Αφού έχασε από Stoke, Ατρόμητο και Ολυμπιακό, τι πιο φυσιολογικό από το να πάει να κερδίσει μέσα στη Valencia; Forest είσαι, όλα τα μπορείς. Εντάξει, ένα φιλικό ήταν, αλλά μη μου πείτε ότι δεν σας άρεσε αυτή η ευχάριστη νότα με την οποία ολοκληρώθηκε η μίνι-προετοιμασία της ομάδας πριν επιστρέψει στις σοβαρές αγωνιστικές της υποχρεώσεις. Αν θέλαμε να πικάρουμε τους Ισπανούς φίλους μας θα λέγαμε ότι οι Reds χάλασαν τη γιορτή τους για τα 100 χρόνια του γηπέδου τους, αλλά πραγματικά δεν υπήρχε τίποτα τέτοιο στην ατμόσφαιρα. Γιορτή ήταν και γιορτή παρέμεινε. Κάθε φορά που πάμε εκεί, άλλωστε, γιορτή είναι!

Να τα πούμε και αυτά, μπας και κάποιοι νεότεροι φίλοι μας δεν τα ξέρουν. Το 1923, λοιπόν, άνοιξε τις πύλες του στο κοινό το νεότευκτο (τότε) στάδιο Mestalla στη Valencia, που ανάμεσα στο 1969 και το 1994 ονομαζόταν "Luis Casanova" πριν επιστρέψει στην αρχική του ονομασία. Ένα εμβληματικό γήπεδο, που το 2007 αποφασίστηκε να κατεδαφιστεί. Ξεκίνησε μάλιστα να κατασκευάζεται το "Νέο Mestalla", που όμως είναι ακόμα γιαπί αφού τα οικονομικά προβλήματα του συλλόγου δεν του επέτρεψαν μέχρι σήμερα να το ολοκληρώσει και συνεχίζει να αγωνίζεται στην παραδοσιακή του έδρα. Η πρώτη μας επίσκεψη εκεί ήταν τον Μάιο του 1959, αμέσως μετά τη θριαμβευτική κατάκτηση του FA Cup, που όμως δεν μας έδωσε ευρωπαϊκό εισιτήριο γιατί... δεν υπήρχε ακόμα Κύπελλο Κυπελλούχων. Ο αγώνας γινόταν προς τιμή του Ignacio Eizaguirre, γκολκίπερ της Valencia επί σειρά ετών, που αποσυρόταν από την ενεργό δράση, και νικήσαμε 1-0 με γκολ του Jim Barrett. Μετά ήρθε η αξέχαστη βραδιά της 13ης Σεπτεμβρίου 1961, όταν οι δύο ομάδες έκαναν αμφότερες το ντεμπούτο τους στην Ευρώπη, στο Κύπελλο Πόλεων Διεθνών Εκθέσεων (χάρη στην... ξακουστή Διεθνή Έκθεση Χήνας στο Nottingham παίξαμε). Γιορτή το γεγονός από μόνο του, όμως υπήρχε και κάτι άλλο: το Mestalla μόστραρε για πρώτη φορά τους καινούργιους του προβολείς. Οι "Νυχτερίδες" νίκησαν 2-0 με ισάριθμα γκολ του υπέροχου Βραζιλιάνου Waldo, και δύο εβδομάδες αργότερα θα σφράγιζαν την πρόκριση με το εντυπωσιακό 5-1 μέσα στο City Ground. Την τρίτη φορά, στις 17 Δεκεμβρίου 1980, σαν αύριο δηλαδή, τη γιορτή την προσφέραμε... εμείς, εφόσον στον δεύτερο τελικό του Ευρωπαϊκού Super Cup του 1980 (η Valencia είχε πάρει το Κυπελλούχων μετά από ένα 0-0 σκέτη σούπα στα πέναλτι από την Arsenal, ενώ εμείς φυσικά το Πρωταθλητριών με το 1-0 επί του Αμβούργου) χάσαμε 1-0 με γκολ του Ουρουγουανού παιχταρά Fernando Morena, και έχοντας νικήσει 2-1 στο Nottingham (δύο γκολ ο Ian Bowyer) το χάσαμε το κύπελλο στα εκτός έδρας γκολ, πατριώτη. 

Στη γιορτή της Valencia, εκτός από τους δικούς της βετεράνους (ανάμεσα στους οποίους ξεχωρίσαμε τα μέλη της ομάδας του 1980 Javier Subirats, Enrique Saura και Darío Felman - ο τελευταίος είχε σκοράρει στο 2-1 του City Ground) είχαν προσκληθεί και τρεις δικοί μας: ο John McGovern, που αγωνίστηκε στο Super Cup του 1980, ο Garry Birtles, που τότε είχε φύγει για τη Manchester United αλλά εκπροσωπούσε την ομάδα των δύο ευρωπαϊκών κυπέλλων, και ο Ian Storey-Moore, ένας καταπληκτικός παίκτης των δεκαετιών του 1960 και του 1970 που είχε παίξει στο εορταστικό φιλικό των δύο ομάδων στο City Ground για τα 100 χρόνια της Forest το 1965 (1-1). "Δεν θυμάμαι και πολλά", λέει ο 77χρονος σήμερα Ian, "αλλά οι εφημερίδες είχαν γράψει καλά λόγια για μένα, οπότε καλά πρέπει να τα πήγα". Οι δύο ομάδες βγήκαν στον αγωνιστικό χώρο ακριβώς με τις εμφανίσεις που φορούσαν στα επίσημα παιχνίδια του 1961 και του 1980: η Valencia με τα ολόλευκα και η Forest με τα ολοκόκκινα. Όπως την εποχή, βρε αδερφέ, που ξεχώριζες τις ομάδες και τα νούμερα στην πλάτη των παικτών και σε ασπρόμαυρη τηλεόραση! Η ατμόσφαιρα γενικά ήταν πολύ ωραία, με αρκετό και θορυβώδη κόσμο στις κερκίδες και κερασάκι στην τούρτα μια μπάντα που έπαιζε χριστουγεννιάτικα και όχι μόνο!

Ο Steve Cooper δεν είχε στη διάθεσή του τους ακόμα αδειούχους διεθνείς Neco Williams και Remo Freuler (ο Wayne Hennessey ήταν στον πάγκο αλλά δεν χρησιμοποιήθηκε), πράγμα που σήμαινε ότι είχαμε ξεμείνει από δεξιά μπακ μετά και την ατυχία του Serge Aurier να τραυματιστεί στο τελευταίο λεπτό του φιλικού με τον Ολυμπιακό και να μην πάει στην Ισπανία. Το κενό κάλυψε ο Harry Toffolo, με τον Renan Lodi να διατηρεί τη θέση του στα αριστερά. Σε σχέση με τον αγώνα του Πειραιά άλλαξε το δίδυμο των σέντερ μπακ (Joe Worrall και Steve Cook αυτή τη φορά στο πρώτο ημίχρονο και Willy Boly και Scott McKenna στο δεύτερο), στο κέντρο ο Lewis Ο'Brien έπαιξε αντί του Jack Colback που ήταν εκτός αποστολής και στην επίθεση ο Taiwo Awoniyi ξεκίνησε στη θέση του Brennan Johnson.

Αν θα έπρεπε να ξεχωρίσω κάποιον ιδιαίτερα στο πρώτο ημίχρονο που είχε ελάχιστες φάσεις, αυτός θα ήταν σίγουρα ο Orel Mangala, που δείχνει έτοιμος να αντικαταστήσει παραπάνω από επάξια τον Cheikhou Kouyaté και να γίνει αφεντικό στο κέντρο. Πιο ενδιαφέρουσα πάντως ήταν η γενικότερη εικόνα της ομάδας, που δεν άφησε τους γηπεδούχους, οι οποίοι στο πρωτάθλημά τους βρίσκονται κάπου στη μέση της βαθμολογίας, να απειλήσουν ουσιαστικά και, ενώ έμοιαζε προσηλωμένη στο πάγωμα του ρυθμού και την καταστροφή των αντίπαλων επιθέσεων, είχε εκείνη τις πιο σοβαρές ευκαιρίες και τελικά και το γκολ. Μόλις στα 14 δευτερόλεπτα θα μπορούσε να είχε προηγηθεί, με την επέλαση του Morgan Gibbs-White από δεξιά και το γύρισμα στην περιοχή στον O'Brien, που όμως σούταρε πάνω στον Γεωργιανό γκολκίπερ της Valencia Giorgi Mamardashvili. Οι "Νυχτερίδες" είχαν στο 10' ένα άψυχο σουτ του Βραζιλιάνου Marcos André που δεν δυσκόλεψε καθόλου τον Dean Henderson και στο 30' προσπάθησαν να κάνουν την κομπίνα των Ολλανδών στο φάουλ εναντίον της Αργεντινής, αλλά επειδή άλλα τα μάτια του λαγού κλπ. ο Marcos André που είχε ήδη αναχαιτιστεί από τον Henderson βγήκε οφσάιντ. Το πιο ενδιαφέρον διάστημα του πρώτου ημιχρόνου ήταν.. ένα δίλεπτο. Στο 35' ο O'Brien έβγαλε ωραία κάθετη στον Awoniyi, που με τη σειρά του βρήκε τον Ryan Yates απέναντι στην περιοχή σε δύσκολη θέση για σουτ. Ο Ryan το έκανε πάντως, αναγκάζοντας τον Mamardashvili σε μια ωραία απόκρουση. Στην αντεπίθεση ο αρχηγός της Valencia José Gayà ξέφυγε από αριστερά, σέντραρε από την τελική γραμμή και ο Marcos André και πάλι πήρε την κεφαλιά στη γραμμή της μικρής περιοχής, αστοχώντας όμως απελπιστικά. Όταν κατακάθισε η σκόνη, όλοι πρόσεξαν ότι ο Gibbs-White είχε καθίσει στο χορτάρι κάπου στο κέντρο και σε δευτερόλεπτα αντικαταστάθηκε προληπτικά από τον Johnson (δεν πρέπει να είναι κάτι σοβαρό, αφού μετά τη λήξη τον είδα πολύ ευδιάθετο).

Στο 40' οι Reds προηγήθηκαν με ένα περίεργο γκολ. Μετά από διώξιμο της άμυνάς μας δύο παίκτες της Valencia, o Gabriel Paulista και ο δανεικός από τη Barcelona Nico, τράκαραν μεταξύ τους στη σέντρα υπό την πίεση του Jesse Lingard και ο δεύτερος προσπαθώντας να διώξει έβγαλε μια ωραιότατη ασίστ στον Awoniyi, που ξεχύθηκε μόνος προς το τέρμα, πέρασε τον Mamardashvili που έκανε την απεγνωσμένη έξοδο και σκόραρε σε κενή εστία. Χωρίς να εντυπωσιάζει με την απόδοσή της (ή με τη δημιουργικότητά της, θα έλεγα), η Forest είχε εκμεταλλευτεί κυνικά ένα λάθος των αντιπάλων της για να πάρει κεφάλι στο σκορ. Και το ωραίο είναι ότι θα το ξαναέκανε! Το ημίχρονο έληξε 0-1, αφού στις καθυστερήσεις ο Samu Castillejo έκανε από δεξιά μια κίνηση που θύμισε... Joe Lolley (καλή του ώρα στο καλοκαιράκι της Αυστραλίας) και σούταρε δυνατά με το αριστερό, αλλά ο Henderson μπλόκαρε. Α, ξέχασα να πω ότι στο πρώτο ημίχρονο εκτός των δύο προαναφερθέντων η Valencia είχε στη σύνθεσή της άλλους τρεις δανεικούς από ισχυρές ομάδες της Ευρώπης: τον Τούρκο σέντερ μπακ Cenk Özkacar από τη Lyon, τον μέσο Ilaix Moriba από τη Γουινέα και τη Λειψία και κυρίως τον Ολλανδό επιθετικό Justin Kluivert από τη Roma, γιο βεβαίως του μεγάλου Patrick!

Στην ανάπαυλα εμείς αλλάξαμε μόνο σέντερ μπακ, όμως οι γηπεδούχοι κατέβασαν εντελώς διαφορετική ενδεκάδα και μέχρι να καταλάβουμε τι γινόταν μάς έκαναν κάτι ψιλοευκαιρίες, με πρωταγωνιστή τον "μουντιαλικό" Αμερικανό Yunus Musah που στο 47' σούταρε από το ύψος της περιοχής πάνω από το οριζόντιο δοκάρι και στο 49' έχασε το κοντρόλ ολομόναχος πίσω από την άμυνά μας σε μπαλιά του συμπατριώτη και για πολύ λίγο και συμπαίκτη του Lodi στην Atlético Μαδρίτης  Samuel Lino, που βρίσκεται κι αυτός στο Mestalla ως δανεικός. Ο Lino είχε κι αυτός την ευκαιρία του στο 52', όταν ο Toni Lato βρέθηκε στην περιοχή αλλά αντί να πλασάρει του γύρισε τη μπάλα κι αυτός σούταρε βιαστικά και πολύ ψηλά. Όμως με τη φόρα που είχε πάρει η Valencia κατάφερε τελικά να ισοφαρίσει, στη μοναδική φάση που έπιασε την άμυνά μας απροετοίμαστη. Ο O'Brien έχασε τη μπάλα στο χώρο του κέντρου και στη γρήγορη κόντρα έγινε αποδέκτης ο πολύ γρήγορος και πολύ δραστήριος Fran Pérez (καθόλου δεν κατάλαβα γιατί εννέα λεπτά αργότερα ο Gennaro Gattuso τον αντικατέστησε με τον 35χρονο Edinson Cavani, που άρτι αφιχθείς κι αυτός από το Κατάρ διακρίθηκε μόνο στις διαμαρτυρίες στον διαιτητή στο τέλος, ένας θεός ξέρει γιατί). Ο μικρός προχώρησε και την κατάλληλη στιγμή γύρισε παράλληλα, για να προλάβει ο Hugo Duro τον Boly και να εκτελέσει εξ επαφής τον Henderson. 

Αμέσως ο Cooper έκανε δύο ακόμα αλλαγές, περνώντας τους Emmanuel Dennis και Gustavo Scarpa (με το 31 στην πλάτη και όχι το 29 με το οποίο εμφανίστηκε στο "Γ. Καραϊσκάκης", μας μπερδεύεις Gus). Αποδείχθηκαν καθοριστικοί και οι δύο, και όχι μόνο στην πρώτη φάση όπου ενεπλάκησαν και κατέληξε στο 1-2 (68'). Ο Βραζιλιάνος προσπάθησε να βρει τον Νιγηριανό, ο Thierry από το Πράσινο Ακρωτήρι έδειξε να ελέγχει, ο Dennis του έκλεψε, μπήκε στην περιοχή και εύκολα νίκησε τον Iago Herrerín, που είχε πάρει τη θέση του Mamardashvili. Στους πανηγυρισμούς ο Cooper έβγαλε τον Lodi, πέρασε τον Toffolo στη φυσική του θέση στα αριστερά και ανέθεσε το δεξί άκρο της άμυνας στον Loïc Mbe Soh, που για άλλη μια φορά είδε τον εαυτό του κατά συνθήκη full back. Καλά τα πήγε όμως, όπως και όλη μας η άμυνα. Ωραία ήταν η φάση του 73', όπου Scarpa και Yates συνδυάστηκαν ταχύτατα και έβγαλαν στην περιοχή τον Johnson, που σούταρε όμορφα και φαλτσαριστά στέλνοντας τη μπάλα λίγο πάνω από το αριστερό "Γ" του Herrerín. Στο 77' ο Sam Surridge μπήκε στη θέση του Mangala δίνοντας ακόμα μεγαλύτερη επιθετικότητα στη Forest, ενώ ο Loïc Badé άλλαξε τον Yates και ως -κατά συνθήκη κι αυτός- αμυντικός χαφ έδειξε αρκετές αρετές στο κράτημα της μπάλας και στις επιθετικές του προωθήσεις. 

Ο Scarpa, που δείχνει συνέχεια ότι δεν φοβάται να σουτάρει από πουθενά, εκτέλεσε όμορφα φάουλ από πολύ μακριά στο 78' χωρίς να αστοχήσει και πολύ. Η Forest θα μπορούσε να κάνει το 1-3 στο 82', όταν μετά από νέα γκάφα του Thierry o Surridge έκλεψε και έβγαλε στο τετ α τετ δεξιά τον Johnson, που σούταρε δυνατά αλλά ο Herrerín έσωσε με τα πόδια. Ακολούθησε μια πολύ καλή επέμβαση του Henderson σε βολ πλανέ -αν είδα καλά- του Jesús Vázquez. Η μπάλα μάλιστα πήρε ύψος και ο "Hendo", βλέποντας τον αντίπαλό του να σηκώνεται για το ριμπάουντ, με ψαλιδάκι έστειλε τη μπάλα κόρνερ! Στο 87' συνδυάστηκαν Dennis και Scarpa και ο δεύτερος σούταρε και πάλι από μακριά, αναγκάζοντας τον Herrerín να πέσει δύσκολα στη δεξιά του γωνία και να αποκρούσει σε κόρνερ. Ένα καλούτσικο σουτ του Lino στο 92' έξω από την περιοχή έφυγε ψηλά και η παράσταση έλαβε τέλος, με τους Reds να αποθεώνονται από καμιά πεντακοσαριά φίλους τους που τους ακολούθησαν και στην Ισπανία. Λέω "και" γιατί είμαι βέβαιος ότι ανάμεσά τους υπήρχαν και αρκετοί από αυτούς που είδαμε στο "Γ. Καραϊσκάκης"!

Η Forest, λοιπόν, που προφανώς φύλαγε τα καλύτερα για το τέλος, καλείται την ερχόμενη Τετάρτη να κάνει ένα ακόμα βήμα πρόκρισης στο League Cup, αντιμετωπίζοντας σε έναν αγώνα που προμηνύεται δύσκολος, στο Ewood Park, τη Blackburn, που την περασμένη εβδομάδα που ξανάρχισε η Championship έπαθε νίλα χάνοντας 4-1 στην έδρα της από την Preston και αύριο αντιμετωπίζει εκτός τη Norwich στο ντέρμπι ανάμεσα στον τρίτο και τον τέταρτο της βαθμολογίας, δεν θα είναι δηλαδή και φρέσκια-φρέσκια... Μια πρόβα τζενεράλε, και με σημαντικό διακύβευμα, πριν τη μεθεπόμενη των Χριστουγέννων που θα επισκεφθούμε το Old Trafford στον πρώτο μας αγώνα πρωταθλήματος μετά από 45 μέρες...

Valencia: Mamardashvili (Herrerín 46'), Foulquier (Thierry 46'), Gabriel Paulista (Diakhaby 46'), Özkacar (Cömert 46'), Gayà (Lato 46'), Nico (Musah 46'), Moriba (Guillamón 46'), André Almeida (Fran Pérez 46', Cavani 67'), Castillejo (Lino 46'), Kluivert (Jesús Vázquez 46'), Marcos André (Duro 46'). 
Forest: Henderson, Toffolo, Worrall (Boly 46'), Cook (McKenna 46'), Lodi (Mbe Soh 68'), Yates (Badé 77'), O'Brien, Mangala (Surridge 77'), Lingard (Scarpa 59'), Gibbs-White (Johnson 37'), Awoniyi (Dennis 59').
Σκόρερς: Duro 58' - Awoniyi 40', Dennis 68'.
Διαιτητής: Carlos Del Cerro. Κίτρινες: Cömert 78' - Yates 39', Mangala 72', Scarpa 88'.

* Η φωτογραφία είναι από την ιστοσελίδα της εφημερίδας Daily Mail.