Η άμυνα ήταν πέρσι το μεγάλο μας όπλο. Αυτή που μας έδωσε την άνοδο. Μια από τις πιο σφιχτές της Championship, με τρία σέντερ μπακ με αρμονικότατη μεταξύ τους συνεργασία μπροστά από έναν καλό γκολκίπερ. Τώρα το ίδια ακριβώς κέντρο της άμυνας πελαγοδρομεί στα μονοπάτια της Premier League. Φαίνεται αργό, ψαρωμένο, επιρρεπές στο λάθος. Έχουμε δεχθεί ήδη 14 γκολ σε 6 ματς. Και η άμυνα ήταν δυστυχώς αυτή που χάρισε σήμερα μια απίστευτη ανατροπή σε μια ομάδα με σχεδόν μηδέν ηθικό, με στόχο την παραμονή όπως εμείς, σε ένα παιχνίδι από το οποίο οφείλαμε να πάρουμε όσο πιο πολλά μπορούσαμε.

Για σκεφτείτε το. Η Bournemouth εδώ και πέντε μέρες είναι χωρίς προπονητή (μετά το εξευτελιστικό 0-9 από τη Liverpool o Scott Parker απολύθηκε και διάδοχός του ακόμα δεν έχει βρεθεί, οπότε στον πάγκο καθόταν ο υπηρεσιακός Gary O'Neil). Οι Cherries δεν είχαν πετύχει γκολ μετά τα δύο της πρώτης αγωνιστικής (όταν νίκησαν 2-0 την Aston Villa) και είχαν δεχθεί 16 στη σειρά - 18 με τα δικά μας που έφαγαν στο πρώτο ημίχρονο. Και καταφέραμε να μας βάλουν τρία και να τους χαρίσουμε τη νίκη, αφού η οπισθοφυλακή μας δεν στάθηκε στο ύψος της. Γιατί δεν φτάνει που μπήκαμε... κάπως στο γήπεδο μετά την ανάπαυλα (πιστεύοντας προφανώς ότι το 2-0 του πρώτου 45λεπτου αρκούσε): τους αφήσαμε σχεδόν πλήρη πρωτοβουλία, τους αφήσαμε να μειώσουν νωρίς, τους αφήσαμε να ξαναπαίξουν βόλεϊ στην περιοχή μας ενώ δεν είναι Manchester City και τελικά ήρθε και το τραγικό γκολ-δώρο του 87' με τη λάθος πάσα από ίσως τον πιο σταθερό παίκτη γηπέδου (ο καημένος ο Dean Henderson δεν είναι και θεός να καλύπτει όλα τα στραβά) της αμυντικής μας γραμμής.

Ο Steve Cooper στις δηλώσεις του μετά τον αγώνα ανέλαβε πλήρως την ευθύνη και είπε χαρακτηριστικά ότι ο πρώτος ένοχος που θα πρέπει να αναζήτήσει βρίσκεται μέσα στον καθρέφτη του. Αν και συμφωνώ ότι σε τέτοιες περιπτώσεις ο προπονητής πρέπει να κάνει πρώτα την αυτοκριτική του, είναι πολύ εύκολο να λέμε μετά Χριστόν όσα διάβασα για την αρχική σύνθεση της ομάδας -γιατί ο Steve Cook στην άμυνα μετά το χαζό πέναλτι με την Tottenham όπου τον ξελάσπωσε ο Henderson, γιατί ο Ryan Yates και ο Cheikhou Kouyaté στο κέντρο με τους Lewis O'Brien και Remo Freuler στον πάγκο, γιατί χωρίς Taiwo Awoniyi ή έστω Emmanuel Dennis μπροστά αφού το σχήμα με Jesse Lingard και Morgan Gibbs-White μαζί δεν τσουλάει και ο Brennan Johnson χρειάζεται έναν φουνταριστό για στήριγμα, γιατί εξακολουθεί να ξεκινάει ο Joe Worrall που είναι ακόμα παίκτης Championship (!) κλπ. κλπ.- αλλά πραγματικά, ποιος θα τολμούσε να τα πει αυτά στο ημίχρονο, όταν η Forest ήταν 2-0 μπροστά και έμοιαζε να έχει υποτάξει τη σχεδόν ακίνδυνη Bournemouth;

Και φυσικά την ήττα ακολούθησε η γνωστή καταστροφολογία που προσωπικά μου φέρνει αναγούλα. Γιούχα στην ομάδα μετά τη λήξη στο τρίτο μόλις εντός έδρας παιχνίδι της σεζόν; Σοβαρά μιλάμε; Τι περίμεναν, να κάνουμε περίπατο; Πρώτη φορά βλέπουν ανατροπή στην Αγγλία, έστω και με αυτό τον τρόπο; Πού πήγε η περιβόητη στήριξη στην ομάδα και κατανόηση γιατί η αλλαγή επιπέδου είναι απίστευτα απότομη; Είναι δυνατόν να διαβάζω "Να φύγει ο Cooper, δεν είναι επιπέδου Premiership", "Τόσα λεφτά δώσαμε και πήγανε στράφι" (δικά σας ήταν;), "Γιατί πήραμε ένα σωρό ξένους και δεν παίρναμε τους περσινούς δανεικούς"; Το πιο σωστό το διάβασα ώρες μετά και ήταν το εξής: "Επιτέλους θα βρίσκουμε εισιτήρια!" Ακριβώς! Να φύγουν οι γκρινιάρηδες και οι πανηγυρτζήδες, να μετρηθούμε και να διαπιστώσουμε πόσοι είναι αυτοί που πραγματικά στέκονται δίπλα στην ομάδα. Οι άλλοι ας περάσουν το ποτάμι κι ας πάνε να υποστηρίξουν τη Notts County αν δεν τους αρέσει! Γιατί μη μου πείτε ότι πονάνε την ομάδα περισσότερο από μας...

Εμείς, οι πιο ψύχραιμοι, δεν γκρινιάζουμε. Κάνουμε κριτική. Δεν λέμε να φύγει ΚΑΝΕΝΑΣ. Έχουμε μια νεανική ομάδα που ξέραμε εξαρχής ότι θα κάνει γκέλες μέχρι να δέσει και να δείξει τις δυνατότητές της. Ακόμα και όσον αφορά τους στόπερ, από τους οποίους ξεκίνησε η κουβέντα, μην ξεχνάμε ότι αν τους βάλουμε όλους μαζί δεν βγάζουν επαρκείς ώρες πτήσης στα μεγάλα σαλόνια. Μόνο ο Cook και ο Kouyaté -ο δεύτερος μάλιστα ως κατά συνθήκη σέντερ μπακ και μόνο με πατημένα πια τα 30 στην Crystal Palace- είχαν στο παρελθόν την ευκαιρία να σταθούν απέναντι σε κάποιους από τους κορυφαίους επιθετικούς του κόσμου και να γράψουν τα ανάλογα "χιλιόμετρα". Όμως το πρόβλημα πρέπει να λυθεί. Με την πρόσληψη ενός νέου κόουτς ειδικευμένου στην άμυνα; Με αλλαγή του συστήματος σε τέσσερις πίσω ώστε να χάνουμε λίγο επιθετικά, αλλά να κερδίζουμε σε ταχύτητα πίσω αφού έχουμε γρήγορα πλάγια μπακ; Με εκμετάλλευση των επίσης ταχύτατων εξτρέμ που διαθέτουμε (Johnson, Gibbs-White) ώστε να βγάζουμε συνεργασίες από τα άκρα; Με 4-4-2; Δεν ξέρω. Είναι θέμα καθαρά του Cooper και του επιτελείου του, στον οποίο εξηγούμαι από τώρα ότι δεν θα αποσύρω την εμπιστοσύνη μου ακόμα και αν πάμε με αυτούς τους τέσσερις βαθμούς στη διακοπή του πρωταθλήματος για το Παγκόσμιο Κύπελλο. Είναι ο προπονητής που μας έκανε να περιμένουμε και πάλι με λαχτάρα πότε θα παίξει η ομάδα, είναι ο προπονητής που έβαλε τέλος σε μια μαρτυρική υπομονή 23 χρόνων - διάολε, αξίζει στήριξη και όχι μία, αλλά πολλές ευκαιρίες παραπάνω!

Το πρώτο ημίχρονο δεν είχε πολλές φάσεις, αν και η Forest ήταν εμφανώς καλύτερη και έβγαινε με μεγαλύτερη ευκολία μπροστά. Ένα σουτ του Lingard πάνω στα σώματα στο 18' μετά από κόρνερ του Neco Williams ήταν η μόνη αξιόλογη φάση, με τη Bournemouth να προσπαθεί να βγει στην κόντρα αλλά να μην τα καταφέρνει. Όμως από ένα άλλο κόρνερ, από τον Gibbs-White από τα αριστερά και με εσωτερικό φάλτσο στο 33' (το είχε κερδίσει ο Renan Lodi που βρέθηκε σε θέση βολής από σέντρα του Williams αλλά κοντραρίστηκε το σουτ του), άνοιξε το σκορ με τον Kouyaté να ίπταται ανάμεσα από αρκετό κόσμο και με κεφαλιά να καρφώνει τη μπάλα στα δίχτυα του Neto. Αξιοσημείωτο αν μη τι άλλο, αφού ο Σενεγαλέζος μάς είχε τρομάξει εννέα λεπτά νωρίτερα δείχνοντας να υποφέρει από ένα χτύπημα. Και τα καλά νέα συνεχίστηκαν για τους Reds, αφού στο 43' ο Gibbs-White έβγαλε υπέροχη κάθετη στον Johnson, εκείνος σέντραρε με δύναμη χωρίς να προλάβει ο Lingard αλλά ο Lodi, παρών και πάλι στα αριστερά, σέντραρε για να αποκρούσει με κεφαλιά ο Lloyd Kelly πάνω στον Williams. Ο Ουαλός, στο ύψος της περιοχής, κοντρόλαρε και σούταρε δυνατά για να αποκρούσει ο Kelly με βουτιά καθαρά με το χέρι ενώ η μπάλα πήγαινε προς το τέρμα. Πέναλτι για τον Michael Oliver, που συμβουλεύτηκε και το VAR για περίπτωση οφσάιντ του Johnson στην αρχή της φάσης (δεν υπήρχε) και ξανάδειξε την άσπρη βούλα. Ο Johnson σούταρε στη δεξιά γωνία του Neto, δυνατά και ψηλά, και ο Βραζιλιάνος γκολκίπερ παρ' όλο που έπεσε σωστά δεν άγγιξε καν τη μπάλα. Το City Ground πανηγύριζε με την ψυχή του, χωρίς φυσικά να ξέρει τι θα επακολουθούσε. 

Η Bournemouth προς τιμή της δεν τα παράτησε, άλλαξε τη διάταξή της σε 3-4-3 με την είσοδο του Ryan Fredericks, άρχισε να πιέζει ψηλά και ευτύχησε να ξεκινήσει την αντεπίθεσή της με ένα γρήγορο, αλλά και σπάνιο γκολ. Στο 51' μετά από μια κακή επίθεσή της, που λογικά θα έπρεπε να αναχαιτιστεί εύκολα, ο Lingard έχασε τη μπάλα ανάμεσα στην περιοχή μας και το κέντρο από τον Lewis Cook και εκείνος τροφοδότησε στα αριστερά του τον Philip Billing. Ο Δανός διεθνής είδε ότι ο Gibbs-White τεμπέλιασε και δεν πήγε πάνω του κι όταν έφτασε ο Worrall ήταν αργά, καθώς είχε εξαπολύσει τον αριστερό κεραυνό του από τα 25 μέτρα και είχε τινάξει τα δίχτυα του Henderson που δεν μπορούσε να κάνει κάτι, καθώς η μπάλα πήγε συστημένη στο αριστερό του "Γ". 

Αναμέναμε να συνέλθει η Forest και να ανακτήσει τα ηνία του αγώνα, αλλά φευ. Μόνο μια καλή σέντρα του Lingard στο 59' δεν βρήκε αποδέκτη, και στο 63' η γύμνια μας στις στατικές φάσεις φανερώθηκε και πάλι σε όλη της τη μεγαλοπρέπεια. O Marcus Tavernier χτύπησε κόρνερ από αριστερά, ο Kelly πήρε την κεφαλιά στο ύψος της γωνίας της μικρής περιοχής αλλά στο δεύτερο δοκάρι και ο Dominic Solanke, ο κατά τεκμήριο πιο επικίνδυνος επιθετικός των Cherries τον οποίο ο Worrall είχε αφήσει ανεξήγητα μακριά του, με πανέμορφο γυριστό βολέ έφερε το ματς στα ίσα. Από κει και πέρα ήταν σαν να μην υπήρχαμε πια στο γήπεδο, παρά την είσοδο του Awoniyi αντί του -χαμηλά λιπαρά και πάλι- Lingard, ούτε αυτές των Jack Colback και Dennis που αντικατέστησαν Kouyaté και Johnson. Σαν οι δύο ομάδες να φοβούνταν η μια την άλλη, το ματς σιγά σιγά μεταφέρθηκε στο κέντρο και πηγαίναμε ολοταχώς για το "Χ". Ούτε αυτό δεν πήραμε όμως. Στο 87' μια ακίνδυνη μπαλιά φάνηκε να ελέγχεται κοντά στη γραμμή του πλαγίου από τον Scott McKenna, όμως η πίεση του Solanke τον υποχρέωσε να τη γυρίσει προς τον Henderson εντελώς άψυχα. Ο σέντερ φορ της Bournemouth επωφελήθηκε, προχώρησε και την κατάλληλη στιγμή άνοιξε στην περιοχή στον Jaidon Anthony, που σκόραρε στην πρώτη του επαφή με τη μπάλα, αφήνοντας το City Ground άφωνο. Και μάλιστα, αν και κινδυνέψαμε να φάμε και τέταρτο στο 89' στην κόντρα που σπατάλησε από πολύ καλή θέση ο Tavernier σουτάροντας άστοχα, είχαμε την ευκαιρία να περισώσουμε έναν τουλάχιστον βαθμό στο 94'. Ο Worrall έκανε τη βαθιά μπαλιά της απελπισίας στην περιοχή των φιλοξενουμένων, ο Neto πιεζόμενος από τον McKenna έκανε τραγική έξοδο και ο Awoniyi, που υποδέχθηκε τη μπάλα με πλάτη στο τέρμα, αντί να πασάρει στον αμαρκάριστο Dennis με τον Βραζιλιάνο εντελώς εκτός θέσης (αν και υπήρχαν τρεις παίκτες στη γραμμή), γύρισε το σώμα του 180 μοίρες και κατάφερε να τη στείλει κάτι πόντους έξω από το αριστερό δοκάρι, επιβεβαιώνοντας για άλλη μια φορά ότι μάλλον πρέπει να κάνουμε πολλή υπομονή μέχρι να βρει τη φόρμα που είχε στη Γερμανία...

Μετά από όλα αυτά, είναι μάλλον παρήγορο που η Forest, στην προτελευταία θέση πλέον και με κίνδυνο να βρεθεί τελευταία αύριο αν η Leicester νικήσει στο Brighton (στον αγώνα που μαζί με το ντέρμπι Manchester United-Arsenal κλείνει το πρόγραμμα της 6ης αγωνιστικής), θα κάνει εννέα μέρες να ξαναπαίξει, καθώς στις 12 του μήνα θα πάει στο Elland Road για να αντιμετωπίσει την επίσης λαβωμένη Leeds (ομάδα ή του ύψους ή του βάθους, όπως απέδειξε το 5-2 που έφαγε σήμερα στο Λονδίνο από τη Brentford). Ας ελπίσουμε αυτές οι εννέα μέρες να μην είναι γεμάτες εσωστρέφεια, αλλά αποφασιστικότητα να διορθωθούν τα κακώς κείμενα. Η Arsenal παραμένει στην κορυφή παρ' όλο που δεν έπαιξε, αφού η γενναία Aston Villa στο γήπεδο της έμεινε μεν πίσω στο σκορ από το δέκατο γκολ του Erling Haaland,  αλλά υποχρέωσε τη Manchester City στην ισοπαλία με 1-1. Τρίτη παραμένει η Tottenham, που έπιασε τη City με την εντός έδρας νίκη της με 2-1 επί της Fulham και τέταρτη η Brighton, με έναν αγώνα λιγότερο από την ισόβαθμή της Chelsea που νίκησε στο Stamford Bridge στο άλλο λονδρέζικο ντέρμπι επίσης 2-1 τη West Ham και προσπέρασε τη Liverpool, που κόλλησε στο 0-0 στο Goodison Park στο "Clásico" του Merseyside με την Everton. Κατά τα άλλα: Newcastle-Crystal Palace 0-0 και Wolves-Southampton 1-0 (πρώτη νίκη για τους "Λύκους").

Forest: Henderson, Worrall, S. Cook, McKenna, Williams, Kouyaté (Colback 76'), Yates, Lodi, Lingard (Awoniyi 67'), Gibbs-White, Johnson (Dennis 85').
Bournemouth: Neto, Smith, Mepham, Kelly, Zemura (Fredericks 45'), L. Cook, Lerma, Christie (Anthony 85'), Billing (Moore 90'), Tavernier, Solanke (Stacey 94').
Σκόρερς: Kouyaté 33', Johnson 45+2' (πέναλτι) - Billing 51', Solanke 63', Anthony 87'. 
Διαιτητής: Michael Oliver. Κίτρινες: McKenna 45+4', Lodi 76' - Neto 45+2'.
Θεατές: 28.720.

Steve Cooper: "Δεν πρόβλεψα τι θα συνέβαινε στο δεύτερο ημίχρονο. Πιστεύω πως στο πρώτο ήμασταν πολύ καλοί και αξίζαμε να προηγούμαστε με διαφορά δύο γκολ. Ελέγχαμε πλήρως το παιχνίδι, η ατμόσφαιρα ήταν υπέροχη, στο ημίχρονο σκεφτόμασταν θετικά αλλά δείχναμε συγκεντρωμένοι. Οι οδηγίες σχετικά με το τι έπρεπε να κάνουμε για να συνεχίσουμε να είμαστε καλοί στο ματς ήταν ξεκάθαρες. Επιμείναμε μάλιστα ότι έπρεπε να ξεκινήσουμε το δεύτερο ημίχρονο με τον ρυθμό του πρώτου. Δυστυχώς δεν έγινε έτσι. Στο πρώτο γκολ των αντιπάλων μας δεν αμυνθήκαμε σωστά πριν η μπάλα καταλήξει στα δίχτυα. Έτσι αυτό το γκολ καθόρισε την εικόνα του δεύτερου μέρους, αφού δεν το διαχειριστήκαμε σωστά. Το δεύτερο ήρθε από μια στημένη φάση και έπρεπε να αντιδράσουμε καλύτερα, ήμασταν όμως και άτυχοι που ο Yates είχε χτυπήσει στο κεφάλι και είχε βγει για λίγο. Και μετά ήρθε το λάθος του Scott για το τρίτο. Ήταν το πρώτο του από τότε που ήρθα εδώ. Αλλά ας μην κρυβόμαστε: το γεγονός είναι ότι πετάξαμε μια νίκη στα σκουπίδια. Και το κάναμε με άσχημο τρόπο. Δεχθήκαμε τρία γκολ στο γήπεδό μας και δεν υπάρχει τίποτα καλό σ' αυτό. Πρέπει να το δεχθούμε και να επιστρέψουμε στη δουλειά. Δεν έχουμε άλλη επιλογή. Αρχίζοντας από τον εαυτό μου - αυτόν θα κοιτάξω πρώτο από όλους για να καταλάβω τι πήγε στραβά. Αυτές τις εννέα μέρες χωρίς αγώνα οφείλουμε να τις εκμεταλλευτούμε με σύνεση". 

* Η φωτογραφία είναι από την επίσημη ιστοσελίδα του συλλόγου.