Βρήκαμε απέναντί μας μια ομάδα αγχωμένη όσο δεν έπαιρνε άλλο. Με μηδέν βαθμούς στα δύο πρώτα ματς και μπροστά στο κοινό της, που θα ασκούσε τη δική του πίεση και σε μας, αλλά και στην ίδια του την ομάδα. Προηγηθήκαμε στο 81', ισοφαριστήκαμε στο 88', και μάλιστα με γκολ που θα μπορούσε εύκολα να είχε αποφευχθεί.. Πήγε χαμένη η ευκαιρία να αρπάξουμε το πρώτο εκτός έδρας τρίποντο, δεδομένου μάλιστα ότι επιθετικά αυτή τη φορά πήγαμε αρκετά καλά - καμιά σχέση με τον αγώνα του Newcastle, εννοώ. Από την άλλη, όταν για μια ακόμα φορά έχεις κορυφαίο τον τερματοφύλακά σου, κρίμα λες, αλλά άδικο δεν λες. 

Ήθελε ένα "τσικ" παραπάνω τόλμη. Από όλους, του πάγκου συμπεριλαμβανομένου. Είμαι βέβαιος ότι ο Steve Cooper δεν έδωσε εντολή οπισθοχώρησης μετά το 0-1, αλλά λειτούργησε το ένστικτο αυτοσυντήρησης των παικτών -όπως ακριβώς και με τη West Ham- για να διατηρηθούν τα κεκτημένα. Ο χρόνος που έμενε δεν ήταν πολύς, άλλωστε, και το γκολ της ισοφάρισης δεν προήλθε από κάποια αναμπουμπούλα τη στιγμή που η Everton ήταν όλη μπροστά. Η ένστασή μου έγκειται στη μη αντικατάσταση πολύ νωρίτερα του ωσεί παρόντος σε όλο το ματς Jesse Lingard. O Cheikhou Kouyaté, που τελικά τον "έβγαλε" στο 84', δεν ήταν άσχημη επιλογή, και μάλιστα από αυτόν ξεκίνησε η σπουδαία ευκαιρία που είχαμε για να κάνουμε το 1-2 και να τους αφήσουμε ξερούς. Όμως ασυναίσθητα όταν βάζεις αμυντικό χαφ οι παίκτες αντιλαμβάνονται "γυρίζουμε πίσω". Ίσως αν έμπαινε νωρίτερα ο Remo Freuler να μπορούσαμε να κρατήσουμε λίγο περισσότερο τη μπάλα στο κέντρο και να μη μεταφερθεί το παιχνίδι στα καρέ μας. Ίσως αν ο Morgan Gibbs-White, που έκανε κι αυτός την πρώτη του εμφάνιση (γενικά όλα τα πιο πρόσφατα "όπλα" ήταν στον πάγκο, μαζί και ο Emmanuel Dennis που δεν έπαιξε), έμπαινε στη θέση του Lingard και όχι του Taiwo Awoniyi να μην έπαιρνε ανάσες η άμυνά τους. Όμως με τα "αν" δεν βρίσκεις άκρη. Ας καταλήξουμε στο ότι η ισοπαλία δεν είναι καθόλου κακό αποτέλεσμα, και δεν θα υπήρχαν και πολλοί φίλοι των Reds που θα έλεγαν "όχι" αν κάποια ανώτερη ποδοσφαιρική δύναμη τους πρόσφερε αυτόν τον βαθμό πριν από τον αγώνα.

Το σίγουρα κακό ήταν ότι χάσαμε με τραυματισμό (αν και μάλλον για προληπτικούς λόγους βγήκε, όπως είπε ο κόουτς) τον Orel Mangala, που ήταν και πάλι πολύ ουσιαστικός στο κέντρο - αν και όλοι χαρήκαμε που ξανάδαμε νωρίτερα από όσο περιμέναμε τον Ryan Yates, ο οποίος ήταν μέσα στη φάση του γκολ και λίγο έλειψε να μας στείλει στα ουράνια (όπως τόσες φορές έχει κάνει) στις καθυστερήσεις. Τραυματίας είναι και ο Moussa Niakhaté, που άφησε τη θέση του στην ενδεκάδα στον σταθερό όπως και στην Championship Steve Cook, και όπως αποκάλυψε ο Cooper δυστυχώς θα λείψει μήνες κι όχι μέρες, και θα χρειαστεί κι άλλη μεταγραφή στο κέντρο της άμυνας. 

Απέναντι στους (και πάλι χωρίς χορηγό στη φανέλα, αναρωτιέμαι πού θα βγάλει αυτή η ιστορία) Reds, η Everton (ειρωνικά, με το λογότυπο της ΒΟΧΤ στο αριστερό μανίκι), που θρηνούσε την απώλεια του 88χρονου πρώην προέδρου της David Marsh και έπαιξε με μαύρα περιβραχιόνια, όπως άλλωστε και οι δικοί μας, δεν έδωσε την εντύπωση ιδιαίτερα δυνατής ομάδας, και παρά την ισοπαλία η μουρμούρα προς τον Frank Lampard συνεχίζεται. Είχε όμως έναν παικταρά, που ήταν η αρχή και το τέλος της: τον Demarai Gray, που μας ταλαιπωρούσε αφάνταστα κάθε φορά που είχε τη μπάλα στα πόδια ή εκτελούσε ένα στημένο, και επιβραβεύθηκε γι' αυτή την καταπληκτική εμφάνιση με το γκολ της ισοφάρισης. O 26χρονος εξτρέμ, που ξεκίνησε από τη Birmingham, έπαιξε σε Leicester και Bayer Leverkusen και πέρσι αποκτήθηκε από την Everton, ήταν μέσα σε όλα και πραγματικά δεν θυμάμαι μία φορά που ένας παίκτης μας να τον αναχαίτισε αποτελεσματικά. Man of the Match μακράν, πάνω κι από τον Dean Henderson που με τις εμφανίσεις του στέλνει μηνύματα στον Gareth Southgate...

Ήταν λογικό να μας πιέσουν οι Toffees στην αρχή, δεν είχαν άλλη επιλογή. Ο Gray έπιασε δουλειά αμέσως (μου κόλλησε την έκφραση ο Τάσος Μπαϊρακτάρης, που μετέδιδε το ματς για τη Nova), και μόλις στο 3' εκτέλεσε πανέξυπνα από αριστερά ένα φάουλ που πέρασε από όλο τον κόσμο και ο Tom Davies στο δεύτερο δοκάρι δεν πρόλαβε να βάλει το πόδι του. Ο Davies προσπάθησε και μόνος του στο 10', όταν έγινε αποδέκτης μετά από ένα λάθος τού Harry Toffolo (που έκλεισε χθες τα 27) στο κέντρο και σούταρε εκτός περιοχής λίγο έξω από το δεξί δοκάρι του Henderson. O γκολκίπερ μας έκανε τις πρώτες του επεμβάσεις στη φάση του 14', αρχικά σταματώντας θεαματικά μακρινό σουτ τού νεαρού Anthony Gordon, που λέγεται ότι πολιορκείται από την Chelsea, και στη συνέχεια μπλοκάροντας το αριστερό σουτ του Gray στη δεξιά του γωνία. Οι Reds βγήκαν από το καβούκι τους σιγά σιγά, απείλησαν στο 19' με το σουτ του Neco Williams που απέκρουσε ο βασικός γκολκίπερ της Εθνικής Αγγλίας Jordan Pickford (στο ριμπάουντ ο Lewis O'Brien σούταρε άστοχα), και μετά από μία ακόμα καλή εκτέλεση του Gray στο 21' από το ίδιο σχεδόν σημείο (αυτή τη φορά ο Davies γύρισε τη μπάλα στο δεύτερο δοκάρι χωρίς να βρει συμπαίκτη) πήραν τον έλεγχο του ρυθμού.

Στο 24' το έξυπνο κλέψιμο του Brennan Johnson από τον James Tarkowski έφερε τη μπάλα στην περιοχή στον Awoniyi, που ήταν όμως κλεισμένος και το όχι και πολύ δυνατό σουτ του έπεσε και μπλόκαρε ο Pickford. Σε ένα ακόμα φάουλ στο 29', επίσης από αριστερά (που απέφερε και την κίτρινη στον Williams), o Gray αυτή τη φορά πήγε απευθείας χαμηλά στο πρώτο δοκάρι, αλλά ο Henderson δεν αιφνιδιάστηκε και έδιωξε με το πόδι. Ένα λεπτό αργότερα ο δαιμόνιος μίστερ 11 των γηπεδούχων άλλαξε τη μπάλα πλασαριστά σε κόρνερ με τον Vitali Mykolenko, ελίχθηκε στη γραμμή της περιοχής και σούταρε με το δεξί λίγο πάνω από το οριζόντιο δοκάρι. Να σκοράρει εκτός περιοχής προσπάθησε και ο Mangala στο 32', και πάλι όμως ο Pickford έπεσε και μπλόκαρε στην αριστερή γωνία του. Προς το τέλος του πρώτου μέρους είχαμε την υπεροχή, αλλά σε μια σπάνια επίθεση της Everton o Gray από δεξιά έκανε ένα αρκετά άστοχο διαγώνιο σουτ.

Ο Βενεζολάνος σέντερ φορ των Toffees Salomón Rondón βγήκε επιτέλους από το τσεπάκι του Cook και έκανε τη μόνη σοβαρή ενέργειά του στο παιχνίδι στο 52', αποφεύγοντας τον έμπειρο στόπερ και σουτάροντας ελάχιστα άουτ από το δεξί δοκάρι του Henderson, που έδειξε όμως μάλλον να ελέγχει την πορεία της μπάλας. Λίγο αργότερα ο Mangala έφυγε τραυματίας και αντικαταστάθηκε από τον Yates, όπως άλλωστε και ο Rondón από τον πολύ πιο κινητικό Dwight McNeil και ο Davies από τον μάλλον άτεχνο 21χρονο Βέλγο Amadou Onana, που πήρε αμέσως κίτρινη για τάκλιν αμερικάνικου ποδοσφαίρου (βούτηξε και τον έπιασε από τα πόδια) στον Awoniyi. O Νιγηριανός, εξίσου άτεχνος για να τα λέμε και όλα, απέτυχε στο πλεονέκτημα που άφησε ο άψογος Andre Marriner να βρει όπως έπρεπε τον Johnson στην περιοχή και ο Cooper αμέσως έριξε αμέσως για το ντεμπούτο του τον (πανέτοιμο με δύο σερί 90λεπτα για τους Wolves) Morgan Gibbs-White αποσύροντας, προς γενική κατάπληξη, αυτόν και όχι τον Lingard που δεν είχε κάνει ούτε μία ουσιαστική ενέργεια.

Στο 62' ένα μάλλον ανόητο φάουλ του Scott McKenna που βρέθηκε στη δεξιά πλευρά έφερε μία ακόμα απευθείας εκτέλεση του Gray και μία ακόμα απόκρουση από τον Henderson, ενώ η κάμερα έπιανε στην κερκίδα του Goodison Park τον Βαγγέλη Μαρινάκη - όχι με τη γνωστή εικονίτσα, αλλά με το ίδιο λευκό πουκάμισο που φορούσε στον αγώνα με τη West Ham! Ο Henderson, που στο 70' τραμυατίστηκε ελαφρά, συνέχισε παρ' όλα αυτά το ρεσιτάλ του δύο λεπτά αργότερα με την επέμβασή του στο σουτ του Gordon από το ύψος της περιοχής. Στο 74' ο Yates έδειξε ότι δεν φοβάται να σουτάρει από μακριά, η μπάλα κόντραρε στον νεοαποκτηθέντα με δανεισμό από τους Wolves Conor Coady, ξεγέλασε τον Pickford και βγήκε βασανιστικά κόρνερ. Σχεδόν αμέσως μετά ο Gibbs-White χόρεψε από αριστερά δύο αντιπάλους, σέντραρε στην περιοχή, η μπάλα αποκρούστηκε και ο επερχόμενος Williams με το δεξί την έστειλε να περάσει σφυρίζοντας δίπλα από το δοκάρι. Ο Gordon βρέθηκε στα καρέ μας στο 78', για να νικηθεί και πάλι από τον Henderson, και τρία λεπτά αργότερα η Forest κατάφερε να ανοίξει το σκορ. Έξω από την αντίπαλη περιοχή ο Lingard πάσαρε στον Yates, που απέφυγε έξυπνα τον Alexander Iwobi, το μπουμπούνησε και πάλι, ο Pickford δεν κατάφερε να συγκρατήσει τη μπάλα και στο ριμπάουντ ο Johnson πλάσαρε με ολύμπια ψυχραιμία στην απέναντι γωνία, ανοίγοντας λογαριασμό και στη μεγάλη κατηγορία.

Ο Cooper απέσυρε επιτέλους τον Lingard για να βάλει τον Kouyaté στο δικό του ντεμπούτο με το Garibaldi, και στο 85' μια μεγάλη σύγχυση στην περιοχή μας μετά από ένα ακόμα φάουλ του Gray είδε τον Joe Worrall, πανταχού παρόντα, να κοντράρει δύο φορές αντίπαλο σουτ και τελικά να απομακρύνει. Αλλά δεν την πάθαμε από σύγχυση. Στο 88' μια επίθεσή μας κατέληξε στα πόδια του Pickford, που ανενόχλητος έριξε μια ματιά στο γήπεδο και πέταξε τη μπάλα με δύναμη προς το κέντρο της άμυνάς μας. Οι δικοί μας είχαν ανεβεί ψηλά, ο Williams ξεχάστηκε και κάλυψε, ο Gray επωφελήθηκε, και ως πολύ ταχύτερος από όλα τα σέντερ μπακ μας (εκεί έλειψε ο Niakhaté...) προχώρησε και πλάσαρε τον Henderson που δεν είχε καμιά τύχη. Ήταν μοιραίο να περάσει όλη η Everton τη σέντρα κυνηγώντας την πλήρη ανατροπή, και παρά λίγο να το πληρώσει στο 90', όταν μετά από ωραία ενέργεια ο Kouyaté έβγαλε στον κενό χώρο τον Toffolo, εκείνος γύρισε συρτά στην περιοχή και η δυνατή προβολή του Yates έστειλε τη μπάλα ελάχιστα πάνω από το οριζόντιο δοκάρι. Τα είδαμε όμως κι εμείς όλα, όχι τόσο στο 92' όταν σε μια κόντρα με πρωταγωνιστή (φυσικά) τον Gray o Iwobi σούταρε πόντους πάνω από την εστία μας, όσο στο 93', με τον Worrall να αποτυγχάνει να γυρίσει τη μπάλα με το κεφάλι στον Henderson μετά από μια ψηλή μπαλιά με πολύ φάλτσο και τον τερματοφύλακά μας να διαβάζει αξιοθαύμαστα τη φάση, να βγαίνει σαν σίφουνας και να αναγκάζει τον Gordon να πλασάρει πάνω του. Τι λέτε, ήταν όντως κρίμα αλλά όχι άδικο το τελικό 1-1;

Με γεμάτο πλέον τον πάγκο της και το ηθικό αρκετά ψηλά, η Forest θα βγάλει την υποχρέωση του Carabao Cup την Τρίτη απέναντι στη Grimsby (μάλλον με αρκετούς που κάθονταν σήμερα στον πάγκο να παίρνουν χρόνο συμμετοχής) πριν υποδεχτεί την άλλη Κυριακή στο City Ground την Tottenham στο πρώτο πραγματικά μεγάλο τεστ της χρονιάς. Οι Spurs συνέχισαν με νίκη σήμερα, επικρατώντας δύσκολα το μεσημέρι εντός με 1-0 των Wolves. Χωρίς απώλεια βαθμού παραμένει η Arsenal, που στο βραδινό ματς συνέτριψε εκτός 3-0 τη Bournemouth, ενώ το απόγευμα είχαμε επίσης Crystal Palace-Aston Villa 3-1, Fulham-Brentford 3-2 και Leicester-Southampton 1-2 (πρώτοι βαθμοί για τους Saints). Αύριο παίζουν West Ham-Brighton και Newcastle-Manchester City, και η τρίτη αγωνιστική ολοκληρώνεται τη Δευτέρα με το κλασικό ντέρμπι Manchester United-Liverpool.

Everton: Pickford, Holgate, Coady, Tarkowski, Patterson, Davies (Onana 57'), Iwobi, Mykolenko, Gordon, Gray, Rondón (McNeil 57').
Forest: Henderson, Worrall, Cook, McKenna, Williams, Mangala (Yates 53'), O'Brien, Toffolo, Lingard (Kouyaté 84'), Johnson, Awoniyi (Gibbs-White 61').
Σκόρερς: Gray 88' - Johnson 81'.
Διαιτητής: Andre Marriner. Κίτρινες: Gordon 21', Iwobi 35', Onana 60' - Worrall 20', Williams 29'.
Θεατές: 39.271.

Steve Cooper: "Σίγουρα το κυρίαρχο συναίσθημα στα αποδυτήρια είναι η απογοήτευση. Κατά μία έννοια είναι καλό, αφού πιστεύω ότι παίξαμε αρκετά καλά ώστε να νικήσουμε, ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο όταν πιέσαμε την Everton. Είναι απογοητευτικό να δέχεσαι ένα γκολ σαν αυτό, τόσο λανθασμένες αντιδράσεις σε αυτό το επίπεδο τιμωρούνται, ιδιαίτερα από τη στιγμή που ξέραμε ότι ο Pickford κάνει συχνά τέτοιες μπαλιές. Υπάρχουν θετικά στοιχεία από τον αγώνα, όπως το ότι πήραμε τον πρώτο μας βαθμό εκτός έδρας και δείξαμε καλή νοοτροπία απέναντι σε μια ομάδα που ήθελε πολύ να νικήσει. Τα συναισθήματά μου είναι ανάμικτα, αλλά είμαι περήφανος για την ομάδα, την προσπάθειά της να σκοράρει με διάφορους τρόπους και τον έλεγχο της μπάλας και του ρυθμού. Δεν είμαι στενόμυαλος να μην τα βλέπω αυτά. Νιώθουμε άσχημα που δεν νικήσαμε ακριβώς επειδή έχουμε νοοτροπία νικητή. Η εμφάνισή μας ήταν πολύ βελτιωμένη σε σχέση με τον αγώνα με τη Newcastle, τον πρώτο μας εκτός έδρας, και μας δίνει πίστη για τη συνέχεια. Η Everton έχει ορισμένους πολύ καλούς παίκτες που δεν πρέπει να τους δίνεις χώρο. Κάναμε αλλαγές για να χτυπήσουμε τη νίκη και γενικά θεωρώ ότι παίξαμε καλά. Θα κάνουμε τις αναλύσεις μας αύριο και θα βάλουμε μπρος για τον επόμενο αγώνα".

* Η φωτογραφία είναι από την ιστοσελίδα της εφημερίδας Nottingham Post.