικατέστησε τον Nuno Espírito Santo στην τεχνική ηγεσία, θα τον κρατούσε στην ομάδα, εκείνος όμως την τελευταία μέρα των μεταγραφών του καλοκαιριού τον έστειλε δανεικό στη Sheffield United. Έκανε όπως ξέρουμε εκπληκτική χρονιά, με 37 αγώνες, 12 γκολ και 10 ασίστ, έκανε κανονικά προετοιμασία με τους Wolves ενώ στα παρασκήνια παιζόταν σκληρό πόκερ για τη μετακίνησή του και έπαιξε όλο το 90λεπτο στα δύο πρώτα ματς πρωταθλήματος με Leeds και Fulham πριν γίνει το νέο "δεκάρι" στο City Ground μετά από 14 χρόνια και 88 επαγγελματικά ματς, 3 γκολ και μία ασίστ με τους "Λύκους".
"Το 10 ήταν το αγαπημένο μου νούμερο από τα παιδικά μου χρόνια και δεν είχα καταφέρει να το πάρω ποτέ, οπότε δεν βλέπω την ώρα να το φορέσω", είπε με καμάρι ένας χαμογελαστός Gibbs-White στις πρώτες δηλώσεις του, και όπως βλέπετε πάνω... το είπε και το έκανε. Τι άλλο είπε; "Χαίρομαι αφάνταστα που βρίσκομαι εδώ. Μετά από πολλές περιπέτειες επιτέλους η μεταγραφή έγινε. Έχω μια φανταστική σχέση με τον νέο προπονητή μου και πιστεύω πως η Forest είναι ο τέλειος σύλλογος για να κάνω μια καινούργια αρχή και να αντιμετωπίσω μια νέα πρόκληση. Πέρσι που έπαιξα εδώ οι αγώνες ήταν συναρπαστικοί και θεαματικοί και στο City Ground είχα ρέντα στο σκοράρισμα, η οποία ελπίζω να συνεχιστεί! Ο κόσμος ήταν απίστευτος, ειδικά στον αγώνα τον πλέι-οφ. Τέτοια ατμόσφαιρα δεν έχω ξαναδεί ποτέ μου. Ανυπομονώ να παίξω μπροστά του. Ο σύλλογος πηγαίνει στη σωστή κατεύθυνση και είναι προφανές τι επιδιώκει ο προπονητής. Πιστεύω στο πρότζεκτ και θεωρώ ότι μπορούμε να χτίσουμε κάτι καλό για το μέλλον".
Στις Εθνικές ομάδες της Αγγλίας, από την Κ16 ως και την Κ21, έχει συνολικά 38 συμμετοχές και 7 γκολ. Είπαμε, 22άρης βετεράνος, που του λείπει η καθιέρωση στο υψηλότερο επίπεδο. Μπορεί να την πετύχει με τη Forest; Μπορεί να γίνει ο νέος βασιλιάς του City Ground; Μόνο ο χρόνος θα το δείξει...
* Η φωτογραφία είναι από την επίσημη ιστοσελίδα του συλλόγου.