mancity22232

Έτσι είναι, αγαπητέ Pep Guardiola. Όταν η ομάδα σου προέρχεται από θρίαμβο μέσα στο Emirates επί της βασικής αντιπάλου της (3-1 την Arsenal την Τετάρτη) που την έκανε ξανά φαβορί για τον τίτλο κι όμως οι παίκτες σου από το 3' πέφτουν και ζητάνε πέναλτι και φάουλ (Jack Grealish αδικείς τον εαυτό σου, αλλά δε θα κάτσω να στενοχωρηθώ κιόλας), όταν ο πρώτος σου σκόρερ και ίσως κορυφαίος επιθετικός αυτή τη στιγμή στον κόσμο δεν μπορεί σε δύο σερί προσπάθειες να βάλει γκολ με το τέρμα στο έλεός του, ε, προκαλείς την τύχη σου και κυρίως την περίφημη αρχή που λέγεται "νόμος του ποδοσφαίρου". Περαστικά...

Είμαι βέβαιος ότι τη συγκεκριμένη σκέψη δεν την έκανα μόνο εγώ βλέποντας τον Erling Haaland να σημαδεύει τα πουλιά από το ύψος της μικρής περιοχής. Μέχρι τότε η Forest δεν είχε απειλήσει ούτε κατά διάνοια την εστία του Ederson, που ήταν θεατής χωρίς εισιτήριο και έπιασε -τις μέτρησα- τρεις φορές όλες κι όλες τη μπάλα με τα χέρια μέσα στο ματς (πρώτη επαφή στο 37΄), όλες σε ακίνδυνες "κόκκινες" προσπάθειες. Και ξαφνικά ήρθε το 84'. Ο Neco Williams, που είχε μπει αλλαγή ως... εξτρέμ και είχε μόλις επιστρέψει στον φυσικό του χώρο του δεξιού μπακ, άλλαξε με τον Morgan Gibbs-White και αυτός βρήκε τον Brennan Johnson, που όρμησε κατά μέτωπο κατά τα γνωστά και την κατάλληλη στιγμή έβγαλε πάλι στον MGW στα δεξιά του. Η πανέμορφη συρτή ξυραφιά του "10" της Forest πέρασε από Ederson και Kyle Walker και ο Chris Wood δεν θα έβρισκε καλύτερη ευκαιρία να πετύχει το πρώτο του γκολ με τo Garibaldi. Εξ επαφής σε άδειο τέρμα; Η μόνη μας προσπάθεια εντός εστίας σε όλο το ματς; Τι σημασία έχει; Ήταν το πρώτο γκολ των Reds απέναντι σε ομάδα από τις πρώτες θέσεις της βαθμολογίας, από τις οποίες μέχρι σήμερα μετρούσε μόνο ήττες και 0-16 γκολ (0-21 αν λογαριάσουμε και τα πέντε από τη Manchester United στο FA Cup) και το πανηγυρίσαμε δεόντως!

Και τώρα σε σένα, αγαπητή Premier League. Όπως μας πληροφόρησαν δημοσιογράφοι που συνήθως δεν πέφτουν έξω, η αίτησή μας να συμπεριληφθεί ξανά στο ρόστερ μας ο Steve Cook μετά την κρίση στο κέντρο της άμυνας (ο Willy Boly προβλέπεται να λείψει τρεις μήνες, ο Scott McKenna δύο και ο Moussa Niakhaté δεν είναι ακόμα έτοιμος να βοηθήσει) απορρίφθηκε και συνεχίζουμε με τους μόνους δύο διαθέσιμους: τον Joe Worrall και τον Felipe. Μπράβο, συγχαρητήρια, και να μας επιτρέψετε να αμφιβάλλουμε πολύ αν μια αντίστοιχη αίτηση από τις ομάδες που μονοπωλούν τον τίτλο τα τελευταία χρόνια θα είχε την ίδια αντιμετώπιση. Το κατάπιαμε και μπήκαμε στο γήπεδο χωρίς σέντερ μπακ στον πάγκο. Ο μεν Worrall ήταν συγκινητικός -αν και ο μόνος που χρεώθηκε με κίτρινη κάρτα στο ματς- και στο ένα και μοναδικό λάθος του γελάσαμε όλοι με την πρεμούρα της City να κερδίσει πέναλτι. Ο δε Felipe ήταν πάλι αυτό που λέμε "βράχος". Δεν έχασε ούτε μία μονομαχία, έδειξε αξιοθαύμαστη ψυχραιμία στις περιόδους του μεγάλου σφυροκοπήματος της City και μας γλίτωσε και σε μια φάση που μύριζε βέβαιο γκολ. Δεν ξέρω αν έχει κρυστάλλινη σφαίρα στο σπίτι του αυτός που εισηγήθηκε την απόκτησή του, αλλά μπράβο του...

Στο φουλ γεμάτο και πάλι City Ground (για δύο εισιτήρια έσπασε το φετινό ρεκόρ των 29.363 με τη Leeds), με τους παίκτες να φοράνε μαύρα περιβραχιόνια και να τηρείται ενός λεπτού σιγή στη μνήμη του άτυχου Christian Atsu, πρώην παίκτη των Chelsea, Everton, Bournemouth και Newcastle που βρέθηκε νεκρός στα ερείπια της Αντιόχειας στην Τουρκία, ο  Steve Cooper κατέβασε μια "επιφυλακτική" ενδεκάδα, όπως αναμενόταν άλλωστε, χωρίς καθαρό προωθημένο. Ή μάλλον με δύο ψευτο-προωθημένους, τον MGW και τον Johnson, μπροστά από μια κεντρική τετράδα από τους Jonjo Shelvey, Danilo, Remo Freuler και Jack Colback, η οποία περιμέναμε όλοι να αλλάξει αν το ματς στράβωνε - όπως κι έγινε. Όσο και να μας πείραξε που η κάρτα κάτω αριστερά στην οθόνη έδειχνε κατοχές τύπου 9-91% και 11-89%, όσο κι αν βλέπαμε την πιθανότητα μιας τελικής έστω να είναι πολύ μακριά (κάποιες κούρσες του Johnson δεν οδήγησαν πουθενά αφού δεν είχε παίκτη να σημαδέψει στην αντίπαλη περιοχή), το σχέδιο λειτούργησε σε μεγάλο βαθμό στο πρώτο ημίχρονο. Η City είχε μεν εγκατασταθεί από τη σέντρα και κάτω, αλλά δεν μπορεί να περηφανευτεί για μεγάλες φάσεις που έφτιαξε. Στην περιοχή μας έμπαινε με μεγάλη δυσκολία. Η μόνη σοβαρή προσπάθεια από μέσα, του Grealish στο 8', σταμάτησε στο σώμα του Worrall ενώ είχε πάρει πορεία για την εστία, ενώ και μια κεφαλιά του Rodri στη μοναδική επικίνδυνη μπαλιά του Kevin De Bruyne (εκτός αγώνα σήμερα, δεν του έβγαιναν ούτε σουτ ούτε πάσες για καλή μας τύχη) από καλή θέση στο 33' έφυγε δίπλα από το αριστερό δοκάρι του Keylor Navas. Ανέλαβε λοιπόν ο Bernardo Silva να κυνηγήσει το γκολ από μακριά. Έριξε την προειδοποιητική βολή στο 39', με τη μπάλα να φεύγει σχεδόν ακριβώς από το ίδιο σημείο με την κεφαλιά του Rodri, και κατάφερε να λύσει -προσωρινά έστω- τον γόρδιο δεσμό με μια αριστερή ρουκέτα με εξωτερικό φάλτσο από το "D" μετά από στρώσιμο του Grealish. Ο Navas, που είχε και πολύ κόσμο μπροστά του, δεν τα κατάφερε αυτή τη φορά, αφού η μπάλα πέρασε σαν σίφουνας ανάμεσα στο οριζόντιο δοκάρι και στο τεντωμένο χέρι του. 

Με την έναρξη του δεύτερου μέρους, δεν περιμέναμε τίποτα άλλο από την προσπάθεια των Citizens να βάλουν γρήγορα ένα δεύτερο γκολ και να καθαρίσουν τη μπουγάδα, και όντως συνέχισαν να μας στριμώχνουν πίσω. Στο 48' ο Phil Foden από μπροστινή μπαλιά του İlkay Gündoğan βρέθηκε απέναντι στον Navas, αλλά έδειξε να φοβάται να τελειώσει τη φάση, πήγε να γυρίσει αριστερά του στον Haaland και πρόλαβε ο Felipe να διώξει σε κόρνερ. Στο 52' σε κόρνερ του De Bruyne από δεξιά ο Aymeric Laporte βρέθηκε εγκληματικά μόνος στη μικρή περιοχή και έπιασε την κεφαλιά, για να αποκρούσε ενστικτωδώς με τα πόδια ο Navas και να σώσει βέβαιο γκολ (ήταν προφανώς η φάση που ουσιαστικά έδωσε στον Κοσταρικανό το βραβείο του Man of the Match), ενώ στο 56' ένα σουτ του De Bruyne, το πρώτο εντός εστίας, βρήκε τον Navas σωστά τοποθετημένο να πέφτει και να μπλοκάρει. Ο Cooper αποφάσισε να παρατήσει το πολυπρόσωπο κέντρο, βγάζοντας τον μάλλον έξω από τα νερά του Danilo και τον Colback και περνώντας τον André Ayew ως κάτι σαν αριστερό εξτρέμ και τον Williams ως κάτι σαν δεξί, για να σταματήσει το φόρτωμα από την αριστερή πλευρά της City κυρίως με τον Grealish.

Στο 66' και το 67' έγιναν οι δύο φάσεις που μάλλον τσάντισαν τον θεό του ποδοσφαίρου. Πρώτα σε λάθος εκτίμηση της πορείας της μπάλας από τον Worrall o Haaland φάνηκε να ξεφεύγει για το γκολ, όμως μδ το ανεπαίσθητο άγγιγμα του αρχηγού στον ώμο του έπεσε θεαματικά μέσα στην περιοχή (ενώ η επαφή ήταν έξω) κι άρχισε να διαμαρτύρεται ενώ εμείς γελούσαμε βλέποντάς τον να πέφτει μόνος του στο ριπλέι. Ο Guardiola άρχισε να χτυπιέται κι αυτός στον πάγκο και είδε δικαιολογημένα την κίτρινη κάρτα του Graham Scott. Αμέσως μετά ο Navas έκανε το μοναδικό λάθος του στο ματς αποκρούοντας ασθενώς και εντελώς μπροστά του σουτ του Foden, o Haaland πήρε το ριμπάουντ και όλοι προσευχηθήκαμε, ακόμα και οι άθεοι. Ο Νορβηγός δολοφόνος προς γενική κατάπληξη σημάδεψε το οριζόντιο δοκάρι, η τύχη τον ευνόησε δίνοντάς του μια δεύτερη ευκαιρία και εκείνος έστειλε τη μπάλα στα ύψη! Σαν κάποια ανώτερη δύναμη να ήθελε να τιμωρήσει τη City...

O Cooper απέσυρε και τον Shelvey, που ήταν αρκετά σταθερός αλλά είναι φανερό πως προερχόμενος από τραυματισμό δεν αντέχει ακόμα ολόκληρο 90λεπτο, και έβαλε τον Orel Mangala, και λίγο αργότερα, αφού πρώτα ο Navas απογειώθηκε και έδιωξε σε κόρνερ φάουλ του De Bruyne (73'), τα έπαιξε όλα για όλα. Έξω ο Serge Aurier που είχε δεχθεί κι ένα χτύπημα, έξω και ο Renan Lodi και μέσα ο Wood και μετά από αρκετό καιρό και ο Harry Toffolo, με τον Williams να οπισθοχωρεί, τον Johnson να περνάει κλασικό δεξί εξτρέμ και τον Νεοζηλανδό σε θέση φουνταριστού. Έτσι ήρθε η φάση του 84' που περιγράψαμε, με τον Guardiola να αντιδρά με πανικό, κι ενώ ως τότε δεν είχε κάνει καμιά αλλαγή να αποσύρει διαδοχικά De Bruyne και Foden για να μπουν ο Julián Álvarez, που τόσο μας είχε ταλαιπωρήσει στον αγώνα του πρώτου γύρου, και ο Nathan Aké. Μάταιος κόπος. Σχετικά άνετα οι Reds κράτησαν το 1-1 και δικαίως το χάρηκαν με την ψυχή τους. Και αυτοί και ο κόσμος, που ήταν συγκλονιστικός και δεν έπαψε στιγμή να φωνάζει και να σπρώχνει την ομάδα. Αν δεν υπήρχε ο τεράστιος πίνακας του σκορ δίπλα στο Trent End, κάποιος που θα έμπαινε στο δεύτερο ημίχρονο θα πίστευε ότι ήμασταν μπροστά τουλάχιστον με 2-0...

Η ισοπαλία παίρνει ιδιαίτερη αξία, καθώς απόψε έγιναν πράγματα και θαύματα στα υπόλοιπα παιχνίδια. Ακόμα και η ουραγός Southampton, με υπηρεσιακό προπονητή τον Rubén Sellés αφού ο Nathan Jones απολύθηκε, νίκησε 1-0 στο Λονδίνο την απαράδεκτη Chelsea, με τους οπαδούς των Blues να ζητούν το κεφάλι του Graham Potter, δεύτερου προπονητή φέτος στον πάγκο της ομάδας τους μετά τον Thomas Tuchel! Στους δύο αγώνες ζωής και θανάτου στην επικίνδυνη ζώνη, η Everton νίκησε εντός 1-0 τη Leeds και η Bournemouth πέρασε με το ίδιο σκορ από την έδρα των Wolves. Αυτή τη στιγμή, περιμένοντας να παίξει η Leicester αύριο στο Old Trafford (ενώ μας ενδιαφέρει πολύ και το αποτέλεσμα της επόμενης αντιπάλου μας West Ham εκτός με την Tottenham), η Forest είναι στη 13η θέση, πέντε βαθμούς πάνω από τους Hammers που έχουν παιχνίδι λιγότερο και τέσσερις πάνω από Everton και Bournemouth. Το στραβοπάτημα της City δούλεψε υπέρ της Arsenal, που το μεσημέρι με ανατροπή είχε νικήσει με 4-2 μέσα στο Villa Park, ενώ κατά τα άλλα είχαμε Brentford-Crystal Palace 1-1, Brighton-Fulham 0-1 και το βράδυ Newcastle-Liverpool 0-2 (μόλις η δεύτερη ήττα για τους Magpies, που έπαιζαν από το 22' με δέκα αλλά είχαν φάει ήδη δύο γκολ...).

Forest: Navas, Aurier (Wood 79'), Worrall, Felipe, Lodi (Toffolo 79'), Colback (Williams 58'), Freuler, Shelvey (Mangala 72'), Danilo (Ayew 58'), Gibbs-White, Johnson. 
Manchester City: Ederson, Walker, Rúben Dias, Laporte, Rodri, Bernardo Silva, Gündoğan, De Bruyne (Álvarez 88'), Foden (Aké 89'), Haaland.
Σκόρερς: Wood 84' - Bernardo Silva 41'.
Διαιτητής: Graham Scott. Κίτρινη: Worrall 14'.
Θεατές: 29.365.

Steve Cooper: "Ξέραμε ότι το παιχνίδι θα πήγαινε έτσι όπως πήγε. Έτσι το σχεδιάσαμε, άλλωστε. Δεν θέλεις να πεις και πολλά πριν, αλλά σχεδιάζεις τι θα κάνεις απέναντι σε μια απίστευτη ομάδα - για μένα την καλύτερη εντός των συνόρων. Τι να κάνεις; Θυσιάζεις τα ιδανικά σου μέσα στο παιχνίδι για να πάρεις κάτι απ' αυτό. Φτιάξαμε ένα σχέδιο για να μείνουμε μέσα στο παιχνίδι όσο πιο πολύ μπορούσαμε. Οι αντίπαλοί μας είχαν τη μερίδα του λέοντος στην κατοχή της μπάλας, είχαν την εδαφική υπεροχή, αλλά κι εμείς αμυνόμασταν σωστά. Είμαι ευγνώμων στους παίκτες που με άκουσαν και έμειναν πιστοί στο πλάνο μας, θυσιάζοντας όσα πραγματικά θέλουμε να κάνουμε μέσα σ' έναν αγώνα για να προσπαθήσουμε να πάρουμε κάτι απ' αυτόν. Καταφέραμε να μείνουμε στο παιχνίδι και να ισοφαρίσουμε. Δεν μπορούμε παρά να είμαστε ικανοποιημένοι. Είναι ένα θετικό αποτέλεσμα που ελπίζουμε να μας βοηθήσει".

* Η φωτογραφία είναι από την επίσημη ιστοσελίδα του συλλόγου