Η καλή εμφάνιση εκτός έδρας ήρθε, και με δύο γκολ μάλιστα, στην εμβληματική έδρα ενός αντιπάλου που λίγες μέρες νωρίτερα είχε κονιορτοποιήσει τη Leeds μέσα στο σπίτι της με 6-1, όχι όμως και το αποτέλεσμα. Η Forest έχει κάθε δικαίωμα να νιώθει ότι την ήττα στο φημισμένο Anfield δεν την άξιζε, ότι πάλεψε με όλες της τις δυνάμεις, ότι έφτασε μια ανάσα (ελάχιστα εκατοστά) μακριά από μια τρίτη ισοφάριση σε ένα τρελό και παλαβό δεύτερο ημίχρονο, κι από πάνω δεν την ευνόησαν καθόλου και κάποια αποτελέσματα των ανταγωνιστών της στη μάχη για τη σωτηρία. Αυτή είναι βέβαια μόνο η μισή ιστορία... 

Επιτρέψτε μου να θεωρώ ότι το παιχνίδι το φοβηθήκαμε περισσότερο απ' όσο του άξιζε. Εντάξει, η Liverpool είχε τρομάξει κόσμο με την εμφάνισή της στο Elland Road, όμως το θέμα δεν είναι τι έγινε πριν από πέντε μέρες, αλλά τι βλέπαμε στον αγωνιστικό χώρο του Anfield. Μην ξεχνάμε ότι μετά τις εκρηκτικές φετινές εμφανίσεις της (το 9-0 με τη Bournemouth και το 7-0 με τη Manchester United) η ομάδα του Jürgen Klopp δεν έβγαλε ακριβώς τον καλύτερό της εαυτό, χώρια το άγχος που έχει αρχίσει να την κυριεύει σχετικά με το αν θα τα καταφέρει να πάρει ευρωπαϊκό εισιτήριο (το Champions League μαθηματικά δεν είναι ακόμα χαμένη υπόθεση, αλλά η Liverpool απλώς δεν πείθει ότι μπορεί να μπει στην τετράδα). Και κυρίως, αν μια άμυνα την έπιανε τρικυμία στα μακρινά πλάγια άουτ του Moussa Niakhaté, σκεφτείτε τι είχε να γίνει αν είχαμε και κάποιον άνθρωπο να περάσει μια κάθετη της προκοπής, με τον Gustavo Scarpa λαβωμένο και τον Jonjo Shelvey αιφνιδιαστικά εκτός αποστολής. Άλλος ένας τραυματισμός; Δεν μάθαμε ακόμα. Και στο Anfield άλλωστε δεν τη βγάλαμε καθαρή, με την αναγκαστική αλλαγή του Scott McKenna που μόλις πριν λίγες μέρες επέστρεψε από απουσία δύο μηνών...

Αυτό είναι για μένα το θέμα. Δεν υπάρχει ένας άνθρωπος στο κέντρο να κρατήσει τη μπάλα με ψυχραιμία και να τη βγάλει με ακρίβεια προς την επίθεση. Εκεί θεωρώ ότι χάθηκε το παιχνίδι, γιατί δυστυχώς τις αμυντικές μας αδυναμίες τις γνωρίζουμε και όσο και να απογοητευόμαστε που την πρώτη ισοφάριση την κρατήσαμε μόλις τέσσερα λεπτά και τη δεύτερη μόλις τρία, ακόμα και με παθητικό τριών γκολ μπορούσαμε να φύγουμε με κάτι από το Anfield. Είναι αυτή η κατάρα των χαφ μας: από τους Orel Mangala, Remo Freuler και Danilo είναι ολοφάνερο ότι κανείς δεν έχει ζητήσει στο παρελθόν να παίξουν ρόλο συνδέσμου άμυνας και επίθεσης. Οι δύο πρώτοι είναι μαθημένοι στη διευκόλυνση της κυκλοφορίας της μπάλας, κυρίως με πάσες προς το πλάι, ενώ η ιστορία με τον Danilo ως κρυφό κυνηγό μου θυμίζει κάτι που έλεγε κάποτε ένας δάσκαλός μου: "Εντάξει, το είδαμε, το δοκιμάσαμε, ας το ξεχάσουμε". Ζητάμε πολλά από ένα μικρό παιδί που δεν έχει ξαναπαίξει στην Ευρώπη και σήμερα πελαγοδρομούσε - όχι ότι οι δύο άλλοι ήταν καλύτεροι βέβαια, με ειδικά τον Freuler να δείχνει εντελώς ντεφορμέ. Από την άλλη, αν ζητήσουμε από τον Morgan Gibbs-White να κάνει αυτή τη δουλειά, θα παίξουμε λειψοί μπροστά τη στιγμή που συνήθως ψάχνουμε το γκολ με το κιάλι και θα κουράσουμε το βαρόμετρο του επιθετικού μας παιχνιδιού αναγκάζοντάς το να επιστρέφει συνεχώς στο κέντρο για να παίρνει τη μπάλα.

Το πρόβλημα έγινε ακόμα μεγαλύτερο με την απόφαση του Steve Cooper να μην ξεκινήσει σήμερα τον Brennan Johnson και, εμμένοντας στο σχήμα μα τα τρία σέντερ μπακ που έδειξε να ημι-λειτουργεί απέναντι κυρίως στην Aston Villa (στη Manchester United όχι και τόσο), να ενισχύσει το κέντρο με την παρουσία του Mangala από την αρχή. Κατανοητό υπό μία έννοια αφού ο Brennan έχει τραβήξει πολύ κουπί (κανείς δεν έχει παίξει περισσότερο από αυτόν), αλλά να που τα πλάγια μπακ των αντιπάλων μας ελευθερώθηκαν, ενώ MGW και Taiwo Awoniyi αποκόπηκαν μπροστά, με αποτέλεσμα τη μοναδική μας φάση στο πρώτο μέρος να την κάνουμε από λάθος αντιπάλου, και να μην είναι καν κλασική ευκαιρία. Από την άλλη, ο Steve έδειξε μια ατολμία που δεν ταιριάζει με τον προπονητή που γνωρίζουμε. Από το 1-0 είχε σηκώσει τον Brennan για να μπει αλλαγή. Στο 1-1 έκανε νόημα στον τέταρτο διαιτητή ότι ακυρώνει την αλλαγή. Στο 2-1 τον ξανασήκωσε αλλά τον ξανακράτησε, στο 2-2 δεν τον έβαλε να πάμε για το colpo grosso (που ήταν εφικτό, επιμένω, με τη Liverpool να πίνει θάλασσα στην άμυνα), και τελικά τον έριξε στο ματς στο 3-2. Χρόνος υπήρχε, αλλά αν δε σε θέλει η άτιμη η τύχη, φέρνει τη μπάλα στα πόδια του Brennan σε ανεπανάληπτο τετ α τετ όταν είναι ακόμα κρύος, και εκείνος πλασάρει ελάχιστα πιο δυνατά απ' ό,τι έπρεπε...

Στο ηλιόλουστο Anfield οι πρώτοι που έκλεψαν την παράσταση ήταν οι φίλοι της Forest, κάπου τρεις χιλιάδες. Στον προηγούμενο αγώνα με τη United, ο σύλλογος είχε τιμήσει τη μνήμη των 97 χαμένων ψυχών του Hillsborough στην 34η επέτειο ενός αγώνα που σημάδεψε κι εμάς, αφού ήμασταν οι αντίπαλοι της Liverpool εκείνη την αποφράδα μέρα, αφήνοντας 97 θέσεις κενές. Σήμερα ανοίχθηκε από τους Reds ένα μεγάλο πανό που έγραφε: "Σεβασμός στους 97, αλληλεγγύη στους επιζήσαντες, όχι συνθήματα με θέμα τραγωδίες". Οι οπαδοί μας, που καταχειροκροτήθηκαν γι' αυτή τους την ενέργεια, δίδαξαν πολιτισμό και άξιζαν να πάνε στα σπίτια τους τουλάχιστον έχοντας τη χαρά της ισοπαλίας και όχι μόνο την ικανοποίηση από το μαχητικό πνεύμα που έδειξε η ομάδα.

Αυτό, πάντως, το πνεύμα στο πρώτο ημίχρονο, την περίοδο των λίγων φάσεων που δεν έδειχνε με τίποτα τι θα επακολουθούσε, οι δικοί μας το ξέχασαν στα αποδυτήρια, με απλόχερη παραχώρηση της εδαφικής υπεροχής στη Liverpool και μόνο μία τελική προσπάθεια: αυτή του 18', όταν ο Gibbs-White έκλεψε από λάθος του αγνώριστου φέτος Virgil van Dijk, προχώρησε λίγο προς την περιοχή από τον άξονα αλλά βιάστηκε να σουτάρει, στέλνοντας τη μπάλα στην αγκαλιά του Alisson. Αλλά και οι γηπεδούχοι δεν είχαν πολλά να επιδείξουν: στο 10' σε φάουλ του Andy Robertson από αριστερά η κεφαλιά του Ibrahima Konaté κάπου βρήκε κι έφυγε κόρνερ (ήταν πάντως ένα δείγμα της αναστάτωσης που θα μας κυρίευε στις στατικές φάσεις από τις οποίες δεχθήκαμε και τα τρία γκολ), στο 26' από φάουλ που ο Mangala δεν έκανε ποτέ στον Trent Alexander-Arnold η εκτέλεση του δεύτερου κατέληξε σε κεφαλιά του van Dijk και εξαιρετική απόκρουση του Keylor Navas, στο 30' ο Alexander-Arnold (φορμαρισμένος τελευταία και σε ελεύθερο ρόλο αφού δεν είχαμε αριστερό εξτρέμ!) χτύπησε κόρνερ από αριστερά και το γυριστό σουτ του Konaté έδιωξε πάνω στη γραμμή ο Neco Williams, στο 35' ένα τεχνικό σουτ του Mohamed Salah από δεξιά στην περιοχή μας έφυγε λίγο πάνω από το δεξί "Γ" του Navas, στο 39' χάθηκε η μεγαλύτερη ευκαιρία σε άλλο ένα στημένο (φάουλ) του Alexander-Arnold από δεξιά και κεφαλιά εξ επαφής στο δεύτερο δοκάρι από τον Diogo Jota που κατάφερε να αστοχήσει και στο 41' ο ίδιος ο κατ' ευφημισμόν σήμερα δεξιός μπακ της Liverpool μπέρδεψε τον βηματισμό του έχοντας βγει σχεδόν τετ α τετ με τον Navas και η μπάλα κύλησε άουτ. Από το 30' ο Joe Worrall είχε πάρει τη θέση του McKenna, που χτύπησε στα πλευρά σε μια διεκδίκηση μετά από εκτέλεση κόρνερ, και μαζί το περιβραχιόνιο από τον Freuler.

Το τρελό δεύτερο ημίχρονο άρχισε ακριβώς όπως στο Villa Park, και προσωπικά φοβήθηκα ότι αυτή η εξέλιξη θα μας τσάκιζε. Ήταν το 47' όταν σε ένα ακόμα κόρνερ του Alexander-Arnold από δεξιά ο Awoniyi απέκρουσε άτσαλα, ο Fabinho με κεφαλιά επανέφερε προς την εστία και εκεί ο Renan Lodi έδειξε ολιγωρία πηγαίνοντας πιο χαλαρά απ' ό,τι έπρεπε στην απόκρουση, με συνέπεια να τον προλάβει ο Jota και με δική του κεφαλιά να σκοράρει από το μισό μέτρο. Ένα ακόμα κοροϊδίστικο γκολ, που όμως παρά τους φόβους μου κοντέψαμε να ανταποδώσουμε αμέσως (48'), όταν ένα ωραίο βολέ του Gibbs-White μέσα από το "D" απέκρουσε δύσκολα ο Alisson σε κόρνερ. Ο Βραζιλιάνος γκολκίπερ όμως δεν θα είχε την ίδια επιτυχία στη φάση του 51', όταν σε μια κόντρα που ξεκίνησε από πλάγιο του Niakhaté πίσω από τη σέντρα (!) οι Reds άλλαξαν όμορφα τη μπάλα, ο MGW που τη δέχθηκε από τον Awoniyi άνοιξε στα δεξιά στον αμαρκάριστο Williams κι εκείνος όπως συνηθίζει σούταρε δυνατά από μακριά προς τη δεξιά γωνία του Alisson, που είδε τη μπάλα να πηγαίνει στην αριστερή μετά από παρεμβολή του Robertson αλλά δεν κατάφερε να την εκτρέψει από την πορεία της. Ο Neco έγινε έτσι ο δεύτερος πρώην Liverpudlian που σκόραρε φέτος με τη φανέλα της Forest (το πρώτο του με το Garibaldi) κατά της παλιάς του ομάδας μετά τον Awoniyi στον πρώτο γύρο. Δεν πανηγύρισε για ευνόητους λόγους...

O Cooper, όπως είπαμε, ακύρωσε την αλλαγή του Johnson και το πληρώσαμε σχεδόν αμέσως. Ο Awoniyi έκανε ένα αχρείαστο φάουλ λίγο έξω από την περιοχή και αριστερά, ο Robertson αντί για γέμισμα βρήκε στην περιοχή τον αμαρκάριστο Jota (μάλλον ο Worrall είχε ξεχαστεί αφού ήταν η περιοχή ευθύνης του) και ο Πορτογάλος με την άνεσή του κοντρολάρισε με πλάτη στο τέρμα, έκανε στροφή 180 μοιρών και νίκησε με γωνιακό σουτ τον Navas, αφού ο Felipe που έτρεξε μπας και σώσει τη ζημιά δεν τον πρόλαβε. Εντελώς παιδικό γκολ, και ο Πορτογάλος, που και στο Elland Road είχε σκοράρει δις, αρχίζει να χτίζει μια καλή παράδοση εναντίον μας (να θυμίσουμε ότι πέρσι με δικό του γκολ στο City Ground από σέντρα του Κώστα Τσιμίκα, που σήμερα δεν σηκώθηκε από τον πάγκο, η Liverpool μας είχε αποκλείσει στα προημιτελικά του FA Cup). Η ώρα περνούσε και αλλαγή δεν κάναμε (έκανε όμως ο Klopp βγάζοντας τους σχεδόν άφαντους Cody Gakpo και Fabinho και περνώντας στο ματς τους Darwin Núñez και Thiago Alcântara). 

Κι αφού στο 65' ο Konaté σέντραρε και ο Navas έβγαλε εντυπωσιακά μια κεφαλιά του Jota από βαθιά μπαλιά του Konaté και στην επόμενη φάση ο εκτός τόπου και χρόνου Danilo έκοψε άθελά του μια μπαλιά του Gibbs-White που θα έβγαζε τον Awoniyi απέναντι στον Alisson, στο 67' άλλο ένα δυνατό πλάγιο του Niakhaté στην περιοχή αποκρούστηκε με κεφαλιά από τον van Dijk και ο MGW που καραδοκούσε έπιασε το δυνατό βολέ με το δεξί. Η μπάλα "ξύρισε" διαδοχικά τα πόδια των Konaté και Alexander-Arnold πριν αναπαυθεί στη δεξιά γωνία του Alisson. Και πάλι ο Johnson δεν μπήκε για να πάμε για τη νίκη, και πάλι το φάγαμε από στημένο: στο 70' ένα ακόμα φάουλ του Alexander-Arnold από δεξιά βρήκε τον Salah να προλαβαίνει στο σπριντ τον Freuler και να πετυχαίνει με προβολή το 183ο γκολ του με τη φανέλα της Liverpool, ενώ μόλις τον κάλυπτε... η φτέρνα του ενός ποδιού του Niakhaté που τραβιόταν προς τα έξω. Αν έχεις τύχη διάβαινε, δηλαδή. Οι Reds και πάλι δεν το έβαλαν κάτω, και από άλλο ένα πλάγιο του Σενεγαλέζου στο 73' ο Worrall έπιασε μετά από περιπέτειες την κεφαλιά και το ανάποδο ψαλίδι του Awoniyi έφυγε ελάχιστα πάνω από το οριζόντιο δοκάρι. 

Ο Johnson επιτέλους μπήκε, οι Reds συνέχισαν να επιτίθενται, ο Felipe αστόχησε για λίγο στην κεφαλιά του στο 77' και το δράμα στην ουσία ολοκληρώθηκε στο 79', όταν από μια αναταραχή στην περιοχή των γηπεδούχων -το μαντέψατε, πάλι από πλάγιο του Niakhaté- ο Gibbs-White με κεφαλιά έβγαλε τον Johnson απέναντι στον Alisson με τη μπάλα στον αέρα. Ο Brennan έκανε το σωστό, πλασάροντας με το κουντεπιέ πάνω από τον Βραζιλιάνο, αλλά είπαμε, δεν είχε καλοζεσταθεί ακόμα και το πλασέ του σταμάτησε στο οριζόντιο δοκάρι. Ο Cooper έκανε την τριπλή αλλαγή του επιβεβλημένου ρίσκου αλλά πολύ αργά (στο 87' Emmanuel Dennis για Felipe, Sam Surridge για Awoniyi που είχε δώσει άπειρες μάχες με Konaté και van Dijk και ο -ένας θεός ξέρει γιατί- απαραίτητος μαϊντανός André Ayew αντί του Lodi), όμως άλλη φάση δεν κάναμε, πλην ίσως μιας κεφαλιάς του Mangala σε σέντρα του Johnson στο 89' κατευθείαν πάνω στον Alisson και ενός φαλτσαριστού μακρινού σουτ του ίδιου στο 91' που δεν βρήκε στόχο, ενώ οι αντίπαλοί μας είχαν τις μικροευκαιρίες του 89' (μια καλή κεφαλιά του Núñez από φάουλ του Robertson άουτ στο 89', λίγο πριν την κεφαλιά του Mangala, και την απόπειρα του Ουρουγουανού στο 92' να κρεμάσει από μακριά τον Navas χωρίς να στείλει τη μπάλα μέσα στα όρια του τέρματος).

Η Forest κατρακύλησε στη 19η θέση, αφού το μόνο αποτέλεσμα που την ενδιέφερε και την ευνόησε ήταν η σημερινή ήττα της Leeds από τη Fulham στο Λονδίνο (2-1), που κράτησε την ομάδα του Javi Gracia σε απόσταση μόλις δύο βαθμών. Κατά τα άλλα, όχι μόνο ξεκόλλησε από μας η Everton που με δέκα παίκτες στα τελευταία λεπτά τσίμπησε το 0-0 εκτός με την Crystal Palace (άλλη ατυχία εκεί, να ακυρωθεί γκολ της Palace μέσω VAR για φάουλ), αλλά μας προσπέρασε και η Leicester, νικήτρια με ανατροπή 2-1 επί των Wolves που έχουν αποσπαστεί πολύ και μάλλον δεν αγχώθηκαν. Από κάτω μας είναι πλέον μόνο η Southampton, που χθες βράδυ κόντεψε να κάνει την έκπληξη του πρωταθλήματος, αφού μέχρι το 88' προηγείτο της Arsenal 3-1 μέσα στο Emirates και τελικά ισοφαρίστηκε και κόντεψε και να χάσει (3-3). Μας πλησίασε πάντως στους τρεις, ενώ πιθανότατα στερεί και το πρωτάθλημα από τους Gunners, που είναι στο +5 από τη Manchester City με δύο ματς περισσότερα και την Τετάρτη επισκέπτονται το Etihad... Είχαμε επίσης την ισοπαλία μεταξύ Brentford και Aston Villa στο Λονδίνο (1-1). Η 32η αγωνιστική κλείνει αύριο με τα ματς Bournemouth-West Ham και Newcastle-Tottenham. Λόγω των ημιτελικών του FA Cup το Σαββατοκύριακο στο Wembley αναβλήθηκαν οι αγώνες Manchester United-Chelsea και Brighton-Manchester City. Σήμερα, αν ενδιαφέρεστε, η City πέρασε σβηστά το εμπόδιο της Sheffield United της Championship (3-0), ενώ στο αυριανό United-Brighton αναμένεται μεγάλη μάχη, η οποία μας ενδιαφέρει κι εμάς αφού οι Seagulls είναι οι επόμενοι αντίπαλοί μας, το βράδυ της Τετάρτης στο City Ground, σ' έναν αγώνα όπου πρέπει να νικήσουμε απέναντι σε μια εξαιρετική φέτος ομάδα, ελπίζοντας να είναι κουρασμένη από τη δοκιμασία της Κυριακής...

Liverpool: Alisson, Alexander-Arnold, Konaté, van Dijk, Robertson, Henderson, Fabinho (Alcântara 60'), Jones (Milner 81'), Salah, Gakpo (Núñez 60'), Jota (Díaz 81').
Forest: Navas, Felipe (Dennis 87'), Niakhaté, McKenna (Worrall 30'), Williams, Mangala, Freuler (Johnson 76'), Danilo, Lodi (Ayew 87'), Gibbs-White, Awoniyi (Surridge 87').
Σκόρερς: Jota 47', 55', Salah 70' - Williams 51', Gibbs-White 67'.
Διαιτητής: Michael Oliver. Κίτρινη: Williams 83'.
Θεατές: 53.325.

Steve Cooper: "Και στα τρία γκολ που δεχθήκαμε η αμυντική μας αντίδραση δεν ήταν ούτε κατά διάνοια καλή. Ήταν καταστάσεις που μπορούσαμε να αποφύγουμε και φταίμε μόνο εμείς που έγιναν γκολ, αυτό είναι ξεκάθαρο. Γενικά για το παιχνίδι, πιστεύω ότι περιορίσαμε τη Liverpool σε ελάχιστες φάσεις σε ροή αγώνα, πράγμα καθόλου εύκολο. Τα παιδιά ακολούθησαν το πλάνο, το πίστεψαν και το εκτέλεσαν καλά. Ξέρουμε ότι έχουμε δυσκολευτεί πολύ στο σκοράρισμα μακριά από την έδρα μας, οπότε το γεγονός ότι στο Anfield πετύχαμε δύο γκολ δείχνει ότι κάναμε κάποια καλά πράγματα στο ματς. Είναι όμως απογοητευτικό να φεύγουμε από το γήπεδο ξέροντας ότι βάλαμε δύο γκολ, είχαμε δοκάρι και δεχθήκαμε τρία γκολ από στημένες φάσεις. Πρέπει να συνεχίσουμε να πιστεύουμε στη σωτηρία. Έρχεται μια πολύ σημαντική εβδομάδα (σ.σ. μετά από τη Brighton αντιμετωπίζουμε τη Brentford το Σάββατο στο Λονδίνο) και ακολουθεί αγώνας στο γήπεδό μας. Εκεί δεν έχει σημασία με ποια ομάδα παίζουμε, γιατί πάντα έχουμε καλές πιθανότητες να νικήσουμε χάρη στη στήριξη του κόσμου μας και την ατμόσφαιρα που δημιουργεί. Τώρα τον χρειαζόμαστε πιο πολύ από ποτέ. Πρέπει και την Τετάρτη να δείξουμε αρκετά από όσα κάναμε σήμερα, κι ακόμα περισσότερα. Όλοι πρέπει να δώσουν το κάτι παραπάνω, και αυτό θα συνεχιστεί ώσπου να πετύχουμε αυτό που θέλουμε".

* Η φωτογραφία είναι από τη ρουμανική ιστοσελίδα GSP.