Και ξαφνικά, το ημερολόγιο έδειξε 3 Οκτωβρίου 2022. Μεταφερθήκαμε στο King Power Stadium και είδαμε την ομάδα μας να συντρίβεται από μια από τις ανταγωνίστριές της στη μάχη της σωτηρίας. Τότε ήταν η Leicester, και ειδικά μετά τη διακοπή για το Παγκόσμιο Κύπελλο είχαμε πιστέψει ότι τέτοιες καταστάσεις ("κοντινά" γκολ, συνολική κατάρρευση) τις είχαμε αφήσει πίσω μας. Πόσο έξω πέσαμε. Πριν από τον σημερινό αγώνα η West Ham είχε βάλει μόλις 19 γκολ, ένα περισσότερο από μας, και παραπονιόταν για τα επιθετικά της προβλήματα. Μας έριξε τέσσερα, σ' έναν αγώνα που ως το 70' πήγαινε ακριβώς όπως θέλαμε.

Και πάλι η φωτογραφία δεν είναι τυχαία. Μόλις βγήκε ο Jonjo Shelvey, λες και πατήσαμε το κουμπί της αυτοκαταστροφής. Ο Jonjo έχει πάρει για τα καλά τα κλειδιά του κέντρου μας και με τη δυναμική του παρουσία κουμαντάρει το παιχνίδι μας. Όμως προφανώς δεν αντέχει ακόμα ολόκληρο 90λεπτο - είναι γνωστό ότι ήρθε τραυματίας. Έτσι η West Ham, που την ίδια στιγμή έχανε τον βασικό της τερματοφύλακα, πήρε μπρος και με άξονες τους δύο εξτρέμ της και εκτελεστή τον κύριο δεξιά στη φωτογραφία (που φυσικά και δεν έχει ξεχάσει την τέχνη του γκολ), έφτασε τα τέσσερα γκολ για πρώτη φορά φέτος, αφού μετά το πρώτο (οριακό για οφσάιντ) επήλθε μια διάλυση που πιστεύαμε ότι δεν θα ξαναβλέπαμε. Ούτε καν τα δύο πέναλτι που αδίκως δεν πήγε καν να δει στο VAR ο "φυτευτός" στην Premier League Αυστραλός ρέφερι Jarred Gillett, και τα δύο στο 0-0, δεν μπορούμε να επικαλεστούμε ως δικαιολογία για τέτοια κατάρρευση... 

Δεν μας πάει καθόλου η πρωτεύουσα. Σε τρία ματς εκεί έχουμε ισάριθμες ήττες και γκολ 0-11 (το εκτός έδρας χτικιό συνεχίζεται, με μόλις τρία γκολ σε δώδεκα αγώνες), και δεν έχουμε παίξει ακόμα με Tottenham, Chelsea, Brentford και Crystal Palace. Ο δρόμος για τη σωτηρία με εμφανίσεις σαν τη σημερινή θα είναι πολύ μακρύς. Όσο οι από κάτω μας συνεχίζουν να χάνουν βαθμούς, αναπνέουμε ακόμα σχετικά ελεύθερα. Πόσο θα συνεχιστεί αυτό όμως; Απομένουν 14 ολόκληροι αγώνες, και ο πρώτος είναι ακόμα ένα "εξάποντο", στην άλλη Κυριακή στο City Ground με αντίπαλο την Everton. Σε αυτά τα καθοριστικά ματς τα πάμε αρκετά καλά από ένα σημείο κι έπειτα, αλλά οι εμφανίσεις σε Craven Cottage και London Stadium είναι αλήθεια ότι ψαλιδίζουν κάπως τα φτερά της αισιοδοξίας μας.

Πιστεύαμε ότι το 1-1 με τη Manchester City θα μας έδινε μια ώθηση. Παρ' όλα αυτά, στην αρχή κάθε ημιχρόνου είχαμε παθητικό ρόλο, οι αντίπαλοί μας κέρδιζαν τα κόρνερ με τη σέσουλα (9-2 στο ημίχρονο, 12-3 συνολικά) και μας έβαζαν μέσα στην περιοχή μας. Αφού τη γλιτώσαμε με δύο δοκάρια, η στραβή ήταν ζήτημα χρόνου. Δεδομένα τα προβλήματα τραυματισμών (εντός της εβδομάδας δήλωσε απών και ο Serge Aurier, που έχει ένα μυικό πρόβλημα κόπωσης και θα λείψει κανένα μήνα) και ο Steve Cooper κατέβασε ό,τι καλύτερο είχε, αντικαθιστώντας τον Ιβοριανό με τον Neco Williams και ξεκινώντας τον Chris Wood αντί του Danilo για να δώσει μεγαλύτερη επιθετική πνοή στην ομάδα. Ο Νεοζηλανδός πέρασε και πάλι απαρατήρητος, ενώ ο Ουαλός ήταν πηγή κινδύνων και ουκ ολίγες φορές τον έβαλαν στη μέση ο Saïd Benrahma και ο Lucas Paquetá. Γενικά τα πλάγια μπακ μας δεν στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων, αφού και από την άλλη μεριά ο Renan Lodi τα βρήκε μπαστούνια με τον Jarrod Bowen, που από "αμφίβολος" έγινε πρωταγωνιστής του ματς.

Μόλις στο 2' ένα από τα σπάνια λάθη του Felipe οδήγησε σε κλέψιμο του Bowen, όμως ο Βραζιλιάνος ψύχραιμα επέστρεψε στη θέση του και παρενόχλησε τον Danny Ings, με συνέπεια αυτός να πλασάρει αδύναμα και να μπλοκάρει ο Keylor Navas. Στο 11', και ενώ ήδη οι Hammers είχαν κερδίσει αρκετά κόρνερ, σε ένα από αυτά ο Κοσταρικανός γκολκίπερ έδιωξε με γροθιές, ο Paquetá σούταρε δυνατά και ο Felipe είδε τη μπάλα να χτυπάει στα πόδια του και προς ανακούφισή του να χτυπάει στο αριστερό δοκάρι του Navas και να φεύγει πάλι κόρνερ. Εμείς απειλήσαμε για πρώτη φορά στο 13', όταν σε μακρινή εκτέλεση φάουλ του Shelvey ο Felipe πήρε την κεφαλιά στο κέντρο της άμυνας των γηπεδούχων και ο Łukasz Fabiański για καλό και για κακό άπλωσε το χέρι και έστειλε τη μπάλα πάνω από το οριζόντιο δοκάρι. Επίσης στο 22' σε επέλαση του Brennan Johnson και γύρισμα προς το "D" o Morgan Gibbs-White επέλεξε να σουτάρει από μακριά και ο Πολωνός διεθνής τερματοφύλακας δεν είχε μεγάλο πρόβλημα να μπλοκάρει. Αμέσως η West Ham αντεπιτέθηκε και στη σέντρα του Vladimír Coufal ο Ings κάπου μπερδεύτηκε και δεν έπιασε σωστά την κεφαλιά, στέλνοντας τη μπάλα παράλληλα με την εστία μας.

Ο Navas δεν είχε δυσκολία στο σουτ του Benrahma στο 28' μετά από ωραίο "1-2" με τον Paquetá, και μετά το ημίωρο η Forest ισορρόπησε πλήρως το ματς, δεν απειλήθηκε ξανά μέχρι την ανάπαυλα αλλά δεν έφτιαξε και ευκαιρίες. Παρ' όλα αυτά, ο Gillett δεν καταδέχτηκε καν να πάει να δει τη φάση στο VAR όταν στις καθυστερήσεις ο Ben Johnson κλώτσησε από πίσω τον δικό μας Johnson μέσα στην περιοχή. Έχω την εντύπωση ότι ο Brennan έχασε από τον τρόπο που βρέθηκε στο χορτάρι, παρακάνοντας την πτώση του θεαματική, αλλά και πάλι δεν υπήρχε απλώς επαφή αλλά κλωτσιά. Τέλος πάντων, πάμε παρακάτω.

Ίδιο σκηνικό και στην αρχή του δεύτερου μέρους. Ο David Moyes έβγαλε τον Coufal που δεν ήταν σε καλή μέρα, πέρασε τον δικό του Johnson δεξιά για να τον απαλλάξει από το βάσανο του δικού μας και ανέθεσε τον τελευταίο στον πιο έμπειρο Aaron Cresswell. O νεοφερμένος μάλιστα στα πρώτα δευτερόλεπτα χτύπησε και κόρνερ από δεξιά για να πιάσει την κεφαλιά λίγο πάνω από τα δοκάρια ο Tomáš Souček. Ο Bowen στο 55' προχώρησε με όλη του την άνεση με τους δικούς μας να τον αφήνουν, έφτασε έξω από την περιοχή, έπιασε το δεξί σουτ και σημάδεψε τη ρίζα του δεξιού δοκαριού του Navas, ενώ στη συνέχεια της φάσης και σχεδόν από το ίδιο σημείο ο Paquetá αστόχησε ελάχιστα, με τη μπάλα να περνάει μόλις πάνω από το οριζόντιο δοκάρι. Ως εκείνο το σημείο ήμασταν ακίνδυνοι, όμως στο 60' ο Brennan έφυγε από πάσα του Gibbs-White, απέφυγε τον Angelo Ogbonna στην περιοχή αλλά το αριστερό του σουτ ήταν άτσαλο, ενώ τρία λεπτά αργότερα ο άλλος Johnson έγινε και πάλι πέτρα σκανδάλου, αποκρούοντας στην περιοχή με το χέρι σουτ του MGW χωρίς και πάλι ο Gillett να πάει έστω να το δει - ή ίσως χωρίς ο VAR Tony Harrington να μπει στον κόπο να του πει ότι υπήρξε χέρι, ή ίσως να έκρινε ότι ήταν πολύ κοντά... Τι σημασία έχει; Το χέρι κάθε άλλο παρά κολλημένο στο σώμα ήταν, και σίγουρα αν γινόταν εκεί το 0-1 θα είχαμε άλλο ματς.

Ατυχώς τα πράγματα εξελίχθηκαν τελείως διαφορετικά. Στο 67' ο Felipe σε μια μπροστινή μπαλιά έπεσε άθελά του πάνω στον Fabiański (δεν άπλωσε καν πόδι και προσπάθησε να κρατήσει και τη φόρα του) και ο Πολωνός, αφού έμεινε δύο λεπτά κάτω, αντικαταστάθηκε από τον πρώην γκολκίπερ της Paris Saint-Germain και της Εθνικής Γαλλίας Alphonse Areola. Όσο το ιατρικό τιμ των Hammers φρόντιζε τον Fabiański, ο Cooper έβγαλε τον Shelvey και πέρασε τον André Ayew (και όχι τον Orel Mangala που είχε στον πάγκο), θεωρώντας ίσως ότι είχε φτάσει η στιγμή να βγούμε μπροστά. Δύο λεπτά μόλις μετά την είσοδο του Areola, ο Bowen μπήκε στην περιοχή μας και έκανε κάτι ανάμεσα σε σουτ και πάσα, με τον Ings να πετάγεται στην πορεία της μπάλας και από κοντά να πλασάρει τον Navas για το 1-0. Ο έλεγχος του VAR έδειξε ότι ο Ings ήταν στο ίδιο ύψος με τον Felipe κι έτσι -την ατυχία μας μέσα- το γκολ μέτρησε. Η σεμνή τελετή έληξε ουσιαστικά στο 73', όταν ο Benrahma μπήκε από αριστερά στην περιοχή μας και γύρισε με άνεση προς το τέρμα, όπου ο Lodi στη γραμμή απέκρουσε... πάνω στον Ings, που πανηγύρισε δεύτερο γκολ χωρίς ουσιαστικά να έχει κάνει τίποτα γι' αυτό. 

Ο Lodi αποχώρησε για να μπει ο Harry Toffolo (όπως και ο Wood για να επανεμφανιστεί ο Jesse Lingard, που φυσικά αποδοκιμαζόταν συνέχεια από τους οπαδούς των γηπεδούχων επειδή το καλοκαίρι τους "πρόδωσε" και ήρθε σε μας), και καθώς έκανε το γύρο του γηπέδου για να πάει στον πάγκο είδε τη μπάλα να καταλήγει μπροστά του στο αριστερό "Γ" του Navas μετά από το πανέμορφο δεξί φαλτσαριστό σουτ του Declan Rice στο 78' μετά από μια ακόμα πάσα του Benrahma (τον οποίο η ειρωνεία της τύχης είναι ότι θέλαμε το καλοκαίρι αλλά δεν καταφέραμε να τον αποκτήσουμε). Ο Moyes άδειασε τον πάγκο του και ευτύχησε, όπως μας πληροφόρησε ο σχολιαστής της Nova, να δει την ομάδα του να σκοράρει για πρώτη φορά με κεφαλιά από σέντρα. Ήταν το 85' με συνδυασμό δύο από τους τρεις παίκτες που είχε βάλει δύο λεπτά νωρίτερα. Ο Ισπανός Pablo Fornals έκανε τη γλυκιά σέντρα από αριστερά και στο δεύτερο δοκάρι ο γνωστός για τη δύναμή του παλιόφιλος Michail Antonio γκρέμισε τον Toffolo με το χέρι (αλλά τέτοια ώρα, τέτοια λόγια) και σκόραρε σε άδειο τέρμα. Δεν πανηγύρισε φυσικά... Μπήκε και ο Sam Surridge αντί του Johnson, και οι Reds έχασαν και την ευκαιρία για το γκολ της τιμής στο 94', όταν ο Lingard βρέθηκε στην αντίπαλη περιοχή και πάσαρε στον επερχόμενο Toffolo, το καλό σουτ του οποίου απέκρουσε καταπληκτικά σε κόρνερ ο Areola. 

Έτσι η West Ham μάς πλησίασε στους δύο βαθμούς, ενώ τρεις πλέον πίσω μας βρίσκεται και η Leeds, που νίκησε στο Elland Road 1-0 τη Southampton, ξαναβυθίζοντάς τη μετά την πρόσκαιρη επιτυχία στο Λονδίνο επί της Chelsea. Αντίθετα, καλή για μας ήταν η εντός έδρας ήττα της Leicester από την πρωτοπόρο Arsenal (0-1) και ακόμα καλύτερα αυτή της Everton στο Goodison Park από την Aston Villa (0-2). Καθώς τη στιγμή που γράφω η Bournemouth χάνει στην έδρα της στο ημίχρονο με 3-0 από τη Manchester City (UPDATE: 1-4 τελικό), υπάρχει ακόμα μια απόσταση τεσσάρων βαθμών από την επικίνδυνη ζώνη, η οποία πρέπει να αυξηθεί πάση θυσία την Κυριακή απέναντι στην Everton, ενώ μια μέρα νωρίτερα η Bournemouth θα έχει παίξει στο Emirates με την Arsenal. Χθες οι Wolves τσίμπησαν βαθμό στο Λονδίνο από τη Fulham (1-1), ενώ το πρόγραμμα της αγωνιστικής έχει απόψε αργά Crystal Palace-Liverpool και ολοκληρώνεται αύριο με τον αγώνα Tottenham-Chelsea. Αναβλήθηκαν τα ματς Newcastle-Brighton και Manchester United-Brentford, αφού οι ομάδες που θα ήταν γηπεδούχοι αναμετρώνται αύριο το απόγευμα στον τελικό του League Cup.

West Ham: Fabiański (Areola 69'), Coufal (Cresswell 46'), Aguerd, Ogbonna, Ben Johnson, Souček, Rice, Paquetá (Lanzini 83'), Bowen, Benrahma (Fornals 83'), Ings (Antonio 84').
Forest: Navas, Williams, Worrall, Felipe, Lodi (Toffolo 77'), Colback, Shelvey (Ayew 67'), Freuler, Br. Johnson (Surridge 86'), Gibbs-White, Wood (Lingard 77').
Σκόρερς: Ings 71', 73', Rice 78', Antonio 85'.
Διαιτητής: Jarred Gillet. Κίτρινες: -
Θεατές: 62.469 (Forest: περίπου 3.000).

Steve Cooper: "Μετά το πρώτο γκολ ακολούθησε... φρίκη, και το φταίξιμο είναι μόνο δικό μας. Η West Ham είχε στο πρώτο ημίχρονο την εδαφική υπεροχή και κάποιες στατικές φάσεις, αλλά δεν νιώσαμε να απειλούμαστε ιδιαίτερα. Στο δεύτερο κάναμε κάποιες αλλαγές που πιστεύαμε ότι θα βοηθούσαν πάνω που αρχίζαμε να ανεβαίναμε, αλλά ό,τι συνέβη ανάμεσα στο πρώτο και στο τρίτο γκολ ήταν απαράδεκτο από κάθε άποψη. Απογοητευτήκαμε που προηγήθηκαν στο σκορ, αλλά αυτό που συνέβη μετά ήταν απίστευτο. Οι αποφάσεις που πήραμε, η διαχείριση του αγώνα και η έλλειψη επιθυμίας να μείνουμε στον αγώνα είναι κάτι που αυτή τη στιγμή δυσκολεύομαι να καταλάβω. Μόνο εμείς φταίμε για ό,τι έγινε, παίξαμε χάλια από όλες τις απόψεις και οφείλουμε να ξαναγυρίσουμε στις προπονήσεις και να το αντιμετωπίσουμε όπως πρέπει".

* Η φωτογραφία είναι από την επίσημη ιστοσελίδα του συλλόγου.