Το κάναμε κι αυτό. Η Nottingham Forest, που κατέκτησε τέσσερα League Cup στα 18 χρόνια του Brian Clough, είχε φτάσει στα προημιτελικά της διοργάνωσης για τελευταία φορά την αμέσως επόμενη σεζόν από την αποχώρηση του μεγάλου δασκάλου. Στις 15 Δεκεμβρίου 1993, με προπονητή πια τον Frank Clark, είχε νικήσει μέσα στο Maine Road (τότε) τη Manchester City με 2-1 στον επαναληπτικό του 0-0 του City Ground, με γκολ των Neil Webb και Colin Cooper, και είχε προκριθεί στους "8". Το κατάφερε ξανά φέτος, 29 χρόνια και κάτι μετά, και μάλιστα με ένα εμφατικό εκτός έδρας 4-1 απέναντι σε μια πολύ καλή ομάδα της Championship.

Μην ανησυχείτε όσοι παρατηρήσατε τη σύνθεση της Blackburn, ξέρω πολύ καλά τι λέω. Και ένα από τα πράγματα που μ' αρέσουν τρελά στον Steve Cooper είναι ότι παίρνει ΠΟΛΥ σοβαρά τις διοργανώσεις των Κυπέλλων. Ξεχάστε την περσινή τραυματική εμπειρία με τον Chris Hughton να στέλνει τα παιδάκια στο στόμα του... λύκου και τους Wolves να περνάνε αέρα από το City Ground με 4-0. Αυτά επί Steve έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί. Ναι, ο Jon Dahl Tomasson άφησε έξω ΟΛΟΚΛΗΡΗ την ενδεκάδα που θριάμβευσε την περασμένη Παρασκευή μέσα στο Norwich με 2-0 για το πρωτάθλημα και έδειξε ξεκάθαρα ότι τον ενδιαφέρει μόνο η Championship, όπου οι Rovers είναι τρίτοι, έχουν ελπίδες ακόμα και για απευθείας άνοδο και τη Δευτέρα δοκιμάζονται στο Sunderland. Ο Δανός κατέβασε μια ομάδα γεμάτη νιάτα αλλά χωρίς καθόλου εμπειρία, που τελείωσε το ματς με δύο μόλις σουτ στον στόχο (το γκολ και ένα σουτ που μπλόκαρε εύκολα ο Dean Henderson) έναντι των 15 δικών μας, και αν δεν υπήρχε στο τέρμα ο ηρωικός Aynsley Pears μπορεί το σκορ να ήταν και διπλάσιο. 

Ο Cooper, από την πλευρά του, έριξε στο ματς ό,τι καλύτερο είχε στα χέρια του, με εξαίρεση ίσως τον Morgan Gibbs-White που μετά τον μάλλον ελαφρύ τραυματισμό του στο τελευταίο φιλικό με τη Valencia μάλλον προτιμήθηκε να προφυλαχθεί, ενώ αντίθετα το πρόβλημα του Serge Aurier που χτύπησε στο ματς με τον Ολυμπιακό δείχνει να είναι πιο σοβαρό και έφερε στα δεξιά τον Neco Williams, τον οποίο είδαμε και πάλι για πρώτη φορά μετά την αναμέτρηση με την Crystal Palace και την περιπέτειά του στο Κατάρ (τα ίδια ακριβώς ισχύουν και για τον Remo Freuler). Αν με ρωτάτε, δεν αποκλείω να υπάρξουν σ' αυτή την ενδεκάδα ελάχιστες αλλαγές για το παιχνίδι με τη Manchester United την Τρίτη, όπου δεν θα παίξει σίγουρα ο Henderson (λόγω του ότι ανήκει στη United), ενδέχεται να επανέλθει ο MGW, ενώ ίσως γίνουν και διαφοροποιήσεις στο κέντρο της άμυνας, όπου απόψε έπαιξαν Joe Worrall και Willy Boly και έμειναν στον πάγκο Steve Cook και Scott McKenna. 

Δεν ήταν αυτό που λέμε "επαγγελματική νίκη", αφού μπορεί οι Reds να έκαναν το 2-1 με ένα γκολ με μεγάλη δόση τύχης, αλλά μετά έψαξαν και το τρίτο και δεν κλείστηκαν, ούτε έκαναν πασούλες στο κέντρο. Από την αρχή του ματς μέχρι το 0-1 που έγινε νωρίς, η Forest έδειξε ότι βγήκε για να ορίσει εξαρχής ποιος θα ήταν το αφεντικό του αγώνα. Ο Brennan Johnson έδειξε ότι του είχε λείψει το γκολ (δεν σκόραρε με την Ουαλία στο Κατάρ και είχε να πανηγυρίσει δικό του γκολ από τον αγώνα με τη Bournemouth στις αρχές Σεπτεμβρίου) και φέρθηκε κάπως εγωιστικά σε ορισμένες περιπτώσεις, όπως στο 6', όταν από εξαιρετική μακρινή συρτή μπαλιά του Williams μπήκε στην περιοχή από δεξιά και, ενώ ο Taiwo Awoniyi περίμενε ολομόναχος, προτίμησε να σουτάρει και ο Pears έκανε την πρώτη του καλή επέμβαση, διώχνοντας με το πόδι. Σαν να κατάλαβε το λάθος του, ο Brennan βρήκε τρία λεπτά αργότερα στην περιοχή τον Taiwo με όμορφο αλλά κάπως ψηλό άνοιγμα και ο Νιγηριανός φορ πρόλαβε να κοντρολάρει, αλλά όχι και να πλασάρει σωστά στην έξοδο τον Pears που απέκρουσε και πάλι. Το γρήγορο γκολ πάντως ήρθε. Στο 12' ο Johnson έκανε μέσα στην περιοχή μια υπέροχη ντρίμπλα στον Scott Wharton, που άπλωσε το πόδι και υπέπεσε σε ένα από τα πιο προφανή πέναλτι που έχουμε δει τελευταία. Ψύχραιμα ο Brennan έστειλε τον Pears από την άλλη γωνία και οι Reds ήταν μπροστά.

Βέβαια αυτό που ακολούθησε το γκολ δεν μας πολυάρεσε. Ο ρυθμός της Forest έπεσε και οι νεαροί Rovers με τον ενθουσιασμό τους πίστεψαν ότι ίσως τελικά να μπορούσαν να μας κάνουν τη ζημιά. Στο 22' σε μια επικίνδυνη χαμηλή σέντρα του Sammie Szmodics (μη σας ξεγελάει το επώνυμο, Ιρλανδός είναι) ο Harry Toffolo έβαλε το πόδι του, η μπάλα πήρε περίεργη τροχιά αλλά ευτυχώς ο Henderson ήταν σε καλή θέση, ενώ στο 24' ένα καλό σουτ του 18χρονου Adam Wharton βρήκε σε συμπαίκτη του και έφυγε πάνω από το οριζόντιο δοκάρι με τον Henderson ακινητοποιημένο. Οι δικοί μας ξύπνησαν και ανέκτησαν τον έλεγχο, χάνοντας όμως σωρεία ευκαιριών. Στο 26' έγινε ένας πολύ ωραίος συνδυασμός και η μπάλα πέρασε με αστραπιαία ταχύτητα από τον Johnson στον Awoniyi και κάτω από τα πόδια του Jesse Lingard έφτασε στον Orel Mangala, που σούταρε μάλλον αδύναμα και ο Pears μπλόκαρε. Στο 28' ο Johnson πάσαρε στον Williams περίπου στη θέση που είχε βρεθεί ο ίδιος στο 6', με ίδια κατάληξη: σουτ από πλάγια, νέα απόκρουση του Pears. Ο Neco ξέφυγε και πάλι στο 33' και έβγαλε στη μικρή περιοχή, όπου ο Awoniyi πιεζόμενος απλώς άγγιξε τη μπάλα και την έστειλε δίπλα από το δεξί δοκάρι του γκολκίπερ της Blackburn, ενώ και ο Lingard που βούτηξε στην πορεία της καθυστέρησε ελάχιστα στο ραντεβού. Κι αφού στο 38' ο Ryan Hedges πήγε να γυρίσει πονηρά από αριστερά και ο Henderson έδιωξε με το πόδι, στην αντεπίθεση της Forest ο Johnson πήρε τη μπάλα από τη σέντρα, άφησε πίσω του τον Wharton, αλλά και πάλι σούταρε ο ίδιος άστοχα ενώ περίμεναν στην περιοχή Lingard και Awoniyi. Μάλιστα με τη φόρα που είχε για να τον κόψει ο Jake Garrett έπεσε με δύναμη πάνω του και μέσα στην περιοχή, αλλά προφανώς κρίθηκε ότι δεν υπήρχε περίπτωση πέναλτι αφού η μπάλα είχε ήδη φύγει άουτ. O Brennan έμεινε λίγη ώρα κάτω, αλλά μετά από τις πρώτες βοήθειες συνέχισε κανονικά.

Η Forest προχωρούσε άνετα προς το ημίχρονο, αλλά δεν τα κατάφερε να πάει στα αποδυτήρια με προβάδισμα. Στο 44' έγινε μια διεκδίκηση δίπλα στη γραμμή του πλαγίου και αριστερά με τη μπάλα να βγαίνει έξω υπέρ των Reds, αλλά προς γενική κατάπληξη ο ρέφερι Rob Jones έδωσε φάουλ σε βάρος του Williams. Αφού πήγε τη μπάλα πολύ πιο μπροστά με τον διαιτητή στο μισό μέτρο, ο μικρός Wharton σέντραρε ωραία στο πρώτο δοκάρι και εκεί ο κατά 7 χρόνια μεγαλύτερος αδελφός του Scott νίκησε κατά κράτος στον αέρα τον Worrall και εκτέλεσε τον Henderson εξ επαφής. Από τα γκολ που κάνουν κάθε προπονητή έξαλλο, σα να λέμε, και το πρώτο (και μοναδικό ως τώρα) που δεχθήκαμε στο φετινό League Cup. Με 1-1 ολοκληρώθηκε το πρώτο ημίχρονο, αφού στις καθυστερήσεις μετά από κόρνερ του Williams και απόκρουση της άμυνας το βολέ του Freuler έφυγε πάνω από το οριζόντιο δοκάρι.

Αν και ο Tomasson στην ανάπαυλα έβγαλε τον (διεθνή με την Κ21 της Αγγλίας και δανεικό από τη Στουτγάρδη) αριστερό μπακ-χαφ του Clinton Mola που είχε τραβήξει τα πάνδεινα από τον Johnson και τον αντικατέστησε με τον πιο έμπειρο Tayo Edun, αυτό δεν έκοψε τη φόρα των Reds, και ο Lingard στο 52' μπήκε κατά μέτωπο προς την περιοχή και ανατράπηκε από τον σκόρερ της Blackburn, που ήταν τυχερός που δεν ήταν τελευταίος και πήρε μόνο κίτρινη (οι συμπαίκτες του πάντως ήταν αρκετά μακριά από τη μπάλα). Ο Lingard κάτι ψιθύρισε στον Williams, που του έκανε μια πάσα ούτε μισού μέτρου. Το σουτ του Jesse, του μόνου από την ομάδα που έχει κατακτήσει League Cup (με τη Manchester United το 2017), βρήκε πρώτα στον Adam Wharton που είχε βγει μπροστά από το τείχος και μετά στον δανεικό από τη Leicester George Hirst (γιο του κάποτε κανονιέρη της Sheffield Wednesday David Hirst), μπερδεύοντας εντελώς τον Pears, που έπεσε στην αριστερή γωνία του αλλά δεν πρόλαβε να βρει τη μπάλα πριν αυτή καταλήξει στα δίχτυα του. 

Δέκα λεπτά μετά το γκολ ο Cooper έκανε την πρώτη του διορθωτική κίνηση, βάζοντας τον Lewis O'Brien αντί του Mangala που και πάλι ξεκίνησε καλά, αλλά στην πορεία κουράστηκε και έκανε λάθη. Στο 65' ο Pears γλίτωσε και πάλι την ομάδα του αποκρούοντας απευθείας πλασέ του Lingard μετά από ωραία πάσα του Johnson στην περιοχή, και το επανέλαβε στο 69', όταν ο Worrall έπιασε απευθείας το σουτ στο πρώτο δοκάρι μετά από κόρνερ του Williams. O Tomasson, που ζέσταινε για ώρα τον παλιόφιλο Ben Brereton Díaz, πρώτο του σκόρερ (και) φέτος με 10 γκολ, τελικά έβαλε τρεις άλλους (!) μεταξύ των οποίων και τους βασικούς του Tyrhys Dolan και Dominic Hyam. Δεν άλλαξε κάτι. Στο 74' ο Johnson ζάλισε δύο αντιπάλους και έδωσε ωραία στην περιοχή στον Awoniyi, που καθυστέρησε και κόπηκε αλλά ξανακέρδισε με πείσμα και άνοιξε στον Toffolo, ο οποίος έβγαλε τη σέντρα για να πιάσει ο Johnson την κεφαλιά προς το "Γ" και να του πάρει ξανά ο Pears τη μπουκιά από το στόμα. Όμως στο 79', και ενώ οι γηπεδούχοι διαμαρτύρονταν για φάουλ σε μια θεαματική πτώση του Dolan, o Lingard (που ένας θεός ξέρει γιατί μεταμορφώνεται έτσι στο League Cup) άνοιξε μπροστά στον Awoniyi, που με ένα φοβερό σπάσιμο της μέσης άφησε πίσω του τον Scott Wharton και πλάσαρε με άνεση τον Pears στην έξοδο, πετυχαίνοντας το τέταρτο φετινό του γκολ και "βάζοντας το ματς για ύπνο", που λένε και οι Άγγλοι.

Ήταν σειρά του Cooper να κάνει τρεις μαζεμένες αλλαγές, με Emmanuel Dennis, Sam Surridge και Jack Colback να αντικαθιστούν Awoniyi, Lingard και Freuler. Λίγο αργότερα θα έμπαινε και ο... καθιερωμένος τελευταία ως δεξιός μπακ Loïc Mbe Soh στη θέση του Williams, και αμέσως ο... Brereton Díaz (πλάκα του έκανε ο Δανός;) αφού ο Dolan τραυματίστηκε και δεν μπορούσε να συνεχίσει. Το κερασάκι στην τούρτα μπήκε στο 92', όταν ο Surridge βρήκε με υπέροχη μπροστινή πάσα τον Johnson και εκείνος από δεξιά στην περιοχή έστειλε συστημένο το διαγώνιο σουτ του στην απέναντι γωνία, πανηγυρίζοντας και αυτός με τον γνωστό του τρόπο (γλίστρημα στα γόνατα) το τέταρτο φετινό γκολ του μπροστά στους 6,5 χιλιάδες και βάλε φίλους της Forest, που είχαν ταξιδέψει ως το Lancashire και είχαν πλημμυρίσει την κερκίδα πίσω από το τέρμα. 

"Que sera sera, whatever will be will be, we're going to Wembley, que sera sera", τραγουδούσαν οι Reds, εκστασιασμένοι που η ομάδα συνεχίζει από εκεί που σταμάτησε πριν τη διακοπή λόγω Μουντιάλ και αισιόδοξοι ως και για το ταξίδι στο Old Trafford την επομένη της Boxing Day. Ίσως να προτρέχουν λιγάκι, αλλά δικαιολογούνται μετά από σχεδόν τριάντα χρόνια αναμονή. Η κλήρωση των προημιτελικών, που θα γίνουν στις αρχές Ιανουαρίου, θα λάβει χώρα αύριο το βράδυ, αμέσως μετά τον τελευταίο αγώνα του τέταρτου γύρου: το μεγάλο ντέρμπι του Etihad ανάμεσα στη Manchester City και την κάτοχο του τροπαίου Liverpool. Θα συμμετάσχουν επτά ομάδες της Premier League και... μία της League One, αφού η Charlton έκανε την έκπληξη απόψε στο Λονδίνο αποκλείοντας με 4-3 στα πέναλτι τη Brighton (ο αγώνας έληξε 0-0 και ως γνωστόν δεν υπάρχει παράταση). Εκτός της ομάδας μας και αυτής που θα προκύψει αύριο, πέρασαν χθες η Leicester (3-0 εκτός τους MK Dons), η Newcastle (1-0 εντός τη Bournemouth), η Southampton (2-1 εντός τη Lincoln) και οι Wolves (2-0 εντός τη Gillingham), και απόψε η Manchester United (2-0 τη Burnley). 

Blackburn: Pears, Travis, Phillips (Hyam 72'), S. Wharton, Mola (Edun 46'), Garrett, A. Wharton (Buckley 73'), Markanday (Dolan 72', Brereton Díaz 88'), Szmodics, Hedges, Hirst.
Forest: Henderson, Wiliams (Mbe Soh 88'), Worrall, Boly, Toffolo, Yates, Freuler (Colback 83'), Mangala (O'Brien 63'), Johnson, Lingard (Surridge 82'), Awoniyi (Dennis 82').
Σκόρερς: S. Wharton 44' - Johnson 13' (πέναλτι), 92', Lingard 53', Awoniyi 79'.
Διαιτητής: Rob Jones. Κίτρινες: S. Wharton 52' - Worrall 55', Colback 84'.
Θεατές: 15.138 (Forest: 6.576).

Steve Cooper: "Σκοπός σε έναν αγώνα Κυπέλλου είναι να περνάς στον επόμενο γύρο. Μίλησα στους παίκτες πριν τον αγώνα και τους έδειξα κάποια πράγματα από την ιστορία της Forest στον θεσμό και πόσες επιτυχίες είχε ο σύλλογος στο παρελθόν. Όσο είμαστε ακόμα στη διοργάνωση, οφείλουμε να τα δίνουμε όλα για να περνάμε στον επόμενο γύρο. Και πραγματικά, αφοσιωθήκαμε στον αγώνα. Έπρεπε μετά από 15 με 20 λεπτά να είχαμε ξεκαθαρίσει την κατάσταση. Όταν σκοράραμε ήθελα η ομάδα να απομακρύνει εντελώς τη Blackburn από τον έλεγχο του παιχνιδιού. Θεωρώ όμως ότι κάναμε το αντίθετο. Δεν θέλω να πω ότι το ματς ξέφυγε από τον έλεγχό μας, αλλά μετά το γκολ δεν μου άρεσαν κάποιες από τις αποφάσεις που πήραμε. Έπρεπε να είμαστε πιο κυνικοί και πιο επιθετικοί στο παιχνίδι μας, με και χωρίς τη μπάλα. Επειδή δεν ήμασταν, επιτρέψαμε στη Blackburn να έχει κάποιες καλές στιγμές, συμπεριλαμβανομένων ενός κόρνερ όταν δεν απομακρύναμε σωστά και του φτηνού φάουλ που παραχωρήσαμε και σκόραρε. Από τη δική τους πλευρά ήταν ένα καλοχτυπημένο φάουλ και μια ωραία κεφαλιά, αλλά από τη δική μας ένα κακό γκολ γιατί ο παίκτης πήδησε σχεδόν αμαρκάριστος. Έτσι κι αλλιώς δεν έπρεπε να βρεθούμε σ' αυτή τη θέση. Το είπαμε στο ημίχρονο, άλλωστε. Αλλά κάναμε και πολλά πράγματα σωστά, οπότε η κύρια εντολή ήταν: 'Συνεχίστε έτσι'. Ο Brennan ήταν μια διαρκής απειλή και ήταν θέμα χρόνου να δημιουργήσει και να σκοράρει ξανά. Οι επιθετικοί μας ήταν όλοι απειλητικοί, απλώς έπρεπε να μείνουμε συγκεντρωμένοι στο ματς. Στο δεύτερο ημίχρονο τα πήγαμε πολύ καλύτερα και για μένα η νίκη ήταν βέβαιο ότι θα ερχόταν. Τα γκολ του 'Τ' και του Brennan ήταν πολύ όμορφα τελειώματα. Η δουλειά έγινε, και υπήρχαν πολλά θετικά στοιχεία. Όμως υπήρχαν και κάποια πράγματα στην απόδοσή μας που δεν μου άρεσαν".

* Η φωτογραφία είναι από την ιστοσελίδα της εφημερίδας Daily Mail.