Κάποια στιγμή δε θα έσπαγε ο διάολος το ποδάρι του; Κάποια στιγμή δε θα καταδεχόταν η %$@&^$& (λογοκρισία) η τύχη να μη μας γυρίσει την πλάτη σε αγώνα που παίξαμε καλά; Μας έβγαλε την ψυχή μέχρι να έρθει αυτή η τρίτη φετινή νίκη, πρώτη μετά το 1-0 μέσα στο Stamford Bridge στις 2 Σεπτεμβρίου. Την αγγίξαμε με την Crystal Palace, σχεδόν τη γραπώσαμε με τη Luton, αλλά τρίποντο γιοκ. Ήταν φαίνεται γραφτό να έρθει απέναντι σε μια από τις πιο φορμαρισμένες ομάδες του πρωταθλήματος, την Ευρωπαία Aston Villa, με το 5/5 στην έδρα της και τις ήττες εκτός μόνο από Newcastle και Liverpool.

Μεγάλη χαρά η σημερινή, για πολλούς και διάφορους λόγους. Η επιβράβευση, το πλάνο που δούλεψε άψογα, το γεγονός ότι "στραγγαλίσαμε" επιθετικά την πέμπτη της βαθμολογίας που σκόραρε συνεχώς (26 γκολ ενεργητικό σε 10 ματς) και την αναγκάσαμε να προσπαθεί συνέχεια να μας βάλει γκολ με σέντρες, με κόρνερ και με μακρινά σουτ που έβρισκαν διαρκώς σώματα - ε, και με κάποιες... εύκολες πτώσεις όταν τα πράγματα άρχισαν να ζορίζουν. Μη σας ξεγελάνε τα στατιστικά, ούτε οι 5-13 προσπάθειες (σκοτωμένες οι περισσότερες), ούτε τα 0-10 κόρνερ (στη συντριπτική πλειοψηφία τους η άμυνά μας τα καθάρισε εύκολα), ούτε το 26-74% στην κατοχή μπάλας (όχι, οι Reds δεν έστησαν πούλμαν ούτε μετά το πρώτο γκολ ούτε μετά το δεύτερο): η Forest σήμερα κινδύνεψε από ελάχιστα ως καθόλου, έβγαλε δύο άψογους αιφνιδιασμούς που κατέληξαν σε γκολ, κι αν δεν μας έκαναν να αγανακτήσουμε τα απανωτά οριακά οφσάιντ (ειδικά αυτά που έδινε ο επόπτης ελαφρά τη καρδία χωρίς να αφήνει τη φάση να εξελιχθεί και να κριθεί μέσω VAR) ίσως να είχε φτάσει και σε μεγαλύτερη νίκη.

Για μας τους Έλληνες υπάρχει ένας ακόμα λόγος να χαιρόμαστε: το ντεμπούτο του Οδυσσέα Βλαχοδήμου με clean sheet. Όσο κι αν εξακολουθώ να πιστεύω ότι δεν ήταν όμορφο να φάει πάγκο ο Matt Turner μετά το πρώτο του λάθος (που στο κάτω κάτω στοίχισε ένα γκολ που έκανε το σκορ από 2-0 3-0), ο έμπειρος γκολκίπερ της Εθνικής μας δεν αποκτήθηκε για αναπληρωματικός και έπρεπε κάποια στιγμή να πάρει το βάπτισμα και της Premier League. Η αλήθεια είναι πως η άμυνα μπροστά του έκανε μια μαγευτική εμφάνιση και τον απάλλαξε από πολλούς μπελάδες, όμως όποτε χρειάστηκε ήταν εκεί, ήταν σταθερός, ενέπνεε σιγουριά και μάλλον ήρθε για να μείνει! Πίσω λοιπόν ο Οδυσσέας και μπροστά οι σύντροφοί του, οδήγησαν επιτέλους ξανά την ομάδα στην Ιθάκη του τρίποντου και στη 12η θέση - τουλάχιστον μέχρι αύριο το βράδυ που η Chelsea θα φιλοξενηθεί από τη σούπερ φετινή Tottenham. 

O Steve Cooper έχει κάθε λόγο να νιώθει δικαιωμένος. Γι' αυτόν η νίκη ήταν ένας τακτικός θρίαμβος. Χτύπησε στην κόντρα έναν πολύ πιο έμπειρο απ' αυτόν προπονητή όπως είναι ο Unai Emery, και εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο τις αμυντικές αδυναμίες των πλάγιων μπακ της Villa, του αγαπημένου μας Matty Cash και του Γάλλου Lucas Digne, που είναι κατά βάση επιθετικογενείς και δεινοπάθησαν από τον Anthony Elanga και τον Morgan Gibbs-White. Ο τελευταίος, στην 50ή εμφάνισή του με το Garibaldi, είχε και την τιμή να φορέσει το περιβραχιόνιο απόντων των τριών που προηγούνται στην ιεραρχία (Joe Worrall, Ryan Yates, Serge Aurier). Ο Βλαχοδήμος τον έβγαλε ασπροπρόσωπο, όπως και η έμπνευσή του να ρίξει όχι τον συνήθη ογκόλιθο Willy Boly, αλλά τον γρήγορο Moussa Niakhaté πάνω στον ικανότατο σκόρερ Ollie Watkins (ήδη 9 γκολ φέτος σε 16 ματς όλες τις διοργανώσεις), δημιουργώντας σε μας τους ανυποψίαστους την απορία γιατί παίζει με δύο αριστεροπόδαρους σέντερ μπακ (Murillo ο έτερος)! Για να μην πούμε για τον Harry Toffolo, που ξεκίνησε στα αριστερά (με τον Ola Aina δεξιά αντί του Aurier) και όσο άντεξε πριν προδοθεί από κάποιες ενοχλήσεις ήταν από τους κορυφαίους, βγάζοντας μάλιστα δύο ασίστ με μυαλό που θα ζήλευε παίκτης που έχει φάει την Premier με το κουτάλι! Και ενώ όλοι ήταν υπέροχοι, θα ξεχωρίσω τον Nico Domínguez, που απλά ήταν... παντού. Όργωσε το γήπεδο ο Αργεντίνος και του άξιζε να σκοράρει κιόλας...

Μετά τις καθιερωμένες κάθε χρόνο καταθέσεις στεφάνων στο κέντρο του γηπέδου στη μνήμη των πεσόντων των πολέμων, με ένα παιδί ηλικίας γυμνασίου να παιανίζει το σιωπητήριο με την τρομπέτα του, η Forest δεν περίμενε πολύ για να χτυπήσει, βγάζοντας όπως είπαμε έναν αιφνιδιασμό για σεμινάριο. Ήταν το 5', όταν ο Domínguez με εξαιρετική μπαλιά έβγαλε τον Elanga για πρώτη φορά στην πλάτη του Cash και ο Σουηδός, βλέποντας να τον πλησιάζουν, έκοψε ταχύτητα και άνοιξε στον Toffolo που έβγαινε στο overlap. Δείχνοντας αξιοθαύμαστη ψυχραιμία, ο Harry περίμενε, ώσπου είδε τον Aina να έρχεται με φόρα από τον άξονα. Συρτή πάσα στο ύψος του D, και ο Νιγηριανός έστειλε τη μπάλα να αναπαυτεί στη δεξιά γωνία του Emi Martínez, που είχε δύσκολο έργο καθώς το σουτ ήταν δυνατό και δύο συμπαίκτες του τού έκλειναν το οπτικό πεδίο. Ίσως μάλιστα να είχαμε και δεύτερο γκολ στο 14', όταν ο Domínguez έκλεψε από τον Douglas Luiz και τροφοδότησε μέσα στην περιοχή τον αμαρκάριστο Taiwo Awoniyi, αλλά ο Jarred Gillett παρασύρθηκε από το θέατρο του Βραζιλιάνου χαφ της Villa (που επαναλήφθηκε πολλές φορές μέσα στο ματς αλλά χωρίς ο Αυστραλός διαιτητής, που κατάλαβε τι έπαιζε, να συγκινείται πάντα) και έδωσε φάουλ!

Περιμέναμε όλοι φυσικά την αντίδραση των φιλοξενουμένων. Τι είδαμε; Στο 30' τον Moussa Diaby να προσπαθεί να κρεμάσει τον Βλαχοδήμο μετά από πάσα του Douglas Luiz δεξιά στην περιοχή μας αλλά να στέλνει τη μπάλα πολύ ψηλά, στο 36' από το μοναδικό ίσως λάθος του Murillo να βγαίνει τελικά το κάποτε παιδί-θαύμα της Roma και νυν δανεικός από τη Galatasaray Nicolò Zaniolo απέναντι από τον Βλαχοδήμο, τον Οδυσσέα -πάντα καλό στο τετ α τετ- να αποκρούει με τα πόδια και τον Aina να πετάει τη μπάλα κόρνερ και... αυτά. Η Forest θα μπορούσε κάλλιστα να κάνει το 2-0 στο 39', όταν ο Aina με γαϊδουρινό πείσμα ξέφυγε από το τραβολόγημα του Zaniolo, έφτασε στην τελική γραμμή απόντος του Digne, γύρισε υπέροχα στο πέναλτι και δυστυχώς ο Domínguez χωρίς κάποια ιδιαίτερη πίεση σούταρε σημαδεύοντας κάτι διερχόμενα περιστέρια.

Τον Emery τον είχαν ήδη ζώσει τα φίδια, έβλεπε και ότι ο Zaniolo δεν τραβούσε και αποφάσισε να βάλει τον "Super Sub" του, τον Τζαμαϊκανό Leon Bailey, από το ημίχρονο κιόλας. Μάλιστα τον έριξε και δεξιά, θεωρώντας τον Toffolo πιο ευάλωτο από τον Aina. Ναι, καλά. Δεν συμπληρώθηκαν ούτε δύο λεπτά στο δεύτερο μέρος και, πάλι σε συνθήκες κόντρας, ο κάποτε αριστερός μπακ της Κ20 της Αγγλίας με τις ιταλικές ρίζες βρήκε με...ηρωική προσπάθεια τον κλεισμένου στην περιοχή Awoniyi... στην ίδια θέση με τη φάση του γκολ κι αυτός του επέστρεψε τη μπάλα, με τους Villans να επιστρέφουν άρον άρον. Τι έκανε ο Harry; Μα το ίδιο πράγμα φυσικά! Σήκωσε το κεφάλι, είδε τον Orel Mangala να έρχεται με χίλια και του την έστρωσε συρτά. Το σουτ του Βέλγου μετά από κοντρόλ ήταν σκέτη κανονιά, και με φάλτσα μάλιστα, και κατευθυνόταν στον ουρανό των διχτυών. Ο Martínez τέντωσε το κορμί του, σήκωσε (σωστά) το ανάποδο χέρι (το αριστερό) όπως συνηθίζουν οι τερματοφύλακες, απέκρουσε με την παλάμη, αλλά τα φάλτσα ήταν τόσα πολλά που η μπάλα κατευθύνθηκε προς τα πίσω. Όταν ο Αργεντίνος το πήρε χαμπάρι ήταν πια αργά. Η μπάλα είχε περάσει τη γραμμή, και αφού περάσαμε κι εμείς μια τρομάρα καθώς το VAR... απείλησε να βγάλει οφσάιντ τον Awoniyi στην αρχή της φάσης, πανηγυρίσαμε με την ψυχή μας. Ήταν κατά σύμπτωση το 47', το λεπτό όπου οι οπαδοί της Forest είχαν κανονίσει -και όντως το έπραξαν μαζί με τους παίκτες που περίμεναν την ετυμηγορία του VAR- να αποχαιρετήσουν με χειροκρότημα τον Adam Johnson, τον Αμερικανό παίκτη της ομάδας χόκεϊ των Nottingham Panthers, που έχασε με τραγικό τρόπο τη ζωή του πάνω στον πάγο την περασμένη εβδομάδα και φορούσε το Νο 47...

Ο Domínguez, όπως είπαμε, ήταν πανταχού παρών, και βρέθηκε μια ανάσα από το γκολ και στο 50', όταν ο Awoniyi μπέρδεψε τους αντίπαλους αμυντικούς στα όρια της μικρής περιοχής και η μπάλα κατέληξε στα πόδια του, με τον αιφνιδιασμένο Αργεντίνο να πλασάρει αδύναμα πάνω στον συμπαίκτη του στην Εθνική Martínez (ο Nico έχει σταματήσει να καλείται τελευταία, αλλά μετά τις εμφανίσεις του με τη Forest μην εκπλαγείτε αν βρίσκεται στις κλήσεις του Lionel Scaloni αυτόν τον μήνα). Η Villa φάνηκε να σοβαρεύεται, μας έκλεισε, αλλά η επιθετική της υπεροχή μετουσιώθηκε μόνο σε μια σέντρα του Digne από αριστερά στο 55', με τον Watkins με την ανάσα του Niakhaté στην πλάτη του να μην καταφέρνει να πιάσει την κεφαλιά και τη μπάλα να φεύγει άουτ. Ο Emery ολοκλήρωσε το μαρτύριο του Cash στο 59', βγάζοντάς τον για να βάλει μπαλαντέρ στο κέντρο τον Youri Tielemans και να παίξει πλέον με τρεις στην άμυνα και τον Digne καθαρά προωθημένο πια. Πού να 'ξερε ότι και ο Boubacar Kamara, που πήγε δεξιός στόπερ, θα τραβούσε τα ίδια και χειρότερα από τον Elanga, θα χρεωνόταν με κίτρινη πέντε λεπτά αργότερα και τελικά θα αναγκαζόταν να τον αποσύρει κι αυτόν στο 78' με το φόβο της δεύτερης κάρτας...

Ο Bailey, στον οποίο εναπόθετε τις ελπίδες του ο Emery, στο 68' πάσαρε στην περιοχή στον Diaby, που βρήκε κάποια χαραμάδα και σούταρε με το αριστερό προς τη δεξιά γωνία του Βλαχοδήμου, που δεν μάσησε και έπεσε και μπλόκαρε, ενώ στο επόμενο λεπτό από νέα σέντρα του Digne έστειλε την κεφαλιά του πολύ ψηλά. Κάπου εκεί ο Toffolo δήλωσε ανικανότητα να συνεχίσει, ο Aurier πήρε τη θέση του και ο Aina πέρασε αριστερά. Στο 74', στο όγδοο από τα δέκα κόρνερ των φιλοξενουμένων, έγινε σύγχυση, με τον Murillo να στέλνει με κεφαλιά τη μπάλα προς την αριστερή γωνία της μικρής περιοχής, όπου περίμενε έτοιμος να τη σπρώξει μέσα ο Ezri Konsa, αλλά τον πρόλαβε ο Ibrahim Sangaré και έδιωξε με βολέ. Στη συνέχεια της φάσης ο Οδυσσέας μπλόκαρε τη σέντρα των αντιπάλων, αλλά ο Douglas Luiz -όχι χωρίς λόγο κόκκινο πανί για τους φίλους της Forest που τον αποδοκίμασαν όταν βγήκε- του έκανε σκαμνάκι και τον ανάγκασε να μείνει αρκετή ώρα κάτω (και τον Turner να κάνει ζέσταμα), πριν τελικά σηκωθεί και επαναφέρει τις καρδιές μας στη θέση τους.

Τέσσερα λεπτά αργότερα η Villa βγήκε μπροστά με καλές προϋποθέσεις, αλλά η καλή άμυνα στον άξονα την ανάγκασε να βγάλει για το τελικό σουτ αριστερά στον Digne, που σούταρε σαν... αριστερός μπακ, ψηλά και άστοχα. Στο 82' είχαμε τη μεγάλη επιστροφή του Danilo, που πήρε τη θέση του Awoniyi και μέσα στο γήπεδο ως ψευτοεννιάρι που βοηθούσε και ανασταλτικά, και στο 86' τη διπλή αλλαγή με τους Neco Williams και Yates να δίνουν ανάσες στους κατάκοπους Aina (Player of the Match σύμφωνα με την ψηφοφορία των φίλων των Reds, ενώ η Premier League έβγαλε τον Niakhaté) και Domínguez (ο δικός μου ΡΟΤM). O Ουαλός, που φημολογείται ότι τον Ιανουάριο θα μας αποχαιρετήσει αλλά εγώ βλέπω να παίρνει συμμετοχές εν όψει και της πιθανότατης απουσίας Aurier και Aina στο Copa Africa, κατάφερε σε περίπου δέκα λεπτά συμμετοχής να κάνει το City Ground να τον αποθεώσει για την επιτυχία του να αναχαιτίσει τον Bailey και αντί για κόρνερ να του πάρει το άουτ - ΔΥΟ φορές μάλιστα! Άλλη φάση ως το φινάλε δεν υπήρχε, με τους δικούς μας να προσπαθούν και για την κόντρα που ίσως να έφερνε το 3-0 αλλά η σημαία ήταν και πάλι εκεί για να σηκωθεί ψηλά και να τους κόψει την όρεξη...

Έτσι οι Reds ξέφυγαν επτά βαθμούς από την επικίνδυνη ζώνη, αφού πριν από λίγο η Luton πήρε στο Kenilworth Road την ισοπαλία από τη Liverpool που ισοφάρισε στο 95' (1-1) χάρη σε γκολ του Luis Díaz που με μήνυμα σε μπλουζάκι κάτω από τη φανέλα του εκλιπάρησε τους απαγωγείς ν' αφήσουν τον πατέρα του ελεύθερο. Οι Hatters πέρασαν στη διαφορά των γκολ τη Bournemouth, που συνετρίβη χθες στο Etihad με 6-1 από τη Manchester City (πρώτη μέχρι στιγμής, εκτός αν αύριο η Tottenham έχει άλλη άποψη), και την άφησαν 18η, ενώ και η Burnley ηττήθηκε στο Turf Moor 2-0 από την Crystal Palace, με αποτέλεσμα να τη φτάσει η Sheffield United, που πήρε την πρώτη της νίκη εντός με αντιπάλους τους Wolves χάρη σ' ένα πέναλτι στο... 100' (2-1). Κατά τα άλλα, είχαμε την πρώτη ήττα της Arsenal, 0-1 εκτός από τη Newcastle που ανεβαίνει, το αγχωτικό 1-0 της Manchester United στις καθυστερήσεις επί της Fulham στο Λονδίνο, τη νίκη της Brentford στο γήπεδό της με ανατροπή επί της επόμενης αντιπάλου μας West Ham (3-2), ενώ το Everton-Brighton 1-1 μας επέτρεψε να προσπεράσουμε ξανά τους Toffees στη βαθμολογία.

Forest: Βλαχοδήμος, Aina (Williams 86'), Niakhaté, Murillo, Toffolo (Aurier 71'), Sangaré, Mangala, Domínguez (Yates 87'), Gibbs-White, Elanga, Awoniyi (Danilo 82').
Aston Villa: Martínez, Cash (Tielemans 59'), Konsa, Torres, Digne, Kamara (Diego Carlos 78'), Douglas Luiz (Dendoncker 86'), McGinn, Zaniolo (Bailey 46'), Diaby, Watkins.
Σκόρερς: Aina 5', Mangala 47'.
Διαιτητής: Jarred Gillett. Κίτρινες: Danilo 88' - Kamara 64'.
Θεατές: 29.313.

Steve Cooper: "Είναι μια νίκη που θέλαμε πολύ. Ξέραμε ότι είχαμε μπροστά μας ένα πολύ δύσκολο παιχνίδι απέναντι σε μια σκληρή ομάδα όπως η Aston Villa, που έχει πολύ καλούς παίκτες και πολύ καλό προπονητή. Το πλάνο μας ήταν ξεκάθαρο. Είναι πολύ ευχάριστο που πετύχαμε δύο γκολ με τον τρόπο που υπολογίζαμε ότι θα δημιουργήσουμε ευκαιρίες, τις οποίες όμως οφείλαμε να εκμεταλλευτούμε. Αισθάνομαι ευγνώμων στους παίκτες που αφοσιώθηκαν στο πλάνο και πέτυχαν από ένα γκολ στην αρχή κάθε ημιχρόνου. Σε καμιά στιγμή δεν πίστεψα ότι θα δεχόμασταν γκολ. Η Aston Villa δεν κατάφερε να ανοίξει την άμυνά μας πολλές φορές. Στο πρώτο ημίχρονο θα μπορούσαμε να κάνουμε κάτι ακόμα καλύτερο. Υπάρχει πάντα δίλημμα όταν κερδίζεις τη μπάλα απέναντι στην Aston Villa, γιατί έχεις την ευκαιρία να εκδηλώσεις γρήγορη αντεπίθεση".

* Η φωτογραφία είναι από την ιστοσελίδα του Eurosport.